NNV-bestuur manipuleert vrolijk verder

De Nederlandse Natuurkundige Vereniging (NNV) is de beroepsvereniging van Nederlandse Natuurkundigen. De natuurkunde als wetenschap is sinds de dagen van Galileo Galilei de bron van Verlichting geweest die onze samenleving uit de duistere Middeleeuwen verheven heeft. Fundamentele natuurkunde is de bron van vrijwel alle innovatie en de cruciale schakel in de wetenschappelijk-technologische spiraal die de moderne maatschappij gevormd heeft tot wat zij nu is. Misschien wel de belangrijkste reden achter het succes van de natuurkunde is gelegen in de kritische houding van haar beoefenaren. Natuurkunde is belangrijk en de rol van natuurkunde als natuurwetenschap en als bron van rationele vooruitgang dient gekoesterd te worden. En laten we eerlijk zijn, het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde (NTvN) is al decennia lang een medium van goed niveau en heeft op hoofdlijnen veel te bieden. Zolang het maar niet over klimaat of energie gaat, want dan begint de NNV trekken van een godsdienstige sekte te vertonen en is de kritische natuurkunde instelling zoek.

Eerst maar wat geschiedenis. Op 29 oktober 2015 organiseerde de NNV een symposium over energie en klimaat. Op zichzelf genomen een goed initiatief, omdat deze onderwerpen volop in de belangstelling staan en de essentie van de problematiek zonder natuurkunde niet begrepen kan worden. Het symposiumprogramma was echter eenzijdig. Sprekers waren uitsluitend klimaatalarmisten, een van de twee scholen, alarmisten en sceptici, die elkaar over klimaatvraagstukken tegenspreken. Het bestuur had op voorhand partij gekozen door ook nog een reeks politieke stellingen te formuleren en de leden te vragen daarmee in te stemmen. Diverse leden, waaronder wij, klommen daarover in de pen. Het antwoord dat wij van de voorzitter ontvingen bevredigde ons niet. Eén van ons, KdL, maakte het dispuut hier (1) en hier (2) openbaar en de ander, ClP, hier (3)

Het NNV-bestuur reageerde defensief. Liever dan de discussie aan te gaan, werd op het laatste moment een kritische deskundige in de persoon van Marcel Crok aan het programma toegevoegd, die als excuus-scepticus mocht optreden. NNV-leden Kees le Pair en Kees de Lange verkregen uiteindelijk elk drie minuten spreektijd op het symposium. Overleg over hun voorgenomen bijdragen werd niet gevoerd. Die werden zonder enige vooraankondiging op ongeschikte momenten aan het programma toegevoegd. Duidelijk was, dat hun bijdragen niet geweigerd konden worden, maar zeer ongewenst waren.

Op de bewuste 29 oktober 2015 werd dan het symposium gehouden. Een wel zeer ruim podium was gereserveerd voor Jan Terlouw, gepromoveerd in de natuurkunde maar al vele jaren vooral actief als D66 politicus. In een welsprekend maar zeer emo-politiek betoog bepleitte hij dat de NNV zich als vereniging diende uit te spreken dat het klimaat door menselijk ingrijpen catastrofaal veranderde en dat zeer vergaande politieke klimaatmaatregelen noodzakelijk waren. Natuurkunde ontbrak in zijn betoog. Dat deze stelling betwistbaar is, kwam op het symposium behalve in de uitstekende bijdrage van Marcel Crok nauwelijks meer aan de orde. Later in de dag kregen Kees de Lange en Kees le Pair hun obligate drie minuten toegemeten, zonder dat er tijd voor vragen of discussie was ingeruimd. Toen was de heer Terlouw al lang op weg naar dringender bezigheden. Een echte discussie met onze D66 spreekbuis was ook nooit de bedoeling.

In het novembernummer 2015 van het NTvN verscheen een samenvatting van het symposium van 29 oktober 2015 van de hand van voorzitter Jan van Ruitenbeek. Het was een merkwaardig verslag. Op de NNV website waren alle bijdragen van de sprekers op het symposium vermeld, maar niet die van ons. De teksten van die beide bijdragen waren overigens wel bij het NNV bestuur aangeleverd. In het verslag van Van Ruitenbeek werden de bijdragen en namen van de discussanten niet genoemd. Een probaat middel om eensgezindheid te suggereren. Wel werd aangekondigd dat een bestuursadviescommissie zich over de problematiek zou gaan buigen, waarbij een ledenconsultatie nadrukkelijk open werd gehouden.

En toen werd het stil. Zonder dat de leden kennis konden nemen van het advies van de ‘klimaatcommissie’ meldde het bestuur in oktober 2016 (!) dat de NNV als vereniging geen politiek klimaatstandpunt zou innemen of zich over eerder geformuleerde stellingen zou uitspreken. Leden waren niet geraadpleegd. Het verstand leek doorgebroken.

Helaas, de werkelijkheid is anders. Het NNV-bestuur blijft bezig met redding van de planeet door wind en zon in de strijd te werpen tegen CO2. Op 9 juni 2017 is er opnieuw een symposium over energie en klimaat waarbij wederom het kritische geluid volkomen ontbreekt. Het is natuurlijk onmogelijk een verstandige discussie over klimaat, energie en kosten van een en ander te hebben als het geluid van onafhankelijke deskundige sceptici ontbreekt. De NNV-elite denkt daar toch anders over. De keuze van sprekers heeft niet tot doel een discussie tot stand te brengen waarbij alle relevante argumenten gehoord worden, maar dient vooral ter bevestiging van de klimaat-alarmistische standpunten van het NNV-bestuur.

Hoe kom je als NNV ook op het idee om een PvdA politicus als Rick van der Ploeg zonder enige oppositie een podium te bieden voor zijn politiek zeer betwiste ideeën die hij al jaren in de media uitvent? Dat dat tegengeluid in Nederland zeker ook onder onafhankelijke fysici volop voorhanden is, is iedereen die ook maar oppervlakkig op de hoogte is van de klimaat- en milieuproblematiek ten volle bekend. Maar alweer, het gaat het NNV-bestuur niet om een goede afweging van relevante argumenten.

Ook Pieter Boot (Plan Bureau voor de Leefomgeving, PBL), vertegenwoordiger van een overheidsinstantie die CO2 als een enorme bedreiging ziet, mag uitgebreid zijn visie geven op wat men graag het klimaatakkoord van Parijs noemt. Dat iedereen die van wanten weet beseft dat het niet gaat om een afdwingbaar akkoord, maar om een vrijblijvende intentieverklaring, blijkt geen reden deze bewuste misleiding te beëindigen. Van beide heren verwachten wij geen bijdrage aan de natuurkunde.

Het alles bepalende vraagstuk van de EROIE (energy return on invested energy) bij wind zon en biomassa komt niet aan de orde. Evenmin als de verliezen in het systeem als gevolg van de ontbrekende vraagsturing. Politieke instanties bepaalden dat een reeks verliezen niet in rekening hoeven te worden gebracht. Sinds wanneer leggen natuurkundigen zich bij zoiets neer?

Om het hoge Greenpeace-gehalte van het symposium geen geweld aan te doen, komt het onderwerp kernenergie ook ditmaal niet aan de orde. Het is ons een raadsel hoe bij een programma dat beoogt de aanwezigen een inzicht te geven in de energieproblematiek, de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van thorium MSR systematisch genegeerd worden. En dat is niet omdat in Nederland geen sprekers te vinden zouden zijn met eminente kennis van zaken. Het vermoeden rijst dat het NNV-bestuur een serieuze afweging van veelbelovende methoden van energieopwekking op politieke gronden niet opportuun vindt. Een dergelijke eenzijdigheid is uiteraard in strijd met basisprincipes van de natuurkunde en daarmee de natuurkunde onwaardig.

En zo gaat het maar door. Kennelijk heeft het NNV-bestuur inhoudelijk niets geleerd van het symposium van oktober 2015, behalve dat het niet hoeft te proberen een verenigingsstandpunt te forceren. Kennelijk is het NNV-bestuur zo overtuigd van het eigen religieuze gelijk, dat zelfs een poging om een programma te organiseren waarin de normale ‘checks and balances’ van de kritische natuurkunde aan bod komen, ongewenst is. Kennelijk zijn een evenwichtig programma en een evenwichtige inhoudelijke discussie niet wat onze beroepsvereniging, die geacht wordt van ALLE natuurkundigen te zijn, voor ogen staat. Voor veel natuurkundigen is het onverdraaglijk dat hun vereniging door politiek gemotiveerde alarmisten gekaapt wordt. De voortdurende eenzijdige manipulatie van het NNV-bestuur is gênant.

Bron hier.

Kees de Lange was lid van de Eerste Kamer van 2011 tot 2015, namens de Onafhankelijke Senaatsfractie (OSF) en later als onafhankelijk lid. Hij studeerde wiskunde, natuurkunde en sterrenkunde aan de Universiteit van Amsterdam en was hoogleraar moleculaire spectroscopie.

Kees le Pair was 31 jaar verbonden aan organisaties van natuurkundig en technisch onderzoek. In 1968 trad hij toe toe tot de directie van de Stichting voor Fundamenteel Onderzoek der Materie, FOM. In 1981 werd de Technologiestichting STW opgericht. Hij was de eerste directeur en bleef dat tot zijn pensioen in 1999. Daarnaast was hij lid van de Algemene Energieraad en lid van de Raad voor het Defensieonderzoek. Hij ontving De Zilveren Penning van de Koninklijk Nederlandse Akademie van Wetenschappen en de Technische Universiteit Delft promoveerde hem tot eredoctor in alle daar bloeiende wetenschappen.