Deens energieakkoord in gevaar door kostenescalatie

Denemarken – het land van de windmolens – is geen uitzondering. Ook daar draaien de molens op subsidie en niet op wind. Het vervelende is nu dat deze subsidies de pan uitrijzen als gevolg van het groeiend verschil tussen de prijsgaranties en de marktprijzen voor elektriciteit. Daarom heeft de minister voor klimaat en energie, Lars Christian Lilleholt (zie afbeelding), het plan geopperd om de uitgaven te beperken.

Onder de titel, ‘Klimaminister: Den grønne omstilling er blevet for dyr’, schreef Jyllands–posten:

De klimaat– en energieminister stelt voor om nog eens kritisch naar de groene transformatie te kijken, omdat de kosten de pan uitrijzen. De oppositie zegt ‘nee’.

De minister komt met zijn voorstel nadat een rapport van zijn departement aan het parlement uitwijst dat de subsidies aan windturbines op zee – betaald door bedrijven en burgers via de zogenoemde PSO–opslag op de elektriciteitsrekening – dramatisch zullen stijgen en veel hoger zullen uitvallen dan verwacht.

In een interview met de krant ‘Berlingske’ verklaarde de minister dat men dient te beseffen dat de kosten van de groene transitie te hoog zijn en dat de elektriciteitsrekening derhalve omlaag moet.

Eén optie is om de subsidiëring van windturbines op zee te heroverwegen. De kosten daarvan zijn aanzienlijk gestegen en er is groeiend plaatselijk verzet tegen uitbreiding daarvan. Verlaging van subsidies voor windturbines op zee kan publieke uitgaven besparen.

Hij voegde daar echter aan toe dat de regering nog geen definitief besluit heeft genomen en nog geen uitgewerkt voorstel heeft.

De Deense Volkspartij is het eens met de minister. De woordvoerder voor klimaat en energie, Mikkel Dencker, verklaarde dat de groene transitie te duur is. De sociaal–democraten en de sociaal–liberalen, zijn volgens de ‘Berlingske’ echter niet bereid om het energieakkoord aan te passen, inclusief de windturbines op zee.

Bron hier.

Er wordt vaak beweerd dat Nederland het minst duurzame jongetje van de klas is. In het licht van de ervaringen met hernieuwbare energie in landen als Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Spanje en nu Denemarken, die thans op hun drieste schreden terugkeren, zou men beter kunnen stellen dat we het verstandigste jongetje van de klas zijn. Dat is niet te danken aan doelbewust beleid maar aan trage besluitvorming. Niettemin heeft dat ons voor veel geldverspilling behoed. Immers, al die tientallen miljarden die in hernieuwbare energie zijn geïnvesteerd, leveren geen enkel meetbaar klimaateffect op. ‘All pain and no gain.’

Maar het gezonde verstand keert langzaam terug. Nederland zou er goed aan doen om het Deense voorbeeld te volgen.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.