Andre K. Bijkerk werd geboren in Heerde in 1953. Hij studeerde aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda, specialiteit: meet en regeltechniek, alvorens in Canada tot jachtvlieger te worden opgeleid. Hij doorliep een carrière bij de Koninklijke Luchtmacht op diverse vliegbases, de luchtmachtstaf en NAVO-staven in Duitsland. Zijn interesse in klimatologie werd gewekt door de destijds in 1998 breeduit gemeten vondst van een mammoetmummie in Noord Siberië.
Hij is in leidinggevende functies werkzaam geweest in de chemische industrie en voedingsmiddelenindustrie. De laatste 10 jaar had hij een eigen adviesbureau: 'Cloosterman Management Ondersteuning'. Naast interim-management en uitvoerder van projectopdrachten was hij ook ook assessor bij de Raad voor Accreditatie. Hiervoor heeft hij assessments (ISO 9000, HACCP, VCA) uitgevoerd in Nederland, België, Engeland, Ierland, Singapore, China, India, Libanon en Egypte. Op latere leeftijd heeft hij aan verschillende universiteiten en andere wetenschappelijke instellingen in Nederland colleges gevolgd op de volgende terreinen: relativiteitstheorie, astrodeeltjes fysica, basis sterrenkunde, witte dwergen, neutronensterren en zwarte gaten, planeten en exoplaneten, de evolutie van het Heelal, het veranderende klimaat, gevolgen van klimaatverandering. Daarnaast heeft hij in Engeland en Frankrijk colleges gevolg in: Gravity, the Big Bang, Black Holes en Gravitational Waves, Climate Change, Monitoring Climate from Space.
Na zeer vervroegde pensionering uit Unilever en vier jaar als ICT-organisatieadviseur, had ik ruim tijd voor studie. Die begon bij een voorloper van de Algemene Systeemtheorie, namelijk wat Jan Christian Smuts als omvattende theorie voor alle wetenschappen had beschreven, alpha, bèta en gamma, in ‘Holism and Evolution’. Deze sterk overeenkomende nieuwe visies zagen complexiteit als diepste aard van de werkelijkheid. Door verschillende toevallige ervaringen kreeg ik door dat universiteiten daar praktisch geen aandacht aan schenken en de KNAW dus ook niet. Het klimaat als voorbeeld van een nog al complex systeem werd een voor de hand liggend interesse gebied, maar de complexiteit van onze hersenen en krankzinnige gevolgen daarvan, zoals groupthink en tunnelvisie, die blijven mij boeien. Vraag waar ik nu mee zit: moet ik nieuwe inzichten daarover aan de man brengen (Climategate geeft me zo nu en dan ruimte) of moet de loop der geschiedenis zijn vrijheid behouden, omdat we zelf niet meer dan een probeerseltje van de evolutie zijn?
Over Arthur Rörsch.
Arthur Rörsch (1933-2020) was voormalig lid van de Raad van Bestuur van TNO (1979-1994) voor o.a. het aandachtsgebied milieu.
Verder was hij (deeltijd-) hoogleraar aan de Universiteit Leiden van 1967-1997 en bestuurlijk werkzaam in een aantal Europese wetenschappelijke organisaties. Hij is Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Arthur Rörsch heeft zich in de loop van zijn carrière, zowel als wetenschapper als bestuurder, steeds opgesteld als een luis in de pels van de verkondigers van heersende wetenschappelijke en bestuurlijke opvattingen. Bij zijn afscheid als TNO bestuurder (1994) is dit door cabaretier Ivo de Wijs belicht: https://youtu.be/P5UnqiKtZnQ .
Hij is auteur van de volgende werken.
'Science friction 1. Organisatie en desorganisatie van het wetenschapsbedrijf.' (Spectrum 1984.) 'Eruditie en de plaats van de Landbouwuniversiteit in de samenleving.' (Rede bij de opening van het academisch jaar LUW, 7 september 1997.) 'Over het dempen van de Mare en andere vergissingen.' (Rede bij de opening Academisch jaar van de Rijksuniversiteit Leiden, 3 september 1990.) 'Keerpunt 2000; randvoorwaarden en scenario’s voor duurzame ontwikkeling in Nederland en Europa.' (Elmar, Delft 1993.) 'Klimaatverandering op een waterplaneet; het CO2 vraagstuk nader bekeken.' (Veen 2003, Diemen 2005.) 'Paradigms in climate research.' (E&E, Volume 21 (4) 2010, ISSN 0958-305X.)
'Mechanisms of climate change and the AGW concept: A critical review.' (E&E, Volume 24 (3&4) 2013.) 'Science Friction 2; wetenschap tussen crisis en vooruitgang.' (Elmar, Delft 2016.) Helaas is Arthur Rorsch op 14 juli overleden.
Christoffel Schoneveld (1947) studeerde korte tijd bouwkunde aan de TU in Delft, maar besloot (na zijn propedeuse) geologie te gaan studeren aan de universiteit van Leiden, waar hij zijn doctoraal behaalde in 1974. Van 1974 tot 1978 , als wetenschappelijk medewerker bij de vakgroep Tektoniek, verrichtte hij onderzoek naar insluitselpatronen in syntectonische kristallen zoals granaat en amfibool. Dit onderzoek werd geheel gefinancierd door de Nederlandse Organisatie voor Zuiver Wetenschappelijk Onderzoek (ZWO). Na zijn promotie (cum laude) was Schoneveld werkzaam bij Shell als exploratie geofysicus in verschillende leidinggevende functies en werd uitgezonden naar o.a. Oman, Noorwegen, Maleisië Japan, Brunei en Australië Sinds zijn pensionering heeft Schoneveld zich gewijd aan de bestudering van de effecten en oorzaken van klimaatverandering en kwam tot de conclusie dat de huidige klimaatverandering grotendeels van natuurlijke aard is en dus niet kan worden tegengegaan en dat de CO2 uitstoot het leven op aarde alleen maar ten goede zal komen. Om de publieke opinie te beïnvloeden heeft Schoneveld tijdens zijn 10 jarig verblijf in Australië vele ingezonden brieven gepubliceerd gekregen in talloze vooraanstaande Australische kranten, schreef vele artikelen voor de Dutch Times en was met 125 andere wetenschappers ondertekenaar van een open brief aan Ban Ki Moon. Hij woont momenteel in Maleisie.
Na HBS -b en HTS Elektrotechniek 25 jaar gewerkt voor CDC (installatie en onderhoud van mainframes in wetenschappelijke rekencentra). Avondstudie wiskunde waarna 15 jaar leraar wiskunde, natuurkunde. Sinds 2009 met pensioen. Hobbies zijn programmeren : educatieve software, puzzels (zie www.davdata.nl.) en ook wandelen. Belangstelling: maatschappelijke ontwikkelingen m.n. op technisch gebied zoals de energievoorziening. Overwegende gemoedstoestand : verbazing.
Dick Thoenes overleed op 22 oktober op 88-jarige leeftijd in Den Haag. Climategate.nl is hem grote dank verschuldigd voor zijn vele inzichtvolle, glasheldere en laagdrempelige bijdragen. Hoe kunnen we hem beter gedenken en eren dan met het onderstaande overzicht van de monumentale nalatenschap van zijn bijdragen aan deze website?
+++
Dick Thoenes is van huis uit chemicus. Hij heeft in zijn loopbaan vele functies bekleed in het bedrijfsleven en wetenschap. Onder de belangrijkste daarvan kunnen worden genoemd: Directeur research 'Akzo Salt & Basic Chemicals', Hengelo, en Hoogleraar chemische technologie aan de Technische Universiteit, Eindhoven. Daarnaast was hij voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging. Hij werd tevens verkozen tot 'Foreign member of the Royal Swedish Academy of Engineering Sciences (IVA)', Stockholm. Zijn belangrijkste wetenschappelijke publicatie is: 'Chemical Reactor Development, from Laboratory Synthesis to Industrial Production' (Kluwer Academic Press, Dordrecht, 1994, tweede druk 1998). - Andere publicaties zijn: Co-auteur van 'Man-Made Global Warming: Unravelling a Dogma', door Hans Labohm, Simon Rozendaal en Dick Thoenes (Multi-Science Publishing Co., 2004) Co-auteur van 'Klimaatverandering op een waterplaneet', door Arthur Rörsch, Dick Thoenes en Florens de Wit (Veen Magazines, 2005).
Klimaatverandering, mythe of werkelijkheid, (www.klimatosoof.nl, 2009).
Dolf is ruim 30 jaar werkzaam op het gebied van milieuonderzoek en -beleid. Na zijn promotie aan de Radboud Universiteit Nijmegen (aquatische ecologie) werkte hij enkele jaren bij de overheid (Rijkswaterstaat en van Hall Instituut) en daarna bij het bedrijfsleven (Akzo Nobel en Europese Chemie Federatie). Dolf’s grootste drijfveer om te bloggen is zijn onvrede met het misbruik van wetenschap. Vooral op milieugebied komt dit (te)veel voor. Terecht kwam milieu vanaf de 70-er jaren hoger op de politieke agenda. Dat bracht werkelijke innovatie, maar tijdens de laatste 20 jaar is het milieubeleid te ver doorgeschoten. Het is steeds vaker louter bureaucratie en gericht op niet-bestaande problemen. Daardoor krijgt milieuwetenschap onterecht een slechte naam. Belangengroepen en media spelen een bedenkelijke rol. Milieuberichtgeving in de reguliere media is vaak eenzijdig, onnodig alarmistisch en/of feitelijk onjuist. Voor kritisch-journalistiek nieuws is men aangewezen op blogs zoals Climategate.nl die het broodnodige andere geluid brengen. Dolf wil hier graag zijn bijdrage aan leveren. Contacteer Dolf op (dolfvanwijk@gmail.com).
Frans Schrijver heeft als elektrotechnisch ingenieur meer dan 35 jaar ervaring bij de overheid en in de telecommunicatie- en energiesector. Verantwoordelijk geweest in verschillende beleids- en directiefuncties bij o.a. Intercai, Essent en Ziggo. Sinds 2011 werkzaam als zelfstandig adviseur op het gebied van telecommunicatie. Heeft bijgedragen aan verschillende publicaties in het maatschappelijk debat over energie en klimaatverandering.
Fred Udo heeft gestudeerd en is gepromoveerd in de kernfysica aan de Universiteit van Amsterdam. Als senior onderzoeker heeft hij gewerkt aan grote experimenten opgesteld bij de versnellers van CERN. Daarnaast was hij buitengewoon hoogleraar experimentele elementaire deeltjes fysica aan de Vrije Universiteit van Brussel. Na zijn pensionering heeft hij gewerkt aan kritische analyses van windenergie. Een overzicht van dit werk is gepubliceerd in Europhysics News en is te vinden via: http://www.clepair.net/europhysics201203.html Op de website http://fredudo.home.xs4all.nl/Zwaaipalen/Titelpagina.html staan zijn publicaties over dit onderwerp.
Studeerde wijsbegeerte aan de UVA. Vervaardigde ruim honderd documentaires voor omroepen divers. Specialist in het hergebruik van welvaartsgoederen. Ik hecht er erg aan als met name mijn 'specialisme' vernoemd wordt:) Zie foto van een van mijn asiel/zwerfhonden vlak naast het dierenasiel op een van die mooie rafelige randplekjes van onze maatschappij.
Gert-Jaap van Ulzen (1963) – Heao Bedrijfseconomie en later energie economie. Ondernemer duurzame energie innovaties met als motto 'het is pas groen, wanneer het onder de streep' ook groen is. O.a. actief als bestuurslid van 'De groene Rekenkamer'. Zijn interesse in klimaat en energie werd gewekt nadat Duitsland om politieke redenen besloot tot de zogenaamde 'AtomAusstieg'.
Hans H.J. Labohm werd geboren in 1941. Hij studeerde economie en economische geschiedenis aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Na zijn militaire dienst was hij vanaf 1967 voor het Ministerie van Defensie werkzaam bij de Nederlandse Permanente Vertegenwoordiging bij de NAVO in Brussel. In 1971 trad hij toe tot de Buitenlandse Dienst en werd hij uitgezonden naar Zweden.
Na terugkeer in Nederland, in 1974, werkte hij in verschillende functies op het Ministerie van Buitenlandse Zaken: vanaf 1978 als plaatsvervangend Adviseur Beleidsplanning. Van 1987 - 1992 was hij plaatsvervangend Permanent Vertegenwoordiger van Nederland bij de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) te Parijs. Sinds september 1992 was hij als gastonderzoeker en adviseur van de directie aan het instituut Clingendael verbonden.
Hij publiceerde geregeld in onder andere Het Financieele Dagblad, NRC Handelsblad, de Volkskrant, de Internationale Spectator en Liberaal Reveil. Vanaf 2002 was hij als columnist aan de Amerikaanse website van 'Tech Central Station' verbonden. Na jarenlang voor De Dagelijkse Standaard (DDS) te hebben geblogd, schrijft hij vanaf juni 2015 voor Climategate.nl en Jalta.
Hajo Smit studeerde in 1991 cum laude af in milieuhygiëne aan de Wageningen Universiteit met als hoofdvakken meteorologie en klimaatmodellering. Voor zijn afstudeeronderzoek deed hij 3 maanden onderzoek onder Paul Crutzen op het Max Planck Institute for Chemistry te Mainz gevolgd door 12 maanden aan het Department of Atmospheric Sciences van de University of Illinois at Urbana Champaign. Hij was destijds betrokken bij de Nederlandse IPCC-delegatie onder leiding van Pier Vellinga. Als freelancer ontwikkelde Smit zich autodidactisch tot blogger, journalist en marketeer. In 2009 vormde het climategate-schandaal voor hem de aanleiding om samen met Marcel Crok climategate.nl te lanceren. Nadat Marcel Crok zijn staatvanhetklimaat.nl lanceerde was Smit enige jaren solo hoofdredacteur van het kritische platform. In 2016 was Smit enthousiast over de kansen van de klimaatscepticus Donald Trump op het presidentschap. Het leidde tot zijn eerste boekpublicatie. In 2017 droeg hij de climategate.nl over aan het team rond de nieuwe hoofdredacteur Hans Labohm. In 2018 verhuisde Smit naar Oostenrijk van waaruit hij zich volledig richt op zijn passie voor natuur, outdoor sport en ermee samen hangend preventieve geneeskunde. Volg Hajo Smit op Hajo Smit, Wintersport Weerman, Ultiem Gezond en Prive Ski Leraar. Hajo Smit is medeoprichter van Climategate.nl.
Hugo Matthijsen is opgeleid in werktuigbouwkunde, scheepsvoortstuwingsinstallaties en munitietechniek. Daarnaast is hij werkzaam geweest als arbeidskundige en arbeidsanalist. Voorts is hij actief geweest in de luchtvaart. Hij heeft les gegeven aan piloten in de vakken meteo en menselijke eigenschappen. De laatste jaren is hij actief geweest als publicist, met als aandachtsgebieden energie, maatschappij en klimaatwetenschap.
Jan Jacobs is journalist, generalist en serieel ondernemer. Kortom 'Jack of all trades, master of none'. Bezeten om alles te weten over klimaat- en energiepolitiek, omdat dit het belangrijkste politiek feit van de voorbije 15 jaar is en dat voor de volgende generaties welvaart bepalend zal blijken.
Studeerde politicologie (beleidsontwikkeling) en filosofie aan de Vrije Universiteit. Is schrijver en documentairemaker, oprichter en voormalig eindredacteur van Buitenhof-TV. Schreef o.a. samen met theoretisch fysicus Wim Rietdijk ‘Einsteins God dobbelt niet’ en maakte de internationale documentaire The Gospel of Caesar, over de transitie van de Divus Iulius-cultus in het latere Christendom.
Jeroen Hetzler (1949 – 2023) is afgestudeerd aan de Wageningen Universiteit Bedrijfskunde / Bosbedrijfseconomie. Bij AMRO-bank AMRO International Banking Course. Werkzaam geweest als kredietanalist internationale institutionele leningen (AMRO-bank nu ABN-AMRO), ontwerp en invoer van systemen voor (financiële) managementinformatie (Hoogheemraadschap van Rijnland en TU Delft diverse faculteiten) Van 1996 t/m 1998 gezeild in Middellandse Zee en Atlantische Oceaan. Daarna tot aan pensionering diverse financiële en bedrijfskundige projecten voor Randstad Yacht o.a. invoering Wet Maatschappelijke Ondersteuning
Na het Gymnasium β aan het Zaanlands Lyceum te Zaandam (1960) te hebben doorlopen, deed hij zijn Kandidaatsexamen wis, natuur- en sterrenkunde (UvA, cum laude, 1963). Vervolgens zijn Doctoraalexamen experimentele natuurkunde, wiskunde en elektronica (UvA, cum laude, 1966). Hij promoveerde op het proefschrift ‘Nuclear magnetic resonance in oriented molecules’ (University of Bristol, VK, 1969).
Onder zijn beroepsmatige ervaring kan worden genoemd: Researchmedewerker Koninklijke Shell Laboratorium te Amsterdam (1969-1973); Wetenschappelijk hoofdmedewerker Vrije Universiteit Amsterdam (1973-1984); Hoogleraar moleculaire spectroscopie, Vrije Universiteit Amsterdam (1984-1988); Hoogleraar laserspectroscopie, UvA (1988-2004); Manager van Europees wetenschappelijk project; Gasthoogleraar Faculteit der Exacte Wetenschappen (atoom- molecuul- en laserfysica) Vrije Universiteit Amsterdam, vanaf 2004; Expertise op gebied van atmosferische chemie en fysica, en complexe modellering.
Publicaties: Enige honderden wetenschappelijk publicaties in gerefereede internationale wetenschappelijke tijdschriften; enige honderden voordrachten op internationale wetenschappelijke congressen; een reeks columns op diverse gebieden op internetsites
Bestuurlijke, maatschappelijke en politieke ervaring: Decaan Faculteit Scheikunde, UvA; Vicevoorzitter en voorzitter Centrale OndernemingsRaad (COR) van de UvA; Voorzitter Vereniging voor Academici bij het Wetenschappelijk Onderwijs (VAWO); Voorzitter Nederlandse Bond voor Pensioenbelangen; Lid deelnemersraad ABP (Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds); Lid hoofdbestuur Centrale voor Hogere en Middelbare Functionarissen (CMHF); Medeoprichter van politieke partij 50PLUS; Voorzitter wetenschappelijk bureau 50PLUS; Vicevoorzitter 50PLUS; Fractievoorzitter 50PLUS Provinciale Staten Noord-Holland; Lid van de Eerste Kamer (2011-2015). - Website: www.cadelange.nl
Levenslang de vraag: welk wetenschappelijk onderzoek is de moeite waard?
Na de studie wis- en natuurkunde in Leiden, werkte hij enkele jaren bij die universiteit, de Amerikaanse in Beiroet en ‘research agencies’ in de Verenigde Staten. In Nederland was hij directeur van de landelijke instellingen voor natuurkundig en technisch onderzoek, FOM en STW; daarnaast adviseur van de regering voor energie-, ICT-, technologie- en defensie onderzoek. Hij schreef enkele boeken en was redacteur of medeauteur van een aantal andere. Verder was hij Midden-Oosten correspondent en columnist voor NRC-Handelsblad en verschillende tijdschriften. In de onlangs verschenen roman ‘De tweede Apocalyps’ verwerkte hij iets van zijn nieuw verworven kennis over klimaat en energie, waarover hij ook minder romantische stukken publiceert. Zijn hobby is zeezeilen. Kees is Ridder O.N.L., eredoctor TU Delft, Ehre Mitglied Deutsche Wissenschafts Forscher en hij ontving de onderscheiding van verdienste voor de wetenschap van de Koninklijke Akademie. Meer op zijn webstek: www.clepair.net.
Ik ben geboren in een Gereformeerd gezin en door de dominee, terwijl die koud water op mijn voorhoofd sprenkelde, Leendert Jacobus gedoopt - waarna de gemeente, unisono, maar in drie octaven, God zal zijn waarheid nimmer krenken over mijn hoofdje brulde. Het gebeurde in een klein dorpje in Zeeland, en was er in 1953 geen wonder gebeurd ... kleine Leentje zou nooit Leonardo zijn geworden.
Maar het wonder is geschied, het wonder van Colijnsplaat - volgens de bakker, een ontzettend aardige vent en een goed mens in wiens bakkerij ik als opgroeiende jongen een zakcentje verdiende en een goeie bildung heb gekregen, was het de hand van God die ingreep, en dus een wonder - en zo ben ik na mijn pensionering in il bel paese terecht gekomen, waar ik het grootste deel van mijn leven doorbreng.
Mijn buurvrouw van mijn eerste huis daar riep mij een keer met de naam Leonardo - dat vond ik wel zo mooi, dus die heb ik er in gehouden. Dat was in Gioiella.Toen verhuisde ik naar een plaatsje vlakbij, en als ik daar een dorpeling ontmoette en ik zei: buongiorno, sono Leonardo - dan zei die: beh, da Gioiella. Zo word ik nu gekend en zo heb ik ook mijn nom de plume gevonden.
Tussendoor was ik, als informaticus (HBO), werkpaard, consultant en manager ... alles behalve bureaucraat. Daar wil ik het verder niet over hebben, want datgene wat ik op deze site laat zien heeft daar niks mee te maken (nou ja, af en toe laat ik, heel eigenwijs, merken dat ik wel weet waarover ik praat - maar ik durf me ook nog wel over natuurwetenschappen te uiten).
Ik ben een pure anarchist, en dat maakt een bijna net zo goed mens van me als mijn bakker. Ik weet dat als ik mijn vrijheid lief heb en waardeer, en wil dat die door anderen gerespecteerd wordt - en dat wil ik - dat dan de eerste eis aan mezelf moet zijn dat ik de vrijheid van de ander respecteer.
Ik ben noch rechts noch links - ik ga mijn eigen weg - maar in een bepaald opzicht, materieel, mag je mij wel een linkse jongen noemen: ik vind dat het slijk der aarde best wat eerlijker verdeeld mag worden. Ik deel zeker de “haat” voor links niet die zich op deze site nog wel eens manifesteert, in dat opzicht ben ik hier een vreemde eend in de bijt.
un saluto caloroso, Leonardo
Marcel Crok (1971) studeerde scheikunde in Amsterdam en Leiden. In 1997 werd hij freelance wetenschapsjournalist na een stage bij het Chemisch Weekblad (tegenwoordig C2W). In 2001 werd hij redacteur bij Technologietijdschrift De Ingenieur en vanaf 2003 bij maandblad Natuurwetenschap & Techniek (NWT). In februari 2005 publiceerde Crok in NWT een groot en kritisch verhaal over de hockeystickgrafiek (Engelse versie). Dit verhaal maakte veel reacties los en sindsdien volgt hij het klimaatdebat op de voet. Later dat jaar leverde het hockeystickverhaal hem de eerste Glazen Griffioen op, een aanmoedigingsprijs voor jonge wetenschapsjournalisten. Met het prijzengeld van de Glazen Griffioen en een bijdrage van het Fonds voor Bijzondere Journalistieke Projecten werkt Crok momenteel aan een internationaal boek over het klimaatdebat, gebaseerd op interviews met vele klimaatonderzoekers. De werktitel van het boek is De Zaak CO2. De titel van het boek is: De Staat van het klimaat. Daarin onderzoekt hij of, en zo ja hoe, bewezen is dat CO2 schuldig is aan de recente opwarming van de atmosfeer. Marcel Crok is medeoprichter van Climategate.nl.
Geïnteresseerde leek (Rotterdam, 1947). Ik ben opgeleid tot elektronicatechnicus, maar ben nooit als zodanig werkzaam geweest. Door een gelukkig toeval kwam ik in de marketing-communicatie terecht. In dat vakgebied veertig jaar gewerkt. Daar geleerd dat eerlijkheid in communicatie altijd het beste is, maar dat sommigen daar anders over denken. Bij de eerste film van Al Gore werd meteen duidelijk dat het klimaat misbruikt wordt voor grootschalige zwendel. Sindsdien met de dag wantrouwender geworden over het waarheidsgehalte van dagbladen en omroep, met als conclusie dat onwetende journalisten en karakterloze programmamakers gewillige propaganda-instrumenten geworden zijn van miljardairs, NGO’s en zakkenvullende wereldvervormers. Het boek 1984 van George Orwell herlezen en geschrokken hoe ver deze nachtmerrie al realiteit geworden is. Daarover geprobeerd inhoudelijke gesprekken te voeren met klimaatgelovigen. Maar die blijken niet erg geïnteresseerd in feiten, want toegeven dat je je jarenlang iets op de mouw hebt laten spelden, is kennelijk te pijnlijk. Om een bijdrage te leveren aan de eerlijke zaak, vertaal ik artikelen en schrijf ik zo af en toe een stukje voor deze website. Uiteindelijk overwint de waarheid.
Martijn van Mensvoort (1972) - Zelfstandige, webmaster, onafhankelijk onderzoeker. Studeerde eerst Technische Natuurkunde (HS Eindhoven 1993, afstudeerproject: silicium zonnecellen), vervolgens Klinische & Gezondheidspsychologie (Universiteit Leiden 1997, afstudeerproject: Big Five persoonlijkheidseigenschappen & biometrie).
Mijn belangstelling voor het klimaat is in de zomer van 2018 ontstaan n.a.v. vooral het 'verhitte sentiment' rondom het klimaatdebat. In het voorjaar van 2019 besloot ik zelf een eerste poging te wagen om een klimaatmodelletje te bouwen met o.a. diverse lagen van het oceaan systeem. Mijn aandacht voor de cycli binnen het klimaatsysteem is hierbij ontstaan. In de diepere lagen van de oceaan worden bijvoorbeeld cycli met een aanzienlijk grotere lengte aangetroffen dan in de bovenste laag. De impact hiervan is voor mij duidelijk geworden n.a.v. een studie (Gebbie & Huybers, 2019) waarin o.a. wordt beschreven dat de diepzee van de Grote Oceaan afgelopen 700 jaar onder invloed van de zuidpool gestaag is afgekoeld (deze onderzoekers beschrijven ook dat deze trend nog enkele decennia zal standhouden).
Inmiddels is mijn aandacht van het oceaan systeem verschoven naar het bestuderen van de oorsprong van de multi-decennia cyclus in het klimaatsysteem binnen de lagere atmosfeer waarin wij leven. Deze multi-decennia cyclus staat onder invloed van de minima in de Gleissberg cyclus van de zon; deze multi-decennia zonnecyclus heeft een duur van tenminste ruim 6 decennia en kan worden beschreven als een quasi-cyclus die zich ontwikkeld bovenop de belangrijkste cyclus van de zon, namelijk: de 22-jarige magnetische zonnecyclus.
De stijgende trend in het mondiale temperatuur gemiddelde op aarde is reeds ontstaan vanaf het Maunder minimum van de zon in de 2de helft van de 17de eeuw - dit betreft een periode die samenvalt met het dieptepunt van de Kleine IJstijd. Afgelopen 300 jaar hebben we de gemiddelde temperatuur wereldwijd met bijna +1,5°C zien oplopen; echter, een soortgelijke trend is zichtbaar bij de activiteit van de zon: ook deze is afgelopen 3 eeuwen relatief snel opgelopen van het Holoceen dieptepunt tijdens het Maunder minimum naar een recordniveau dat zelfs betrekking heeft op de afgelopen 8.000 jaar (deze periode beslaat het grootste deel van het Holoceen dat 10.700 jaar geleden na de laatste IJstijd is ontstaan).
Op mijn website staan inmiddels diverse artikelen over het klimaat vermeldt: http://klimaatcyclus.nl
Paul Scheffers, gepensioneerd; Diende 15 jaar als officier bij de Koninklijke Landmacht. Na de studie aan de KMA volgde hij aan de Erasmus Universiteit post-academische opleidingen in organisatie-economie en riskmanagement. Behaalde een BA-English language en in Industrial Marketing aan de Webster University, volgde diverse verandermanagement cursussen o.a. bij de Baak. Werkte als programma- en projectmanager voor de rijksoverheid, grote multinationals in binnen- en buitenland. Publiceerde over organisatierisico's bij omvangrijke overheidsprojecten, overnames en veranderingstrajecten.
Pieter Lukkes: em. hoogleraar economische en sociale geografie RUG. Daarvoor binnen het Utrechtse Bredero-concern: directeur van de maatschappij voor projektontwikkeling. Nog langer geleden: provinciaal planoloog. Studie en promotie aan de RUU.
Ik heb meer dan vijftig jaar gewerkt, waarvan dertig jaar bij een multinationale ICT leverancier. 22 jaar daarvan was ik Application Development manager (de ‘baas’van ICT projectleiders), maar ik heb ook gewerkt als (Sr) Project Manager voor interne en externe klanten van ons bedrijf. Met die ervaring heb ik me verder gespecialiseerd in de methode Prince2 en ben vervolgens zeventien jaar als zelfstandig trainer / consultant werkzaam geweest bij meer dan 85 verschillende bedrijven en overheden, in Nederland, België, de USA en de UK. Tevens ben ik enige tijd interim manager geweest bij een grote overheidsinstelling om de methode daadwerkelijk in te voeren. Ik heb het boek Product Based Planning, Gewoon Doen! Geschreven (uitverkocht) (v/h PRINCE2 Gewoon Doen! Tot de nieuwe ‘brand’eigenaar mij verbood die titel te hanteren) Nu ben ik reeds enkele jaren gepensioneerd.
Een energiespecialist van een bekend energiebedrijf geeft mij in een lezersbrief gelijk wat betreft de beperkingen van zonnecellen. Hij blijft echter liever anoniem, en niet zonder reden. Rob is burgerlijk ingenieur. Hij was radicaal groen, nog voor dat mainstream was. Nu milieuactivisme zelf de heersende stroming is geworden voelt hij eerder de neiging om sterk op de rem te gaan staan.
Rypke Zeilmaker is schrijver en onderzoeker over natuur & wetenschap, en fotograaf van Interessante Tijden, HET web-magazine over Ecologie voor de 21ste Eeuw. Hij voelt zich verwant aan het Ecomodernisme met 6 vooruitstrevende Nederlandse en Vlaamse onderzoekers en wetenschapsjournalisten op Ecomodernisme.nl. Hij daagt u in woord en beeld uit op een andere manier te kijken naar het leven op onze planeet dan u mogelijk gewend bent. Als exponent van nieuwe wetenschapsjournalistiek is zijn werkveld verruimd van traditionele media naar onderzoekswerk bij ecologische vraagstukken voor organisaties en ecologisch advies aan natuurgebruikers bij procedures. Rypke Zeilmaker is medeoprichter van Climategate.nl
Tjerk Veenstra (1951) Na zijn HBS-B studeerde hij Milieuhygiëne aan de Landbouwuniversiteit in Wageningen met als hoofdvak luchtverontreiniging. Overige interessante vakken waren naast biologie, biochemie, organische chemie ook ecologie en meteorologie Als eerst ging hij werken bij de gemeente Oss in een nieuwe opgerichte afdeling Milieutechniek, waar hij zich bezig hield met luchtverontreiniging van de industrie en 1981 een van de eerst gevallen van ernstige bodemvervuiling. Daarna werkte hij bij de Provincie Drenthe op het gebied van bodemsanering. In 1986 stapte hij over naar Gasunie als milieu- en veiligheidskundige. In die periode volgde hij de opleiding Master of Safety, Health and Environment (MoSHE) op de TU Delft en de opleiding Stralingshygiëne bij het NRG in Petten.
In de loop der tijd was hij lid of voorzitter van diverse internationale commissies en werkgroepen op het gebied van aardgas en de relatie met veiligheid en milieu. Ook nam hij deel aan (inter)nationale projecten zoals aardgastransport in Oekraïne en Rusland en Europese en veiligheidsaspecten van CO2 transport. Sinds zijn pensionering in 2015 bestudeert hij met zijn natuurwetenschappelijke achtergrond de zin en onzin in het klimaatdebat