NNV bestuur ziet Parijsverklaring in het water vallen

Donderdagmiddag was de veelbesproken bijeenkomst van leden van de Nederlandse Natuurkundige Vereniging over het plan van haar bestuur om een krachtig geluid te laten horen vanuit de natuurkunde om het klimaatoverleg in Parijs te steunen.

In mijn vorige blog over deze kwestie (eigenlijk meer een open brief aan het NNV bestuur) heb ik gehakt gemaakt van dit voornemen. En ik was niet de enige: er volgde een golf van protest vanuit de vereniging en daarbuiten tegen dit plan, en tegen het uiterst eenzijdige programma van het symposium dat er goedkeuring aan zou moeten verlenen.

Hierop besloot het bestuur snel om Marcel Crok aan de line-up toe te voegen om de balans enigszins te herstellen. En Kees de Lange (voormalig senator) en Kees LePair (klimaatscepticus met een indrukwekkende natuurwetenschappelijke carrière) kregen toestemming om in drie minuten hun standpunt toe te lichten.

Dit blog is gebaseerd op wat ik van drie aanwezigen gehoord heb over de bijeenkomst. Omdat ik er niet zelf bij aanwezig was zal ik alleen de sceptische presentaties aan de orde stellen.

De sceptische inbreng
Kees LePair bracht op zijn bekende manier met humor de harde cijfers over het werkelijke effect van het voorgenomen klimaatbeleid.

Kees de Lange hield een verhaal dat goed aansloot bij mijn vorige blog, en slaagde er ondanks de beperkte tijd toch in een lans te breken voor meer beta’s in de politiek en de thorium MSR technologie. Hulde!

Marcel Crok mocht 20 minuten spreken en benutte deze tijd uitstekend met een doorwrocht verhaal, zoals we inmiddels van hem gewend zijn. Hij is als geen ander thuis in het klimaatdebat en de belangrijkste redeneringen die dat beheersen, en kan ze dan ook als geen ander duiden en waar nodig ontkrachten.

Zijn presentatie kort samengevat: de angst voor een catastrofale opwarming door CO2 uitstoot is enkel en alleen gebaseerd op klimaatmodellen, en die zijn aantoonbaar nog zeer onbetrouwbaar. In werkelijkheid duiden de waarnemingen juist steeds sterker op een zeer gematigd opwarmend effect van CO2. Dit goede nieuws wordt door het IPCC echter onder de pet gehouden.
Het zou dan ook zeer onverstandig zijn van de NNV om namens alle natuurkundigen een ongenuanceerd politiek standpunt in te nemen over gewenst klimaatbeleid, gebaseerd op de eenzijdige IPCC aannames.

Aangezien hij al enige keren eerder in deze rol van “excuus-scepticus” heeft moeten fungeren, en gemerkt heeft hoe weinig zinnige discussie dit op de dag zelf oplevert, heeft hij zijn verhaal in uitgebreide versie op schrift gesteld, en gebruikte hij de beschikbare tijd om daaruit de belangrijkste thema’s te behandelen. Het stuk wordt toegevoegd aan het NNV dossier en daar ook op de website geplaatst (evenals de andere presentaties van het symposium) en zal op die manier het verdere verloop van dit proces optimaal beïnvloeden.

Het is een prachtige “cursus klimaatverandering” die de wetenschappelijke dilemma’s goed behandelt maar ook voor leken uitstekend te volgen is. Een must-read voor de klimaat-geïnteresseerden!

De Parijs-plannen van het NNV bestuur
De tien stellingen die tijdens het symposium besproken hadden moeten worden om daarna definitief gemaakt te worden zijn amper aan bod gekomen. Er was ook maar zeer beperkt ruimte voor discussie. Er valt uit het symposium dan ook niets anders te concluderen dan dat er flinke onenigheid is over de ernst van de CO2 emissies en de noodzaak van mitigerend klimaatbeleid, zoals het NNV bestuur wilde propageren.

Om de impasse te doorbreken gaat het bestuur een commissie van wijzen benoemen die alles wat er op deze dag gezegd is gaat afwegen en met een advies aan het bestuur gaat komen. Wie daarin komen is niet bekend gemaakt. Het leek erop dat het bestuur haar voornemen om met een stevige maatschappelijke verklaring te gaan komen namens de NNV leden nog niet opgegeven heeft. Maar als er inderdaad enige wijsheid aanwezig is in de benoemde commissie, zal de uitkomst zijn dat een eensluidende verklaring namens de leden onmogelijk is, óf zo algemeen wordt dat die niets toevoegt.

Het lijkt me echter onmogelijk om dit proces (inclusief een ledenraadpleging)  zorgvuldig te doorlopen en toch over een maand alles rond te hebben. Voor Parijs verwacht ik dus geen NNV verklaring meer.

Wanneer de commissie van wijzen gekaapt wordt door alarmistische denkers, zoals bij de KNAW gebeurde na een vergelijkbare dag, en ook bij de APS, de Amerikaanse evenknie van de NNV (zie mijn vorige blog), en de NNV met een eenzijdig alarmistische verklaring komt, ziet het er voor slecht uit voor de vereniging, als het gaat zoals bij de APS: er zal felle kritiek op komen, leden zullen weglopen, en van het wetenschappelijk gezag van de NNV zal weinig over zijn.

We zullen het proces voor u blijven volgen!