We schreven al eerder over oceaanverzuring, met de vraag of dit het volgende angstscenario zou worden van de milieubeweging. Deze recente podcast van het WWF toont welke rampen fondswervende multinationals ons voorspiegelen. VN-klimaatpanel IPCC liep in 2007 ook al ver op de muziek vooruit, zoals wij hier berichtten.

Op korte termijn neemt de oceaan meer dan éénderde op van alle CO2 op die wij uitstoten. Het staat vast dat de CO2-concentratie blijft stijgen en dat heeft chemische consequenties voor het oppervlaktewater. Eén daarvan is dat de zuurgraad licht daalt, de zogenaamde pH, en daarmee het kalkgehalte in de oceaan.

Kleine minderheid studies toont impact
Een nieuwe overzichtsstudie van 372 experimentele studies over de reactie van zeeleven als schelpdieren en koraal op verhoogd CO2 van Iris Hendriks in Estuarine, Coastal en Shelf Science geeft aanleiding om het angstzweet van ons voorhoofd te vegen. ‘Slechts een minderheid van de studies geeft een significante respons op oceaanverzuring’. De Idso’s van CO2science hebben er een overzicht van gemaakt


Zuur?
Metingen aan de oceaan pH worden onder andere gedaan op Hawaii, waar ook de CO2-metingen aan de atmosfeer plaatsvinden. Een trend valt nauwelijks te ontwaren, maar het is logisch dat pH lichtelijk daalt bij een toenemend CO2-gehale. In oceaanchemie ligt de onzekerheid niet meteen, wel in de reactie van leven in zee op die verandering.

IPCC overdreef
Wie eerlijk de tot nu toe gedane studies beschouwt, zoals Iris Hendriks doet, komt tot andere conclusies dan het IPCC in 2007. De CO2-concentratie die eind deze eeuw mogelijk is, zo’n 790 ppm zorgt soms hooguit dat er een verminderde kalkaanmaak van bijvoorbeeld koraal optreedt van 25 procent. Dat is al een stuk lager dan de 60 procent die het IPCC – werkgroep 2 in Hoofdstuk 4 claimde:

‘Doubling CO2 will reduce calcification (aanmaak van kalk) in aragonitic corals by 20%-60%

Zoals we eerder aantoonden was deze claim op fraude met oorspronkelijke bronnen gebaseerd. We vragen Carol Turley, de IPCC-verantwoordelijke al om een reactie

Terug naar Hendriks. Werd al een significant effect gevonden op calsificatie, dus de kalkaanmaak van skeletten: nérgens werd een significant effect op overleving gevonden.  Het optimisme over de toekomst van onze aarde kan nog groter worden, wanneer we de aard van de meeste experimenten beschouwen. De meeste onderzoekers laten in het lab plotseling het CO2-gehalte oplopen. Terwijl in de echte wereld die concentratiegroei over decennia plaatsvindt.

Bovendien, de meeste experimenten testten alleen zeedieren in isolement en niet in een compleet ecosysteem. In werkelijkheid kan extra CO2 voor extra productitiveit zorgen in de oceaan. Die productiviteit kan ook de weerbaarheid van het zeeleven gunstig beinvloeden. Daarnaast verloopt microevolutie sneller dan velen mogelijk houden, kleine aanpassingen aan geleidelijke CO2-verhoging zijn al aangetoond.

Tip voor alarmisten
 Dus in plaats van altijd maar te jammeren hoe slecht het gaat: lieve milieualarmisten, respecteer toch eens wat meer de veerkracht van het leven.