Milieucommissaris Janez Potocnik houdt vurig pleidooi voor gedecarboniseerde EU-planeconomie

De European Energy Review meldde gisteren in een artikel van Sonja van Renssen dat de werkelijke strijd om Europese klimaat-belastingmiljarden is ontbrand. Momenteel zoeken EU-bureaucraten en lobbyisten een bestemming voor de 1 biljard EU-belastingeuro’s, van het Europese Unie-budget van 2014 tot 2020.

20 procent EU-budget naar klimaat
De EU-klimaatcommissaris Kameraad Connie Hedegaard lijkt te slagen om liefst 20 procent – nu 5 procent- van die koek te reserveren voor CO2-beleid; 200 miljard euro van ons gestolen geld voor ‘het decarboniseren van de economie’. Allemaal voor ons eigen bestwil dus! Zoals Theo al constateerde- blijven deze mensen in hun eigen parallelle universum leven. Net als ambtenaren kun je ze niet wegstemmen.

Als je maar gelooft..
Zoals ik al constateerde bij mijn bezoek in december aan de – niet door u of mij gekozen- EU-milieucommissaris Janez Potocnik geloven Eurocraten heilig in de mythe van ‘groene groei’: het met subsidie in de lucht houden van niet-renderende dure energievormen als zonne-energie, die een zo groot mogelijk beslag op de landelijke ruimte leggen.


Ook verdwijnt van ons gestolen geld in emissiehandel om klimaatkapitalisten te doen cashen zoals Goldman Sachs, en in Sysiphys-arbeid als CO2-opslag: de EU zet vol in op CCS. Nu tot 2013 besteedt de Europese Unie 5 procent van ons geld aan klimaatbeleid.

European Energy Review schrijft wel dat er geld naar ‘groene R&D’zou gaan.
Maar zoals ik bij Potocnik al vaststelde besteedt de EU aan R&D symbolische bedragen, vergeleken met de tientallen miljarden subsidies/van banken geleend geld aan windmolens en zonnepanelen.
En dan ook alleen aan achterhaalde techniek zoals auto’s op batterijen bij Siemens en zonnepanelenzodat we in 2020 een Grieks werkritme adopteren.

Daarnaast blijft de EU een toonbeeld van eco-inefficientie door de Straatsburg-Brusselconstructie aan te houden.

Ook doet de Europese Commissie niets aan toetsing van effectiviteit van beleid.
We verheugen ons dus dat- naast de biljarden in het Noodfonds- nu dus ook een andere bodemloze put is gevonden. Decarboniseren is een eufemisme voor economische zelfmoord, omdat economische groei één op één gaat met GOEDKOPE energie. Duurzaam is vooral erg duur.

Kortom, één Marcel maakt nog geen zomer.