Climategate Klimaat Wetenschapsjournalisten
Off topic linkdump
We zien dat veel bezoekers actief mee zoeken naar interessante links naar artikelen en video’s. Onder deze off topic kan iedereen droppen wat hij zij wil om de te delen met alle andere bezoekers. De auteurs van deze site zullen ook actief grazen tussen alle bijdragen en er hun voordeel bij doen bij het schrijven van hun artikelen.
Stichting Climategate is een initiatief van Marcel Crok, freelance wetenschapsjournalist, Hajo Smit, milieu deskundige, meteoroloog, journalist en voormalig klimaatonderzoeker, Rypke Zeilmaker, natuur- en wetenschapsjournalist en 40 andere auteurs. Onze hoofdredacteur is Hans Labohm en Theo Wolters heeft de leiding. Het begrip Climategate Klimaat raakte in december 2009 in zwang nadat duizenden e-mails en documenten waren gelekt of gehackt van de Climate Research Unit in Engeland. Een onderzoeksinstituut dat een cruciale rol speelt in het internationale klimaatonderzoek en dat de aangever is van het IPCC. De e-mails wekken de indruk dat een wereldwijd “Team” van invloedrijke klimaatonderzoekers gegevens gemanipuleerd heeft. Sceptici uit de wetenschappelijke literatuur weerde hun metingen en softwareprogramma’s niet wenste te delen met sceptici in weerwil van de verstrekkende Britse Freedom of Information Act. Kijk ook eens naar: De Groene Rekenkamer, Clintel, De Staat van het Klimaat en Energietransitie. Mocht u Climategate Klimaat (met ANBI status) een hart onder de riem willen steken kan dit via de knop doneren. U kan hier contact met ons opnemen.
Pointer aflevering 2: De klimaatsceptici
NPO 2 dinsdag 25 februari 22:10 – 22:40
De stichting Clintel bericht over klimaatverandering en klimaatbeleid en wordt regelmatig aangehaald in debatten die onder meer gaan over klimaatverandering. Rapporten en artikelen van Clintel worden bijvoorbeeld door Thierry Baudet van Forum voor Democratie geciteerd, vooral als het gaat over hoe urgent het klimaatdebat nu eigenlijk is. Voor Clintel is de nood minder hoog dan veel klimaatactivisten beweren. Clintel is bijzonder kritisch op berichtgeving over bijvoorbeeld de opwarming van de aarde. De stichting bestaat nog geen jaar, maar is inmiddels een van de grootste clubs van klimaatsceptici. Wie zitten er achter Clintel? Hoe kunnen ze zo snel in opmars zijn? En klopt het wat zij zeggen over de staat van het klimaat? Wie zitten er achter de lobby van de klimaatsceptici?
Voor ieder probleem een oplossing.
Ook voor problemen veroorzaakt door oplossingen voor niet bestaande problemen:
https://www.ad.nl/auto/powerbank-aanhanger-is-de-oplossing-voor-laadpaalfiles~aa646760/
Met een dieselgenerator kom je een heel eind in de toekomst :-)
De europese investeringsbank in Luxemburg is gegroeid naar 3400 personeelsleden. De eib gaat vanaf 2025 de helft in klimaat investeren met een budget van 1000 miljard EUR. Bron financieel dagblad 21 februari 2020 blz 10.
Eenvandaag vandaag: Niet genoeg stroom voor het aantal
elektrische auto’s . (nu al niet!)
Was dat niet waar allerlei bejaarde deskundigen voor waarschuwden?
De misdaad van homogenisatie.
http://joannenova.com.au/2020/02/acorn-adjustments-robbed-marble-bar-of-its-legendary-world-record-death-valley-now-longest-hottest-place/
Zie ook twitter
https://twitter.com/JoanneNova/status/1232524354451165184
En ik kader KNMI/Hittegolven is die 1,7 ook van belang.
GONE! The legendary Marble Bar world record for the longest hottest days over 100F is no more, thanks to inexplicable, magical
@BOM_au
adjustments cooling the past. Now the record goes to Death Valley. Days from 1924 cooler by random amounts, even 1.7C?
https://twitter.com/JoanneNova/status/1232524354451165184
Er wordt een agenda uitgerold en een selecte club wetenschappers hebben kennelijk hun ziel aan deze agenda/duivel verkocht.
Waterstof: DE oplossing.
Wie het gaat betalen weten ze nog niet. :)
https://www.telegraaf.nl/nieuws/678509531/nieuwe-waterstoffabriek-levert-genoeg-stroom-voor-alle-nl-se-huishoudens
Het staat in de krant alsof het al draait….
“De elektriciteit die nodig is voor de waterstofproductie wil het consortium opwekken in een windpark op zee, dat een ongekende 3 tot 4 gigawatt aan stroom moet leveren rond 2030 en later kan doorgroeien tot 10 gigawatt, meer dan het totale stroomverbruik van Nederlandse huishoudens.”
Verderop lezen we…
“Het consortium becijfert dat door het project de uitstoot van zo’n 7 megaton broeikasgassen per jaar wordt vermeden. Dat komt neer op 3,7 procent van de Nederlandse uitstoot.”
Dat schiet lekker op.
De kosten zullen trouwens in de vele honderden miljarden lopen.
Maar de vraag die de producenten nog hebben is hoeveel subsidie ze krijgen om uit de kosten te komen.
Volksverlakkerij van de bovenste plank.
Bij waterstof heb je bij gelijke druk en gelijk volume 3 maal zo veel nodig als met het Groningse aardgas. De prijs om het te producen is op zijn best gelijk aan aardgas. Dat betekend voor dezelfde prestatie drie maal zo duur, lekker bezig.
Miljardensubsidies lonken.
Ja, wat een waanzin he, als je bedenkt dat de wereld barst van de methaan!
Je gaat duur en inefficient met windenergie waterstof gegeneren, terwijl er voor duizenden jaren methaan
in de zeebodem zit! De Russen en Israelisch zijn het al aan het winnen.
En intussen:
– opent China bijna elke dag een nieuwe kolencentrale
– bouwt India de komende vijf jaar 100 nieuwe luchthavens
– en China de komende tien jaar nog eens 200 luchthavens
Oh, natuurlijk! Al die vliegtuigen gaan op waterstof vliegen!
De oplossing voor het energie transitie
Op deze site staat de concept Res NHN ”Duurzaam Leefbaar” die namens de bewoners van Noord-Holland Noord is opgesteld.
Hierin zijn geen nieuwe windturbines op land geplaatst en ook geen zonneweiden op landbouwgrond.
Zonnepanelen op 30% van de grote daken, zonnepanelen op zonne-zandbanken en drijvende zonne-eilanden in het IJssel – en Markermeer en 10 grote windturbines in het IJsselmeer op grote afstand van woningen, zijn de bouwstenen van dit alternatief.
https://www.nhn-duurzaamleefbaar.nl/
De Wetenschappelijke Basis van CLINTEL
Een antwoord van professor Guus Berkhout op de gastblog van professor Guido van der Werf
By Guus Berkhout | 27 februari 2020 | Uncategorized
https://clintel.nl/reactie-guus-berkhout-op-artikel-guido-van-der-werf/
Nederland heeft minder laadpalen nodig
De komende tien jaar zijn 20 tot 30 procent minder laadpunten voor elektrische auto’s nodig dan het aantal dat is afgesproken in het klimaatakkoord. Dat stelt onderzoeker Rick Wolbertus van de Hogeschool van Amsterdam, die vandaag promoveert op een onderzoek naar het laadgedrag van elektrische rijders.
Netwerk
Nederland heeft nu al een van de dichtste netwerken van openbare laadstations ter wereld. Voor iedere zeven auto’s is er een laadstation. Maar dat moeten er nog veel meer worden: 1,7 miljoen in 2030. Volgens Wolbertus is dat aantal echter achterhaald: de berekeningen zijn gebaseerd op verouderde analyses. Hij denkt dat, bij efficienter gebruik van de palen, het aantal auto’s per laadpunt verdubbeld kan worden.
..
https://www.binnenlandsbestuur.nl/digitaal/nieuws/nederland-heeft-minder-laadpalen-nodig.12444900.lynkx
Wordt men eindelijk wakker?
https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/wij-worden-met-die-energietransitie-ergens-ingerommeld~b47f1a79/?utm_source=link&utm_medium=app&utm_campaign=shared%20content&utm_content=free
Freeman Dyson is gisteren overleden.
Jammer, een ouderwets degelijke wetenschapper met een nuchtere kijk.
Ja maar mensen, luister nou, OP PAPIER neemt de uitstoot wél af!
https://www.telegraaf.nl/nieuws/1572671801/burgerverzet-tegen-biomassacentrales-groeit
Begint de VK te draaien?
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/zo-erg-wordt-het-ook-weer-niet-met-het-klimaat-hoe-het-rampscenario-de-bovenhand-krijgt~ba7b2e35/
ColumnVincent Wil Zon
Klimaatsceptici zijn geen Galileo – maar inquisiteurs
26 februari 2020
Klimaatsceptici vinden het geen probleem dat 99 procent van de klimaatwetenschappers wereldwijd hen ongelijk geeft, noch dat ze zelf geen klimaatwetenschappers zijn.
Ze vergelijken zich graag met Galileo Galilei, de Italiaan die bijna vierhonderd jaar geleden door de inquisitie werd veroordeeld voor zijn, correcte, idee dat de aarde om de zon draait. Maar de klimaattwijfelaars zijn geen Galileo, ze zijn de inquisiteurs.
Zo goed als alle klimaatwetenschappers in de wereld zijn het erover eens dat de mens verantwoordelijk is voor de snelle toename van CO2 in de atmosfeer, en dat die CO2 de sterke opwarming veroorzaakt die de aarde momenteel doormaakt. Klimaatsceptici geloven daar echter niet in; het verband tussen CO2 en temperatuurstijging is volgens hen niet bewezen en maatregelen om de CO2-uitstoot te beperken zijn dan ook voorbarig of zelfs onzinnig.
Geen klimaatwetenschapper
Prof. dr. ir. Guus Berkhout is zo’n klimaatscepticus en behoort de laatste jaren tot de meest prominente onder hen, waarbij zijn wetenschappelijke achtergrond en titels uiteraard in zijn voordeel spreken. Probleem is alleen dat zijn titels slaan op zijn vakgebied elektrotechniek, en niets met klimaatwetenschap van doen hebben. Zoals bij nagenoeg alle klimaatsceptici geen opleiding in klimaatwetenschappen is te ontdekken.
Maar dat zien de sceptici niet als een nadeel, eerder als een voordeel. Zij kunnen met een ‘frisse blik’ naar de zaak kijken. Daarbij vergelijken ze zich graag met Galileo Galilei, de Italiaanse astronoom die ook in zijn eentje voor een idee zou hebben gevochten, daarvoor werd veroordeeld door het hoogste gezag maar uiteindelijk gelijk kreeg. Ook Berkhout meende zich gisteren in het tv-programma ‘Pointer’ met Galileo te kunnen vergelijken.
Steun voor Galileo
Maar die vergelijking gaat mank. Galileo was niet een eenling die een afwijkende idee had ontwikkeld. De Italiaan stond in de schoenen van de Pool Copernicus, die een eeuw eerder al in een boek had vastgesteld dat de aarde, net als andere planeten, om de zon draaide, en niet andersom. Die idee werd in de loop van de zestiende eeuw verder uitgewerkt door een andere zeer bekende astronoom en deels tijdgenoot van Galileo: de Duitser Kepler.
Elders in Europa ondersteunden nog meer prominente wetenschappers, onder wie ‘onze eigen’ Simon Stevin, het nieuwe wereldbeeld – nog voordat Galileo er problemen mee kreeg. In tegenstelling tot de huidige klimaatsceptici kon Galileo onder zijn vakgenoten dus al op steun rekenen, zij het dat er ook nog wetenschappers waren die geloofden dat de aarde het middelpunt van het heelal (*) was.
Galileo viel dan ook niet de wetenschappelijke wereld aan, zoals de klimaatsceptici nu doen. Galileo kreeg het ongewild aan de stok met de Rooms-Katholieke kerk, met de inquisitie. Die kerk zag haar macht tanen door de opkomst van de reformatie en duldde geen twijfels over haar leer. Volgens het Vaticaan had God de wereld in het middelpunt van de schepping geplaatst, zo stond het immers in de Bijbel.
Verkeerde schoenen
Galileo was een gezien man in Italië en een aanval van hem op de wijsheid van de Bijbel kon door de kerk niet worden getolereerd. In 1633 moest Galileo voor de inquisitie in Rome verschijnen en zijn standpunt herroepen. Dat deed hij, ongetwijfeld om de doodstraf te ontlopen. Desondanks werd hij tot een gevangenisstraf veroordeeld, een straf die een dag later werd omgezet in huisarrest. Dat duurde tot zijn dood in 1642.
Het was dus niet 99 procent van de sterrenkundige wetenschappers door wie Galileo werd verketterd. Het waren degenen die weinig tot niets van sterrenkunde wisten, de inquisiteurs, die op basis van een geloof de astronoom Galileo veroordeelden. Als Berkhout en andere sceptici bij hun veroordeling van de klimaatwetenschappers al de schoenen van historische figuren willen aantrekken, dan moeten dat dus niet de schoenen van Galileo zijn maar die van zijn inquisiteurs.
(*) Correctie d.d. 26-2-2020: in de eerste versie stond hier abusievelijk ‘van ons zonnestelsel’.
In zijn weblog ‘Vincent wil zon’ belicht Vincent Dekker innovaties en ontwikkelingen op het gebied van groene energie, dichtbij en ver van huis. Lees meer afleveringen op trouw.nl/vincentwilzon.
InterviewLeah Henderson
Vanwaar toch al die klimaatscepsis? ‘Er is een pr-molen aan het werk’
Vanwaar toch dat wantrouwen jegens klimaatexperts? Volgens filosoof Leah Henderson wordt het informatiekanaal tussen wetenschap en maatschappij hevig vervuild. Ze krijgt bijval van journalist Simon Rozendaal.
Laura Molenaar29 februari 2020, 1:00
De meeste mensen vertrouwen de wetenschap probleemloos als het gaat om toepassingen in hun dagelijks leven. Ze stappen in een vliegtuig, maken geld over via hun telefoon en gebruiken medicijnen die de huisarts hen voorschrijft. Waarom zijn sommigen dan toch zo wantrouwend als het over klimaatwetenschap gaat? Wat is er zo bijzonder aan dat vakgebied? Dat vraagt de van oorsprong Nieuw-Zeelandse filosoof Leah Henderson, universitair hoofddocent aan de Rijksuniversiteit Groningen, zich af.
Het aantal mensen dat sceptisch is over de conclusies van klimaatexperts is niet gering. Uit een recent onderzoek van het programma ‘EenVandaag’ onder ruim 27 duizend ondervraagden bleek dat 36 procent niet gelooft in uitspraken van klimaatwetenschappers. Ze aanvaarden niet dat volgens wetenschappers van het invloedrijke wetenschapspanel IPCC – dat duizenden onderzoeksresultaten bundelt en evalueert – koolstofdioxide (CO2) de belangrijkste factor is voor de opwarming van de aarde.
Jonge discipline
Henderson denkt dat er wetenschappelijk gezien niets is wat de klimaatwetenschap van andere wetenschappen onderscheidt. Voor een onderzoeksproject, dat bijna ten einde is, bestudeerde ze hoe klimaatwetenschappers informatie verzamelen om wetenschappelijke conclusies te trekken. Wat bleek? Ze maken gebruik van dezelfde soort technieken als andere vakgebieden. Niets bijzonders dus. “Ik zie geen bijzondere reden om extra sceptisch te zijn”, zegt Henderson vanuit haar kantoor in de binnenstad van Groningen. Het grote raam in haar kantoor kijkt uit over de daken, waar her en der een pluimpje rook uit kringelt.
Volgens Simon Rozendaal, columnist en voorheen wetenschapsjournalist bij Elsevier en NRC Handelsblad, heeft de klimaatwetenschap een slechte naam omdat het nog een jonge discipline is. “De klimaatwetenschap is in de afgelopen decennia een stuk volwassener geworden. De wetenschappers hebben meer grip op de factoren die klimaatverandering veroorzaken en de mensen die in het vakgebied werken zijn inmiddels ook veel deskundiger.”
We moeten er voor waken alle klimaatsceptici op één hoop te gooien, benadrukt Henderson. Ze verschillen in mening over de vraag of klimaatverandering bestaat, hoe snel de opwarming gaat en de mate van invloed van de mens op klimaatverandering.
Warmterecords
Voor wetenschapsjournalist Rozendaal ligt het ook genuanceerd. Hij wil zichzelf geen voormalig scepticus noemen, maar verklaart wel dat hij de afgelopen tijd tot voortschrijdend inzicht is gekomen. “Dertig jaar geleden interviewde ik een aantal wetenschappers die je klimaatsceptici zou kunnen noemen. Politici overdrijven het verhaal, zeiden zij. Door die interviews ben ik toen beïnvloed.”
Waar Rozendaal vroeger dacht dat de opwarming van de aarde ook door andere factoren verklaard zou kunnen worden – de activiteit van de zon, bijvoorbeeld – is hij langzaam maar zeker opgeschoven naar de andere kant. “Als je uitgaat van de invloed van zonnecycli zou er tien jaar geleden een afkoeling moeten zijn geweest. Die is niet gekomen. Je ziet dat de opwarming toch doorzet.” Ook andere factoren, zoals de vele warmterecords die de laatste jaren worden gebroken, en een afwezigheid van kouderecords, overtuigden Rozendaal ervan dat “de aarde zo goed als zeker opwarmt, en dat het zo goed als zeker voor een groot gedeelte door onszelf komt”.
Henderson heeft nog een andere verklaring voor de scepsis over opwarming van de aarde. “Het informatiekanaal tussen wetenschappers en de maatschappij wordt hevig vervuild.”
Die vervuiling is deels moedwillig veroorzaakt, zegt Henderson. “Bepaalde groepen en instanties hebben er belang bij het publiek te misleiden over deze kwesties.” Vorige week nog kwam door onderzoek van Follow the Money en NRC aan het licht dat onder andere Shell, NAM en AkzoNobel klimaatscepticus Frits Böttcher in de jaren negentig financieel hebben gesteund.
“De fossiele-brandstofindustrie wil natuurlijk graag de status quo behouden. Sommige groepen, gelieerd aan die industrie, proberen bijvoorbeeld legitieme informatiebronnen na te doen.” Dan maakt de industrie een rapport onder de vlag van het NIPCC (Nongovernmental International Panel on Climate Change) dat precies lijkt op het rapport van het IPCC (het Intergovernmental Panel on Climate Change) aldus Henderson. Er is een hele pr-molen aan het werk om twijfel te zaaien over wetenschappelijke bevindingen, dus het is niet heel gek dat het ook effect heeft, zegt ze.
Informatieverzuiling
“Als je de stemmen die twijfel uiten over klimaatverandering versterkt en steeds weer herhaalt, ook wanneer de kritiek allang beantwoord is door de wetenschap, dan verontreinig en vervorm je de boodschap van wetenschappers aan de maatschappij.”
Een andere factor die volgens Henderson bijdraagt aan de informatievervuiling zijn de media. “Ik denk dat de media een grote verantwoordelijkheid hebben om het publiek juist te informeren over de betrouwbaarheid van de bronnen die ze gebruiken. En ze moeten heel goed oppassen dat ze hun boodschap niet verkeerd brengen. Het mag niet zo lijken dat je onder klimaatexperts twee gebalanceerde meningen hebt: wel of geen opwarming.
“Natuurlijk is het verleidelijk voor de media om controversiële stemmen te laten horen, om daar aandacht mee te trekken. Maar als journalist moet je goed nadenken: hoe kan ik het nieuws zo brengen dat ik de kanalen niet verontreinig met misleidende informatie?”
Rozendaal is het met haar eens. “Wij journalisten moeten sceptisch zijn. We mogen mensen niet op hun blauwe ogen geloven. Zelfs bij wetenschappers moeten we ons afvragen: is dit echt waar?” Maar de meeste kwaliteitskranten bewaren al een redelijk goed evenwicht tussen de geluiden van klimaatexperts en sceptische geluiden, zegt hij.
Tunnelvisie
Twijfelaars kunnen natuurlijk ook in een tunnelvisie terechtkomen door hun informatie vooral op sociale media en schimmige websites te halen. Door drogredenen van klimaatsceptische websites wordt de overdracht van wetenschappelijke kennis bemoeilijkt. De Nederlandse ‘klimaatwaakhond’ Clintel, bijvoorbeeld, komt aan met argumenten als ‘CO2 is goed voor de bomen, dus kan het geen nadelige invloed hebben op het klimaat’ en ‘het klimaat op aarde heeft altijd al warmere en koudere periodes gekend’.
Henderson: “Sceptici kunnen argumenten naar voren brengen die makkelijk te begrijpen zijn en plausibel klinken. Het kan best correct zijn dat CO2 goed is voor planten, maar dat is niet relevant als je het hebt over het klimaat. Soms is de wetenschap nu eenmaal niet zo intuïtief. Dat maakt het nog moeilijker om te bedenken of wat er in de kranten staat juist is of niet.”
Het klinkt al snel plausibel als een wetenschapper een claim maakt over het klimaat, zegt Henderson. Maar het is goed jezelf af te vragen: is deze wetenschapper ook een expert op dit gebied? Journalistiek platform Pointer onthulde deze week dat Clintel geld van oliebedrijven gebruikt om twijfel te zaaien over klimaatverandering. Honderden wetenschappers hebben het manifest van Clintel ondertekend, maar zijn geen van allen klimaatwetenschapper. Ze misbruiken daarmee hun titel om geloofwaardigheid te veinzen, zegt klimaatadviseur Jan Paul van Soest tegen Pointer.
Voor Rozendaal kan een nuchtere en rationele blik helpen als we overdreven scepsis – én overdreven klimaathysterie – willen voorkomen. “Dan kunnen gevestigde foutieve ideeën aan het wankelen worden gebracht.”
Volgens Henderson hebben mensen ook een te ideaal beeld van wetenschap. Honderd procent zekerheid heb je alleen in de wiskunde, zegt ze. Het is niet realistisch wiskundige zekerheid te vragen als het gaat om kennis in bijvoorbeeld de klimaatwetenschap, zegt Henderson.
“Het zou stom zijn die kennis overboord te gooien, want het zijn de beste pogingen die we kunnen doen.”
..
GCM climate hindcasts are not tests of accuracy, because GCMs are tuned to reproduce hindcast targets. For example, here, here, and here. Tests of GCMs against a past climate that they were tuned to reproduce is no indication of physical competence.
When a model is of unknown competence in physical accuracy, the statistical dispersion of its projective output cannot be a measure of physical error or of predictive reliability.
Ignorance of this problem entails the very basic scientific mistake that climate modelers evidently strongly embrace and that appears repeatedly in Rich’s essay. It reduces both contemporary climate modeling and Rich’s essay to scientific vacancy.
The correspondence of Rich’s work with that of climate modelers reiterates something I realized after much immersion in published climatology literature — that climate modeling is an exercise in statistical speculation. Papers on climate modeling are almost entirely statistical conjectures. Climate modeling plays with physical parameters but is not a branch of physics.
I believe this circumstance refutes the American Statistical Society’s statement that more statisticians should enter climatology. Climatology doesn’t need more statisticians because it already has far too many: the climate modelers who pretend at science. Consensus climatologists play at scienceness and can’t discern the difference between that and the real thing.
Climatology needs more scientists. Evidence suggests many of the good ones previously resident have been caused to flee.
..
https://wattsupwiththat.com/2020/03/01/tendency-convenient-mistakes-and-the-importance-of-physical-reasoning/
Verwarrend is wel dat er in het artikel statistiek niet valt onder het begrip “”science”.
Zie dan ook:
Wetenschappelijke methode
De wetenschappelijke methode is een systematische manier om kennis te vergaren in de wetenschap. De gevolgde methodes variëren tussen de formele, empirische en sociale wetenschappen. Binnen de verschillende vakgebieden ontwikkelen zich, soms na lange discussies, inzichten en gevolgde methoden. Nauwkeurigheid (accuratesse) en logisch redeneren zijn binnen alle wetenschappen een vereiste. Bij het doen van wetenschappelijk onderzoek wordt vaak aanvankelijk opportunistisch gewerkt door van alles te proberen of het werkt, waarna toetsing aan strenge criteria later volgt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wetenschappelijke_methode
Is klimatologie een formele wetenschap (de logica en de wiskunde) of een empirische wetenschap (natuurkunde, scheikunde en biologie)?
Zo op het kritische oog is de AGW-wetenschap een formele wetenschap.
Men beschouwt een reeks meetgegevens als te voldoen aan de nogal strenge statistische eis dat er sprake is van een stochastische verdeling (~~kans) en dus van normaliteit waar met formele wetenschap aan gewerkt kan worden.
Grappige anekdote van Waterdrinker bij WNL n.a.v. de daadkrachtige 200 kmh-maatregel van Kabinet Rutte-zoveel; in Ruslland hebben grote delen van de grote steden stadsverwarming. Dan is het buiten – (minus) 20 graden en binnen 28 PLUS! En wat doen die Russen dan? Die zetten het raam open!
In de zelfde uitzending. Han ten Broeke (voor intimi: hand in ‘t broekje): Niet Turkije, niet de EU faalt in de vluchtelingencrisis maar Griekenland!
Ook aan tafel een VVD-meneer met weinig daadkrachtig profiel die steeds roept dat wij steeds maar weer duidelijk moeten maken dat wij dat onaanvaardbaar vinden. Wat? Nou alles zo’n beetje: Wij vinden dat onaanvaardbaar.
Oh jeee! ik bedoel 100 km/h
Karim Bettache
Universitair docent en onderzoeker
Miljardairs gebruiken rechtsextremisten en klimaatontkenners als dam tegen links
De miljarden financiering van een doodscultus van rechtsextremisme en klimaatontkenning, zijn de wanhopige spartelingen van een neoliberale elite in het nauw
The Guardian publiceerde onlangs een interessant artikel over Naomi Seibt: een blondharige, blauw ogende, 19 jaar oude jonge Duitse dame die acute faam oogstte als antithese van Gretha Thunberg. Ze is tegen immigratie en voor een wit Europa, vindt dat de fossiele brandstofindustrie een goed effect heeft op de menselijke vooruitgang, is een fan van de neoliberale marktwerking, en gelooft niet in het ‘klimaatonheil’ dat wetenschappers over heel de wereld aan het verspreiden zijn.
Hoe en waarom bereikt een gemiddelde jonge vrouw van 19 jaar acute wereldwijde bekendheid met dergelijke standpunten? Hoe kan het dat extreemrechtse complottheorieën zoveel podia krijgen en zich zo efficiënt verspreiden waardoor we een globale ruk zien naar autoritair fascisme?
Dit heeft een reden.
Kapitalisme is inherent klassistisch. Immers, kapitaal centreert zich altijd in handen van een kleine groep mensen, wat per definitie resulteert in een groep winnaars en verliezers. Een vrije markt waarin iedereen evenveel kansen heeft zolang je maar je best doet (lees: de neoliberale mythe van meritocratie) bestaat niet. Men wordt namelijk nimmer gelijk geboren. Behalve een kleine geprivilegieerde groep mensen, heeft het gros van de mensheid te maken met structurele grenzen aan hun kansen. Denk aan mensen met een lichamelijk of geestelijke beperking, mensen in ontwikkelingslanden, achtergestelde minderheden, en ga zo maar door.
Wil je deze mensen een kans bieden, dan zal er meer kapitaal naar hen moeten worden toegesluisd. Met andere woorden, voor een eerlijkere, gelijkwaardiger wereld dient er noodzakelijkerwijs beleid te komen dat geld weghaalt (denk hierbij aan belastingen) bij een geprivilegieerde, stinkend rijke top 1%. Zaken als antiracisme en gelijkheid voor minderheden, vrouwenrechten, klimaatbeleid en zo meer, zijn derhalve ‘linkse hobby’s’ die een menswaardiger leven creëren voor hen aan de bodem van de samenleving, maar ook serieus geld kosten voor de rijke top.
Dus, hoe kan men binnen die rijke top koste wat kost het kapitaal beschermen? Door ideologieën te promoten die regelrecht indruisen tegen een politiek van gelijkheid en eerlijkheid. U hoort dat goed, rijke heren financieren met miljarden racisme, wit-suprematisme, anti-klimaat complottheorieën en het idee dat een neoliberale meritocratische marktwerking de oplossing is voor al onze problemen.
Zij doen dit door door politici te beïnvloeden, die de afgelopen decennia keihard neoliberaal beleid hebben ingevoerd (oud-links inbegrepen). Ze doen dit ook door onze mainstream media op te kopen, of op zijn minst om te kopen doormiddel van advertentiegelden. En, last but not least, ze doen dit door op social media (Twitter, Facebook, YouTube, etc.) bakken met geld te besteden aan het verspreiden van filmpjes, “nieuws”, en memes die minderheden wegzetten als verkrachters of ongedierte, klimaatwetenschappers intimideren, complottheorieën promoten over de zogenaamde ‘ondergang van het blanke ras’, etcetera. Door tweespalt te creëren wordt de saamhorigheid vermeden die nodig is om met grote aantallen de strijd aan te gaan met het grootkapitaal. Immers, de geschiedenis heeft aangetoond dat het collectief altijd wint van de elite.
De directeur van de Plymouth Institute for Peace Research deed onlangs uit de doeken hoe mega-miljardairs online platforms en politici financieren die racisme en anti-immigratie promoten. Vergis u niet, de verspreiding van extremistische propaganda is waarschijnlijk erger dan u denkt, omdat de meesten van u zich niet in die hoek van het net bevinden. Maar eens binnengedrongen als internetgebruiker sleurt ze de onzekere geest bijzonder efficiënt de wereld van haat in. YouTube zit boordevol kanalen met honderdduizenden, of zelfs miljoenen, abonnees waarin continu gesproken wordt over zogenaamde complotten van moslims, zwarten, feministen of linkse wetenschappers.
Deze bijzonder sterke stroming van rechtsextremisme krijgt vrijwel geen aandacht van onze gevestigde politieke orde. Ook links staat erbij en kijkt ernaar, zolang de dikke portemonnee maar gevuld wordt. Terwijl er miljarden gepompt worden in rechtsextremistische propaganda en onze jonge medelanders omgesmeed worden tot bewonderaars van fascistische ideeën, voert onze Tweede Kamer nog maar een enquête uit over de potentiële buitenlandse financiering van een moslimschool.
Afijn, in plaats van enkel mee te gaan in de rechtse focus dat minderheden gefinancierd worden vanuit het buitenland, mag de politiek zich nu ook wel eens gaan storten op de financiering van extreemrechtse, politieke groeperingen die zorgen voor haat en tweespalt in de samenleving wat buitengewoon destructieve gevolgen zal hebben voor de toekomst van ons land, en het Westen in het algemeen.
Al decennialang schieten rechtsextremistische politieke stromingen over heel het Westen als paddenstoelen uit de grond. De taak van nieuw-links is met een diverse coalitie deze miljoenenindustrie van haat te onthullen.Een industrie die zich meer en meer transformeert in een allesvernietigende cultus: de aarde moet stuk, immigranten moeten stuk, en onze samenhang en medemenselijkheid moeten stuk. Rechtsextremisme en neoliberaal kapitalisme vormen een doodscultus die ons allen mee de afgrond insleurt.
Inderdaad, rechts onthult in toenemende mate dat het voor een groot deel bestaat uit individuen die de voordelen ervaren van, en dus willen vasthouden aan, een maatschappij gebaseerd op winnaars en verliezers: een wereld van witte hegemonie, competitief kapitalisme, en waarin de leefbaarheid van de aarde geen aandacht verdient. Gevestigd links, zoals de PvdA, heeft verloren omdat ze dit electoraat voor zich heeft proberen te winnen. Een contradictie in terminus, want ze zijn onverenigbaar met linkse waarden. Linkse waarden stroken niet met etnische en klasse hegemonie omdat deze per definitie indruisen tegen sociale gelijkheid.
Om een machtig blok te vormen zal links dus sympathie moeten kweken onder een veel breder electoraat. Een electoraat dat trouwens volwaardig onderdeel van de samenleving is (al is ze niet zo behandeld). Zo zullen ook zij eindelijk worden gehoord die in het debat volledig zijn uitgesloten.
Kortom, de komende strijd van nieuw-links wordt naast een klassenstrijd, ook een culturele strijd: Het is de strijd tussen een pluriforme gelijkwaardige toekomst, versus een competitieve toekomst waarin één machtige groep domineert over alle anderen. Een links dat een gevaar vormt voor rechts, is een links dat gelooft in het collectief: een saamhorige groep mensen die ongeacht kleur, etniciteit, sekse, klasse of religie samen de strijd aangaat voor een radicaal gelijkwaardiger samenleving.
Bernie Sanders, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, toont dat linkse gevaar. Zodra een diverse groep mensen bij elkaar komt die weigert zich tegen elkaar te laten opzetten en zich daarnaast niet laat sturen door het grote geld, ontstaat een effectieve politieke beweging. Het is dus niet verassend dat het grootkapitaal in Amerika volledig in paniek raakt. De bekende complottheorieën worden verspreid: Bernie is een communist, Bernie wil de grenzen wagenwijd openzetten, enzovoort.
Het is belangrijk te vermelden dat de diversiteit binnen de politieke beweging van Bernie Sanders niet enkel lip-service is, zoals we dat kennen in eigen land. Vergelijkbaar met de oude Democrats in Amerika, bedrijft onze gevestigde politiek een beleid van woorden maar geen daden: men is tegen racisme, maar doet niets aan structureel racisme (bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt). Men is vóór de werkende man en vrouw, maar privatiseert de ene publieke noodzakelijkheid (bijvoorbeeld zorgverzekering) na de andere. Bovendien, en dit is wellicht belangrijker, de gevestigde linkse partijen weigeren zich te diversifiëren boven het glazen plafond: je mag als minderheid best in de partij, maar je blijft onderaan de pikorde en wordt er na één kritische noot uitgebonjourd. Jawel, dit is oud-links, een homogene elitaire club semi-neoliberale politici in het pluche, en dat zal ze blijven.
Voor een divers Nederland waarin de stemlozen eindelijk een stem krijgen, is geen plaats voor diversiteit aan de bodem. Enkel met slagkracht boven het glazen plafond, zal links transformeren in een succesvolle politieke stroming voor een pluriforme, gelijkwaardige toekomst.
Stond er op CG.nl niet ooit een stuk over de kosten van waterstofgasproductie? Zo ja graag een linkje.
Nu lees in “de koppen” dat Shell samen met de gasuni helemaal apeshit gaat in Groningen in waterstofproductie.
Mooi man; stond ook nog bij dat het “extra groen” is allemaal omdat men voor de productie duurzame energie gaat gebruiken.
Het mag blijkbaar wat kosten dat greenwashen.
Potential Problems Measuring Climate Sensitivity from the Historical Record
ANDREW E. DESSLER
https://drive.google.com/file/d/1dOE2uuhlVlRXlkaoKhx5VhdtP70_oieI/view
Green Deal
Twaalf EU-landen tegen Timmermans: Maak meer klimaat-haast
Morgen presenteert ‘EU-klimaatpaus’ Frans Timmermans de klimaatwet. Een nieuw uitstoot-doel voor 2030 laat echter op zich wachten. Dat moet sneller, vinden de Europese milieuministers, onder wie Eric Wiebes.
Christoph Schmidt3 maart 2020, 15:45
Twaalf Europese landen, waaronder Nederland, manen de Europese Commissie tot haast bij het vaststellen van een CO2-reductiedoel voor 2030. In een open brief aan vicevoorzitter Frans Timmermans (Green Deal) schrijven de milieuministers dat de EU alleen een voortrekkersrol in het mondiale klimaatbeleid kan spelen als dat nieuwe 2030-doel uiterlijk in juni bekend is. In de EU-klimaatwet, die Timmermans woensdag presenteert maar al is uitgelekt, staat dat dit pas in september zal gebeuren.
Volgens milieuorganisaties, groene politieke partijen én deze twaalf ministers is dat te laat om nog goed beslagen ten ijs te komen op de cruciale VN-klimaattop in Glasgow, in november. Bovendien is er in september een niet minder belangrijke top van de EU en China, een potentiële bondgenoot in een ambitieuzer klimaatbeleid. “We moedigen de Europese Commissie dan ook aan om het klimaatdoel-plan voor 2030 zo snel mogelijk te presenteren, uiterlijk in juni 2020, zodat we de discussies tijdig vooruit kunnen helpen”, zo luidt de oproep van de twaalf landen aan Timmermans.
Initiatief van Denemarken
De brief is een initiatief van Denemarken en is mede-ondertekend door Eric Wiebes, de VVD-minister van economische zaken en klimaat. De andere ministers komen uit Finland, Frankrijk, Italië, Letland, Luxemburg, Oostenrijk, Portugal, Slovenië, Spanje en Zweden. Duitsland is een opvallende afwezige.
Timmermans doet morgen een voorstel tot een juridische bindende, EU-brede klimaatwet die de basis moet vormen voor alle toekomstige Green Deal-maatregelen. Die moeten allemaal gaan draaien om het hoofddoel: een volledig klimaatneutrale EU in 2050, ofwel nul uitstoot aan schadelijke broeikasgassen.
Controversiëler is het ‘tussendoel’ voor 2030. In 2014 spraken de EU-landen af dat de CO2-uitstoot dat jaar 40 procent lager moet zijn dan in 1990. Maar dat was vóór het klimaatakkoord van Parijs, waarin de hele wereld belooft de temperatuurstijging deze eeuw te beperken tot 2 graden Celsius, het liefst 1,5. Het 40-procentsdoel voldoet bij lange na niet aan dat streven, en al helemaal niet aan volledige klimaatneutraliteit twintig jaar later.
De Europese Commissie noemt al een tijdje een nieuw streefpercentage van ’50 à 55’, maar heeft nog geen definitief voorstel gedaan. Dat gebeurt wat de commissie betreft dus pas in september.
Volgens VN-klimaatwetenschappers is zelfs die 50 à 55 procent niet ambitieus genoeg: om het doel van maximaal 1,5 graad opwarming te halen, zou de uitstoot in 2030 wereldwijd zeker 65 procent lager moeten liggen dan in 1990.
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/twaalf-eu-landen-tegen-timmermans-maak-meer-klimaat-haast~bedb07d6/
Groene energie
Goeree-Overflakkee roept zichzelf uit tot ‘energieneutraal’, de cijfers zeggen wat anders
Frank Straver3 maart 2020, 11:57
Goeree-Overflakkee is op een haar na zover. Dit jaar lukt het, meldde wethouder Tea Both (CDA), om het hele Zuid-Hollandse eiland ‘energieneutraal’ te maken. Opmerkelijk, want van alle gemeenten slaagt alleen Zeewolde erin om energieneutraal te zijn dit jaar, meldde Trouw eerder op dinsdag. Hoe zit dat?
Erik Roeland, adviseur duurzaamheid van Goeree-Overflakkee, legt uit dat zijn gemeente niet al het energieverbruik meetelt bij de doelstelling om energieneutraal te zijn. “We willen duurzaam voorzien in de stroomvraag van huizen en bedrijven.” Dat wil dus zeggen dat de grote vervuiling door olie, aardgas, auto’s en schepen niet telt. En laat dat nu juist de bulk zijn, blijkt uit de meest actuele cijfers van Telos-PON (2017). Van de totale energievraag op Goeree-Overflakkee, zo’n 4100 terajoules (TJ), is ‘slechts’ 650 TJ duurzaam (16 procent).
Dat zijn oude cijfers, zegt Roeland. Maar nieuwere heeft hij zelf ook niet. “We zijn wel een stap verder, er zijn extra windturbines en zonneparken bijgekomen.” En ook dit jaar verwacht Goeree-Overflakkee meer groene stroomprojecten te openen. “Dat maakt ons dit jaar energieneutraal.” Misleidend vindt Roeland dat niet, ook al haalt Goeree-Overflakkee de 4100 TJ lang niet. “We leggen uit dat ons doel alleen over groene stroom gaat.”
Groene energie binnen eigen grenzen
Daar wil Goeree-Overflakkee het bovendien niet bij laten, zegt Roeland. “Uiteindelijk willen we alle vuile energiebronnen duurzaam maken.” Om dat te verwezenlijken wil het eiland doorpakken, met nog meer windparken en zonnepanelen. In de Regionale Energie Strategie (RES) wil Goeree zoveel mogelijk groene energie binnen de eigen grenzen realiseren.
Daarmee kan het eiland een overschot van groene stroom produceren, is het idee, dat de vervuiling van olie en gas kan compenseren. Dat is onmisbaar, wil het eiland werkelijk energieneutraal worden. Want fossiele energiebronnen snel verwijderen uit alle huizen en fabrieken, dat lukt ook deze gemeente niet. Een andere kopzorg zijn de gemeentelijke gebouwen. “We hebben veel gebouwen, waaronder schoolgebouwen, die nog moeilijk te verduurzamen zijn”, zegt Roeland.
Die eigen gebouwen laat de gemeente gemakshalve buiten beschouwing, bij het bereiken van de ‘energieneutrale’ status dit jaar. Voor het gemeentelijk vastgoed geldt een losse doelstelling: energieneutraal in 2040. Liever zou Goeree-Overflakkee een voorbeeldfunctie hebben en de eigen gebouwen als eerste energiezuinig maken met zonnepanelen, zodat burgers meedoen. “Dat is helaas niet realistisch”, zegt Roeland. De kosten zijn volgens hem te hoog. Wat voor huizen geldt, is ook zo voor gemeentelijke gebouwen. Alleen met zware technische ingrepen en hoge investeringen krijg je die van het fossiele aardgas af.
Waterstof
Goeree-Overflakkee heeft één grote hoop om daar verandering in te brengen: waterstof. Dat is een gas, dat bedrijven kunnen produceren uit groene elektriciteit van windmolens en zonnecellen. In Stad aan het Haringvliet, een dorpskern op Goeree-Overflakkee, begint de gemeente een proef met huizen op groene waterstof.
Ook auto’s en andere voertuigen kunnen op termijn overstappen op waterstofgas. Daarmee zou Goeree-Overflakkee intern geholpen zijn. Want wegverkeer en scheepvaart liet de gemeente ook nog buiten beschouwing, om de energieneutrale doelstelling te halen dit jaar. Wel wil de gemeente een goed voorbeeld geven. Roeland: “We kiezen bij de gemeente voor elektrische modellen.”
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/goeree-overflakkee-roept-zichzelf-uit-tot-energieneutraal-de-cijfers-zeggen-wat-anders~bf7a1be8/
Green Deal De Europese Commissie presenteerde woensdag een voorstel voor een klimaatwet die moet leiden tot een klimaatneutraal Europa in 2050.
Clara van de Wiel
3 maart 2020 om 19:22
Leestijd 1 minuut
De Commissie wil de emissiedoelen na 2030 elke vijf jaar zelf kunnen aanscherpen waar nodig.
In aanloop naar een CO2-neutraal Europa in 2050 wil de Europese Commissie lidstaten om de vijf jaar bij de les kunnen houden. Met het voorstel voor een Europese klimaatwet dat de Commissie deze woensdag presenteert, krijgt Brussel vergaande bevoegdheden om emissiedoelen zelf tussentijds te verhogen. Het is een gewaagd plan, dat vrijwel zeker op tegenstand zal stuiten bij zowel Europese lidstaten als het Europees Parlement.
De klimaatwet is het vlaggenschip van de ‘Green Deal’ die de Europese Commissie onlangs presenteerde en die moet leiden tot een ambitieus klimaatbeleid. Met de wet wordt het doel van een klimaatneutrale Europese Unie (EU) in 2050 juridisch vastgelegd. Over dat doel werden lidstaten het in december al eens – met uitzondering van Polen, dat langer de tijd kreeg om zich erachter te scharen. Door het wettelijk vast te leggen, wil de Europese Commissie ervoor zorgen dat zowel Brussel als de lidstaten het doel voortdurend voor ogen houden bij het maken van nieuwe wetten en plannen. Als een soort eindbestemming op de GPS, waar je weliswaar via verschillende routes heen kan, maar hoe dan ook wil uitkomen.
Lees ook:Klimaatplan EU is de ‘Europese maanlanding’
Om te garanderen dat lidstaten onderweg niet teveel gaan dralen, wil de Commissie gebruik gaan maken van een speciaal wetgevingsinstrument. Met een zogeheten ‘gedelegeerde handeling’ wil ze de emissiedoelen na 2030 elke vijf jaar zelf kunnen aanscherpen waar nodig, daarbij varend op advies van milieuagentschappen en wetenschappers. Aan zo’n ‘update’ hoeft geen overleg met de lidstaten of het Europees Parlement vooraf te gaan, hoewel deze wel bezwaar kunnen maken.
Het voorstel moet voorkomen dat het einddoel voor 2050 onderweg te ver uit zicht raakt. Maar het zal zonder twijfel op weerstand kunnen rekenen bij lidstaten en het Europees Parlement, die beiden akkoord moeten gaan met de klimaatwet. Al voor de presentatie van de wet klonk de afgelopen dagen felle kritiek van zowel lidstaten als Europarlementariërs, die vrezen buitenspel komen te staan.
Lees ook:Timmermans: ‘Kernenergie? Niet duurzaam en bovendien hartstikke duur’
De discussie komt bovenop een urgentere kwestie in Brussel: het CO2-reductiedoel voor 2030. Eurocommissaris Frans Timmermans liet eerder al weten op een vermindering tussen de 50 en 55 procent te koersen, maar pas later dit jaar met een definitief voorstel te komen. Milieuorganisaties vrezen dat dat te laat is om vóór de VN-klimaatconferentie in december tot Europese overeenstemming te komen. Dinsdag spoorden ook twaalf Europese lidstaten, waaronder Nederland, hem aan sneller met een nieuw doel te komen. In een onder andere door minister Eric Wiebes (VVD, Economische zaken en Klimaat) ondertekende brief riepen de lidstaten Timmermans op de ambitie „zo snel als mogelijk en op z’n laatst in juni 2020” te verhogen.
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/03/03/nieuwe-klimaatwet-geeft-brussel-vergaande-bevoegdheden-om-emissiedoelen-aan-te-scherpen-a3992501
Gevaarlijke figuren daar in Brussel.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/diederik-samsoms-crazy-journey-met-de-green-deal-als-rechterhand-van-commissaris-timmermans~b4b6481b/
’Buitenspel gezet met alternatief energieplan’
Peter Schat
BOBELDIJKOpsteller Kor Buitendijk van het alternatieve RES-plan ’Duurzaam leefbaar’ gaat een burgerinitiatief indienen om zijn plan op de agenda te krijgen. Hij voelt zich afgeserveerd omdat de stuurgroep die werkt aan de Regionale Energiestrategie Noord-Holland-Noord niet van zins is zijn alternatief te bespreken. ,,Omdat het slechts gezien wordt als de mening van een betrokken burger, komt er pas een reactie na juni, als de concept-RES dus al is vastgesteld’’, zegt Buitendijk.
Hij heeft zijn stap aangekondigd bij de gemeenteraden van de achttien gemeenten in RES-regio Noord-Holland-Noord en wordt gesteund door de anti-windmolenwerkgroepen van Schagen/Zijpe, Koggenland, Medemblik, Kolhorn e.o. en Wieringermeer. ,,Men heeft de mond vol van een bottom-up-proces en dan komt er een breed gedragen plan, dan zet men de indiener buitenspel’’, aldus Buitendijk.
Hij beroept zich op de 1300 streekgenoten die gedurende het inspraakproces ,,overduidelijk te kennen hebben gegeven wat hun mening is over de gepresenteerde scenario’s. Die mening heb ik in ’Duurzaam leefbaar’ uitgewerkt.’’ Hij heeft zijn hoop – naast het burgerinitiatief – gevestigd op de gemeenten. ,,Die reageren positief. Zij doen pogingen om het alternatieve plan te agenderen. Ik vraag me af welk maatschappelijk draagvlak het RES-management en de stuurgroep eigenlijk vertegenwoordigt.’’
’Duurzaam leefbaar’ doet een bod namens de RES-regio Noord-Holland-Noord om in 2030 de hoeveelheid duurzame elektriciteit, nu 1,8 terawattuur, te verdubbelen. De middelen die Buitendijk daarvoor inzet zijn zonne-eilanden en zonnezandbanken in het IJssel- en Markermeer. Op landbouwgrond hoeven er volgens zijn plan windmolens noch zonneweides bij te komen. Zonnepanelen komen op grote daken.
Als hij voldoende handtekeningen voor zijn burgerinitiatief weet te verzamelen – vijfduizend van stemgerechtigde Noord-Hollanders – kan hij Provinciale Staten verplichten ’Duurzaam leefbaar’ in behandeling te nemen naast de concept-RES. ,,De enige manier waarop de politiek een inhoudelijke mening over mijn plan kan geven.’’
Gedeputeerde Edward Stigter (Klimaat) vindt het logisch dat Buitendijks plan het traject doorloopt dat ervoor is afgesproken. ,,Het wordt met dezelfde interesse en serieusheid bekeken als plannen van anderen’’, aldus de gedeputeerde, die het jammer vindt dat Buitendijk het gevoel heeft dat zijn plan geen ruimte krijgt. ,,Dat is uitdrukkelijk wel het geval.’’
RECONSTRUCTIESAMSOM EN DE KLIMAATWET
Diederik Samsoms ‘crazy journey’ met de Green Deal als rechterhand van commissaris Timmermans
Frans Timmermans haalde Diederik Samsom naar Brussel voor de Klimaatwet die de Europees commissaris Green Deal woensdag presenteert. Samsom werd aangenaam verrast in het ‘Berlaymonster’.
Marc Peeperkorn4 maart 2020, 5:00
Diederik Samsom. ‘Ik weet niet wat ze hier in het water doen, maar iedereen denkt groen. Iedereen wil aanhaken’, zei hij over Brussel. Beeld Werry Crone / Hollandse Hoogte
Alles blijkt anders als Diederik Samsom woensdagochtend 18 september vorig jaar het Berlaymont binnenwandelt, het hoofdkantoor van de Europese Commissie. De voormalig PvdA-leider en milieuactivist verwacht achter elke deur zachtrubberen muren die zijn groene ambities even geluid- als genadeloos terugveren. EU-ambtenaren die op zijn best onwillig zijn, maar waarschijnlijker hem wegvoeren in het labyrint van Commissieprocedures, waarna nooit meer iemand van Samsom (48) zal vernemen.
Woensdag, krap zes maanden later, presenteert zijn politieke baas en partijgenoot Frans Timmermans – eerste vicevoorzitter van de Europese Commissie, belast met de Green Deal – de Klimaatwet. De wettelijke verankering van het hoofddoel van die Green Deal: een klimaatneutraal Europa in 2050, met daaraan gekoppeld de totale hervorming van de samenleving. ‘Als dit slaagt is, het veel groter dan de invoering van de euro’, zegt een nauw betrokken EU-ambtenaar. Samsom, inmiddels zetelend op de twaalfde verdieping van het Berlaymont: ‘De mammoettanker verandert van koers, de ankers zijn losgegooid.’
Wilt u dit artikel liever beluisteren? Hieronder staat de door Blendle voorgelezen versie.
Dat hij zo snel zo ver zou komen, had Samsom die 18de september beslist niet voorzien. Een week eerder is hij aangewezen als kabinetschef van Timmermans. Hoewel zijn officiële aanstelling nog twee maanden op zich laat wachten, heeft Samsom onmiddellijk een vergadering belegd met de mensen die de Green Deal moeten vormgeven. ‘Samsom ging met drie treden tegelijk de trap op’, constateert een van zijn nieuwe collega’s.
Hogere versnelling
Sinds Timmermans hem medio juli polste of hij zijn rechterhand wil worden, is Samsom in een hogere versnelling geschoten. Twaalf problemen, dertien oplossingen, het politiek maniakale gedrag waarom hij op het Binnenhof bekendstond. In zijn tas bij aankomst in Brussel zit een opmerkelijk diagram: de grafische vormgeving van hoe naar zijn mening de Green Deal eruit moet zien. Het oogt als een clusterbom met een groene kern en daaromheen de explosieven die de wereld zullen veranderen, zoals een ‘boerderij tot bord’-strategie, een actieplan voor schone lucht, circulaire economie, een biodiversiteitstrategie, schoon vervoer, duurzame energie en honderden miljarden euro’s om al dit moois te betalen.
Tekenend: het plaatje dat op 11 december in de definitieve versie van de Green Deal verschijnt, verschilt nauwelijks van het diagram dat Samsom maanden eerder in zijn eentje in Leiden op z’n Apple-computer ontwierp.
Acht mensen zijn aanwezig bij deze eerste vergadering, al snel grappend als The Gang of Eight betiteld, naar het exclusieve gezelschap van Republikeinen en Democraten in Washington dat vertrouwelijk wordt geïnformeerd over zaken die de veiligheid van de VS raken. ‘Dit wordt een crazy journey’, opent Samsom de bijeenkomst. In een uur tijd ontvouwt hij zijn plannen. ‘Het was ongekend’, zegt een van de deelnemers. ‘Eindelijk iemand met een doel én met humor. Geen bureaucraat. Niet: wat zegt het Europees Verdrag, maar wat willen we? Niet waarom iets niet kan, maar waarom we iets kunnen.’
‘Bevrijdingsfeestje’
Onbewust boort Samsom een laag enthousiasme aan die door vijf crisisjaren (eurocrisis, Griekse crisis, migratiecrisis, terreuraanslagen) is weggezakt. De vergadering was een ‘bevrijdingsfeestje’, zegt een deelnemer. ‘Het juk van de crisis werd afgeworpen.’ Wat overheerst is een ‘heroïsch’ gevoel. ‘Ongekend’, zegt Samsom na afloop tegen een naaste medewerker. ‘Ik weet niet wat ze hier in het water doen, maar iedereen denkt groen. Iedereen wil aanhaken.’
Enkele deelnemers van deze ‘stichtende vergadering’ erkennen dat ze vooraf Samsom gegoogled hebben. Hij is een grote onbekende in Brussel, alleen zijn Greenpeace-achtergrond is hem vooruitgesneld. Ze stuiten op foto’s van Samsom in rubberbootjes, vastgeketend aan een hek, weggevoerd door de politie. Een groene jihadi, dan nog met krullen.
‘Ik was, hoe zeg ik dat netjes, verbaasd over de keuze van Timmermans om Samsom naar Brussel te halen’, beaamt een van hen. Een ander maakte zich op voor een ‘hard gevecht met een koppige activist’. Samsom kan er achteraf om lachen. ‘Ze hadden gemist dat ik in Nederland uit de politiek ben gezet omdat ik te veel compromissen met Mark Rutte maakte’, zegt hij tijdens een bijeenkomst in Brussel.
Waar premier Rutte in Nederland de man is van de ‘geitepaadjes’ om onmogelijke compromissen mogelijk te maken, is Samsom in Brussel degene die buiten de gebaande paden treedt. ‘Hij is hier duidelijk niet geboren en getogen’, verzucht een geïrriteerde eurocraat. Samsom schermt zich bewust af voor de institutionele sirenen met hun lokroep over interservice consultation, hebdo’s, special chefs en joue fixe. Niet de krochten, wel de koers. Wat helpt is dat Samsom geen carrière-eurocraat is. ‘Voor mij geldt niet: wat hierna in Brussel?’ zegt hij geregeld tegen zijn team.
GREEN DEAL
Een klimaatneutraal Europa (netto geen CO2-uitstoot) uiterlijk in 2050.
1.000 miljard euro investeringen komende tien jaar voor verduurzaming samenleving.
Speciaal fonds van 100 miljard euro voor meest getroffen regio’s.
Klimaatwet legt de doelstelling voor 2050 onomkeerbaar vast.
In de komende anderhalf jaar wetsvoorstellen voor: duurzamere landbouw, behoud biodiversiteit, schone energie, isolatie huizen, aanplant bossen, schoner vrachtvervoer (over water), schoner wegtransport (elektrisch, waterstof), duurdere uitstootrechten bedrijven.
De groene golf in Brussel is beslist niet alleen het werk van Samsom. Veel lag al klaar. ‘Half en niet uitgebroede eieren’, noemt hij het: plannen om de groene omwenteling te financieren (Europees Parlement), het verbod op eenmalig te gebruiken plastics (Timmermans), de aanzet tot een circulaire economie (Timmermans). Bovenal ligt er de politieke agenda waarmee Commissievoorzitter Ursula von der Leyen zich verzekerde van de steun van het parlement: de Green Deal is haar topprioriteit.
Haar plan is deels herverpakking: de 1.000 miljard euro voor de Green Deal waarmee ze schermt, bestaat voor 7,5 miljard euro uit nieuw geld. De overige 992,5 miljard euro is het vergroenen van bestaande geldstromen in het EU-budget. Wat Von der Leyen wel doet, is die bestaande plannen tot één Green Deal maken. ‘Dat moet ook: er is ook maar één ecosysteem en één planeet’, zegt Samsom tijdens eerdergenoemde bijeenkomst.
‘Von der Leyen gaf het vleugels’
‘Von der Leyen gaf het vleugels’, zegt een EU-ambtenaar. In de Commissie is het besef ingedaald dat niet alleen het klimaat buiten verandert, maar ook het politieke klimaat. Er zijn genoeg kabinetschefs die thuis aan de eettafel vragen krijgen van hun ‘schoolstakende’ kinderen over Greta Thunberg, over bosbranden, orkanen en overstromingen.
Cruciaal voor Von der Leyen is een seminar dat ze op 28 juni 2019 in Berlijn bijwoont over klimaatverandering. Ze is dan nog de Duitse minister van Defensie, enkele dagen later schuiven de regeringsleiders haar onverwacht naar voren als Commissievoorzitter. De gastheer van het seminar, klimaatexpert Hans Joachim Schellnhuber, maakt diepe indruk op haar. Ze adviseert Samsom en Timmermans contact met hem op te nemen, wat ze doen.
‘Von der Leyen heeft een volle letterbak klaargezet. Ik hoef alleen maar de woorden te vormen’, houdt Samsom zijn team voor. Hij heeft haast. In zijn geheugen verankerd is de furore die de Amerikaanse vicepresident Al Gore in 2006-2008 maakte met zijn film An Inconvenient Truth en de befaamde hockeystickcurve over de opwarming van de aarde. Iedereen rilde en trilde. ‘En toen viel Lehman Brothers in 2008 en hebben we lange tijd niets meer over Gore gehoord.’
De economische crisis – in Europa gevolgd door de Griekse crisis – slurpt alle aandacht (en geld) van politici op. Politici zijn snel afgeleid, weet Samsom uit eigen ervaring. Daarom legt de Commissie de klimaatneutraliteit in 2050 vast bij wet.
Er is nog iets dat Samsom leert van de Al Gore-periode. ‘Ooit was ik een anti-groeiactivist. Het experiment daarmee tussen 2010-2014 was geen doorslaand succes. We hebben economische groei nodig, in de juiste richting. Als sociaal-democraat gruw ik van het woord revolutie. Ik ben een reformist, maar wel eentje met haast.’
Special chefs
Zo organiseert hij vijf vertrouwelijke presentaties bij de Commissie over de Green Deal: voor de commissarissen, de kabinetschefs en groepjes topambtenaren. Na afloop van elke sessie past hij de gebruikte slides steeds iets aan. Bijkomend voordeel is dat hij precies kan zien uit welke bijeenkomst wordt gelekt.
Berucht is de presentatie op 4 december voor de ‘special chefs’, Brussels jargon voor experts van de commissarissen. Het is hoogst ongebruikelijk dat een kabinetschef zo’n bijeenkomst voorzit, dat wordt als intimiderend ervaren. Samsom waagt niettemin de gok. Een van de deelnemers herinnert zich het slotwoord van Samsom. ‘Hij zei: ik heb me vreselijk vergist. Iedereen werd doodstil. Na enkele seconden waarin we elkaar ongemakkelijk aankeken, vervolgde Samsom: mij is altijd verteld dat het Berlaymonster alle ambities verpulvert, alle creativiteit smoort. Wel, hier gaat juist een schep bovenop.’
Timmermans, die Samsom met een duidelijke opdracht op pad stuurde, zit ook niet stil. Tijdens zijn sollicitatiegesprek begin oktober met het Europees Parlement zet hij de Green Deal verder in de grondverf: massale aanplant bossen, grootscheepse isolatie van huizen en bovenal: miljarden euro’s voor een ‘eerlijke’ groene omwenteling. Het mag geen eliteproject worden, de meest getroffen regio’s en burgers (banenverlies) verdienen hulp.
In november komen Von der Leyen, Timmermans en hun collega’s Johannes Hahn (Budget) en Elisa Ferreira (Hervormingen) bijeen. Op tafel ligt het ‘Rechtvaardige Overgangsfonds’ voor de getroffen regio’s. Met bijbetaling door de lidstaten en geld uit andere EU-potjes bedraagt dit maximaal 30 miljard euro. Timmermans vindt het onvoldoende, Von der Leyen ook. Na enig gesoebat gaat het bedrag naar 100 miljard.
Ter onderstreping van de extra financiële ambitie, moet de naam van het fonds veranderen. Just Transition Initiative wordt geopperd, maar de afkorting daarvan is in gebruik door Japan Tobacco International. Uiteindelijk kiest de Commissie voor Just Transition Mechanism. Dat JTM op het Franstalige internet staat voor ‘je t’aime’ is geen probleem.
Sommige commissarissen volgen het gegoochel met getallen met verbazing. Net als de plannen om het Stabiliteitspact te vergroenen, zodat landen meer mogen uitgeven als dat naar groene investeringen gaat. Vooral commissaris Valdis Dombrovskis (Economie) roert zich. ‘Ik ben nog niet zover’, laat hij weten.
Monopolygeld
Ook onder topambtenaren groeit onvrede over de komeetachtige snelheid waarmee de Green Deal zich ontwikkelt. ‘Timmermans en Samsom dringen zich overal binnen’, klaagt een van hen. ‘Er wordt met miljarden gesmeten alsof het om monopolygeld gaat.’
Ook Von der Leyen krijgt ervanlangs. ‘Ze had haar grootmoeder verkocht om het parlement te paaien haar te steunen als Commissievoorzitter. Je kunt wel zien dat ze geen econoom is, ze heeft geen idee wat ze voorstelt. En dan doet Timmermans er nog eens 200 procent bovenop!’
De bozige ambtenaar wijst erop dat Von der Leyen de Green Deal graag neerzet als het Europese ‘Man op de Maan’-project. ‘Stuur Timmermans daar dan heen. Enkele reis!’
Op 1 december gaat de nieuwe Commissie aan de slag, 11 dagen later staan Von der Leyen en Timmermans te stralen bij de presentatie van de Green Deal. Nu begint het echte werk pas, weet Samsom. De Green Deal zijn slogans en strategieën, de wetgeving moet nog komen, de Klimaatwet vandaag is de aftrap. ‘We hebben twee jaar om alle wetten te presenteren, daarna twee jaar om die door de lidstaten en het parlement aangenomen te krijgen. De uitvoering is iets van decennia’, houdt hij zijn medewerkers voor.
Die wetten gaan pijn doen. ‘Je kunt geen omelet maken zonder eieren te breken’, beaamt een ambtenaar. Een ander wijst op de ambities. ‘Als je de uitstoot van auto’s verder aan banden legt, moet je suv’s verbieden: dat is wetgeving. Straks zal blijken wat lidstaten belangrijker vinden: banen van kiezers of klimaatbeloften in Brussel.’ Hij wijst op de benodigde miljarden en het coronavirus dat de economie gevoelig kan raken.
Samsom en Timmermans kennen de weerstand. Ze zijn druk in gesprek met EU-ambassadeurs van de lidstaten om het verzet te ontmantelen. Straks is het Europees Parlement aan de beurt, waar potentiële bondgenoten zitten. Samsom wil niet naar de maan. Hij blijft liever in het Berlaymont voor het geval Timmermans belt: ‘Diederik, we have a problem.’
Hoe gepolitiseerd / activistisch is de Rechtspraak? heel veel. NGO’s brengen zaken voor de rechter waarvan de rechters al beïnvloed werden door deze NGO’s. In Nederland hebben we de voorbeelden van de arresten door de Hoge Raad in overeenstemming met de belangen van NGO’s zoals Urgenda’s klimaatclaim met Mensenrechten-uitspraak en PAS-blokaade door procederende NGO’s Johan Vollenbroek van Mobilisation for the Environment en door de Vereniging Leefmilieu
Wat je ziet is: Zeer veel ideologische / politieke beïnvloeding van de rechtspraak schrijft Elsevier (achter betaalmuur)
https://www.elsevierweekblad.nl/opinie/opinie/2020/02/rechters-mensenrechten-hof-hebben-banden-met-ngos-740071/
Voorbeeld: Rechters Mensenrechtenhof hebben banden met ngo’s!
Zeker 22 rechters van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in Straatsburg hebben banden met niet-overheidsorganisaties. Het gaat om ngo’s als Open Society, het Helsinki-comité en Amnesty International, die zaken voor diezelfde rechters brengen, schrijft Jelte Wiersma. (verder achter betaalmuur).
Mogen we constateren het veile fenomeen ideologisch politiek bevoorrechte Rechtspraak?
Mijn RTLZ
Politiek
Kabinet wil miljarden aan milieusubsidies eerder uitgeven om klimaatdoel te halen
04 maart 2020 13:37
Om de klimaatdoelen uit het Urgendavonnis te kunnen halen, komt dit voorjaar nog eens 2 miljard extra aan duurzame subsidies beschikbaar. Dat geld wordt naar voren gehaald, schrijft minister Wiebes aan de Tweede Kamer. In totaal is er via de SDE+-regeling dit voorjaar 4 miljard euro subsidie te vergeven.
Eind vorig jaar kondigde het kabinet al aan dat er dit voorjaar een extra subsidieronde zou worden opengesteld voor duurzame projecten, om een extra bijdrage te kunnen leveren aan het behalen van de Urgendadoelen. Daarvoor is 2 miljard euro beschikbaar die eerder op de plank was blijven liggen.
De Hoge Raad bepaalde eind vorig jaar dat Nederland eind dit jaar een kwart minder CO2 moet uitstoten dan in 1990. Om dat te halen, moet Nederland voor eind dit jaar nog ongeveer 8 miljoen ton CO2 extra besparen.
Via de SDE+ kunnen bedrijven en instellingen die hernieuwbare energie produceren, daarvoor subsidie aanvragen. Maar lang niet alle aanvragen kunnen worden gehonoreerd. Zo kregen in de najaarsronde van 2019 meer dan 6000 projecten voor zonnepanelen op daken nul op rekest.
“De afgelopen periode is gebleken dat er een groot aantal projecten is dat op relatief korte termijn een kosteneffectieve bijdrage kan leveren aan de verdere verduurzaming van de energietransitie en daarmee aan de invulling van het Urgenda-vonnis en de doelstelling voor hernieuwbare energie”, schrijft minister Wiebes van Economische Zaken en Klimaat vandaag aan de Tweede Kamer.
Besparing
De minister haalt daarom 2 miljard euro uit het SDE+-budget naar voren. In totaal is straks 4 miljard euro beschikbaar voor duurzame projecten. Op 17 maart gaat de subsidieronde voor dit voorjaar open.
Met de 2 miljard extra hoopt de minister dit jaar ongeveer een half miljoen ton CO2 meer te kunnen besparen. Het kabinet komt later deze maand met meer maatregelen om aan het Urgendavonnis te voldoen.
Brussel legt wettelijk vast dat Europa in 2050 klimaatneutraal moet zijn
De Europese Commissie wil de EU-landen strikt naar klimaatneutraliteit (netto geen CO2-uitstoot) in 2050 leiden. Niet alleen wordt dat einddoel wettelijk verankerd, Brussel kan tussentijds ingrijpen als lidstaten de komende dertig jaar verzaken. De Groenen in het Europees Parlement en milieuorganisaties vinden de klimaatwet van de Commissie niettemin onvoldoende.
Marc Peeperkorn4 maart 2020, 5:00
Een bruinkoolmijn in de buurt van het Duitse Buir.Beeld AFP
Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en Commissaris Frans Timmermans (Green Deal) presenteren hun wetsvoorstel woensdag als een keerpunt. De klimaatneutraliteit wordt wettelijk en onomkeerbaar vastgelegd. Betrokken EU-ambtenaren vergelijken de klimaatwet met het Stabiliteitspact (de begrotingsregels) voor de eurolanden. Als lidstaten de klimaatdoelstelling dreigen te missen, komt de Commissie met ‘noodzakelijke maatregelen’ om ze weer op het rechte pad te krijgen.
Die tussentijdse maatregelen wil de Commissie op een speciale manier opleggen, waarbij de lidstaten minder kans hebben ze te verwerpen. Diplomaten voorspellen dat dit op verzet zal stuiten bij de EU-landen. Klimaatneutraliteit vergt maatregelen die de samenleving in vrijwel alle opzichten ingrijpend zal veranderen. De manier waarop mensen werken, de banen die ze hebben, hoe ze wonen, reizen en wat ze eten, alles moet duurzaam. Eind vorig jaar weigerde Polen (als enige lidstaat) de doelstelling voor 2050 te onderschrijven. Warschau wil meer financiële hulp van de EU voor de omschakeling.
Milieuorganisaties en de Groenen hekelen het ontbreken van een 2030-doelstelling voor de CO2-uitstoot. De Commissie zegt daarmee in september te komen, ze wacht op de afronding van een onderzoek naar de economische gevolgen van 50 of 55 procent minder CO2-uitstoot in dat jaar. Volgens de critici staat de EU daardoor op de volgende internationale klimaatconferentie in november in Glasgow met lege handen. De kans is minimaal dat de EU dan een door de lidstaten goedgekeurd 2030-plan heeft.
Europarlementariër Bas Eickhout (GroenLinks) wil dat de lidstaten in dat jaar 65 procent minder CO2 uitstoten. De huidige doelstelling (40 procent minder CO2) dateert uit 2014 en schiet volgens hem tekort om het klimaatakkoord van Parijs (maximaal 2 graden temperatuurstijging) te halen. Wat de Commissie overweegt (50 of 55 procent minder CO2) is volgens hem ‘te laat en te weinig’.
De milieuclubs en de Groenen staan niet alleen in hun kritiek. Dinsdag riepen Nederland en elf andere EU-landen Timmermans op om ‘uiterlijk in juni’ met het 2030-voorstel te komen.
In haar klimaatwet zegt de Commissie dat een leidende rol van de EU ‘meer dan ooit’ nodig is om de temperatuurstijging op aarde te beperken tot maximaal 2 graden. De EU is weliswaar verantwoordelijk voor minder dan 10 procent van de wereldwijde CO2-uitstoot, maar haar positie zet druk op grotere vervuilers als China en de VS. De Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg is uitgenodigd om de start van de Commissievergadering woensdag bij te wonen.
Drijvende kracht achter de Green Deal en de klimaatwet is voormalig PvdA-leider Diederik Samsom, nu de rechterhand van Timmermans in Brussel. ‘Samsom ging met drie treden tegelijk de trap op’, zeggen EU-ambtenaren. Samsom verbaasde zich over het groene enthousiasme in het Berlaymont, het hoofdkwartier van de Commissie. ‘Ik weet niet wat ze hier in het water doen, maar iedereen denkt groen.’
Verbetering: in een eerdere versie van dit artikel werd vermeld dat Greta Thunberg Noors is. Zij is Zweeds.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/brussel-legt-wettelijk-vast-dat-europa-in-2050-klimaatneutraal-moet-zijn~b6637ef6/
Klimaatdoelen
4000 euro subsidie bij aankoop nieuwe elektrische auto
Voor het kopen of privé-leasen van een nieuwe elektrische auto kunnen consumenten 4000 euro aan subsidie aanvragen, voor een tweedehands exemplaar is 2000 euro beschikbaar.
Redactie 4 maart 2020, 15:15
Met de subsidieregeling, die vanaf 1 juli ingaat, hoopt het kabinet de aanschaf van elektrische auto’s te stimuleren. “Er zijn steeds meer verschillende elektrische auto’s te koop en ze worden gelukkig steeds goedkoper in het gebruik. Maar veel mensen hikken aan tegen de aanschafprijs”, zegt minister Stientje van Veldhoven (Milieu). Ze hoopt die drempel te verlagen met de subsidie.
De auto’s waar de subsidie voor opgaat moeten tussen de 12.000 en 45.000 euro waard zijn en op een volle accu zeker 120 kilometer kunnen rijden. Ook moet de auto enkele jaren van dezelfde eigenaar blijven. Eigenaren die binnen drie jaar van auto veranderen moeten een deel van de subsidie terugbetalen. Leasers krijgen de subsidie per maand uitbetaald. Als zij het contract binnen vier jaar beëindigen, stopt ook de subsidie.
Het kabinet had tot 2025 al 250 miljoen euro gereserveerd voor de regeling, afgesproken in het klimaatakkoord. Als het geld op is worden er ook geen nieuwe subsidies uitgegeven, aldus Van Veldhoven. Het subsidiebedrag voor de aankoop van nieuwe auto’s zal de komende jaren geleidelijk teruglopen, omdat elektrische auto’s steeds goedkoper worden. Voor occasions blijft het bedrag 2000 euro.
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/4000-euro-subsidie-bij-aankoop-nieuwe-elektrische-auto~ba3fb114/
Frans Timmermans en Ursula von der Leyen heten Greta Thunberg welkom in Brussel voorafgaande aan de presentatie van de EU-klimaatwet.
InterviewFrans Timmermans
Frans Timmermans over EU-klimaatwet: Moeder Aarde zal ons bij de les houden
Frans Timmermans en Ursula von der Leyen heten Greta Thunberg welkom in Brussel voorafgaande aan de presentatie van de EU-klimaatwet. Beeld EPA
Volgens Frans Timmermans zal de EU-klimaatwet die hij vandaag presenteert een ‘revolutie’ ontketenen. ‘De beslissing van de lidstaten over klimaatneutraliteit in 2050 heeft consequenties.’
Christoph Schmidt4 maart 2020, 13:28
Grote woorden schuwt de Europese Commissie niet als het gaat om de strijd tegen klimaatverandering. Bij de presentatie van de zogeheten Green Deal in december sprak voorzitter Ursula von der Leyen van een ‘man-op-de-maan’-moment voor Europa. En in dit interview met zeven Europese kranten stelt vicevoorzitter Frans Timmermans dat de EU-klimaatwet die hij vandaag presenteert een ‘revolutie’ zal ontketenen.
“Dit is de eerste keer dat de EU zegt: we pinnen ons vast op het doel dat we in 2050 klimaatneutraal zijn (dus met nul uitstoot aan broeikasgassen, red.). Je zou de klimaatwet kunnen zien als een ‘wet voor wetten’. Hiermee leggen we elk ander wetsvoorstel langs de meetlat van het 2050-doel. De grootste verdienste van de klimaatwet is dat we tegenstrijdigheden weghalen uit EU-beleid. In die zin is het tamelijk revolutionair, ja.”
In het voorstel van Timmermans kijkt de Europese Commissie de komende decennia, vooral vanaf 2030, elke vijf jaar naar de nationale inspanningen. Als die tekortschieten, kan de commissie bijsturen, al zal nu de discussie gaan woeden over hoe ver Brussel daarin kan gaan. EU-critici zien de klimaatwet dan ook als een ‘machtsgreep’.
Die kritiek ergert Timmermans zichtbaar. “Het zijn de lánden die zich hebben gecommitteerd aan klimaatneutraliteit in 2050. Dat hebben wíj niet gedaan. We hebben heus geen pistool op hun hoofd gezet om hen hiertoe te dwingen. Dat is weer een van die verbazingwekkende dingen in de Europese politiek. De Europese Raad (waarin alle nationale regeringsleiders zitten, red.) beslist iets. En dan, als de commissie voorstellen doet om die beslissing uit te voeren, is dat een machtsgreep door de commissie? Leg me dat nou eens uit.
“Zo’n beslissing heeft consequenties. Het revolutionaire aspect van de klimaatwet is dat we zeggen: oké, jullie hebben besloten dat alles wat we vanaf nu doen in overeenstemming is met jullie beslissing. Want degene die hiermee het meest gedisciplineerd wordt, is de commissie zelf. Dus je zou het kunnen omdraaien en zeggen: de commissie aanvaardt het opleggen van discipline die voortvloeit uit de beslissing van de Europese Raad.”
“Het zijn de lánden die zich hebben gecommitteerd aan klimaatneutraliteit in 2050. We hebben heus geen pistool op hun hoofd gezet om hen hiertoe te dwingen.”Beeld EPA
Crises en andere uitdagingen
De presentatie van de klimaatwet hangt al enige tijd in de lucht als een grote Brusselse gebeurtenis, maar is deze week geheel overschaduwd door nieuws over het coronavirus en de migratiestrubbelingen met Turkije. Is dat niet een beetje onheilspellend voor alles wat samenhangt met de Green Deal? Er zal altijd wel een crisis opduiken die het klimaatbeleid naar de achtergrond drukt.
“Ik twijfel er niet aan dat we tussen nu en 2050 op gezette tijden zullen worden afgeleid. Er zullen crises en andere uitdagingen zijn. Maar ik twijfel er ook niet aan dat Moeder Aarde ons bij de les zal houden. Dat is een verschil met 2008 (toen commissievoorstellen over klimaat en energie verdronken in de daaropvolgende eurocrisis, red.). Toen bestond het gevoel van urgentie alleen bij wetenschappers en maatschappelijke organisaties. Nu leeft dat breed in de samenleving. Burgers zijn zeer bezorgd over klimaatverandering.
“Het mooie van de Green Deal is dat het geen blauwdruk is, maar een routekaart. Er zullen tegenslagen zijn, maar ook meevallers. Moet je eens kijken wat er nu gebeurt in de financiële markten. Dat een grootinvesteerder als Blackrock helemaal overschakelt op duurzaam, dat is nogal wat. Je ziet het ook gebeuren bij banken. Dat is heel bemoedigend.
“Zal dit tempo zo hoog blijven? Misschien. Zal het langzamer gaan vanwege een economische crisis? Mogelijk. Maar de richting zal niet veranderen. Daar ben ik van overtuigd.”
President van de Europese Commissie Ursula von der Leyen samen met milieuactiviste Greta Thunberg en haar vicevoorzitter Frans Timmermans in Brussel vandaag. Beeld AFP
Blik moet strak op 2050 blijven
Het vastleggen van die richting in de klimaatwet is ook bedoeld om het beleid juist minder kwetsbaar te maken voor crises en andere wanen van de dag, zowel nationaal als in EU-verband.
“Ik zag wat Manfred Weber (voorman van de christen-democraten, red.) vorige week zei in het Europees Parlement: ‘Vergeet het maar met die Greta- en Timmermans-week, we hebben een andere crisis’. Dat is precies waarom we die klimaatwet nodig hebben. Natuurlijk moeten we die andere crises bestrijden. We moeten ons richten op wat er gebeurt in Syrië, Turkije en Griekenland, we moeten het coronavirus indammen. Maar wat klimaatbeleid betreft moeten we onze blik strak gericht houden op 2050.”
Nog voor Timmermans’ voorstel er lag, klonken er al kritische geluiden van milieuorganisaties. Maar ook van twaalf EU-landen, waaronder Nederland, die een open brief aan de Nederlandse vicevoorzitter schreven over een nieuw tussentijds 2030-doel van 50 à 55 procent CO2-reductie vergeleken met de 1990-niveaus. Dat doel ligt nog steeds niet vast: de commissie komt pas in september met een voorstel. De twaalf landen zien dat graag uiterlijk in juni gebeuren, en ook iemand als Greta Thunberg zou dit beschouwen als nodeloos uitstel.
“We stellen niets uit”, zegt Timmermans daarover. “We zullen alleen met een percentage komen na een grondige analyse van de impact op de economie en de maatschappij. Als ik er vandaag mee zou komen, krijg je een eindeloze discussie tussen lidstaten en andere belanghebbenden – dat onze cijfers niet kloppen, enzovoorts. Ja, we zijn wat later dan eerder gedacht. Ik had gehoopt op vroeg in de zomer, dat wordt nu laat in de zomer. Dat is nog op tijd voor de VN-klimaatconferentie in november in Glasgow.
“Het is ook een politieke inschatting. Als we nu een debat beginnen over een percentage dat sterk wordt gesteund door maatschappelijke organisaties maar dat geen deugdelijke impact-analyse heeft ondergaan, dan zou ik worden bedolven onder de kritiek omdat we ons huiswerk niet zouden hebben gedaan. Dat leidt alleen maar af van de inhoud.”
De echte slachtoffers van de klimaatcrisis zullen de allerarmsten zijn
Timmermans noemt de klimaatwet dus een revolutie, maar zal die geen contra-revolutie oproepen? We hebben de afgelopen jaren de gele hesjes gezien, en recentelijker de boze boeren in Nederland, die er zelfs in slagen provinciaal stikstofbeleid af te zwakken.
“De gelehesjesbeweging zag de maatregelen, zoals hogere brandstofaccijnzen, als fundamenteel onrechtvaardig. Tegelijk hamerde die beweging ook op klimaatbeleid. Maar dat moet wel rechtvaardig zijn. Ik zag dat ook in mijn eigen land. Het enige wat de mensen zagen van het klimaatpact was een hogere energierekening en dat had onmiddellijk invloed op de Provinciale Statenverkiezingen.
“Of er nu weer een terugslag komt, hangt af van ons vermogen om te laten zien dat dit de hele maatschappij dient, en dat niemand in de steek zal worden gelaten. Dat wordt de moeilijkste klus van allemaal, ik kan niet garanderen dat het gaat lukken. Als we burgers er niet van kunnen overtuigen dat dit voor ieders bestwil is, geven we voeding aan extremistische partijen die proberen aan te tonen dat dit beleid alleen goed is voor Tesla-rijdende tofu-eters. Maar de echte slachtoffers van de klimaatcrisis zullen de allerarmsten zijn. Die kunnen nergens heen. Wat me echt boos kan maken, is als sommige mensen dit presenteren als een pact tegen de armen.
“Wat de Nederlandse boeren betreft: ik ben een outsider maar als ik het goed begrijp houdt hun onvrede verband met een gebrek aan een langetermijnperspectief voor een gemeenschap die niet precies weet welke kant we opgaan. Ik denk dat de Nederlandse regering op het goede spoor zit, door de boeren perspectief te bieden maar tegelijk niet toe te geven op het klimaatbeleid. We zitten midden in een fundamentele transformatie op velerlei gebied, niet alleen klimaat. We zitten midden in een industriële revolutie. Die vereist leiderschap, richtsnoeren en regelgeving.
“De illusie waar we vanaf moeten, is: als we niets doen, blijft alles hetzelfde. Maar niets doen betekent dat de kosten van de klimaatcrisis zullen stijgen, dat de druk op de boeren stijgt, dat de natuur achteruit blijft gaan en de biodiversiteit afneemt. Dat zijn allemaal grotere bedreigingen voor de landbouw dan de veranderingen die wij bepleiten.
“Daarom is het ook zo belangrijk dat we de kosten van niets doen in kaart brengen. We zien nu al de dramatische verandering van weerpatronen: droogte, natuurbranden, kustgebieden in moeilijkheden. Dat gebeurt nú. Als we de temperatuur laten stijgen met – God verhoede – 2 graden, worden die ontwikkelingen niet meer beheersbaar. De kosten zullen enorm zijn, en de effecten voor de zwakkere delen van de samenleving verwoestend.”
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/frans-timmermans-over-eu-klimaatwet-moeder-aarde-zal-ons-bij-de-les-houden~bbda774a/
Big Oil zaait nog steeds twijfel, nu met greenwashing: tijd voor een reclameverbod
Big Oil doorloopt dezelfde stappen als tabak: eerst twijfel zaaien over de schadelijkheid van het product. Daarna zogenaamd werken aan oplossingen en witte voetjes halen bij de overheid
Door: Femke Sleegers en Jurjen van den Bergh
Voor het eerst is aangetoond dat Shell en andere grote bedrijven negen jaar lang betaalden voor het verspreiden van klimaatscepsis. Dat was in de jaren 90. Maar de misleiding gaat ook nu door: met dure reclames en marketing pretenderen fossiele bedrijven groen te zijn om zo klimaatbeleid tegen te houden. Tijd om de fossiele industrie hetzelfde te behandelen als Big Tobacco: neem ze hun manipulatiemiddelen uit handen, te beginnen met een reclameverbod.
De huidige directeur, Marjan van Loon, wimpelt het schandaal weg dat Shell de ‘wetenschapper’ Böttcher opdracht gaf om twijfel te zaaien over klimaatwetenschap. “25-30 jaar is lang geleden.” Alsof het Shell van de jaren 90 niets te maken heeft met het Shell van nu. Shells tactiek van georchestreerde twijfel had en heeft veel invloed in Nederland: klimaatbeleid komt al 30 jaar niet van de grond. Niet voor niets bungelt Nederland onderaan de klimaatlijstjes van de EU.
De fossiele industrie wil haar business zo lang mogelijk rekken: zo veel mogelijk olie en gas oppompen, nu het nog kan. Daarom gooien ze de productie omhoog, in plaats van omlaag. Shell wil de komende tien jaar zelfs bijna 40% groeien in fossiel. Het is een strategie die we kennen van een andere industrie die wist dat zijn eind nabij was: tabak.
Böttcher sprak in zijn aantekeningen over twee ‘verdedigingslinies’ van de fossiele industrie om klimaatbeleid tegen te houden. De eerste is zaaien van wetenschappelijke twijfel. De tweede is waarschuwen voor de enorme kosten van milieubeleid. Daar hoort nog een derde lijn bij: een giftige mix van lobby, versterkt met grote, zichtbare marketingcampagnes die binnendringen in ons dagelijks leven.
Afgelopen herfst kon je er niet omheen: twee peperdure, alomtegenwoordige campagnes van Shell en Exxon, die tegelijkertijd het straatbeeld, de krant en social media beheersten. De tram die vol stond met de greenwashreclame van Shell over duurzaam vervoer (The Great Travel Hack), stopte letterlijk bij de halte die vol hing met beloften over groene energie uit algen van Exxon. Maar begin december waren beide campagnes plots weer verdwenen. En waarom? Omdat de klimaatonderhandelingen in Madrid waren afgelopen. De campagnes waren bedoeld om politici vertrouwen te geven dat de fossiele industrie hun partner is in de klimaatstrijd, in plaats van de tegenstander die ze in werkelijkheid zijn.
“Geavanceerde propagandacampagnes die zijn ontworpen om de perceptie van het publiek en de politieke elite over grote oliemaatschappijen te manipuleren, vormen een belangrijke barrière voor zinvolle klimaatactie”, stelt wetenschapper Brulle die onderzoek deed naar 30 jaar fossiele marketing. Waar hebben we dat eerder gehoord? Big Oil doorloopt dezelfde stappen als tabak: eerst twijfel zaaien over de schadelijkheid van het product. Daarna zogenaamd werken aan oplossingen en witte voetjes halen bij de overheid. Beide industrieën verschuiven de schuld naar de burger. Díe moet zijn verantwoordelijkheid maar nemen, niet zij. En net als Big Tobacco investeert Big Oil volop in marketing, vooral gericht op kinderen, jongeren en millennials. Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Maar wie vasthoudt aan fossiel, heeft geen toekomst.
De politiek moet onder ogen zien dat de fossiele industrie nooit onderdeel wordt van de oplossing. Zij maken het probleem erger. Laten we dus snel een eind maken aan de misleiding en verleiding van fossiele reclame die erop gericht is om ons zo lang mogelijk verslaafd te houden aan kolen, olie en gas. Met een burgerinitiatief vragen we het parlement daarom om een verbod op fossiele reclame. Een tabakswet voor de fossiele industrie. Het is een maatregel die burgers niet raakt, die ruimte schept voor duurzame ontwikkeling en de vraag naar fossiele brandstof afremt. Met deze wet kan de overheid haar eigen klimaatbeleid vleugels geven.
Femke Sleegers is initiatiefnemer van het burgerinitiatief ‘Reclame Fossielvrij’
Jurjen van den Bergh is oprichter van burgerbeweging DeGoedeZaak, de bondgenoot van progressief Nederland
Het burgerinitiatief staat hier: https://verbiedfossielereclame.nl/burgerinitiatief/
Onbeperkt toegangAbonneer
Zes vragen over de nieuwe klimaatwet van ‘Brussel’
Klimaatbeleid De Europese Commissie wil met een klimaatwet meer invloed kunnen uitoefenen op de klimaatdoelen van lidstaten. Het wetsvoorstel heeft felle kritiek teweeggebracht. Zes vragen over de nieuwe wet.
Clara van de Wiel
4 maart 2020 om 16:43
Leestijd 3 minuten
Klimaatactivist Gretha Thunberg noemde de klimaatwet een „capitulatie”, omdat het CO2-neutrale doel zo ver in de toekomst ligt.
Klimaatactivist Gretha Thunberg noemde de klimaatwet een „capitulatie”, omdat het CO2-neutrale doel zo ver in de toekomst ligt.
Als de Europese klimaatwet die woensdag werd gepresenteerd wordt aangenomen, wordt het doel om Europa in 2050 CO2-neutraal te maken juridisch bindend. Nog voor de wet werd voorgesteld, leidde die al tot felle kritiek. Zes vragen over de klimaatwet.
1Waarom legt de Europese Commissie het doel voor 2050 vast in de wet?
Om de ogen op de bal te houden. Het doel voor een klimaatneutraal Europa is niet in Brussel bedacht, maar in december al onderschreven door alle lidstaten. Zonder dat wettelijk vast te leggen, is de vrees dat klimaatplannen in de lange periode tot 2050 in de verdrukking kunnen komen. Bijvoorbeeld als er een economische crisis uitbreekt, of als thema’s als migratie of handel de Europese agenda dreigen te gaan overheersen. Met deze wet wil de Europese Commissie ervoor zorgen dat zowel Brussel als de lidstaten het doel voortdurend voor ogen houden bij het maken van nieuwe wetten en plannen. Ook bestaand beleid moet door de wet beter kunnen worden afgestemd en waar nodig aangepast.
De klimaatwet kun je daarom zien als een soort overkoepelend dak op al het klimaatbeleid dat de komende jaren gepresenteerd zal worden, of, zoals Commissievoorzitter Ursula von der Leyen het woensdag omschreef: „een kompas voor de komende dertig jaar waarop gevaren kan worden”. Bovendien moet het juridisch bindend maken van het behalen van het einddoel een belangrijk signaal zijn naar de buitenwereld: dit is de richting die Europa inslaat. Voor investeerders, in toenemende mate op zoek naar een bestemming voor groene beleggingen, moet het aantrekkelijker worden geld richting Europa te sturen: zij weten hiermee zeker dat het beleid niet toch weer de andere kant op gaat.
De Commissie kan met deze wet niet zomaar bepaald beleid afdwingen of landen straffen die te weinig doen. Wel wordt door het vastleggen van het einddoel de politieke druk opgevoerd om mee te blijven doen.
Lees ookdit interview met Frans Timmermans over de Green Deal
2Hoe beïnvloedt deze wet het leven van de gewone Europese burger?
De weg naar een klimaatneutraal Europa zal het leven van iedereen ingrijpend veranderen. De verwarming van huizen, het dagelijks transport, de productie van voedsel: alles zal in de komende decennia anders worden. Tegelijk is dat niet direct een gevolg van deze wet: lidstaten, ook Nederland, zijn al jaren druk bezig via klimaatbeleid hun emissies terug te dringen. Deze wet is geen zichzelf implementerende machine: over welke maatregelen wanneer door wie genomen moeten worden, is niets vastgelegd. Nieuwe Europese wetgeving voor bijvoorbeeld de prijs van CO2 of de uitstoot van auto’s zal de komende jaren steeds tot een debat gaan leiden.
3Krijgt de Europese Commissie hiermee meer macht over klimaatbeleid?
Ja en nee. De Commissie stelt in de wet voor gebruik te maken van een speciaal mechanisme om tussentijdse Europese emissiedoelen na 2030 sneller bij te kunnen stellen. Mocht uit een analyse van wetenschappers en klimaatagentschappen blijken dat men achterop raakt, dan wil Brussel het tempo kunnen opvoeren, zonder daarvoor het vaak lange Europese wetgevingsproces in te gaan. Deels wordt het proces daarmee gedepolitiseerd: de beslissing wordt immers aan deskundigen gelaten. Maar ook wil de Commissie ermee voorkomen pas in de laatste jaren vóór 2050 in te kunnen grijpen. De vijfjaarlijkse evaluatie moet gaan samen vallen met de in het Parijs-akkoord afgesproken mondiale inventarisatie, waarbij wordt gekeken of de ondertekenaars nog op de goede weg zitten.
Tegelijk kunnen zowel lidstaten als het Europees Parlement altijd bezwaar maken tegen het verhogen van het emissiedoel en dat, als er voldoende verzet is, blokkeren. In de klimaatwet ligt bovendien niks vast over hóe de EU klimaatneutraal moet worden, noch over hoe hard afzonderlijke lidstaten daarvoor moeten lopen. In de uitwerking van het beleid houden lidstaten en EP hun gewone stem.
4Hoe zijn de reacties?
Kort gezegd: louter negatief. Het klimaatneutrale doel voor 2050 is in Europa relatief onomstreden: alle lidstaten schaarden zich daar in december al achter. Maar het mechanisme waarmee de Commissie emissiedoelen eventueel wil kunnen bijstellen zorgt voor een golf aan kritiek. Diplomaten laten nu al weten dat lidstaten hier niet mee gaan instemmen. Het EP, waar de steun voor klimaatbeleid over het algemeen hoog is, staat eveneens op zijn achterste benen. Ook zij vrezen door de wet buitenspel komen te staan.
5Zijn milieuorganisaties en groene partijen dan tevreden?
Ook niet. Klimaatactivist Greta Thunberg, die woensdag het EP toesprak, liet weten de wet een „capitulatie” te vinden, omdat het klimaatneutrale doel zo ver in de toekomst wordt gelegd. Ook milieuorganisaties als Greenpeace en de groene fractie in het Europees Parlement zijn teleurgesteld, omdat de Commissie nog niet met een aangescherpt doel voor 2030 komt. Dat doel zal tussen de 50 en 55 procent liggen, maar hoe hoog precies wil de Commissie eerst nog onderzoeken en pas in september voorstellen. Velen vrezen dat dat te laat is in aanloop naar de VN-klimaatconferentie in november. Ook de Nederlandse minister Eric Wiebes (VVD, Economische Zaken en Klimaat) riep Frans Timmermans, verantwoordelijk voor het Europese klimaatbeleid, deze week in een brief op sneller met een ambitieuzer doel te komen. Timmermans zelf benadrukte woensdag dat men juist tijd bespaart, door alle berekeningen vooraf te doen, waardoor lidstaten het na presentatie van het 2030-doel sneller eens kunnen worden.
6Kan de wet leiden tot rechtszaken zoals die van Urgenda?
Dat durven juristen nog niet te voorspellen. Het kan leiden tot een verdere ‘juridisering’ van de klimaatdiscussie. Tegelijk ligt het doel ver in de toekomst, waardoor het voor burgers lastiger is nu al beleid af te dwingen. Bovendien valt ook voor te stellen dat een rechter de rol van Brussel anders beoordeelt dan die van nationale regeringen. Maar hoe de wet in verschillende Europese lidstaten door een rechter beoordeeld zal worden is vooraf moeilijk te voorspellen.
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/03/04/brussel-voert-met-nieuwe-klimaatwet-de-druk-op-lidstaten-op-a3992661
Wetenschap
Wetenschappers trekken aan de bel: ‘Het klimaat duldt geen uitstel meer’
Om de doelen van Parijs te halen moeten de klimaatacties worden opgevoerd. Vergeleken met 2010: vier keer zo veel werk, in kortere tijd.
Joep Engels4 maart 2020, 20:18
In de strijd tegen klimaatverandering heeft de wereld het laten afweten. We hebben tijd verprutst, schrijft een groep klimaatwetenschappers in het vakblad Nature. In 2010 had de wereld dertig jaar de tijd om de uitstoot van broeikasgassen te halveren en zo de opwarming te beperken. Nu moet het in tien jaar gebeuren en zijn de vereiste inspanningen veel groter.
In 2010, na de klimaattop in Kopenhagen, spraken landen af om de opwarming van de aarde tot twee graden te beperken. Daar verbonden 73 landen een doelstelling aan, maar toen al was duidelijk dat die doelen onvoldoende waren. Zelfs als iedereen zich aan zijn belofte zou houden, was de totale uitstoot in 2020 nog altijd 14 procent te hoog.
Geen land voelde zich sindsdien geroepen een tandje bij te schakelen. Ook in 2015, in de aanloop naar het akkoord van Parijs, bleef het veelal bij herhaling van eerdere toezeggingen. En omdat veel landen zich zelfs niet aan die beloftes hielden, is de wereld verder uit koers geraakt. Om weer op het pad te komen dat leidt naar een opwarming van maximaal twee graden, moet in 2030 de uitstoot met 25 procent extra worden verlaagd.
Verviervoudigd
Intussen is de wetenschap ervan overtuigd dat twee graden geen veilig doel is. Het zou tot anderhalve graad beperkt moeten blijven. Om dat doel te bereiken, moet de uitstoot in 2030 nog eens 55 procent lager zijn dan de waarde waarop de wereld zou uitkomen als de toegezegde reducties worden waargemaakt. Het gat tussen het beloofde en het noodzakelijke doel is in tien jaar dus verviervoudigd, schrijven de wetenschappers – van 14 naar 55 procent.
Het ambitieniveau moet flink omhoog, willen we de doelen van Parijs halen. Op de volgende klimaattop, komende november in Glasgow, zal het moeten gebeuren, schrijven ze. “En niet alleen meer beloven, iedereen moet zich ook aan die beloftes houden. We kunnen niet nog eens tien jaar verprutsen.”
De wetenschappers zien een paar lichtpuntjes. Overal in de wereld nemen steden en bedrijven zelf initiatieven om klimaatneutraal te worden. Tegelijk vinden ze het verontrustend dat op landenniveau van de zeven grootste vervuilers alleen de Europese Unie aan aanscherping denkt. “Zelfs Europa zit nog op de 40 procent reductie die al in Parijs was beloofd”, zegt een van de schrijvers, Michel den Elzen van het Planbureau voor de Leefomgeving. “Het goede nieuws is dat de EU zich aan die belofte houdt, maar verder wordt alleen gepraat over een verhoging naar 50 of 55 procent.”
Australische bosbranden door klimaatverandering
De bosbranden die de afgelopen maanden in Zuidoost Australië hebben gewoed, waren een eeuw geleden niet onmogelijk, maar zeker een stuk minder waarschijnlijk. Een groep wetenschappers, onder wie Geert Jan van Oldenborgh van het KNMI, meldde gisteren dat de kans op branden door de klimaatverandering minstens 30 procent groter is geworden. Ze lieten hun klimaatmodellen berekenen wat de opwarming betekent voor de kans op hittegolven en extreme droogte. Mocht de aarde twee graden opwarmen, dan verviervoudigt de kans op dergelijke branden. De resultaten zijn vermoedelijk een onderschatting, schrijven ze. Klimaatmodellen schatten doorgaans de kans op extreem weer te laag in.
https://www.trouw.nl/wetenschap/wetenschappers-trekken-aan-de-bel-het-klimaat-duldt-geen-uitstel-meer~bf50e18b/
Brussel wil CO2-grensheffing
Klimaatneutraal Een grenstaks moet de uitstoot van CO2 elders ‘beprijzen’ om ‘koolstoflekkage’ tegen te gaan.
Clara van de Wiel
4 maart 2020 om 22:24
Leestijd 3 minuten
Producten van vervuilende industrieën buiten Europa krijgen dan een CO2-invoertaks.
Producten van vervuilende industrieën buiten Europa krijgen dan een CO2-invoertaks.
Als het aan de Europese Commissie ligt, is er geen ontsnappen meer aan. De EU móét in 2050 klimaatneutraal zijn. Dat was al het plan, maar woensdag kwam de Commissie met het voorstel om dit ook wettelijk te verankeren. Wat de komende jaren ook gebeurt, wat voor ‘andere prioriteiten’ zich ook aandienen, niemand die dan nog kan proberen de koers te ‘verleggen’.
Dat doel vraagt veel van iedereen – niet in de laatste plaats van Europese bedrijven. Strenge regels kunnen bedrijven immers op (hoge) kosten jagen. Kosten die bedrijven aan de consument kunnen gaan doorberekenen. Wordt zo de concurrentiekracht van Europese bedrijven niet ondermijnd? Bedrijven uit andere landen, de Verenigde Staten en China bijvoorbeeld, waar de regels minder streng zijn, kunnen hun producten goedkoper aanbieden. En zullen Europese bedrijven zélf niet de wijk nemen naar andere regio’s?
Om dit soort averechtse effecten tegen te gaan, broedt de Commissie ook op een andere klimaatmaatregel: het invoeren van een ‘Carbon Border Tax’, een heffing op de invoer van producten van buiten de EU om de uitstoot van CO2 die bij de productie ervan vrijkwam te ‘beprijzen’. Commissievoorzitter Ursula von der Leyen noemde zo’n heffing eerder een ‘cruciaal instrument’ om ervoor te zorgen dat „Europese bedrijven mondiaal op een gelijk speelveld kunnen blijven opereren”. „We zullen onze Europese industrie beschermen”, benadrukte Europees Commissaris Frans Timmermans woensdag.
Sterker: volgens sommigen in Brussel hangt het succes van de Green Deal zelfs af van de invoering van de CO2-taks.
Het idee van zo’n heffing is niet nieuw en wordt door economen al veel langer bepleit. Het is ook aantrekkelijk: het lijkt het effectiefste en concreetste antwoord op kritiek dat strenger klimaatbeleid alleen maar leidt tot een verplaatsing van vervuilende industrie. ‘Koolstoflekkage’, wordt dat ook wel genoemd.
Oneerlijke concurrentie
Nu die druk in Europa gaat toenemen – bijvoorbeeld door een stijgende CO2-prijs, of strengere uitstootnormen – is de vrees dat bedrijven wegtrekken, of in elk geval te maken krijgen met oneerlijke concurrentie. Tot nu toe deelde de EU aan de industrie gratis emissierechten uit om dat te voorkomen, maar de ambitieuzere doelen zetten die steeds meer onder druk. Het nachtmerriescenario is dat Europa haar eigen ‘schone’ bedrijven de nek omdraait terwijl de mondiale broeikasuitstoot gelijk blijft, of zelfs stijgt. Een heffing aan de grens zou dat kunnen voorkomen. Voorstanders van de taks zien het zo: de EU legt zichzelf met haar klimaatplannen aan de ketting. Om te voorkomen dat ze niet voorbij wordt gerend door de rest van de wereld, moet ze die een boei omleggen.
Maar hoe de EU de CO2-prijs precies wil gaan doorberekenen, is nog onduidelijk. En wat de gevolgen van een grensheffing kunnen zijn, leidt in Brussel nu al, nog vóór er een voorstel ligt, tot discussie en nervositeit. Zo’n heffing druist immers recht in tegen de vrije internationale handel waarvan de EU zichzelf graag als verdediger ziet. Juist in tijden van geopolitieke spanningen en een sluimerende handelsoorlog kan het een extra escalatie zijn. Het is de reden dat de Europese Commissie voortdurend onderstreept te werken aan een heffing waar de Wereldhandelsorganisatie (WTO) mee kan instemmen. En nog liever met andere landen tot een akkoord komt over een gezamenlijke belasting op CO2-uitstoot.
„Ik zie dit plan om de vijf jaar opduiken” zegt Joost Pauwelyn, hoogleraar Internationaal Recht in Genève. „En dan wordt het altijd weer in de koelcel gestopt.” Eerder onderzocht Pauwelyn de mogelijkheid een ‘belasting’ binnen de WTO-richtlijnen te passen. Zijn conclusie: dat kan. „Juridisch hoeft er geen probleem te zijn. Maar politiek gezien is het blijkbaar heel moeilijk.”
Niet in de laatste plaats is dat omdat goedkeuring van de WTO allerminst garandeert dat landen geen vergeldingsmaatregelen zullen nemen – zeker niet in de huidige tijden. De eerste reacties kwamen de afgelopen maanden al. Op het World Economic Forum in Davos dreigde de Amerikaanse minister van Economische Zaken Wilbur Ross al met tegenacties te komen als de EU Amerikaanse bedrijven extra zou gaan belasten. China liet eerder weten dat een heffing „de gezamenlijke strijd tegen klimaatverandering hindert”.
Met name Duitsland trapt om die reden op de rem, vrezend voor haar auto-industrie die in de huidige handelsoorlog toch al onder vuur is komen te liggen. Maar ook Polen ligt dwars. „Iedereen die denkt dat dit er snel door komt, gelooft in sprookjes”, aldus een topdiplomaat.
Daarmee zou de heffing een test kunnen worden voor de ‘geopolitieke’ ambities die Brussel heeft. Niet iedereen heeft er vertrouwen in dat ze daarvoor slaagt. Een adviseur van de Europese Commissie stapte onlangs op omdat hij de „externe dimensie” van de klimaatpolitiek nu al ziet stranden. „Idealisme is mooi”, zegt hij. „Maar je hebt ook realpolitik nodig en het is heel gevaarlijk dit te doen zonder een flankerend handelsbeleid. En dat zie ik de komende tijd totaal niet gebeuren.”
Koolstoflekkage
„Je kunt hier veel politieke energie in steken en een ingewikkeld systeem opzetten”, zegt Georg Zachmann, onderzoeker bij de Brusselse denktank Bruegel. „Maar dat wordt een zware strijd, en ik denk niet dat je die gaat winnen.” In een rapport zetten hij en collega’s deze week uiteen waarom een CO2-taks géén goed idee is. Bovenal omdat het risico van ‘koolstoflekkage’ volgens hem helemaal niet zo duidelijk is. „Het eerlijke antwoord is: we weten het niet, maar het is allesbehalve zeker. We hebben in Europa een prijs op CO2 én de energieprijzen liggen fors hoger dan in de VS, maar een uittocht hebben we nooit gezien. Het is ook helemaal niet zo makkelijk je waardeketen zomaar om te leggen.”
Verstandiger dan een heffing, denkt Zachmann, is met de opbrengsten van de emissiehandel fors te investeren in eigen, schonere industrie. „Het grote succes van de afgelopen jaren zijn de snel dalende kosten van hernieuwbare energie. Je kunt als Europa mondiale impact hebben door te investeren in minder vervuilend cement en staal. Dat maakt ons ook competitiever, en daarmee een wereldleider.”
De Europese Commissie zegt volgend jaar hoe dan ook met een voorstel te komen. Hoewel Pauwelyn eerdere plannen zag stranden, denkt hij dat de tijdgeest een grensheffing een extra zetje kan geven. „Voor Von der Leyen is het klimaatplan heel belangrijk. En juist vanwege de handelscrisis kun je ook denken: we doen het gewoon. De Trump-optie, waarmee je andere landen onder druk zet.”
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/03/04/brussel-wil-co2-grensheffing-a3992708
Heavily criticized paper blaming the sun for global warming is retracted
A controversial paper claiming that fluctuations in the sun’s magnetic field could be driving global warming has been retracted — prompting protests from most of the authors, who called the move
a shameful step to cover up the truthful facts about the solar and Earth orbital motion reported by the retracted paper, in our replies to the reviewer comments and in the further papers.
The 2019 article, “Oscillations of the baseline of solar magnetic field and solar irradiance on a millennial timescale,” appeared in Scientific Reports and was written by a group of authors from the UK, Russia and Azerbaijan. The first author was Valentina Zharkova, a mathematician/astrophysicist at Northumbria University, whose group reported having received funding for the work from the U.S. Air Force and the Russian Science Foundation.
..
https://retractionwatch.com/2020/03/04/heavily-criticized-paper-blaming-the-sun-for-global-warming-is-retracted/