ARD onthult machinaties Duitse windenergielobby

Wat is de ARD? Op de website kunnen we het volgende lezen:

ARD – das ist Abkürzung für: Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland. In dieser Arbeitsgemeinschaft haben sich neun selbständige, staatsunabhängige Landesrundfunkanstalten zusamengeschlossen, um vielfältige Programme in Fernsehen und Hörfunk sowie im Internet anzubieten. …

Kortom, ARD behoort tot de belangrijke mainstream media in Duitsland.

Tot op heden waren deze erg terughoudend met kritiek op de Energiewende en de daarmee verbonden uitbouw van windenergie. Daarin komt geleidelijk verandering, getuige deze recente uitzending van ARD, ‘Der Kampf um die Windräder’, waarin de ongekende politieke invloed van de windlobby op het regeringsbeleid aan de kaak wordt gesteld. Steekwoorden: ‘Geldverschwendung, Landschaftszerstörung, Selbstbedienung und Korruption’.

Wie zijn de winnaars en wie de verliezers in de strijd om windenergie?

De video begint met troosteloze beelden van een gezin op het platteland, wandelend door een woud van windturbines. Aanvankelijk waren zij voorstander van windenergie. Maar inmiddels herkennen zij hun oorspronkelijke landschap niet meer. Binnenkort worden zij bedreigd door de plaatsing van windturbines die hoger zijn dan de Dom van Keulen – op 600 meter afstand van hun huis. Zij begrijpen niet waarom er nog meer windturbines moeten worden gebouwd. In het Noorden produceren zij reeds meer stroom dan het net kan afnemen. Er zijn geen mogelijkheden voor opslag en geen leidingen naar het Zuiden.

Ook in het Zuiden worden steeds meer windturbines geplaatst op locaties waar er onvoldoende wind is. Dat betekent dat de betrokken installaties met miljoenenverlies draaien. Economisch gezien is dat onverantwoord. En de verbruiker en de belastingbetaler betalen het gelag.

De video laat een vertegenwoordigster van de tegenstanders, Sybille Büttner, aan het woord, die in korte duidelijke bewoordingen uitlegt waarom dat waanzin is.

Hoe is de besluitvorming tot stand gekomen? Het blijkt dat vele plaatselijke politici in gemeenteraden, inclusief burgemeesters, die plaatsing hebben goedgekeurd, daar belang bij hebben als verpachters van de grond waarop de windturbines worden geplaatst. Het gaat om bedragen van euro 10.000 per jaar. Daardoor zijn zij niet meer onpartijdig. Een geval van zelfbediening dus. Mag dat eigenlijk wel volgens de Duitse wet?

Vervolgens worden beelden getoond van de last die bewoners hebben van de windmolens: ‘Das schlimmste is wenn man nicht schlafen kann.’

Hoe zit het met de natuurbeschermers? Die zouden toch ook tegenstander moeten zijn van de plaatsing van grote aantallen windturbines in natuurgebieden? Volgens een voormalig bestuurder heeft de natuurbescherming, ‘Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland’ (BUND), haar oorspronkelijke doelstellingen verloochend. Deze is verstrengeld geraakt met de windindustrie. Mensen die zich verzetten tegen de plaatsing van windturbines worden onder zware druk gezet om hun verzet op te geven. Woordvoerders van de BUND ontkennen natuurlijk dit soort beschuldigingen.

Vervolgens toont de video beelden van vertwijfelde burgers die hun elektriciteitsrekening niet meer kunnen betalen en het risico lopen te worden afgesloten van stroomleveringen.

De Bondsregering wil de lasten nu verlichten door te korten op de subsidies van windenergie en door meer concurrentie te bevorderen. Maar de windenergielobby ligt dwars. Deze heeft duizenden demonstranten op de been weten te krijgen om in Berlijn te protesteren tegen deze kortingen, met medewerking van de Groenen – uiteraard om de Energiewende en de planeet te redden.

Vele deelnemers aan de demonstratie bleken echter niet zo zeer te worden gedreven door idealistische motieven, maar meer praktische overwegingen. Zij bleken werknemers te zijn van windenergiebedrijven, die een dagje doorbetaald verlof en vrij vervoer hadden gekregen om hun stem te laten horen. Busladingen met betaalde demonstranten dus! Voor hen was het redden van de planeet wat minder belangrijk dan het behoud van subsidies en werkgelegenheid.

De demonstratie was maandenlang voorbereid door de windenergielobby met onder meer kant-en-klare demonstratieborden voor de deelnemers.

Interessant zijn ook de interviews met vooraanstaande politici die een inkijkje geven in de methoden die de windlobby gebruikt om hen onder druk te zetten, onder meer door grootschalige mailcampagnes waarin mensen werden opgeroepen om standaardteksten naar hun volksvertegenwoordigers te sturen. Dat is volgens de geïnterviewde politici in Duitsland nog niet eerder vertoond. De lobby is zó machtig dat zij er zelfs in is geslaagd om teksten van wetsontwerpen te wijzigen in haar voordeel.

Al met al een programma dat de waanzin van windenergie en de machinaties van de windenergielobby op overtuigende wijze aan de kaak stelt.

Maar zelfs deze nuchtere en serieuze documentairemakers lijken nog onbekend met de belangrijkste argumenten tegen windenergie, zoals veelvuldig en uitvoerig belicht door deskundigen als Kees le Pair en Fred Udo. Wat betreft de vermindering van de CO2-uitstoot wordt de winst van ‘gratis’ wind grotendeels teniet gedaan door efficiencyverliezen in de rest van het elektriciteitssysteem, dat de fluctuaties van een intermitterend aanbod moet opvangen en moet aanpassen aan de vraag. Ook het feit dat de traditionele elektriciteitsproducenten op de rand van een faillissement staan, waardoor de  toekomstige zekerheid van stroomvoorziening in gevaar komt, blijft onvermeld.

Niettemin zou men wensen dat onze nationale TV-zenders en andere mainstream media het Duitse voorbeeld zouden volgen om nu eens eindelijk, in plaats van misleidende klimaatpropaganda, de objectieve informatie te geven waarop de burger recht heeft.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.