Wereld Natuur Fonds misleidt via Albert Heijn visconsument over duurzaamheid (1)

Website ACM: waarom grijpt ACM niet in bij Wereld Natuur Fonds en kartelvorming duurzaamheidsmonopolie MSC?

Albert Heijn en het Wereld Natuur Fonds misleiden de visconsument door eenzijdige en deels feitelijk onjuiste informatie over duurzaamheid bij visserij, en wetenschappelijk achterhaalde informatie over de staat van visbestanden die voor de Nederlandse consument relevant zijn, zoals in de Noordzee. Daarmee overtreden zij mogelijk het consumentenrecht. Dat blijkt uit de voorlichting die Albert Heijn en Wereld Natuur Fonds richting de consument geven. Vandaag voorbeeld 1: kabeljauw.

Zie hier wat het WNF met Albert Heijn beweert:

”De kabeljauw loopt steeds verder terug” 

En dan nu: wat is de realiteit, zoals visserijbiologen van het Vlaamse Ilvo recent aantoonden?

Na overbevissing/bevissing boven draagkracht dankzij de gekelderde toevoer van fosfaat in de Noordzeekustzone (Boddeke en Hagel 1992), en mogelijk door klimaatsverandering was de stand in de Zuidelijke Noordzee (= onze kust en de Vlaamse kust) in 2006 op een dieptepunt. Maar sindsdien is de kabeljauwstand VERDRIEVOUDIGD, en de visserijbiologen van het Ilvo verwachten dat bij voortzettend herstel over 5 jaar weer goede visserij mogelijk is.

Let wel, geheel zonder de betutteling van het Wereld Natuur Fonds.

Om nog maar niet te spreken over de RECORD-aantallen kabeljauw die tegenwoordig voor de Noorse kust zwemt en in de Barentsz-zee. Lees dit artikel van Yale Environment ‘How Norway and Russia made a Cod Fishery Live and Thrive: hoe de Russen en Noren door onderlinge beheersafspraken een recordvisserij op kabeljauw in stand houden, geheel zonder de betutteling van het Wereld Natuur Fonds.

screenshot Yale Environment 360 website

Wat geeft het WNF dus het recht om de consument vals voor te lichten? Zijn zij de enige partij met hun MSC-labeltje van Unilever/WNF die begrijpen wat duurzame visserij is? En is de rest van de wereld gek? En heeft de consument en producent betutteling nodig van een fondsenwervend campagnebedrijf met een jaaromzet van een half miljard euro (WNF) dat tientallen miljoenen euro’s steekt in misleidende campagne-info over ‘de leeggeviste oceanen’: in veel gevallen volledig achterhaalde informatie.

Want zoals ook Worm en Hilborn al in 2009 schreven in ‘Rebuilding Global Fisheries’ in Science, zijn er al vele herstelplannen in werking na het dieptepunt in de jaren ’90.

Het Wereld Natuur Fonds claimt ten onrechte wijsheid in pacht bij duurzaamheid
WNF en Albert Heijn presenteren certificering met het MSC-label van WNF/Unilever als enige weg tot duurzaamheid, Zij geven het commerciële bedrijf MSC (verdient 70 procent omzet met logo-licenties handel en producenten) het monopolie op duurzaamheid. Terwijl er vele manieren tot verduurzaming van visserij zijn en andere keurmerken. Keurmerken en handelswijzen die voor een fractie van de onkosten van MSC het zelfde doel bereiken: aantonen dat de vis of garnalen uit bestanden komen die onder een beheerplan vallen. Zoals Canadees onderzoek naar kweekvis-labels toonde, is ASC maar 1 van de vele kweek-standaarden en niet eens het beste.

WNF claimt het duurzaamheidsmonopolie via MSC met valse informatie

WNF dient eigenbelang, niet consumenten of algemeen belang
Bovendien heeft het Wereld Natuur Fonds een zeer specifieke visie op duurzaamheid die haar eigen belang dient, en die niet het belang van de consument hoeft te dienen. Zoals Simon Rozendaal op 13 juni voor Elsevier schreef is duurzaamheid een dusdanig vaag begrip, dat iedereen- waaronder het WNF- het naar eigen belangen en agenda kan buigen. Met haar procedures tegen garnalenvissers in de Noordzeekustzone tast het Wereld Natuur Fonds bovendien de sociaal economische duurzaamheid van de Nederlandse kustvisserij aan.

In een normale democratische rechtstaat heeft een particulier fondsenwervend campagne-bedrijf als WNF niet het recht om consumenten op valse gronden haar keurmerk op te dringen.