Al vóór oprichting stond politieke doel IPCC vast: opheffing nationale soevereiniteit

grafiek uit komende (gelekte) IPCC-rapport die toont dat opwarming achterblijft bij modelprojecties

Dit weekend bracht de Global Warming Policy Foundation haar rapport uit over wat zij ‘The Global Warming Standstill’ noemen, waar bekroond wetenschapsjournalist (vm BBC) en astrofysicus David Whitehouse in de discussies en data dook over temperatuurtrends in literatuur en media.

Daaruit blijkt dat binnen de literatuur redelijke overeenstemming is over dit feit: de gemeten opwarming blijft achter bij klimaatmodellen. Of zoals Whitehouse schrijft:

We have reached the point where the temperature standstill is becoming the major feature of the recent global warming period that began in 1980. Since then, global temperature has remained constant for longer than it has been increasing.

Vaak is er éérst beleid – ontleend aan internationale conventies- en wordt daar later een ‘wetenschappelijke’rechtvaardiging bij gemaakt, van fijnstof tot ‘biodiversiteit'(VN CBD ’92) klimaat (VN UNFCCC ’92). Instituten als het Planbureau voor de Leefomgeving –die de aarde harder laten opwarmen dan de werkelijkheid– danken hieraan hun bestaansrecht.

Zo lijkt ook het IPCC vanaf het begin bedoeld als onderbouwing voor eenzijdig CO2-beleid waarvan de richting al halverwege de jaren ’80 vaststond. Dus vóór er sprake was van een duidelijke opwarmingstrend. (die immers pas eind jaren ’70 begon, daarvoor was sprake van afkoeling).

Zie deze VN-publicatie uit 1987 ‘Environmental Outlook for the year 2000’ met bijbehorende VN-resolutie, die nationale overheden opdroeg een nauwgezet omschreven beleidsrichting in te voeren als:

Information should be made available on the harmful environmental impacts of intensive use of fossil fuels. Urban and industrial air pollution, accumulation of greenhouse gases and the attendant climatic change,

as well as transfrontier transport of air pollutants in all regions must receive urgent attention, including monitoring by appropriate methods. Standards must be set and enforced within and among countries, and conventions and agreements should
be concluded to deal with these problems. In this context, the “polluter pays principle” should be accepted.

en met duidelijke orthodoxie over wat ‘duurzaam’is:

Technologies to develop renewable sources of energy, such as wind, geo-thermal and especially solar, should receive particular attention.

Zie verder deze resolutie uit 22 december 1988, waarin de Verenigde Naties/UNEP regeringsleiders liet instemmen met organisatie van de Rio-conferentie op 5 juni 1992, voorgezeten door Maurice Strong, die aan de basis van de UNEP stond in 1972, met hoofdkantoor in Nairobi Kenia. Daar werd Agenda 21 vastgegesteld voor ‘duurzame’ontwikkeling, en werd het UNFCCC-klimaatcircus opgericht met de jaarlijkse COP-klimaatconferenties. De voorbereidingen voor Rio vonden plaats in Nairobi en Geneve.

Deeply concerned by the continuing deterioration of the state of the environment and the serious degradation of the global life-support systems, as well as by trends that, if allowed to continue, could disrupt the global ecological balance

Recognizing also that the global character of environmental problems, including climate change
Gravely concerned that the major cause of the continuing deterioration of the global environment is the unsustainable pattern of production and consumption, particularly in industrialized countries

en vóór oprichting van UNFCC en vóór het IPCC ook maar één jota klimaatwetenschap samenbracht, stond in 1988 al vast waar het beleid naartoe moest:

12. Affirms that, in the light of the foregoing, the following environmental issues, which are not listed in any particular order of priority, are among those of major concern in maintaining the quality of the Earth’s environment and especially in achieving environmentally sound and sustainable development in all countries:

(a) Protection of the atmosphere by combating climate change, depletion
of the ozone layer and transboundary air pollution

Autoriteit van ‘de’wetenschap (die door een incrowd wordt gedefinieerd) dient politiek doel
We horen de klimatisten als Bart Verheggen en anderen die hun politieke klimaatterritorium verdedigen automatisch zeggen ‘David Whitehouse heeft niet de juiste autoriteit’: het is juist de autoriteit die Westerlingen aan wetenschap toekennen, die zo is bewaakt om louter een politiek doel te dienen. Wij kijken naar de argumenten, metingen en inhoud. En zoals Whitehouse vaststelt is literatuur over klimaatwetenschap echt niet zo’n enorm intellectuele uitdaging, dat een geschoolde buitenstaander daar geen vat op kan hebben, zie Hockeystick-sloper McIntyre.

Dan blijkt verder, zoals Whitehouse vervolgt:

Perhaps this (de zojuist genoemde stagnatie in mondiale temperatuurstijging, even lang als opwarming duurde vanaf 1980 RZ) should not be surprising, as in the seven decades since 1940, the world has become warmer in only two of them, and in each decade individually the increase in temperature has barely been statistically significant. Only when the warming in the 1980s is added to that of the first half of the 1990s does the recent warming exceed the noise in the system.

En dus hoor je over ‘het warmste decade’en andere retorische trucs, van mensen die de politiek gemotiveerde tunnelvisie in klimaatwetenschap sinds de jaren ’80 bewaken: het is CO2 en het wordt alleen maar warmer…