Mag één particuliere partij haar normen opleggen aan de rest van de markt?

Wat is de meerwaarde van nog meer milieukeurmerken? Deze week krijgt het Wereld Natuur Fonds een gratis voorpagina-advertentie van Visserijnieuws: We lezen een jubelbericht over het ASC-keurmerk, een kweekviskeurmerk-zuster van MSC- dat ‘de nieuwe standaard’zal worden aldus het WNF-Stichting de Noordzee-persbericht/Visserijnieuwsbericht. Terwijl er al een tiental keurmerken bestaat voor kweekvis.

Het WNF/Stichting de Noordzee voerden afgelopen week campagne voor het gelanceerde keurmerk. Hun advertorials waren afgelopen week in alle media te lezen als neutraal nieuws.

Nieuwe standaard van milieubeweging, consument vraagt er niet om.
Over ASC kunnen we kort zijn:

  • a. keurmerken worden niet gevraagd door de markt maar opgelegd volgens veranderlijke eisen en de smaak van van campagnegroepen Wat overigens niets zegt over de kwaliteit van ASC/MSC.
  • b. ASC voegt weinig toe aan de reedst tientallen bestaande keurmerken voor kweekvis, zoals ik al eerder schreef op basis van vergelijkend onderzoek naar een tiental keurmerken voor kweekvis door de Universiteit van Victoria: how green is your ecolabel?.

    • Directe concurrent van ASC/MSC Friend of the Sea (71 punten) rolt daar bijvoorbeeld met een zeer ruime voldoende uit, terwijl certificering stukken goedkoper is en minder tijdrovend. Alleen Aquagap krijgt een onvoldoende (50)

    Wij van MSC-eend adviseren: MSC-eend
    Tegelijk maakt Visserijnieuws op pagina 3 gratis reclame voor MSC in het opensource-journal Plosone, waarin iedereen mag publiceren zonder review: ‘de wetenschap’zou hebben ontdekt dat MSC-vis uit gezondere bestanden komt.

    Ja nogal wiedes, dat is het paard achter de wagen spannen. Je komt in evident ongezonde bestanden per definitie al niet voor certificering in aanmerking. Maar die voorwaarde geldt ook voor andere keurmerken, die het artikel niet bespreekt en zegt niets over de meerwaarde van MSC bij bestandsbescherming.

      Het artikel in Plos One is dan ook geschreven door personeel van MSC (bijna de helft van het schrijfteam), zoals iedereen ziet die het artikel zelf leest. Gezond wantrouwen zegt mij: dit artikel maakt deel uit van de ASC-lanceringscampagne op de goedgedragsmarkt, beide van WNF. Eet MSC/ASC, zo adviseren wij van MSC-eend.

    Een tip ter overweging Gerrit Hakvoort!

    Keurmerk geen transparante garantie voor milieuimpact
    Laten we vaststellen dat tilapia niet beslist ecologischer is als er ASC op staat: het vistype en kweekmethode zijn belangrijker. Je kunt beter baramundi eten, een Australisch geselecteerde kweekvis die door zijn stofwisseling een veel gunstiger conversiefactor heeft. Heb je voor zalm bijvoorbeeld per kilo ongeveer 5 kilo voeding nodig (vismeel enz), bij de baramundi die wetenschappelijk is geselecteerd kom je op een verhouding 1,2:1. Ongekend, als ik het boekske ‘Four Fishes’mag geloven van Paul Greenberg.

    Beter Baramundi in gesloten circulatie
    Daarnaast wordt baramundi vooral gekweekt in Westerse bedrijven met een gesloten circulatiesysteem, in plaats van in de open lucht in een gekapt mangrovebos in Azie. Dat is veel belangrijker dan een marketingstempel van het WNF/SDN. Bij mijn weten moet de eerste in gesloten circulatie gekweekte Tilapia in Vietnam nog geboren worden.

    Maar Christien Absil en Johan van de Gronden: corrigeer me als het niet zo is.

    Deel dit bericht a.u.b.
    LinkedInMastodonWhatsApp

    Gerelateerd: