Prof. dr. G.W. Rathenau (1911-1989) hoogleraar experimentele natuurkunde, directeur van het natuurkundig laboratorium van Philips, adviseerde de regering om de maatschappelijke betekenis van technologie systematisch te bestuderen.
Het Rathenau Instituut (RI) valt geheel onder het beheer van de KNAW, en wordt betaald door OC&W. Er werken 60 man, en de omzet is 5 miljoen.
Wat doet het Rathenau Instituut?
De taakomschrijving is als je op de site rondkijkt zeer ruim, met veel hoogdravend taalgebruik, waardoor het een nogal ongrijpbaar instituut wordt.
De missie is nog redelijk helder geformuleerd:
Het Rathenau Instituut stimuleert de publieke en politieke meningsvorming over wetenschap en technologie. Daartoe doet het instituut onderzoek naar de organisatie en ontwikkeling van het wetenschapsysteem, publiceert het over maatschappelijke effecten van nieuwe technologieën, en organiseert het debatten over vraagstukken en dilemma’s op het gebied van wetenschap en technologie.
Een concreter beeld wordt geschetst in dit filmpje.
Daaruit komen een aantal sleutelwoorden naar voren:
– onafhankelijke organisatie
– maatschappelijke vooruitgang
– menselijk welzijn
– wantrouwen wegnemen.
Weer wat verder komen we, als we de tweede alinea lezen van het Werkplan voor 2011-2012.
Daarin vinden we de begrippen:
– HVP inenting
– klimaatdebat
– ondergrondse CO2 opslag
– nano-technologie
Het plaatje begint zich af te tekenen. Laat ik het als volgt formuleren:
Het Rathenau Instituut doet onafhankelijk onderzoek naar voor mens en maatschappij nuttige ontwikkelingen in wetenschap en technologie, om daarover de politiek en het publiek goed te kunnen voorlichten, en daarmee wantrouwen weg te nemen en beleidsvorming te ondersteunen.
Als technoloog vind ik dat een nuttige zaak: maar al te vaak worden er door de media hypes en hetzes opgestookt waardoor de bevolking overmatig angst wordt aangejaagd voor op zich onschuldige verschijnselen. Neem bestraalde aardappelen, kernafval, genetische manipulatie van gewassen, de millennium bug, ufo’s en dramatische klimaatverandering.
Daarbij kan onafhankelijke, objectieve, genuanceerde en goed onderbouwde voorlichting een belangrijk verschil maken.
Draagvlak-organisatie
Waar we het hier over hebben is dus in feite draagvlak creëren voor nieuwe ontwikkelingen en beleid. Het Rathenau Instituut is eigenlijk een draagvlak-organisatie. Kijk, nu wordt het één en ander duidelijk!
Maar dan bevindt het zich wel op een heel glad en hellend vlak. Want wat is de informatie nog waard van een instituut dat probeert draagvlak te creëren? Dat kan de gemiddelde burger of politicus niet beoordelen.
Wie weet krijgt het instituut wel rechtstreeks vanuit het (financierende!) ministerie of de KNAW de opdracht om bv. de gevaren van kernenergie en CCS te bagatelliseren, en die van CO2 uitstoot te overdrijven.
We weten van het KNMI al dat het dergelijke telefoontjes heeft ontvangen, waarom het Rathenau dan niet?
Het is dan ook geen toeval dat het woord “draagvlak” niet één keer voorkomt in de 86 pagina’s van het Werkplan: zodra het publiek de indruk krijgt dat een instituut bedoeld is om hen te beïnvloeden, werkt de truc niet meer. Dat is uit recent onderzoek gebleken.
Of een dergelijk instituut effectief kan functioneren en gezag houdt bij de bevolking en de politici, is dus een delicate zaak. Daarvoor is een zeer grote onafhankelijkheid vereist, en een uiterst integere instelling van de leiding en het wetenschappelijk personeel.
Die onafhankelijkheid lijkt organisatorisch uitstekend gewaarborgd door het RI onder te brengen bij een prestigieus en onafhankelijk wetenschappelijk instituut als de KNAW.
De integere instelling is een kwestie van cultuur en van de juiste man op de juiste plaats. En ook daar is er weinig reden tot twijfel: hierop wordt vanuit de boven alle twijfel verheven vertegenwoordigers van de Nederlandse academische wereld in de KNAW uiteraard nauwlettend op toegezien.
Toch?
Barsten in het fundament
Helaas!
Al jaren geleden is binnen de KNAW een vreemde visie ontstaan over de manier waarop de wetenschappelijke gemeenschap haar maatschappelijke verantwoordelijkheid zou moeten uitdragen, en daarbij is de zuiver wetenschappelijke opstelling verloren gegaan. Al jaren stelt de KNAW zich bijvoorbeeld in het klimaatdebat op als vertegenwoordiger van het eenzijdige IPCC standpunt, en tracht het de misdragingen van de klimaatwetenschappers zoveel mogelijk te bagatelliseren, zelfs als ze overduidelijk wetenschappelijke beginselen met voeten treden. Je zou mijns inziens juist verwachten dat de KNAW daar als eerste tegenin zou gaan en sterke afkeuring zou laten blijken.
Ik heb inmiddels geheel of zijdelings acht blogs aan deze vreemde rol van de KNAW gewijd, die via het lijstje links onderaan dit blog terug te vinden zijn. Het duidelijkste bewijs voor bias van de KNAW is de recent gepresenteerde misleidende klimaatbrochure. Deze ideologische opstelling heeft het aanzien van de KNAW in mijn ogen ernstig geschaad.
Het betekent echter ook dat het krachtveld waarbinnen het Rathenau Instituut opereert fundamenteel veranderd is. Welk standpunt moet het innemen op klimaatgerelateerde onderwerpen waar het ministerie wanhopig draagvlak voor zoekt, en waar de KNAW ook een partijdig standpunt over heeft ingenomen?
Het ligt niet binnen mijn vermogen om vast te stellen of er vanuit de KNAW of het ministerie druk op het Rathenau Instituut is uitgeoefend, maar het is alleszins aannemelijk dat wanneer de Rathenau leiding een alarmistische koers zou varen, deze niet door de KNAW gecorrigeerd zou worden.
Het Rathenau Instituut en het alarmisme
Gezien haar taakomschrijving ligt er met name op klimaatgebied voor het Rathenau Instituut een heleboel werk: als er ergens bewust angst gezaaid wordt en de hand gelicht wordt met wetenschap, is het daar wel. En gezien één van de vragen die het RI zich stelt: “Wat is de invloed van de institutionele structuur op kennisproductie en kennisgebruik?” schrééuwt het peer-review proces van het IPCC ook om een nader onderzoek!
Maar vreemd genoeg er is nog geen enkel Rathenau rapport verschenen waarin de desinformatie en bangmakerij vanuit het alarmistische kamp aan de kaak gesteld wordt. Integendeel, Rathenau directeur Staman staat al jaren als fanatiek IPCC aanhanger bovenop de barricaden en pleit voor een snellere verduurzaming dan zelfs Cramer voorstond.
Ook werd bij enige door het RI georganiseerde bijeenkomsten op gebied van klimaat en duurzaamheid een zeer partijdig standpunt ingenomen, en werd onverbloemd de IPCC leer en het diepgroene duurzaamheidsgeloof verkondigd. (Later ga ik hier uitgebreid met concrete voorbeelden op in.)
Dit valt volstrekt niet te rijmen met de objectieve voorlichtende rol die het instituut zou moeten vervullen.
Maar zoals uit de voorgaande paragraaf duidelijk werd: van de toezichthoudende KNAW hoefde het RI geen kritiek te verwachten, die leeft ook volgens het IPCC evangelie.
Heeft de KNAW wellicht even niet goed opgelet en is ze zich niet bewust van de eenzijdige opstelling van het RI?
Nee, dat kan het niet zijn: ik heb de KNAW daarvan al in 2009 schriftelijk op de hoogte gesteld, zelfs in de vorm van een uitgebreide email correspondentie waarin ik (overigens vruchteloos) probeerde een klacht aanhangig te maken bij de KNAW over de aantoonbaar eenzijdige opstelling van het Rathenau Instituut in het klimaatdebat, naar aanleiding van de hieronder beschreven voorvallen.
We kunnen alleen maar concluderen dat zowel de KNAW als het Rathenau instituut onder invloed van de CO2 hype de afgelopen jaren hun wetenschappelijke plicht verzaakt hebben en gezamenlijk afgegleden zijn naar het verkondigen van een politiek-ideologisch standpunt. Er is verder op grote schaal door het RI draagvlak gecreëerd voor duurzaamheidsbeleid van de regering door bewust eenzijdige voorlichting.
Dit is voor het RI een blamage. Wanneer het publiek niet blind kan vertrouwen op de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van dit instituut verliest het zijn bestaansrecht.
Technologie is toch iets van ingenieurs?
Ingenieurs zijn opgeleid om de theorie van de wetenschap te vertalen naar de praktijk.
Voor het op praktische waarde en risico’s beoordelen van wetenschap heb je dus ingenieurs nodig. Voor het beoordelen van technologie is dat al helemáál vanzelfsprekend.
Je zou dan ook een sterke inbreng van ingenieurs verwachten bij het Rathenau Instituut. Maar bij de 46 wetenschappers in de staf vind ik tussen een leger doctorandussen en een enkele Wageninger slechts twee TU ingenieurs.
Hoe serieus kun je een technologie-assessment van een dergelijk gezelschap dan überhaupt nog nemen? Wie mij kent, ziet mijn fronsende wenkbrauw nu duidelijk voor zich!
.
Voorbeelden uit de praktijk
1. De Waterstofeconomie
In 2005, tijdens de hoogtijdagen van de waterstofeconomie (hoelang heeft u daar al niets meer van gehoord?) organiseerde het Rathenau Instituut over deze bij enige ministeries destijds zeer populaire dwaasheid een avondvullende voorlichtingsbijeenkomst in Delft.
Daarvoor was als spreker slechts één professor uitgenodigd, groot voorstander van de waterstof economie, die overigens miljoenen aan onderzoeksgelden nodig had voor zijn inderdaad baanbrekende onderzoek naar de opslag van waterstof in hydraten.
Ik schreef in een heel beleefde en uitgebreide brief aan het Rathenau instituut dat in mijn ogen de waterstof economie een slecht plan was met alleen maar nadelen, zowel energetisch als economisch, en dat het me in het kader van objectieve voorlichting nuttig leek als ik dat op deze avond aan de orde zou mogen stellen met een korte presentatie. Bij een eerder groot KIVI symposium over hetzelfde onderwerp was mij daartoe op verzoek welwillend gelegenheid geboden.
Maar dat mocht niet: mij werd het “genereuze” voorstel gedaan dat ik na de lezing (van 2x 45 minuten) mijn standpunt kort en krachtig vanuit het publiek zou mogen aankaarten.
Daar heb ik van afgezien, de vluchtigheid van dit soort discussies kennende: vanuit een zaal moet je je tekst beperken tot twee à drie zinnen, de rest ontgaat het publiek toch; en daarin was geen genuanceerd beeld te schetsen.
Anekdotisch: om zijn zee van tijd vol te krijgen nam de professor tijdens de avond vervolgens zelfs ruim de tijd om het publiek uitgebreid voor te rekenen dat er voldoende water op aarde was voor een bloeiende waterstofeconomie….
Nou je het zegt… zou er eigenlijk nog wel voldoende CO2 op aarde zijn voor een fossiele energievoorziening?
2. Debat over de rol van de media in de klimaatdiscussie
Op 1 september 2009 hield het RI een bijeenkomst in De Balie in Amsterdam die het als volgt aankondigde:
Het Rathenau Instituut peilt in het Engelstalige debat “Six Degrees: Too Hot to Handle” hoe de klimaatdiscussie er momenteel voor staat. Waarover zijn wetenschappers het eens en waarover heerst nog onzekerheid? En welke keuzes maken journalisten in hun berichtgeving?
Te gast zijn Mark Lynas (schrijver van het boek Six Degrees), wetenschapper Rob van Dorland (KNMI) en journalist Paul Luttikhuis (NRC Handelsblad).
De Balie
Ik was verbaasd toen ik dit las: hoe wil je een debat krijgen als je drie uitgesproken alarmisten bij elkaar zet die het volledig met elkaar eens zijn? Ik heb toen een mail geschreven die ik besloot met:
“Deze eenzijdige aanpak lijkt me in strijd met de missie van uw instituut.
Ik raad U aan om alsnog te zorgen voor enige deskundige objectieve of kritische sprekers, bijvoorbeeld Marcel Crok voor de journalisten en Hans Labohm of Bas van Geel voor de wetenschappers.
Alleen dan maakt U waar wat U in de aankondiging claimt.”
(Ik kende toen nog geen van deze heren anders dan uit de pers)
Het antwoord (u raadt het al):
Ik wil graag benadrukken dat we de uitnodiging voor dit debat ruim verspreid hebben, en nog zullen verspreiden, in kringen van mensen die zich met de klimaatdiscussie bezighouden. Critici horen daarbij. Tijdens het debat is er voldoende ruimte voor (kritische) reacties uit de zaal.
Tijdens de avond werd uitgebreid in kaart gebracht wie van de aanwezigen wetenschapper, journalist of ondernemer was, maar ik moest twee maal aandringen om te vragen wie er scepticus was. Ik bleek de enige in de bomvolle zaal!
Tot zover dus de belofte van een gemengd publiek en een zinnig debat!
Al snel begon de sfeer in de zaal te lijken op een gospel meeting gone bad. Zelfs aanwezige alarmisten gingen ervan over hun nek: zie dit vermakelijke verslag van Wilbur Perlot. Uit zijn verband gerukt citaat: “Bij vlagen vond ik de mensen in de zaal een stelletje extremistische engerds die niet konden wachten om de vrijheden van andere mensen in de wereld in te perken.”
Maar mijn broek zakte pas echt af toen in het heetst van de strijd Rathenau directeur Jan Staman het woord nam en uitkraaide dat hij persoonlijk naar Kopenhagen zou afreizen om aldaar het IPCC tot ingrijpende maatregelen te brengen.
Luid applaus was zijn deel….
Jan Staman, directeur Rathenau Instituut
Blij verrast was ik toen Marcel Crok in de zaal bleek te zitten. Na afloop zocht ik hem op (dat was trouwens onze eerste ontmoeting), en vroeg hem of hij wellicht door de organisatie uitgenodigd was. Dat bleek bepaald niet het geval: Marcel had namelijk na het lezen van de aankondiging exact dezelfde email aan het Rathenau Instituut gestuurd als ik! Ook hij was afgescheept.
We vroegen ons af of er wellicht bewust een eenzijdige avond was georganiseerd, en besloten bij de borrel na afloop aan Staman opheldering te vragen.
Onze vraag: “Was de samenstelling van de sprekers per ongeluk eenzijdig, of wilde u bewust geen sceptisch geluid in het forum?”
Het antwoord van Staman was verbluffend openhartig:
“Heren, aan die sceptische geluiden heb ik helemaal geen boodschap!”
Nou, dat was duidelijk!
3. De klacht tegen het Rathenau Instituut bij de KNAW
Twee ervaringen met het RI rijker, beiden zeer partijdig en eenzijdig: dat kon ik toch niet zomaar laten rusten. Mijn meerdere emails aan het RI en het gesprek met Staman maakten mij duidelijk dat hier een structureel probleem speelde, en dat ik binnen het RI geen gehoor zou vinden. Dus schreef ik een email aan de KNAW. Hieronder vindt u een bloemlezing uit de hierop volgende correspondentie:
Ik vraag mij af of er een mogelijkheid is tot het indienen van een klacht over het functioneren van het Rathenau instituut. Zo ja, kunt U me dan de procedure uitleggen?
Dit is een wel heel algemene opmerking/klacht waardoor geen eenduidig antwoord is te geven. Wellicht kunt u duidelijker maken waarover u een klacht wenst in te dienen.
Ik heb inmiddels meerdere keren opgemerkt dat men bij activiteiten van het Rathenau instituut in controversiële aangelegenheden op voorlichtings- of debatavonden koos voor een zéér eenzijdige samenstelling van de sprekers. Daar heb ik twee keer schriftelijk bezwaar tegen gemaakt, waarbij ik éénmaal mijzelf en een andere keer zeer vooraanstaande en objectieve experts als toevoeging voorgesteld heb.
Beide keren werd ik afgeserveerd met de dooddoener dat er voor alle opinies ruimte is voor vragen vanuit de zaal. Helaas bleek echter in de praktijk in beide gevallen geen ruimte voor een zinnig debat en was het resultaat een zeer vertekend beeld over het onderwerp naar het publiek toe.
Dan verneem ik ook graag, of u al bij het Rathenau Instituut in contact bent getreden met bijvoorbeeld de directie over hetgeen u kennelijk dwars zit.
Zoals ik al zei heb ik emails geschreven, waar in eerste instantie geen bevredigende reactie op is gekomen. Een tweede email hierover werd de laatste keer zelfs niet meer beantwoord. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben die hierover schriftelijk geklaagd heeft, zonder bevredigend antwoord te krijgen.
Ik heb hierover eergisteren in Amsterdam directeur Staman persoonlijk aangesproken, en hem meegedeeld dat ik deze opstelling ernstig in strijd vind met de missie van het instituut, waarvoor objectiviteit absoluut een eerste vereiste is.
Dhr Staman vertelde mij, met op zich bewonderenswaardige openhartigheid, dat hij geen boodschap aan mijn bezwaren had.
U zult begrijpen dat ik geen vertrouwen meer heb in een serieuze afhandeling van mijn klacht bij het Rathenau instituut zelf. Vandaar dat ik me tot U gewend heb.
De heer Staman en ik zijn van mening dat u ontvankelijk bent in uw klacht. Dit betekent dat we als KNAW een klachtprocedure zullen starten met een hoorzitting, indien u uw klacht wenst door te zetten.
Mijn klacht betreft niet dhr Staman persoonlijk, althans niet zijn opmerkingen tijdens ons gesprek. Zoals gezegd vond ik die juist verfrissend openhartig.
Zij bevestigden echter wel mijn vermoeden dat er sprake is van een bewust subjectief beleid. Mijn klacht betreft dat beleid, ongeacht de vraag of dat door Dhr Staman, een beleidscommissie, of overige personeelsleden van het Rathenau instituut is ontwikkeld dan wel in praktijk gebracht.
Het doel van mijn klacht is erkenning van mijn observatie dat het Rathenau instituut zich in de klimaat- en energiediscussie niet objectief en onpartijdig opstelt, hetgeen volgens zijn kerntaken wel vereist is, en aanwijzingen en suggesties voor een objectievere koers systematisch van de hand wijst.
Consequentie zou kunnen zijn: een aanscherping van de richtlijnen betreffende de objectieve en onpartijdige opstelling van het instituut, en een betrouwbare periodieke toetsing van de uitvoering van deze richtlijnen door een externe organisatie.
Op basis van uw nadere tekst concludeer ik, dat er geen klachtprocedure aanwezig is om uw aandachtspunten op die manier onder de aandacht te brengen bij de KNAW.
Ik leid zelf uit de tekst niet af dat de AwB op een dergelijke klacht niet van toepassing zou zijn, maar ik neem aan dat U gelijk hebt.
Hier heb ik het verder bij gelaten. Ik had geen behoefte aan het beschadigen van Staman, en verwachtte dat de voor hem goed afgelopen klachtenprocedure wellicht aanleiding zou zijn voor enige hoognodige bezinning….
4. Energie in 2030 – Dwarse Burgers en Pijnlijke Keuzes
Ik schreef al eerder een blog over deze recente Rathenau activiteit. Hierin was ik overwegend positief over het boek dat op de bijeenkomst ten doop gehouden werd.
De kaft van “Energie in 2030”
Misschien in dit verband ten overvloede maar voor de duidelijkheid: ik hoor uit verschillende hoek zeer positieve geluiden over de onderzoeken van het RI en hun bijdrage aan het debat.
Ook sommige rapporten op klimaat- en duurzaamheidsgebied waren zeker niet slecht, zoals bijvoorbeeld het al eerder op climategate.nl behandelde media rapport van Jeroen van der Sluijs en het hierboven aangehaalde boek.
Maar in beide gevallen is er toch sprake van een blikvernauwing waardoor de laatste stap ontbreekt. De wetenschapper achter het recente boek (Jurgen Ganzevles, één van de twee TU ingenieurs van het RI ) ontdekte en ontkrachtte 7 mythes, en lijkt me méér dan deskundig genoeg om zélf de door mij toegevoegde achtste mythe (“Een snelle transitie naar duurzame energie is urgent, en kan ook best, als we maar willen”) te detecteren en ontkrachten. Daarmee zou het RI een revolutie ontketend hebben in duurzaamheidsland. Maar deze belangrijkste mythe werd niet behandeld.
Ik kan niet bewijzen dat hier “sturing” van bovenaf plaatsvond, maar het heeft er door het optreden van directeur Staman alle schijn van.
Om dit nog maar eens te benadrukken sloot Staman, even glunderend en in duurzame trance als twee jaar geleden in De Balie, de dag af voor een enthousiaste bomvolle Haagsche Schouwburg, met de stelling:
Het moet maar eens uit zijn met het algemeen geaccepteerde idee van een energiemix, en de daarbij horende vrijblijvendheid! Zo wordt het niks, we moeten zonder verdere vertraging direct overstappen op puur duurzame bronnen! Waar we het van moeten hebben is een gezonde dosis “Sturm und Drang”!
KNAW en RI ten prooi aan “Sturm und Drang”!
Staman had zich – wederom – niet duidelijker kunnen uitdrukken! Dit literaire begrip drukt namelijk precies uit wat er met IR en KNAW aan de hand is:
“De regeltjes van de academies worden verworpen als hulpmiddelen, als krukken die de jonge auteurs niet nodig hebben. …”;
“…”De stem van het hart is doorslaggevend in een verstandige beslissing”. Dit citaat van Johann Gottfried Herder toont het protest aan tegen de heersende idee, dat morele beslissingen genomen worden op basis van een moreel systeem en niet met het hart.”
Hoe sympathiek en (pre-)romantisch het idee om vanuit het hart te handelen ook moge klinken, met wetenschap heeft het niets te maken. Ik acht dit uitgangspunt fundamenteel in strijd met de zuiver wetenschappelijke beginselen waarop zowel de KNAW als het Rathenau Instituut zich zouden moeten baseren.
In beide instituten zijn mijns inziens drastische hervormingen noodzakelijk.
“Sturm und Drang” inspireert romantici, van Haydn tot Hard Rock
Ik vond een tijdje geleden op de pagina van het RI al dat ze onder het KNAW vielen, maar dat het zo erg was wist ik niet, dank voor de informatie.
Je zult maar een nazaat van dr Rathenau zijn en zijn naam als wetenschapper op deze manier bezoedeld zien worden, in hoeverre dat overigens mogelijk is, daar was hij te veel een echte wetenschapper voor
De kwestie rond het De Balie debat wordt nog schrijnender. Hans Labohm liet zojuist weten dat ook hij daarover een email had gestuurd aan het Rathenau Instituut! Ook hij wees nadrukkelijk op de zeer eenzijdige samenstelling van het forum.
In het kader van een discussie over een andere alarmistische activiteit van het RI werd hij (als publiek) uitgenodigd bij de activiteit in De Balie.
Uit zijn reactie:
….. Daarna heb ik naar uw programma van 1 september gekeken. De programmering maakt een ècht debat onmogelijk. De drie sprekers vertegenwoordigen alle drie gradaties van klimaatalarmisme. Klimaatsceptici zijn niet als sprekers uitgenodigd.
Mark Lynas is natuurlijk het meest extreme voorbeeld van een alarmist. Waarom laat men zulke fantasten toch aan het woord? Maar ook Rob van Dorland, die professioneel gezien de meeste kwaliteiten van de drie heeft, moet niets hebben van afwijkingen van de AGW-hypothese. Ik weet dat omdat ik verschillende malen met hem heb gediscussieerd. Paul Luttikhuis is een journalist die zich pas onlangs met de klimaatproblematiek is gaan bemoeien op zijn klimaatblog van NRC HB. Dat blog had aanvankelijk het karakter van 'cheer leader' van de klimaatconferentie in Kopenhagen. Door de vele reacties van klimaatsceptici is het karakter daarvan ietwat in kritische zin veranderd. Maar dat geldt alleen voor de reacties. De artikelen van Luttikhuis zelf worden nog steeds gekleurd door het geloof in AGW en de wens dat Kopenhagen een succes zal worden.
Kortom, 'the dice are loaded'. Geen voorlichting, maar propaganda.
Ik heb inmiddels veel van dit soort propagandaconferenties meegemaakt en heb veel ervaring met de wijze waarop voorzitters de discussie dusdanig weten te sturen dat het kritische geluid wordt gemarginaliseerd dan wel geheel wordt onderdrukt.
Het lijkt mij derhalve niet zo zinvol dat ik daar mijn tijd daaraan ga besteden.
Mocht u daarentegen ooit behoefte hebben aan een uitvoerige uiteenzetting van het klimaatsceptische standpunt, met de mogelijkheid tot het stellen van kritische vragen (hetgeen in de volksmond ook wel 'roosteren' wordt genoemd), dan blijf ik tot uw beschikking.
Zou het kunnen zijn dat deze intellectueel de term Sturm und Drang gewoon in overdrachtelijk zin heeft gebruikt, althans probeerde te gebruiken. Uit de context maak ik op dat meneer op zoek was naar een fraaie uitdrukking waarmee hij zijn oproep tot rigoureuze maatregelen kracht kon bijzetten. (Een veel gemaakte vergissing)
Dat maakt het allemaal nog een tikje erger. In dezelfde wiki-link helemaal onderaan lezen wij namelijk het volgende:
“In overdrachtelijke zin wordt het begrip "Sturm und Drang" gebruikt voor de adolescentie; om aan te duiden dat iemands motivatie en idealen als jong volwassene, of ook als beginner in een beroep, zeer sterk waren. Veelal met het onuitgesproken waardeoordeel dat die intensiteit onvolwassen is.”
Hoe het ook zij, wordt het niet eens tijd voor een stevig stuk onderzoeksjournalistiek om te zien hoe dit instituut over de jaren haar vacatures heeft vervuld. Ook Hans Labohm heeft indertijd aandacht gevraagd voor de ideeënincest binnen het RI en het feit dat zij niet op kritische geluiden zitten te wachten, ook bij openbaren manifestaties.
Je tilt met dit stukje het deksel slechts een klein beetje op maar het begint om je de waarheid zeggen al ondragelijk te meuren.
Alweer een prachtig voorbeeld van door het volk gefinancierde volksverlakkerij.
Ooops! Ik had even niet meer gekeken, mijn opmerking over Labohm is overbodig geworden.
Naar aanleiding van zijn blog over zijn uitnodiging als excuusneger heb ik het instituut indertijd ook een paar vragen gesteld, keurig onder mijn eigen naam én beroep. Dat laatste is dan meteen de garantie dat je nooit een antwoord krijgt. :-(
Zo bleef ook mijn uitgebreide brief aan Dijkgraaf naar aanleiding van zijn Obamabrief onbeantwoord. :-(
En het klootjesvolk maar belasting betalen en de boven ons gestelden maar lekker “de publieke meningsvorming stimuleren”.
Droog leggen dat volk.
Tegen het handelen (of niet handelen) van de KNAW kan je een klacht indienen bij de Nationale Ombudsman. Je moet dan wel een klacht bij de KNAW zelf hebben ingediend en die mag maximaal een jaar geleden zijn afgehandeld. In dit geval is die termijn overschreden, maar bij een nieuwe gelegenheid, kan je het evenwel opnieuw proberen.
P.s. Stromen de afmeldingen voor de 12de dec. al binnen?
De vraag doet zich voor welke IPCC-AGW-CO2-Kyoto-Duurzaam-alarmist gaat IPCC-AGW-CO2-Kyoto-Duurzaam alarmist KNAW-directeur Robbert Dijkgraaf opvolgen?
Ik vind Jan Staman toch niet echt geschikt, heeft geen enkele uitstraling, ziet er uit als een boekhouder.
Kunnen we op climategate.nl een verkiezing organiseren betreffend de meest IPCC-AGW-CO2-Kyoto-Duurzaam-alarmistische score van potentiële kandidaten voor de opvolging van Robbert Dijkgraaf?
Ik ga voor Wubbo Ockels: draagvlak, uitstraling, duidelijk sprekert, religieus duurzaam, IPCC-adept, investreerder in CO2-Groen-aandelen, hoogleraar, windturbine-freak, laat vliegers op………!
Heeft de overheid raadgevende instituten die bevolkt zijn door integere wetenschappers of zijn die bevolkt door over het paard getilde praatjesmakers?
Worden de in/uit principe integere wetenschappers de mond gesnoerd door carrière-geile, politiek gedreven managers?
De NL wetenschap zit in een slop, incident volgt op incident en de KNAW is in kennelijke slaapstand.
Het is toch niet zo moeilijk om van elke wetenschapper en van elke bestuurder van wetenschappelijke instituten te eisen dat zij onder ede accoord gaan met de integriteitseisen van het KNAW en die van de overheid?
Dat daarmee alle problemen worden opgelost is een fictie, maar meineed is wel strafbaar.
Wie niet wil horen, moet maar voelen.
@Turris:
De KNAW in de huidige vorm heeft zichzelf overleefd.
Het doet denken aan een borrelgenootschap van opzich respectabele, formalistische intellectuelen die de greep op de veranderende en gepolitiseerde wetenschappelijke wereld zijn kwijtgeraakt.
Als bewaker van de kwaliteit en de integriteit van de NL wetenschap heeft het KNAW gefaald.
De klimaatalarmist van de Nuon tv spotjes is afgevoerd (en zou als het aan mij ligt nooit meer ergens werk krijgen), nu heeft Nuon spotjes met een clown in het rood en een acrobaat in het blauw (acrobaat is flink afgevallen trouwens), ik nomineer beiden voor een duo-baan als KNAW president, stand up and be recognized, Sir Bassie and Sir Adriaan!!!
In mijn wandelgangen worden grapjes gemaakt over wetenschapspolitie.
Wetenschapspolitie?
Het wordt volgens mij tijd voor een parlementaire enquete om de kwaliteit van de raadgevende instellingen (waaronder de NGO's) te onderzoeken.
Nu komen ze soms weg met een of ander l@lverhaal.
Ik herhaal het nog maar een keer: men moet kunnen kijken in een landelijke database waar alle werkgerelateerde nevenactiviteiten van personen werkzaam bij NGO's vermeld staan.
Dan komen we vanzelf achter de politiek gedreven hyperactieve mannetjes en vrouwtjes die ons het leven zuur en duur maken.
Ik pleit overigens niet voor het gedwongen gebruik van ADHD-"medicijnen" :-)
@Theo, klaag AJB de KNAW aan bij de Ombudsman. Niet dat die je gelijk zal geven, want de club van Brenninkmeijer is politiek-correct. De juridische mogelijkheden zijn daarna uitgeput. Maar het zal wel een leuke afwijzingsbrief opleveren, en dan kan je het dossier publiceren.
Ik kreeg eergisteren een afwijzingsbrief van de Ombudsman ondertekend door Brenninkmeijer zelf. Mijn zaak betrof een klacht tegen de Universiteit van Utrecht over manipulaties bij de presentatie, 2 jaar geleden, van een onderzoek naar Marokkaanse probleemjongeren. Op NOVA TV zei de onderzoekster iets dat er op neer kwam dat het wel meeviel met die jongeren: ze zouden hoger scoren met vermogensdelicten, maar Nederlandse jongeren deden meer seksueel geweld en zinloos geweld. Terwijl dat helemaal niet volgde uit hun onderzoek.
Ik had de onderzoekster toen aangeschreven dat ze die uitspraak publiekelijk zou moeten rectificeren. Ze reageerde niet. Daarna diende ik een klacht in wegens wetenschappelijke fraude. De Commissie Wetenschappelijke Integriteit adviseerde het College van Bestuur om mijn klacht af te wijzen. Ik attendeerde hen erop dat de verdediging van de onderzoeksters helemaal niet deugde, maar dat mocht niet baten. Het CvB nam het advies over.
Ik ging in beroep bij het LOWI (Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit), een soort onderdeel van de KNAW.
Het LOWI hield een hoorzitting waar ik geen geluidsopnamen mocht maken. In het verslag daarvan verdraaide men mijn standpunt, alsof ik zou vinden dat het onderzoek naar die probleemjongeren niet uitgevoerd mocht worden. Mijn uitdrukkelijke vragen aan het LOWI over de ondeugdelijke verdediging door de onderzoekers waren wel in de hoorzitting gekomen, maar daarvan kwam niets in het verslag terug.
Daarna kon ik alleen nog maar naar de ombudsman. In eerste instantie kreeg ik een afwijzing. Neem deze zin:
"Dat dergelijke interviews bij het grote publiek regelmatig tot misverstanden zullen leiden is een bekend risico; de oplettende en geïnteresseerde burger zal zich echter verder verdiepen in de zaak en zichzelf correct informeren. Bij de grote groep die dat niet doet zal wellicht een ander beeld blijven hangen dan u wenselijk had."
Ik verzocht de Ombudsman om herziening, maar dat hielp dus ook niet. Na deze poppenkast rest mij alleen de publiciteit. Dat zal stukje bij beetje gebeuren.
Dus Theo, zet AJB door; rook de ratten uit hun holen. Zij hebben de macht in bezit, maar zij moeten zich verdedigen tegen de waarheid, en dat is soms moeilijk. Bij elke formele slag die jij verliest maken je tegenstanders zich weer iets belachelijker en kwetsbaarder. Totdat hun positie helemaal onhoudbaar is. Succes.
@Andre
Ik had eenvoudig een vervelende zaak tegen Staman kunnen beginnen: zoals boven al bleek werd die door de jurist van de KNAW ontvankelijk verklaard. Maar dat gaat allemaal enorm formeel. Dat moest dan een klacht wegens zijn optreden zijn. Er was gewoon geen klachtenprocedure voor mijn algemene klacht tegen het beleid van het RI voorhanden.
Ik heb ook ervaringen met de ombudsman, in een onverkwikkelijke zaak tegen een overheidsinstantie die me door een (toegegeven!) fout €30.000 (!!!) gekost had. Na een klachtenprocedure en een hoorzitting waarin ik in het gelijk gesteld werd, bleef de dienst me een fooi (40% van de geleden schade) aanbieden. Dat of niets.
Dus naar de ombudsman.
Zijn commentaar: ik kan niets voor u doen, want de dienst heeft u al gelijk gegeven en uw klacht al enige malen gegrond verklaard (al voor de klachtenprocedure zelfs)! Het ligt niet binnen het mandaat van de ombudsman om de geboden compensatie te beoordelen.
Toen heb ik de dienst gebeld en ze nog één kans gegeven om een 80% vergoeding te betalen als die maar per direct betaald zou worden (het kostte me teveel tijd en energie allemaal, het liep al een jaar). Maar daar kon ik definitief naar fluiten…
Toen ben ik écht boos geworden en heb ik de dienst door de telefoon getrokken, ze een proces beloofd met een enorm bedrag aan schadevergoeding, naast een 100% vergoeding van de geleden schade, hoe lang ik ook zou moeten procederen. Ik klonk (terecht!)zeer overtuigend blijkbaar, want toen werd alles opeens anders en had ik de poen zo binnen. 100% dus.
Tegen het Rathenau is moeilijk een zaak te maken, ze overtreden alleen wetenschappelijke en morele wetten. Staman solliciteert inmiddels wel écht naar een persoonlijke klacht ;-).
Belangrijker vind ik de rol van de KNAW. De uitgebrachte brochure is eenvoudig aantoonbaar misleidend, symptomatisch voor hun alarmistische opstelling. Mocht men niet uit zichzelf tot terugtrekking besluiten, dan ben ik ervan overtuigd dat de ombudsman weinig moeite zal hebben te begrijpen dat intrekken alleen geweigerd wordt uit het oogpunt van gezichtsverlies: er is geen enkel zinnig argument in te brengen tegen de kern van de brief van de wetenschappers.
De bestuurlijke elite is terecht van mening dat ze dit nog heel lang kunnen volhouden; immers de burger resigneert en trekt zich terug op zijn terp. Ondertussen kunnen Frans Timmermans en Maarten van Rossum zich verder vrolijk blijven maken over PVV-stemmers.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2011/11/krankzi…
Maar er komt een moment dat de ruiten eruit gaan en dit ingehuurde gepeupel door de straten wordt gejaagd.