Open brief natuurbeleid aan van praktijk vervreemde academici

Serengeti Hollandaise: de Oostvaardersplassen

En ja hoor, het is weer zover. Hoogleraren sturen weer eens een kettingbrief rond, een ‘Open brief over het huidige natuurbeleid’, tegen het Kabinet Rutte, en voor hun papieren tijger, de Ecologische Hoofdstructuur (EHS). Een brief die de meeste ondertekenaars waarschijnlijk klakkeloos van krabbel voorzagen. Onder het mom ‘natuur is goed, dus bezuinigen op natuurbeleid is slecht, dus ik teken’.

Ursus ecofundamentalistis
Initiatiefnemer is de anti-agrarische ecofundamentalist en klimaatalarmist Frank Berendse, van wie ik in Wageningen nog college heb gehad. Uit al zijn studies blijkt dat boeren samenspannen met de duivel, ’s nachts in een weerwolf veranderen en dan alle zeldzame dieren opeten. Want zij zijn, ja ’t is te gruwelijk voor woorden, ‘onnatuurlijk’. Klassieke Wageningse Weemoed, een reactie op natuursloop door ruilverkaveling in de jaren zestig en zeventig.

Daarom lobbiet Ursus ecofundamentalistis (biologisch doordenkertje) eindeloos tegen agrarisch en particulier natuurbeheer. In die context moet je de brief dan ook lezen. Op zijn manier bedoelt ie het goed, hij aait zijn kleinkinderen over de bol en slaat zijn vrouw vast niet. Ik heb ‘m vorig jaar nog uitgebreid gesproken, maar het is natuurlijk maar één visie, en niet ‘DE’ wetenschap. Zo ook bij deze kettingbrief, die met boterzachte beweringen alle schuld richting boeren wil schuiven. Er valt zacht gezegd nogal wat op aan te merken. Vandaar dat ik afsluit met mijn open brief aan van de natuur vervreemde academici.

Jammer inderdaad dat miljarden naar windmolens gaan in plaats van natuur: mede dankzij eerdere lobby ondertekenaars
Natuurlijk is het jammer wanneer er minder geld komt voor natuurbeheer. Tot zover het enige zinnige punt in de brief, dat hooggeleerd Nederland van titels voorzag. Weerstand tegen rigoureuze natuursloop is de enige verklaring waarom ook verstandige mensen als Ydenberg, Prins en co er onder staan. Wat mij betreft zouden we het geld dat we in het miljardenbal van dure onbetrouwbare energie pompten (windparken) ook beter in natuur steken. Kwestie van keuzes. Maar omdat vele ondertekenaars in klimaatwaanzin een financieel belang hebben (Opdam, Vellinga enzovoort), zullen we tevergeefs wachten op een kettingbrief daartegen.

Een paar citaten uit de brief diskwalificeren het biologische realiteitsgehalte al, kijk maar.
Het gaat om de natuurlijke werkelijkheid. En de bureaudeskundigen, tekentafelnatuur-verdedigers geven er weer blijk van dat ze

1. iedere scheet van andere academici klakkeloos aannemen, terwijl ze niet-bureaudeskundigen als ‘Het Groote Kwaedt’ bestempelen. Bureaucratisch tribalisme dus;
2. bewijzen zelden achter hun bureau vandaan te komen, om te ervaren dat je nat wordt als het regent.

Want zij citeren het Planbureau voor een Bureaucratische Leefomgeving (PBL) om hun belangrijkste punt te maken. Dat doe je niet als je weet waarop het PBL haar claims baseert.

In Nederland is een enorme achteruitgang van de biodiversiteit sinds 1900 door het Planbureau voor de Leefomgeving becijferd!

Het PBL komt met astronomische verliescijfers, meer dan 80 procent via haar mean species abundance, door enkel de loosers mee te tellen en niet de nieuwkomers. Dat is wetenschappelijke oneerlijkheid, bedoeld om met minimale gegevens maximaal politiek te bedrijven. Het PBL is dan ook de beste kandidaat voor rigoureuze bezuinigingen, maar niet als kandidaat om als serieuze bron geciteerd te worden. Zeker niet door mensen die met titels pronken en claimen het academisch geweten van Nederland te zijn.

Volgende patiënt
Lees dit dan, men komt met posterdieren op de proppen om het onmogelijke aan te tonen. Dat het omzetten van landbouwgrond in tekentafelnatuur met oerkoe allerlei zeldzaamheden terugbracht.

Het EHS-beleid heeft sinds 1990 voor successen gezorgd; natuurgebieden zijn vergroot en met elkaar verbonden. Dat heeft bijgedragen aan het behoud en het herstel van
biodiversiteit, de terugkeer van zeearend en de kraanvogel en het herstel van de otter en veel bijzondere plantensoorten. Het EHS-beleid is met veel interesse en respect besproken
in binnen- en buitenland. De EHS is echter nog lang niet af, er moeten nog veel gronden aangekocht en ingericht worden, zodat deze kunnen functioneren als verbindingszone
waarlangs uitwisseling van planten en dieren tot stand kan komen.

De zeearend kwam terug dankzij DDT-verbod, en de inspanningen van Duitse natuurbeschermers, deze kingsize kromsnavel begint in Duitsland al een ware plaag te worden. Dus één strafpunt. De kraanvogel neemt ook toe in landen zonder EHS-beleid. Dat ligt niet aan de subsidie die men onder het mom van ‘natuurbeleid’verstrekte. Sterker nog hun broedgebied het Fochteloerveen werd andermaal met meer fietspaden doorsneden, dankzij het pré-Blekerbeleid. Voor de ‘beleefbaarheid’, want om subsidiabel te blijven moest Natuurmonumenten die paden aanleggen. En die otter kwam niet terug, die werd met veel geweld vanuit Litouwen geimporteerd en uitgezet met zendertjes. Daar houdt Hugh Jansman van Alterra zich nu al weer zeker tien jaar mee aan het werk. En die verspreidt zich al zonder verbindingszones als de tierelier.

Nog wat Klimaat voor geneuzel in de Ruimte
Voordat de wens voor klimaatbuffers en hysterie naar boven komt drijven, wil men nog even een Sovjet-vijfjarenplan neerleggen dat de landbouw in een keurslijf duwt. Tegelijk branden ze het huidige agrarische natuurbeheer af, op oneigenlijke gronden die ik zo toelicht.

Wij pleiten voor een ruimtelijke differentiatie binnen de landbouw. Op sommige plekken (waar het kan) willen we landbouw die binnen de geldende milieunormen gericht is op maximale productie en productkwaliteit door schaalvergroting en technologie. Op andere plekken wensen we kleinschalige, extensieve landbouw die ten dienste staat van behoud en herstel van de waarden van natuur en landschap, en waarbij recreatie en streekproducten kunnen bijdragen aan een economisch rendabele bedrijfsvoering.

Op zich een zinnig punt, als je niet net onder het mom van verbindingszones de beste landbouwgrond in Flevoland liet opofferen voor wilderniskitsch, verbindingszones dus. Dé reden waarom particulier en agrarisch natuurbeheer zo slecht van de grond komt, waar Olff en Berendse zo op hameren: bureaucratische hinder, en het feit dat de overheid 3 partijen voortrekt bij grondaankoop: Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en de Landschappen (zie de site van de Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezit) en dus geeft men de foutieve rechtvaardiging om dan maar sterker functies natuur en landbouw te scheiden, de centrale gedachte achter EHS in 1990.

Open brief aan van de praktijk vervreemde academici

Jarenlange zinloze milieuregels uitgevonden door bureaudeskundigen als u die met groene hysterie als de zure regen-hoax behept waren, dwongen boeren tot verder intensiveren. Alleen zo konden zij alle onkosten counteren die de overheid ze via bureaucratie oplegt. Mestinjectie maakt een einde aan iedere broedillusie van kieviten, moet van de overheid. Koeien moeten op stal, komt mede door mestbeleid van de overheid. Wie goed wil, ontmoet een muur van papieren onwil. Wie zijn slootkanten nog een beetje natuurlijk wil houden met bloempjes, krijgt direct een boete van het Waterschap. ‘Gij zult schouwen’. Wat op papier goed lijkt te gaan, is in de praktijk onuitvoerbaar. Val boeren dus niet steeds lastig met jullie papieren terreur.

De goedwillenden voor natuur zijn door de overheid afgestompt. Het is de bureaucratie die particulier natuurbeheer laat falen, zodat boeren met hart voor natuur afhaken. Vraag Ben Koks ook maar, de ADHD’er die samen met boeren grauwe kiekendieven en akkervogels terugbracht in Groningen. Het kan wel, agrarisch natuurbeheer, ondanks de overheid, bureaudeskundigen en hoogleraren die met hun boterzachte wetenschap belangrijk willen doen.

Ja, ik erger me ook groen en geel aan die diepontwaterde uniforme en levenloze biljartlakens die tegenwoordig moeten doorgaan voor weiland. Daar is de Silent Spring een feit.
Bij ons zitten de kieviten dan ook alleen nog op stoppelvelden en braak terrein. Veldleeuweriken kun je alleen nog op Texel horen en de Vliegbasis Leeuwarden waar ze ander maaibeheer hebben. Het is te hopen dat natuurclubs dat defensieterrein niet krijgen, anders slopen ze alle bodembroeders met die grote grazers van ze.

En waar nog wel weidevogels zitten, komt een leger reigers, vossen en buizerds opruiming houden. Die waren er in de hoogtijdagen voor weidevogels niet, de jaren vijftig. Maar bureau-ecologen bleven decennia volhouden dat het alleen ‘de boer’moest zijn, omdat bureaudeskundigen allen de zelfde tunnelvisie hanteren van natuuraanbidding waarmee ook Berendse gezegend is: types die denken dat alle slechts van de moderne mens moet komen, en dat ‘de natuur’ en dieren enkel goeds brengen. Een mysterieus evenwicht.

Nu geeft men na onweerlegbaar onderzoek eindelijk toe, ja het zijn ook roofdieren. Maar omdat die roofdieren weer hun eigen lobbyclubs hebben, van VZZ, tot WRN en Vogelbescherming zal er nooit een haartje of veertje gekrenkt worden. Maar dan is het oneerlijk om vervolgens steeds op boer en particulier te hameren als boeman.

Het zijn EU en overheid, samen met het bureaucratisch academisch complex die nu eens de klappen verdienen. Het van de praktijk vervreemde corps der bureaudeskundigen en tekentafelnatuurmakers van Ecologische Hoofdstructuur, zou voor de aardigheid eens buiten moeten komen, om te ervaren dat je nat wordt als het regent. Maar men blijft binnen, de groene leugen steunen omwille van hun gesubsidieerde vriendjes van milieuclubs en papieren tijgerbescherming.

Bleker heeft juist wel visie, namelijk groudup-natuurbescherming door gebruikers. Dit in plaats van de gesubsidieerde topdown-bemoeimacht die het bureaucratisch academisch complex voorstaat, omdat zij daar haar bestaansrecht aan ontleent. De enige en volgens mij fatale zwakte van Bleker’s visie, is dat het personeel in Nederland niet deugt, dankzij jarenlange aftakeling van natuuronderwijs en natuurvervreemding. We kappen al honderd jaar oude eiken, omdat moeder de vrouw klaagt over ‘blaadjes in de dakgoot’. Vervreemding die de natuurbescherming zelf veroorzaakte met haar angstverhalen, alsof zou alles uitsterven als je maar je stem verheft. Het zou beter zijn wanneer u eens verder keek dan uw bureauneus lang is.

Was getekend Prof dr Zeiksmaker
Dr Ir Lul de Behanger
Prof Piet Paaltjens
(ja ik kan niet zo met autoriteit pronken, mijn argumentatie moet daarom deugen)