Vorige week blogde ik alwéér over de efficientie waarmee windfarms de natuur vernietigen, met ongeveer één dode zeearend per opgestelde Megawatt. Dit naar aanleiding van het EU-congres over vogels en windfarms dat vandaag begint in Noorwegen. 

 Daarbij kan ook nog best dit vernietigende rapport over de GEMETEN opbrengst van Schotse windfarms van de John Muir Trust, een Britse klassieke natuurbeschermingsorganisatie, vernoemd naar de oprichter van de (inmiddels totaal foute) Sierra Club. Zij keken dus niet enkel naar de theoretische opbrengst op basis van OPGESTELD vermogen dat lobbyisten en overheid altijd presenteren, maar naar de GEMETEN opbrengst.

Heel Schotland goed voor éénhonderdste gascentrale
De John Muir Trust berekende wat alle Schotse windmolens nu opleveren voor de periode 2008 tot 2010, op basis van beschikbare cijfers van de geleverde elektriciteit. Heel Schotland blijkt in de studieperiode gemiddeld slechts 20 MW aan windvermogen te leveren, dat is één honderdste van een fatsoenlijke gascentrale, en dan ook nog in knipperfase.

De belangrijkste vindingen
During the study period, wind generation was:
• below 20% of capacity more than half the time.
• below 10% of capacity over one third of the time.
• below 2.5% capacity for the equivalent of one day in twelve.
• below 1.25% capacity for the equivalent of just under one day a month.


The discovery that for one third of the time wind output was less than 10% of capacity, and often significantly less than 10%, was an unexpected result of the analysis.

Daar gaat dus het veel gehoorde excuus van lobbyisten dat het ‘altijd wel ergens waait’. Zelfs niet in winderig Schotland. Weet dat de eerste Hollandse Don Quichote ingenieur Hans Halkema dit op basis van metingen aan Nederlandse windfarms al in 2001 liet zien in zijn boekje ‘Windenergie, feiten en fictie’.

Metingen zijn slechtste reclame voor windlobby en overheid
De lobby schermt altijd met theoretische opbrengst, op basis van opgesteld vermogen dat ze omrekenen naar al even theoretische aantallen huishoudens. Dan lijkt het aantrekkelijk. Daarover blogde ik vorig jaar al in ‘Friese windmolenaars blazen opbrengst op’ . Maar feiten en metingen zijn steeds ontnuchterend.

Kortom, je kunt nooit genoeg oud nieuws herkauwen als het over windenergie gaat. Dit is namelijk ook een erg luie blogpost, James Delingpole kwam er al een maand geleden mee.

In de Crisis en Herstelwet is de bouw van windfarms aangemerkt als ‘zwaarwegend nationaal belang’ waarvoor je alle natuurregels met voeten mag treden. Ook onze overheid wil in Natura 2000-natuurgebied grootschalige windfarms ontwikkelen, zoals de Steile Bank en Borkumse Stenen. En wat blijft het oorverdovend stil in de hoek van natuur’beschermers’.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: