Greenpeace schrijft hier op spandoek een kritische analyse van het klimaatprobleem, die hun campagneleider Bill Hare op 22 april in Nature mag herhalen
Joeri Rogelj Julia Nabel Claudine Chen van het Potsdam Institut fur Klimaforschung (PIK) en Greenpeace-activist Bill Hare die bij het PIK is gedetacheerd, pleiten in Nature op 22 april in ‘Copenhagen Accord Pledges are paltry’ voor zwaardere emissiereducties omdat de wereld nu verder dan 3 graden zou opwarmen. Ook Niklas Hohne van Ecofys schrijft mee in dit opinieverhaal, dat drie pagina’s krijgt van de Nature-redactie.
Op dit blog beschreef ik al eerder Hare, de klimaatcampagneleider van Greenpeace en lead author bij het IPCC, en Niklas Hohne, ook lead author en tegelijk met Ecofys belanghebbende bij de eigen adviezen die hij de wereldleiders voorschrijft.
Wat doen de auteurs. Zij baseren zich op 1 peer reviewed (eigen) publicatie en 9 lectuurverwijzingen naar VN-klimatocraten, de bij serieuze economen omstreden Nicholas Stern, en een scheepsblaadje (ICS Shipping) maar ook het Grantham Reseach institute En zo mogen deze activist/wetenschappers Nature als gezaghebbend podium gebruiken om de eigen belangen te adverteren.
Nu heb ik een aantal vragen. Waarom kan een opinie-artikel van een dergelijk politiek dooddoenersniveau (als we niet nog drastischer besparen vergaat de aarde) 3 pagina’s krijgen in zo’n blad, in plaats van een hoekje bij de ingezonden brieven. En dan ook nog zonder dat duidelijk de conflicts of interest staan aangegeven.
Opmerkelijk
En wanneer zien we in Nature een artikel in de geest van ‘let’s have the courage to do nothing’, met een uitleg waarom de arbitraire 2 graden doelstelling hoogmoed is, nota bene bedacht door Joachim Schellnhuber, de directeur van het PIK. Eigenlijk heb ik meer vragen. Kan iemand mij vertellen wat er met dit soort verhalen nog voor nieuwe bijdrage wordt geleverd aan de discussie. Wie wil je nog overtuigen? En wat wil je er mee bereiken?
Dichter bij de politiek dan Schellnhuber kun je immers al niet komen, hij is adviseur van Angela Merkel. En hij rijdt een grote BMW, waarmee hij in daden aangeeft een hardcore klimaatscepticus te zijn. Want hij roept eigenlijk dat de overheid hem moet beperken, omdat hij uit eigen kracht niet slaagt in het halen van zijn eigen adviezen. Net als bij ecologie zie je vanuit het alarmistische PIK (Stefan Rahmstorf!!)voorspellingen met zekerheid verkondigd, terwijl over het heden al nauwelijks goed begrip bestaat van lopende processen. Waarom is Nature in een redactioneel niet net zo hard naar Al Gore’s klimaatoverdrijving, als naar het sceptische equivalent afgelopen najaar.
Het i-woord
Mijn stelling is dat men bij Nature niet alleen op kwaliteit let, maar vanuit een ideologische vooringenomenheid graag een oogje dichtknijpt. Ook bij wetenschappelijke publicaties zie je dit, zoals in 2006 toen een statistisch volledig foutieve paper door de review kwam die op basis van wijndruiven het bestaan van de Middeleeuwse Warmteperiode verwierp. Daar was na de Hockeystickaffare, en de vernietigende kritiek van het Wegman-report blijkbaar behoefte aan. Die stelselmatige oneerlijkheid en reputatieredderij heeft mij sceptisch gemaakt.
Nog idioter was de Steig et al paper in Nature in januari 2009, met co-author Michael Mann. Met veel mediafanfare werd verkondigd dat de Zuidpool toch opwarmde, door ‘
-
statistical climate field reconstruction technique to obtain a 50-year long complete estimate of monthly temperature anomalies’
(citeer ik het zo goed Maarten?)
, een geweldig eufemisme om te zeggen dat je data verzint waar ze niet bestaan.
Een paper van zelfde kwaliteit die het omgekeerde zou aantonen zou er bij voorbaat niet in komen.Je mag het niet zeggen, maar volgens mij speelt een ideologische inslag wel degelijk een rol bij het redactionele beleid (de seculier urbane ideologie van de zieke aarde), en daarnaast hoor ik wetenschappers ook klagen over een zekere sensatiezucht bij De Blade: het resultaat van het onderzoek moet in een krantenkop passen. Maar de studie van de natuur heeft weinig aan progressief urbane selectie, zij kent alleen natuurlijke selectie.
Appel en peer-review
Ik stel deze vraag over de kwaliteit van peer review en topbladen, omdat mensen bij de Tweede Kamer-hoorzitting op 19 april zo hamerden op het belang van ‘peer review’. Maar van Rob van Dorland kan ik bijvoorbeeld maar één peer reviewed artikel vinden waarvan hij in zijn leven hoofdauteur was, in 1997 in het Journal of Geophysical Research. Een meer sceptische wetenschapper als Bas van Geel doet het dan toch ietsje beter. Het is dat Leemans zijn Image2-werk vaak wordt geciteerd, maar zijn selectie maakt eveneens duidelijk dat je voor IPCC-hoofdauteurselectie geen lange publicatielijst moet hebben in de peer-reviewed topliteratuur.
Neem dan de Turkenburgers, die laatdunkend spraken over ‘Rorsch en zijn kornuiten’. Terwijl ze van de echte klimaatwetenschap minder weten dan Rorsch, Turkenburg is van de bio-energie. Dergelijke arrogantie maakt mijn liefde voor het motto van de Verlichting alleen maar sterker: je eigen verstand gebruiken, en niet achter autoriteiten aanlopen, ook niet als deze zich ‘de wetenschap’noemen of Nature. In Nature We Trust? Mag de natuur zelf scheidsrechter zijn wie haar het beste representeert?
Ontwrichtend
Natuurlijk weet ik ook wel dat het zo werkt: wie afwijkt van de kudde moet dubbel zo sterke argumenten hebben als het establishment, anders komt hij niet door. Zo komt niet iedere astroloog of tenenlezer in een topblad en dat is goed. De andere kant van de medaille is wel dat we nu ook vaak met zelfbevestigende halfwetenschap zitten opgescheept, die geen nieuwe inzichten levert maar een geloofsbelijdenis en wat autoriteitsredeneringen.
Ik kon me tijdens de hoorzitting dan ook goed vinden in de uitweg van Van Egmond: meer geld naar onderzoek dat ontwrichtend werkt. Maar volgens mij moet het klimaat eerst veranderen voor je dat gepubliceerd krijgt.
Off topic, er zijn twee reageerders (ik incidenteel) met de naam 'Maarten'. Let op de avatar voor het verschil.
Als je de ad hominems uit dit stukje weghaalt wordt het een heel mager beestje
Dat is maar hoe je het wilt bekijken. Ik ga er wel vanuit dat iedereen die aan de klimaatdiscussie deelneemt regelmatig Nature leest en dan blijft de vraag overeind staan:
waarom dit soort verhalen in een topblad de ruimte krijgen, ipv meer verhalen die ontwrichtend werken en die verrassen. Dat iemand als Roger Pielke bv het boek van Steven Schneider mocht bespreken was al een stap vooruit
Wat mij betreft had de discussie daarop mogen doorgaan ipv hautain gejammer over 'dat ik dit blog nog bezoek', en 'oh wat zijn we ad hominem'. Ik stel toch een inhoudelijke vraag?
Net als dat wat wij Friezen 'geeamel'noemen over scepticus versus alarmist
waarom nu verwijzen naar een artikel dat niet door iedereen ter controle gelezen kan worden;
waarom geen citaten zodat we zelf kunnen beoordelen hoe 'fout' dat artikel is;
nu ik het wat beter lees: wat een kretologie, meneer zeilmaker;
ik wordt zelfs genoemd:
ik weet het niet of je goed citeert, ik heb het artikel niet gelezen;
de vorige keer waren twee woorden weggevallen en kregen twee woorden van jou extra nadruk door ze in kapitalen te zetten zonder dat de lezer dat wist, en dat is geen goed gebruik;
en de rest zei ik al in mijn vorige korte bijdrage;
ik kan me eigenlijk ook afvragen waarom ik dit blog nog lees, terwijl ik me zo vaak moet ergeren;
in dit artikel geen enkele inhoudelijke stelling, alleen verdachtmakingen en zwartmakingen;
ik hoor bij de mensen die de film van al gore goed en nuttig vinden;
ik maak me zorgen over gletsjers die weg smelten, ook de stijgende zeespiegel vind ik een probleem, Rahmstorf en Vellinga horen tot mijn helden;
daarmee zal ik wel alarmist zijn…
en dat is een vrije keuze na het lezen van een hele hoop literatuur en rapporten (er is natuurlijk méér dan het IPCC rapport);
als ik pricipiëel moet kiezen tussen alarmist en scepticus ben ik toch echt een alarmist, en dat is dan mede vanuit het voorzorgsprincipe;
De vraag is of je je terecht zorgen maakt :-)
Mij gaat het om bevindingen van echte, integere wetenschap met de bijbehorende onzekerheden.
Ik weet nog niet welke kant ik op moet denken omdat ik het niet kan beoordelen (nou ja, een heel miniem beetje).
Zelfs nu ik heb kunnen constateren dat de gemiddelde dagtemperatuur in De Bilt over de periode 1901-2009 met ~0,01C per jaar gestegen is.
(Door gegevens van het KNMI te downloaden)
Wel weet ik dat sommige socialistische stromingen sinds het oosteuropdebacle het groenbegrip omarmd hebben als nieuwe leidraad.
Dat maakt mij huiverig.
"Wel weet ik dat sommige socialistische stromingen sinds het oosteuropdebacle het groenbegrip omarmd hebben als nieuwe leidraad."
Ik herinner me nog hoe de linkse kerk Fidel Castro (en Mao…) omarmde decennia geleden.
maarten: "als ik pricipiëel moet kiezen tussen alarmist en scepticus ben ik toch echt een alarmist, en dat is dan mede vanuit het voorzorgsprincipe;"
Het voorzorgsprincipe impliceert 1) dat de science is settled cq. 2) dat we er wat aan zouden kunnen doen.
Dat 1) duidelijk nog niet het geval is kunnen we m.i. genoegzaam stellen. 'Nog' is hier precies zo bedoeld: ik laat me graag overtuigen door een paper die empirisch onderzoek als uitgangspunt heeft in plaats van wederom een recyclede modelberekening/literatuurstudie uit de peer group.
Mocht 1) onverwacht ondubbelzinnig vast komen te staan, dan vind ik de beleidsvoorstellen die ik de laatste jaren langs zie komen improduktief, halfwas en soms enorm schadelijk (kenmerkend voorbeeld: het rapport van de commissie Veerman). De brede rationale is er niet, en dat moet ik toch concluderen dat we hier met een 'belief system' te maken hebben. Als zo, dan zijn mensenoffers aan de zonnegod a la de Inca's minstens even zinvol. Misschien wel zinvoller, want het geeft sneller een goed gevoel.
Wie vrijelijk de term 'voorzorgsprincipe' gebruikt heeft niet automatisch het morele gelijk aan zijn kant. Wel de bewijslast. (Ik wacht af…)
Jaap,
Het 'precautionary principle' is juist bedoeld om "moreel onacceptabele schade aan mens of milieu" te voorkomen, terwijl dit wetenschappelijk plausibel maar onzeker is. Anders is het gewoon preventie.
Zie de UNESCO definitie hier:
"When human activities may lead to morally unacceptable harm that is scientifically plausible but uncertain, actions shall be taken to avoid or diminish that harm."
Verder: http://climategate.nl/2010/05/04/pas-het-voorzorg…
Prima. De term 'voorzorgsprincipe' (of 'voorzichtigheidsbeginsel') betekent voor mij dat het moreel onacceptabel is om klimaatbeleid te funderen op een gebrekkige cq. afwezige onderbouwing.
Of was dat niet wat je bedoelde?
Nee… :)
Het was in reactie op wat je zei: "Het voorzorgsprincipe impliceert 1) dat de science is settled .."
Dat is namelijk juist niet zo. Het voorzorgsbeginsel stelt dat óók als de wetenschap plausibel maar onzeker is ('not settled'), je tóch moet ingrijpen.
Bijvoorbeeld ingrijpen door klimaatbeleid in te voeren, terwijl de wetenschap 'not yet settled' is.
Dat is de betekenis van het Precautionary Principle (PP). :)
Ander voorbeeld: een bedrijf wil een nieuw stofje op de markt brengen. Er zijn wetenschappelijk plausibele maar onzekere aanwijzingen dat het schadelijk is voor de gezondheid. Wat moet de overheid doen?
Volgens het PP moet de overheid het stofje NIET toelaten (totdat bewezen is dat het onschadelijk is). Lijkt me redelijk.
Bob: "Het was in reactie op wat je zei: “Het voorzorgsprincipe impliceert 1) dat de science is settled .."
Ah, zo.
Van mij hoeft niet per se de theoretische onderbouwing compleet zijn om het voorzorgsprincipe te laten gelden, maar een fatsoenlijke oorzaak-gevolg-redenering voor al die doempraatjes in de IPCC-rapporten is toch wel het minste wat je mag verwachten. Quod non.
Overigens lijkt dit inmiddels een gepasseerd station, de karavaan gaat verder: zie de flexibele argumenten bij de granieten standpunten van Duijvendak, Cramer en Samsom. Men trekt steeds nieuwe argumenten uit de kast om dezelfde duurzaamheidsriedel te herhalen. M.i. verkapte religiositeit.
(Jouw tegenvoorbeeld snap ik niet zo: bewijslast en aansprakelijkheid ligt nu al bij het bedrijf. Bestaande wet- en regelgeving is duidelijk. Daar is het voorzorgsprincipe redelijk en nuttig.)
Hmmm… ieder jaar, in april, komt er van het Potsdam Institut für Klimaforschung een update, die is gebaseerd op de laatste gegevens ingevoerd in hun PRIMAP modellen. Je kan hier de papers van 2009 lezen:
http://www.iac.ethz.ch/people/knuttir/papers/mein…
http://www.pik-potsdam.de/news/press-releases/fil…
Een indrukwekkende hoeveelheid werk.
Nature, Science, en nu ook PNAS doen om het hardst mee met de doemscenario's: Sherwood and Huber PNAS 2010. Gekker moeten we het niet maken. Het lijkt er op dat de meest toonaangevende wetenschappelijke tijdschriften gekaapt zijn door AGW aanhangers, en nu de poorten van de hel opengezet hebben. Dat ze hiermee hun status, integriteit en geloofwaardigheid te grabbel gegooid hebben schijnt niet relevant te zijn.
Dit zijn allemaal model gebaseerde verhalen. Geen enkel model is correct. Geen enkele publicatie vermeldt welke versie van het model gebruikt is (en als dat wel zo is het model in 99% van de gevallen niet terug te vinden), en welke waarden voor de parameters zijn gebruikt. Maw: je kunt geen enkele model studie herhalen, analyseren of wat dan ook. Het is net zo virtueel als de film Avatar: het komt allemaal uit de computer, ziet er leuk uit, maar stelt niets voor.
Inderdaad, woorden gebruiken als
– estimates
– derived
– interim dataset
– similar
– simulations
– computed
– model
– reanalysis
en dan "resultaten" presenteren als vaststaand.
Lefhebben heet dat.
This is the complete method section of the PNAS paper:
Methods
The observational estimates of wet-bulb and dry-bulb temperature extremes were derived from six-hourly 2-meter temperature, humidity, and pressure data from the ERA-Interim dataset. Results from this dataset were corrobo-rated by similar results from the NCEP-DOE reanalysis II dataset. Simulations of present-day and hot climates were performed using the NCAR (National Center for Atmospheric Research) Community Atmosphere Model with varying levels of carbon dioxide. Quantities were computed from the model using the same variables and formula as for the reanalysis data.
A more detailed explanation and justification of data and methods is given in the SI Text. Further discussions can also be found there to support claims as to the limits of tolerable heat stress.