Imares/Sharon Dijksma gebruikt religieuze argumenten tegen visserij

In de seculiere Westerse cultuur neemt ‘het milieu’- een pantheistische godsdienst- al dan niet bewust de plaats in van ‘God’. De natuur wordt principieel onaanraakbaar, in plaats van verantwoord bruikbaar. Natuurlijkheid is een vorm van heiligheid, menselijke invloed is principieel gelijk aan schade (puntje 3 van mijn vierpunten spraakverwarring bij natuur en milieu)

Nergens in de Habitatrichtlijn voor Natura 2000 staat dat je een ‘intrinsieke waarde’ van een habitat moet beschermen. Toch is de ‘intrinsieke waarde’ van een zandbank met schelpdieren een hoofdargument dat de ambtenaren van Sharon Dijksma gebruiken om een visgebied te sluiten ter grootte van de Provincie Utrecht voor kleinschalige kustvisserij en garnalenvisserij: waarbij het voortbestaan van tientallen bedrijven in gevaar komt. Ookal droeg de Motie Geurts (CDA) op hiervan af te zien.

Ik schreef al hoe de ambtenaren – Gerwin van Schijndel, Gert Jan Veth, Ton IJlstra, Marjan van Crey van Economische (…) Zaken – die zelf dit beleid verzonnen ook de bestuursrechterlijke bezwaren tegen dat beleid moeten beoordelen. Op bladzijde 4 van hun ‘weerlegging’ van bezwaarschriften op 17 december (het bot negeren van inhoudelijke argumenten en herhalen van bestreden argumenten in het arrogante vertrouwen dat de Raad van State toch niet inhoudelijk maar enkel procedureel toetst) lezen wij

‘De waarde van de bodemdieren voor de kwaliteit van Habitat H1110b (= permanent overstroomde zandbanken tot -20 NAP RZ) is gelegen in de intrinsieke waarde als onderdeel van het habitatatype en als voedselbron voor schelpdieretende duikeenden en bodemdieretende vissen.

Is het eten van vet voedsel onvervreemdbaar onderdeel van de intrinsieke waarde van Sharon Dijksma? Wel als we Imares-logica volgen

Nederland voegt nationale koppen toe aan Europees beleid
De ambtenaren zijn hier buikspreekpop van Imares-activistwetenschappers. Die moffelden deze passage in beschermingsdoelen voor Natura 2000, waaruit de overheid weer put bij haar Europees gezien zeer unieke en eigenzinnige invulling van Natura 2000-doelen. Imares kan dat doen, omdat zij het monopolie op ecologisch advies bij de overheid heeft voor Natura 2000: de ambtenaren voeren bij bezwaren dan ook ruggespraak met Imares-activistwetenschappers. Zo kan de ideologische visie op onze natuur van enkele Imares-activisten via Natura 2000 wetgeving worden. Met economische gevolgen voor tientallen tot honderden bedrijven. Op land vindt het zelfde plaats zo constateerde juridisch bureau Iquatro al bij Alterra.

Heilige natuur, het pantheïsme en Imares heeft iets met eenden
De natuur is veranderlijk, soorten komen en gaan- zeker in een hoogdynamisch zeehabitat, waar bovendien Rijkswaterstaat, Windmolenaars, Zoutwinning en de NAM vrijuit krijgen. En dus zijn ook soorten niet onvervreemdbaar onderdeel van een habitat: de Belgen hebben bij Habitat H1110 weer andere ecologische waarden gevonden, leggen meer de nadruk op Macoma balthica (nonnetje) terwijl de eendoloog van Imares, Mardik Leopold iets met spisula (strandschelp) en zee-eenden heeft en daarom onze visserij wil en mag verjagen (hij wees gebied 1 aan voor de zee-eend in november 2010 in Den Helder).

Die fascinatie van Imares voor Spisula is wat kort door de bocht, als je weet dat een exoot Ensis ook eendenvoer is: deze exoot was voor de jaren ’70 nog géén onderdeel van die intrinsieke waarde van de zandbank. Er is kortom géén objectieve historisch-ecologische grond, behalve persoonlijke voorkeur voor ‘intrinsieke waarde’, noch wettelijke grond volgens de Habitatrichtlijn.

De ‘intrinsieke waarde’ is dus geen ecologische maar wél een religieuze maatstaf, pantheïstisch, waarin objecten en niet-menselijke verschijningsvormen een heiligheid en onaantastbaarheid in zichzelf krijgen. Zoals vroeger bij de Germanen een heilige eik, en bij natuurvolken, waarbij ieder object bezield is. De natuur wordt dan onaanraakbaar. Vergelijk de ‘intrinsieke waarde’- in extreme vorm- met boeddhistische sektes waar men voor iedere stap de vloer veegt om maar niet het risico te lopen een insect dood te trappen. In extreme vorm mag je dan ook geen natuurwetenschap meer bedrijven, want je mag niets aan de heilige onveranderlijke natuur veranderen.

Een verklaring voor de ideologische motivatie van Imares-personeel, waarbij ‘natuurlijkheid’ gelijk is aan ‘heiligheid’.
Bij progressief seculiere gelovigen is ‘de natuur’de vervanging van ‘God’- zoals Douglas en Wildavsky al in 1982 opperden in ‘Risk and Culture’. In de christelijke traditie is ‘God’immanent en transcendent. De schepping is een uiting van het goddelijke maar niet god zelf: je mag de natuur op verantwoorde wijze gebruiken in de vroegere Westerse traditie, een opvatting die haar openlegde voor wetenschappelijk onderzoek.

• Intrinsieke waarde heeft – ik herhaal- niets ecologisch-wetenschappelijks, noch wettelijks: het betekent hier dat visserij niet in het ideaalbeeld past van een paar Imares-activistecologen – met overheidsmonopolie- voor de Noordzeekustzone..

Bij Imares gelooft men dus in de Heilige Onveranderlijke Natuur, waarbij een zandbank en de schelpdieren daarin onaanraakbaar is voor mensen: ook al schudden stormen die zandbanken met schelpen jaarlijks met meters zand op. Maar die veel grotere verstoring is dan weer ‘natuurlijk’. Aanwezigheid van menselijke invloed- waarvan visserij uiteraard een wel grote is-  heet het zelfde als schade aan natuur: puntje 3 bij mijn 4 punten spraakverwarring over natuur en milieu. We zien het ook bij klimaat, waarbij verandering door mensen gelijk heet aan schade: ook al is een beetje opwarming zelfs gunstig. De natuurlijkheidsideologie, maakt iedere vraag om analyse van kosten en baten verdacht: want je tast iets heiligs aan dat je koste wat kost moet beschermen.

Het decadente geloof van zuivere natuur versus vuile industrie en de mens, zit diep in de popcultuur verankerd en de steeds legere twitterhoofden van onze Parlementariers

En wanneer je aanvoert dat bewijs ontbreekt van schade hoeft de overheid slechts te antwoorden ‘maar schade door visserij valt niet uit te sluiten’. Uw aanwezigheid wordt principieel niet op prijs gesteld, dus hoeven wij ook geen metingen te overhandigen waaruit de ernst van die schade blijkt ten opzichte van natuurlijke impact. En weg ben je…Is een land waar men zo met bedrijven en mensen omgaat een rechtstaat?

Ambtenaren volgen weg minste weerstand, met betonnen CAO als bescherming
Bij de ambtenaren zit de ideologie niet zo diep, als ze al snappen waar ze mee bezig zijn of iets van ecologie begrijpen. Zij en hun beleid zijn slechts als stromend water dat de weg der minste weerstand kiest. Ze hebben gewoon geen zin om weer opnieuw te moeten, en te erkennen dat Imares vaak handelt als een pseudowetenschappelijk instituut, dat dankzij gebrek aan externe toetsing deze onzin tot wetenschap kan verheffen.

En de ambtenaren verkeren in de comfortabele positie dat hun ontslag vrijwel onmogelijk is door een betonvaste CAO. Dan word je vanzelf autistisch en arrogant, iedereen- zonder persoonlijke eer, rechtvaardigheidsgevoel of ethiek althans- zou zich zo’n houding aanmeten. Lekker om 5 uur naar huis, interesseert jou het dat al die bedrijven onkosten moeten maken en omvallen…De intrinsieke waarde van het beleid gaat voor.