Mark Steyn beticht Michael Mann van fraude inzake de hockeystick–grafiek

Mark Steyn.

En weet er een leuke cabaretvoorstelling van te maken.

Reeds bijna drie jaar speelt de rechtszaak Mark Steyn versus Michael Mann. Wat was het geval? Mark Steyn betichtte Michael Mann van fraude inzake de hockeystick–grafiek. Michael Mann voelde zich beledigd en begon een rechtszaak tegen Steyn. Steyn, op zijn beurt, begon een rechtszaak tegen Michael Mann. Deze zaken slepen zich nu al jaren voort en de uitspraak laat op zich wachten. Het gaat hier echter niet alleen over de (incorrecte) hockeystick–grafiek, die een cruciale rol heeft gespeeld om de regeringen van de ontwikkelde landen tot een pro–actief klimaatbeleid te doen besluiten, maar ook om de reikwijdte van de ‘First Amendment’ inzake de vrijheid van meningsuiting in de VS.

Na vele aanvallen op zijn werk en reputatie van de zijde van klimaatsceptici spande Michael Man een rechtszaak aan tegen een aantal mensen, waaronder Mark Steyn, Tim Ball en een blogger van het Competitive Enterprise Institute (CEI), Rand Simberg. Deze laatste beschuldigde Mann van misleiding en datamanipulatie en beweerde dat het onderzoek van de Penn State Universiteit dat Mann had vrijgepleit een ‘cover-up and whitewash’ was, vergelijkbaar met het gelijktijdige sexschandaal rond Jerry Sandusky, ‘except that instead of molesting children, he has molested and tortured data.’ De moderator van het CEI blog had de betrokken passage verwijderd als zijnde ongepast, maar een blogposting van Mark Steyn op de website van de ‘National Review’ nam het verhaal over en beweerde dat de Mann’s hockeystick– grafiek frauduleus was.

Mann verzocht het CEI en de ‘National Review’ de beweringen van hun websites te verwijderen en excuses aan te bieden. Zo niet, dan zou hij actie ondernemen. Maar beiden weigerden in niet mis te verstane bewoordingen. Daarop spande Mann in oktober 2012 een zaak aan wegens laster bij het het hof in het Columbia District.

Het Amerikaanse recht is anders dan het Nederlandse recht en biedt dan ook andere mogelijkheden. Zo is er de zogenoemde SLAPP–wetgeving. SLAPP staat voor ‘Strategic lawsuit against public participation’. Dat is een rechtszaak die is bedoeld om critici te censureren, intimideren en het zwijgen op te leggen door hen zodanig te belasten met de kosten van juridische bijstand dat zij hun kritiek of oppositie beëindigen. Het probleem is echter dat dit moeilijk is aan te tonen.

Het CEI en de ‘National Review’ wensten de eisen van Michael Mann te pareren met een een beroep op de SLAPP–wetgeving met het argument dat zij zich hadden bediend van overdreven taalgebruik, hetgeen aanvaardbaar is wanneer het een publieke figuur betreft. Maar de rechter weigerde deze zienswijze te aanvaarden. De betrokkenen gingen daartegen in hoger beroep. De zaak loopt nog. Mark Steyn wenste Michael Mann echter een koekje van eigen deeg te geven en diende een tegenclaim in. Ook die zaak loopt nog.

Nobelprijs
Een heel grappig intermezzo betrof de claim van Michael Mann dat hij ontvanger was van de Nobelprijs voor AR 4 (‘Fourth Assessment Report’ van het IPCC). Dat geldt overigens ook voor ondergetekende, die in die periode ‘expert reviewer’ van het VN– klimaatpanel (IPCC) was. Maar het feit dat hem die Nobelprijs (voor de vrede), naast figuren als Al Gore en Rajendra Pachauri, en vroeger de vredesapostel bij uitstek, Yasser Arafat, was verleend, was natuurlijk aanleiding om deze episode uit het geheugen te wissen. (Ik verzoek mijn lezers dan ook met klem om deze informatie onder ons te houden.) Dat gold echter niet voor Michael Mann. Die had het in zijn CV opgenomen.

Na zijn presentatie op de Heartland–conferentie werd Steyn gevraagd waarom de rechtszaak zo lang duurde. Hij antwoordde dat dit deels kwam door het tempo waarin de rechters werkten. Maar ook omdat de advocaat van Michael Mann een extra claim had ingediend, ‘accusing Mark Steyn of professional and personal defamation of a Nobel price recipient.’

Mark Steyn vertelde dat zulks tot op dat moment onbekend voor hem was. En bij navraag bleek dat dat ook gold voor het secretariaat van de Nobelprijs (voor de vrede). De prijs was niet toegekend aan individuele wetenschappers die aan het IPCC–proces hadden deelgenomen, maar aan het VN–klimaatpanel als instituut, zo luidde de toelichting. Maar Michael Mann had dat niet zo begrepen.

Steyn bleef erbij dat de hockeystick–grafiek ‘fraudulent’ was … ‘both in its conception and the use to which it has been put.’ In het bijzonder noemde hij het elimineren van de Middeleeuwse Warmteperiode en de Kleine IJstijd, waardoor de suggestie werd gewekt dat er vroeger geen natuurlijke variaties waren geweest.

Steyn beklemtoonde dat ondanks tientallen jaren klimaatindoctrinatie van officiële zijde het publiek toch weinig onder de indruk is. Uit opiniepeilingen blijkt dat klimaatverandering nagenoeg onderaan staat (op de 19e plaats) van de zaken waarover men zich zorgen maakt. ‘That is extremely unusual given the levels of propaganda and control!’ Aldus Steyn.

Het Amerikaanse recht kent ook nog een andere bijzonderheid: de amicus letter, die bij ons – voor zover ik weet, maar ik ben geen jurist – onbekend is. Een amicus curiae (letterlijk: een vriend van het hof) is iemand die geen partij is in een zaak, maar die ongevraagd informatie geeft die relevant is voor de zaak. Dat kan juridisch advies zijn, een getuigenis of een verhandeling. Op die manier kunnen zorgen omtrent de mogelijke bredere wettelijke implicaties van een beslissing voor anderen dan de direct betrokken partijen, in de beschouwing van het Hof worden meegenomen. Het is aan het Hof om al dan niet rekening te houden met deze informatie.

Mark Steyn verklaarde dat er vele amicus briefs waren binnengekomen van media die wat het klimaat betreft, aan de zijde van Michael Mann staan, maar die beducht waren voor de gevolgen vor de vrijheid van meningsuiting (‘First Amendment’), indien de rechter Michael Mann in het gelijk zou stellen. En die dus in deze de kant van Mark Steyn kozen.

Mark Steyn:

Not a single scientist filed an amicus brief on his behalf … [Michael Mann] claims that he stands for science, but evidently science is disinclined to take a stand for him!

Als Michael Mann gelijk krijgt, dan betekent dat ’that the U.S. will have fewer free speech than the countries which are part of the Btitish empire.’  Aldus Mark Steyn.

Dit is natuurlijk in wezen een ernstige zaak. Maar Mark Steyn weet er smakelijk over de te vertellen, zoals blijkt uit zijn presentatie – meer een conference – tijdens de laatste Heartland-conferentie. (Zie ook Theo Wolters hier en hier).

Waarschuwing: Deze video is van dik hout zaagt men planken en dus niet geschikt voor teerhartige kijkers.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.