Wees Grijs met de Waddenzee: ledenvergadering Waddenvereniging met Berkhuysen

‘De beruchte blogger’, zo betitelde directeur van de Waddenvereniging- Arjan Berkhuysen- en tweemalig Climategate-onderwerp uw blogger afgelopen zaterdagavond in Den Burg op Texel. Met wat zee leegvissende milieucriminelen (vissers) uit Oudeschild bezocht ik de ledenvergadering van de Waddenvereniging, gewoon om even voor wat (bodem)beroering te zorgen.

Aan het eind van de avond leek iets moois te bloeien tussen Waddenvereniging, visserij en een klein beetje mij. De kogel is door de kerk: De Waddenvereniging wil niet langer vissertje pesten, maar naar haar roots als mede door vissers opgerichte club. Watskebeurt?

  • Berkhuysen valt niet op alles valt af te rekenen dat de Waddenvereniging uitvent. Hij wordt gewoon eenzijdig voorgelicht door Imares/NIOZ-mensen die hun eigen onderzoek-stokpaardje verkopen/het wenselijke beleidsstandpunt. Het is lastig daar als relatieve leek in te schiften. Berkhuysen lijkt wél geinteressseerd in praktijkervaring van vissers als uitgangspunt voor onderzoeksvragen
  • Er is een gemeenschappelijk doel bij natuursector en visserij, namelijk het ‘Eetbare lekkere Wad’, als manier om publiek te verbinden met het meest unieke natuurgebied vlak voor de deur én haar producten.

Natuurliefde gaat ook via de maag
Even een stukje historie: Dat de natuurhoek het thema ‘geld verdienen met natuur’moest ontdekken schreef ik al 18 november 2005 in HP de Tijd, de tekst Scharrelwild die ook examentekst Havo 2008 werd: nieuwe manieren om met natuur geld te verdienen, 8 jaar later komt dat allemaal uit. Kern van mijn verhaal was dat directe consumptie mensen (ook financieel) bindt met de natuur.

Het daarin gedane voorstel om de zeehondjes van Lenie te verwerken tot Texels zeehondenbont (streekproduct!) is nog onverminderd impopulair, maar volgens mij kan de Waddenvereniging mij helpen deze culturele bekrompenheid te bestrijden. Waarom Eskimo’s wel zeehonden knallen voor consumptie en Texkimo’s uit Oudeschild niet? Laat ik niet te ver vooruit lopen, we houden het eerst bij Waddengarnalen: niet meer een anoniem product met conserveringsmiddel maar direct van de boot af.

Eenvoudig verklaarbare piek in recruitment jonge schol nodeloos ingewikkeld gemaakt door Imares/Nioz anders kunnen ze niet 'meer onderzoek'doen

Problemen Kinderkamerfunctie per ledenbesluit opgelost: gewoon referentiepunt verschuiven
Na de ledenvergadering kwam iemand van Imares vertellen over ‘ problemen’met visbestanden op het Wad, de kinderkamerfunctie voor 0- en 1-jarige schol.

Die problemen hebben we deze avond in één keer opgelost. Verschuif je referentiepunt (Imares en Paddy Walker van Waddenvereniging kiezen als referentie/norm de toptijd van de fosfaatrijke jaren ’80, zie grafiek) naar 1970 en dan zien we dat de ‘probleembestanden’ gelijk zijn gebleven. Er is dus geen probleem, behalve dat alles altijd verandert. De natuur herstellen naar 1981 betekent dat je ook alle bruinvissen moet afknallen en de meeste zeehondjes, fosfaat moet dumpen en het zeewater afkoelen.

Nee, achterblijvende groei en recruitment kan/mag geen verband houden met fosfaat (...)

Aangezien niemand fosfaat wil toevoegen aan Waddenzeewater om primaire productie op te schroeven (de biologisch belangrijkste verklaring in relatie tot kinderkamerfunctie kustzone, zie grafiek 2 én de SWNM-Fosfaatwijzer), én niemand de zeewatertemperatuur kan afkoelen met één graad (de Imares-verklaring omdat de overheid geen advies wil horen dat tegen staand milieubeleid ingaat) konden we dus over gaan op het volgende onderwerp: duurzamer visserij zonder blokkades van overheid en tussenhandel.

Klimaat kan geen verklaring zijn, wel stijging, maar piekzomers alleen van belang-gemiddelde stijging niet

    Waarom Wadgarnalen eerst naar een afslag en naar Marokko, in plaats van direct bij consument, waarom moeten alle kokkels naar Spanje: dat soort zaken.

Keten verkorten tussen visser en consument
We kregen een lezing van een marketingjongen/kookboekschrijver die internationaal (kleine) visserijen hielp hun natuurproduct bij de consument te brengen met zo min mogelijk tussenkomst en een eigen verhaal (zoals dat van onze prachtige Waddenzee die bulkt van garnalen, behalve nu omdat het water te koud is).

Zijn verhaal lijkt op wat de varkensboeren van Friberne deden: controle over de keten, die keten zo kort mogelijk houden, zodat je altijd de kwaliteit van je product kunt herleiden. De Friberne-varkensboeren kunnen nu zelfs achterhalen dat het vaste slachtbedrijf een andere chef kreeg, die de varkens stress opleverde voor de slacht. Afnemers klaagden over de vleeskwaliteit.

Na het duurzamevisverhaal was Berkhuysen meteen enthousiast, en zijn leden wilden al meteen besluiten dat de Waddenvereniging met de Texelse vissers samen blokkades hiertoe wil tegengaan én Wadproducten promoten.

Het bestuur van de Waddenvereniging is nog niet akkoord maar de leden zijn om.
Nóg mooier zou zijn als de Waddenvereniging hielp om blokkades door de overheid-zoals Natura 2000- kritisch onder de loep te nemen. Want je kunt wel mooie verhalen beginnen. Maar die leveren niets op als de overheid via lastenverzwaring, gesloten visgebied en discardban vervolgens weer alle ondernemersruimte afneemt.

Wees Grijs met de Waddenzee
Aan de grijze haren bij de meeste prominente leden valt te zien, dat het trekken van jeugd naar natuur topprioriteit moet zijn zoals in de hele sector. Wees Grijs met de Waddenzee, het leek mij geen duurzame toekomst voor een club die ons mooiste natuurgebied moet verdedigen tegen de overheid en slechte ideeën. Nu is dus de tijd voor een frisse insteek, het loslaten van dat wat onbekommerd plezier uit natuur haalt (zoals de handelaren in Angst van Greenpeace).

Toch kunnen we constateren dat het een positieve avond was met perspectief. En wat mijn ‘berucht’zijn betreft bij de natuurhoek wil ik graag het 2-jarige dochtertje citeren van een vriend van mij, over mij

Het is een rare meneer, maar hij is wel lief.

Treffender analyse heb ik nog nooit gehoord. Zo blijkt maar weer dat je niet academisch hoeft te doen om tot de kern van de zaak door te dringen. Wat Berkhuysen betreft geldt nu:

Wie

zegt, moet ook

zeggen. Beeh eigenlijk.

Gerelateerd: