Niet verrassend dat er weinig verrassends staat in het klimaatverdrag

Het klimaatgebeuren in Parijs voltrok zich precies volgens onze verwachtingen (zie bijvoorbeeld hier en hier). VN klimaatonderhandelingen zijn veeeel makkelijker te voorspellen dan het klimaat. Bent u, net als ik, klimaatleek en volgt u het klimaatdebat van enige afstand? En bent u, net als ik, ook wel benieuwd wat er nu in dat verdrag staat zonder het zelf helemaal te willen lezen? En bent u, net als ik, geïnteresseerd in een ‘andere, kritische kijk’ omdat onze media slaapverwekkend voorspelbaar zijn, ‘groot succes’ (zucht), ‘uniek’ (gaap), ‘wereld gered’ (zzzzz)? Lees dan even verder.

Blogger David Zaruk, bloggend onder de naam ‘Risk Monger’ volg ik al een jaartje op feestboek. Hij heeft vaak een verrassend nuchtere en feitelijke kijk op zaken. Bijvoorbeeld op de misvattingen over GMO’s, of over de ‘organic’-hype. ‘Biologisch’ gebruikt ook pesticiden, in tegenstelling tot wat velen denken, en vaak zelfs veel giftiger of minder goed onderzochte middelen dan de reguliere landbouw. Hij volgt ook de klimaatonderhandelingen, en dat nog wel op een EU open blog. Verrassend dat dat kan, benieuwd wat er gebeurt als hij teveel likes krijgt!

Slechts 3 opvallende besluiten
Hij heeft de 31 pagina’s tellende verdragstekst twee keer gelezen en hij vindt er slechts drie vermeldenswaardige punten in: een schattige (‘cute’), een nutteloze en een ronduit angstwekkende.

Schattig
Het ‘schattige’ besluit: de ‘klimaat kampioenen’ (paragraaf 122-23). Dit voorstel wil twee wisselende ‘klimaatkampieoen’ benoemen die de wereld rond gaan reizen om klimaatactie te promoten. ‘Seriously, these champions will be world warming ambassadors’. Sommigen noemen het UNFCCC/IPCC cynisch het klimaatcircus, welnu dat gaat dus gebeuren, het klimaatcircus trekt de wereld in (en gratis!, nou ja, u zult eigenlijk zelf al betaald maar dat wist u nog niet).

Nutteloos
Het nutteloze: Artikel 15-2: elk land moet zijn nationale klimaatplannen indienen, vrijwillig en zonder dat er vragen over gesteld worden. Ze worden gecontroleerd door een ‘committee’ die ‘niet zal straffen’ en niet negatief zal doen. Vrijheid blijheid dus, wat betekent dat er niets zal gebeuren. De tandeloze VN, geheel in lijn met wat wij hier op climategate.nl al voorspelden.

Beangstigend
Het beangstigende punt is de kosten. Elk jaar wordt er 100 miljard dollar verzameld om ontwikkelingslanden te helpen zich aan klimaatverandering aan te passen (para 54, hoewel het bedrag niet genoemd staat(!)). De landen (‘Parties’) die het Parijs Verdrag ratificeren zullen deze fondsen beheren naar eigen goeddunken (lees: de COP beslist).

Artikel 6.6 zegt dat de Parties er voor zullen zorgen dat dit geld gebruikt zal worden voor activiteiten onder het mechanisme van paragraaf 4 en voor ‘administratieve kosten’. Dus de Parties kunnen 100 miljard gebruiken zonder aangegeven controle-mechanismen en na aftrek van ‘admin kosten’ (bedenk: de ‘klimaat kampioenen’!!) de rest verdelen onder ontwikkelingslanden (maar via allerlei ‘projecten’ waar de duurzame ondernemers met aandelen in de opwarming (Keulemans) natuurlijk van de partij zijn (lees: grote herverdeling van welvaart).

Het VN mechanisme nog even uitgelegd
Als vervolg op mijn eerdere uitleg hoe de VN werkt: hoe gaat dit nu verder? De deal (het tekstverdrag) zal de komende tijd door de landen (‘Parties’) bestudeerd worden waarna de tekst een jaar lang open staat om getekend te worden (‘signatories’) , van 22 April 2016 to 21 April 2017. Bij de ‘opening van het tekenen’ op 22 April 2016 zal er een ‘high-level signature ceremony’ georganiseerd worden waar regeringsleiders van de hele wereld alweer binnen vliegen om een volgende klimaat hoogmis voor het oog van de wereld te vieren, ik hoor de kwaliteitsmedia nu al jubelen over al die handtekeningen.

Wat zij misschien niet in de gaten zullen hebben is dat dat niets betekent. Het bevestigt enkel de ‘intentie’ om het Verdrag te ratificeren en vele landen zullen dat doen. De VS vast ook aangezien ze mee onderhandeld hebben en kennelijk het Verdrag accepteerden. Maar de volgende stap, het ‘ratificeren’ is veel belangrijker: het is de stap dat landen het Verdrag opnemen in hun eigen nationale wetgeving. Voor de VS bijvoorbeeld, betekent dat dat het door het Congres moet en dat is een heel ander verhaal dan de handtekening!

Entry into force
Meestal moeten er 50 landen geratificeerd hebben om het verdrag van kracht te laten zijn, dat duurt al gauw een jaar of vier. Het verloop daarvan zal ongetwijfeld trots gevolgd worden op een VN website, zoals voor de Minamata Conventie over kwik. Als je die website bezoekt, kijk dan ook even naar die klok bovenaan de website. Niet alleen het verloop van verschillende VN conferenties is gelijk, ook de tijd is hetzelfde: Voor kwik is het ook ‘vlak voor twaalf’!

Nog even terug naar de Risk Monger. Zaruk’s ‘How to deal with Stupid’ gaat over de macht die groene NGOs hebben en hun invloed op politici die onzinnige beweringen kritiekloos volgen, ook een bekend thema op climategate.nl. Deel 3 van zijn 10-delige serie ‘How to deal with Stupid’ heet Ecofundamentalism, the rise of environmental dogma.

En omdat het Zondag is en u dit dus leest voor uw ontspanning eindigen we met muziek. Een van de reageerders op Risk Monger postte zijn verhaal. Na 25 jaar actief te zijn voor de milieubeweging opende Patrick Moore, ex-Greenpeace, hem de ogen waar de milieubeweging eigenlijk voor staat, luister en lees ‘The mean green money machine’.