Wie is klimaatscepticus István Markó?

István Markó, u bent professor organische scheikunde in de UCL en een wereldwijd gekend onderzoeker in dat domein.  Wat heeft er u toe gebracht om u te interesseren in klimaatverandering?

I.M. : Een aantal jaren geleden heeft men mij gevraagd om een vacante cursus te geven getiteld “Scheikunde van het milieu”. Bij de voorbereiding van die cursus, heb ik er me rekenschap van gegeven dat er in dat domein veel incoherenties waren, duistere zones en slecht onderbouwde verklaringen. Hoe meer ik groef, hoe meer deze wetenschap me op een groot aantal punten twijfelachtig leek. Bovendien, wat erover verschijnt in de media zijn meestal slechts mantra’s bedoeld om schrik aan te jagen voor een zogezegd apocalyptische toekomst op een onbewoonbare planeet wegens een op hol geslagen klimaat veroorzaakt door de Mens.

Bent u niet ongerust over de toekomst van de planeet?

I.M. : Ik hou van de planeet evenveel als u: ik geniet ervan om in de natuur te wandelen en om mijn tuin te onderhouden. Maar niet ten koste van wetenschappelijke leugens, van halve waarheden en van catastrofische interpretaties door bepaalde wetenschappers, politici en media.

Echter, wat zij u niet zeggen, is dat globaal gezien, in de geïndustrialiseerde landen, de vervuiling zonder ophouden is verminderd sedert de jaren zestig. De recente klimaatverandering, waarmee men ons ad nauseam overstelpt, is tot nu toe niet echt verschillend van de veranderingen die men vroeger heeft waargenomen in het klimaat van de Aarde; en het is nog lang niet bewezen dat de gevolgen ervan op termijn catastrofaal zullen zijn.

In 2013 verscheen onder uw wetenschappelijke leiding het boek “Climat: 15 vérités qui dérangent” (“Klimaat: 15 waarheden die storen”). Het wordt in Franstalige kringen aanzien als “de bijbel van het klimaatscepticisme”.  Sommigen beschuldigen u er zelfs van om een “klimaatnegationist” te zijn. Wat is uw mening hierover?

I.M. : Inderdaad, degenen die onvoorwaardelijk het “opwarmingssyndroom” aanhangen, hebben de term “klimaatnegationist” uitgevonden om iedereen te criminaliseren die hun extremistische gedachten niet deelt.  Zoals eender welke wetenschap kan klimatologie slechts evolueren wanneer ze permanent in vraag wordt gesteld. Scepticisme zou hierbij aan de basis moeten liggen. Echter, voor wat betreft de klimaatwetenschappen, herhalen de “opwarmers” naar believen anti-wetenschappelijke verklaringen zoals “het debat is gesloten”. Het opwarmingssyndroom is dus niets anders dan een geloof, aangezien elk debat gesloten wordt vooraleer het zelfs maar geopend was.

Ik kan dus enkel maar sceptisch zijn, zoals elke echte wetenschapper. Want indien er goede redenen zijn om een globale opwarming vast te stellen, is het verre van zeker dat deze essentieel te wijten is aan menselijke activiteit. Dit aspect verdeelt trouwens de wetenschappelijke gemeenschap en de zogezegde consensus is sterk overroepen. Wij worden gemanipuleerd door een irrationale ideologie die zich kant tegen de wetenschappelijke vooruitgang. De talrijke Nobelprijswinnaars en andere wetenschappers die de oproep van Heidelberg (de Heidelberg Appeal, een oproep voor technologische vooruitgang en tegen de pseudowetenschap omtrent vele milieuvraagstukken, nvdr) hebben ondertekend, zullen mij zeker niet tegenspreken.

Deze opwarming is trouwens sinds ongeveer 18 jaar gestopt, terwijl de uitstoot van broeikasgassen zonder ophouden versnelde. Veel belangrijkere opwarmingen werden eveneens waargenomen in vroegere tijdperken; bijvoorbeeld, van de 11de tot de 13de eeuw deden de Vikings aan landbouw in het zuiden van Groenland (dat ze “Groen Land” hadden genoemd) terwijl dit vandaag onmogelijk is door de koude.

Men spreekt ons over dramatische gevolgen, maar deze zijn verre van bewezen. De kleinste catastrofistische studie haalt de voorpagina’s, maar men “vergeet” bijvoorbeeld de weldaden voor de landbouw van een CO2-rijkere atmosfeer en van een milder klimaat.

Zelfs binnen het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change – het VN klimaatpanel) bestaat de kern van de werkgroepen, die de gevolgen van de opwarming moeten evalueren, uit milieuactivisten met een catastrofistische ideologie. En onze media versterken gewoonlijk die evaluaties, terwijl deze al sterk overdreven zijn.

U bent geboren in Hongarije en dus wat men tegenwoordig een “eerste inwijkeling” noemt. Wat vindt u van de huidige immigratie?

I.M. : Inderdaad, ik ben naar België gekomen toen ik vier maanden oud was; mijn ouders die de sovjetrepressie ontvluchtten, hadden mij verborgen in een kartonnen koffer.  Maar vandaag ben ik helemaal Belg: meer dan geïntegreerd, ik voel mij perfect deel van de westerse maatschappij.

Misschien meer dan anderen kan ik de ontreddering begrijpen van de vluchtelingen. Maar wat mij verbouwereert, is het discours van bepaalde klimatologen en andere specialisten van de geopolitiek van het milieu, die ons proberen te doen geloven dat deze migratie veroorzaakt is door de klimaatverandering en dat deze vluchtelingen de gevolgen ervan ontvluchten. Een enkele persoon heeft zich opgegeven als “klimaatvluchteling” en heeft gevraagd dat het Hooggerechtshof van Nieuw-Zeeland dit statuut zou erkennen; het werd hem geweigerd.

István Markó is professor scheikunde (UCL) en een bekende Belgische klimaatscepticus.

Hij spreekt ten persoonlijke titel.

Deze tekst komt oorspronkelijk hier uit de internetkrant Le Peuple en is uit het Frans vertaald door Denise De Hauwere.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

Voor mijn recente bijdrage aan EIKE zie hier.