Jan de Jjonge achtergrond ipcc report environmental crisis
Een gastbijdrage van Jan de Jonge.

Kun je een hele wereld voor de gek houden? Ja, dat kan. En het is niet eens zo moeilijk, maar je moet het goed organiseren en dat kost enige inspanning. Maar als je in aanmerking neemt dat de kans op ontmaskering klein is en de verdiensten fenomenaal zijn is het zeer de moeite waard.

Aanpak
Maak eerst een scenario voor een gigantische ramp die ons leven op aarde bedreigt, ja: onmogelijk zal maken. Een doomsday-scenario dus. Bijvoorbeeld een meteoriet zoals die die de dinosauriërs uitroeide. Probeer dat aannemelijk te maken door de waarschijnlijkheid dat dit (binnenkort!) staat te gebeuren op te voeren en tegelijk het menselijk gedrag daarvoor verantwoordelijk te stellen. Dan worden meteorieten of eventueel aliens wel moeilijker toepasbaar: hoe zouden wij daarvoor verantwoordelijk moeten zijn? Toch is het belangrijk dat je inspeelt op ons schuldgevoel, want mensen hebben een gen dat ze daarvoor gevoelig maakt, denk maar aan het zondebesef als de basisdrijfveer van godsdiensten. Ook goede doelen draaien hierop.

Als je eenmaal de juiste rampboodschap hebt gevonden – wat te denken van een Global Wipe Out door massale verdrinking als gevolg van CO2-emissie? –  fiets je met de wind in de rug: je krijgt een gewillig oor in de madia (rampen doen het altijd goed) en de bevolking omarmt het idee dat er (misschien) een oplossing is als we tenminste snel een gigantische inspanning doen om het tij te keren: kruistochten, jihad, carbontax. Als de propaganda ook nog eens wordt geleid door een onverdachte boven de partijen staande afdeling van de UN zal niet alleen iedereen je het voordeel van de twijfel geven, die twijfel zal niet eens opkomen.

Dit is in ’t kort de modus operandi van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), een duistere organisatie die onderdeel is van de Verenigde Naties en die tot doel heeft rijk en machtig te worden met als voornaamste middel: ongegronde onheilstijding verspreiden. Hoewel het IPCC niet democratisch en evenmin wetenschappelijk is, doet niemand daar moeilijk over als je zegt dat het een onderdeel van de VN is.

Ook de medewerking van regeringen en politici is gegarandeerd. Iedere regering wil van nature dolgraag belastingen verhogen. Probleem is doorgaans: hoe verkoop je dat? Kan dat mooier dan met een naderende wereldramp die alleen te bestrijden is met een forse carbontax?

Het nettoresultaat is ronduit fantastisch: (politieke) macht en geld (miljarden). Bovendien: hoef je aan niemand verantwoording af te leggen voor wat je met dat geld en die macht doet. Als de ramp alsnog plaatsvindt kun je altijd zeggen dat jij je best hebt gedaan haar af te wenden. Maar wat is er leuker dan een ramp voorkomen waarvan je a priori weet dat hij nooit zal kunnen plaatsvinden, toch ?

Even voorstellen…
Maar laat ik me even voorstellen: ik ben Jan de Jonge, 67 jaar, sinds mijn pensioen train ik middelbare scholieren om hun rekentoets te halen. Ik ben geen klimaatgeleerde maar heb vroeger op de Mulo de wet van Archimedes gehad (en begrepen). Dat zal straks nog van pas komen. Als je even nadenkt is een van de meest opmerkelijke aspecten aan het klimaatdebat dat je GEEN bijondere deskundigheid hoeft te hebben om er aan deel te nemen. Enerzijds zijn de essentialia zo triviaal dat iedere leek kan inzien dat het om bedrog gaat. Anderzijds worden de argumenten die ik gebruik ondersteund door zoveel integere wetenschappers dat daarmee mijn eigen onwetendheid ruimschoots gecompenseerd wordt.

Tot twee jaar geleden stond ik gematigd positief tegenover inperking van CO2–productie. Ik vond het jammer dat de conferenties van Tokyo en Kopenhagen op niets waren uitgelopen. In de media was aangekondigd dat ze een stap in de goede richting zouden zijn, niet voldoende natuurlijk, maar wel een goed begin. Daar kwam bij dat ik persoonlijk weinig te verliezen had bij een strenger CO2–beleid en dat degenen die dat wel hadden (energiecentrales, hoogovens, oliemaatschappijen) geen medelijden verdienden. Tenslotte was ik van mening (en ben dat nog) dat we zuinig moeten omgaan met onze eindige voorraad fossiele brandstof.

Alle twijfels op een rijtje
Waarom dan twijfelen aan de integriteit van de global warming alarmisten? In eerste instantie ben ik via Internet op een aantal uiterst integere mensen gestuit die zonder daar enig belang bij te hebben van mening zijn dat Global Warming als gevolg van  menselijk handelen niet is aangetoond. Daar hoorden mensen als Patrick Moore (mede–oprichter van Greenpeace) en Freeman Dyson (een van de grootste nog levende natuurkundigen) bij. Dit bleek het topje van de ijsberg.

Don Easterbrook (em. prof. geologie) gaf bij een Senate Hearing  aan dat zowel het IPCC als de NASA herhaaldelijk data manipuleerden die in strijd waren met zijn eigen bevindingen.

Prof Ivar Giaever (Nobelprijs Natuurkunde 1973) heeft bedankt voor zijn lidmaatschap van de American Physical Society toen dit gezelschap onder invloed van de milieualarmisten het dogma opnam dat de opwarming van de aarde door menselijk toedoen incontrovertible (=onweerspreekbaar) was. In de wetenschap is niets onweerspreekbaar; dogma’s horen thuis bij religies.

Inmiddels hebben meer dan 31.000 natuurwetenschappers het Global Warming Petition Project ondertekend waarin zij de catastrofale man-made-global-warming hypothese verwerpen.

In Australië is inmiddels méér dan de helft van de bevolking van mening dat er geen opwarming van de aarde plaatsvindt cq. menselijk handelen daarin geen rol speelt.

Het werd me al snel duidelijk dat de ‘natuurkunde’ op basis waarvan uitspraken gedaan werden door de IPCC-alarmisten, aan alle kanten rammelde. Om het heel kort samen te vatten: als je een onbekend proces voor het eerst bestudeert en er helemaal niets vanaf weet, ga je soms uit van een black box benadering. Bij een black box zijn er twee soorten input-gegevens (data en parameters) en één soort output-data. De black box zelf bestaat uit rekenregels (programmatuur) die bewerkingen uitvoert op deze gegevens. Hoewel je allerlei wetenschappelijk lijkende frequentie- en correlatieanalyses op het black-box model kunt uitvoeren blijft bij het door het IPCC gehanteerde klimaatmodel uiteindelijk het beeld over van de dronkaard die de straatlantaarn meer gebruikt voor ondersteuning dan voor verlichting. Het is volstrekt onduidelijk of de programmatuur in de black box zelfs op kwalitatief niveau een juiste relatie heeft met het werkelijke klimaat. Wat wel duidelijk is, is dat de kwantitatieve voorspellingen over de toekomst steeds fout zijn. Een dergelijk model toegepast op willekeurig welk ander onderwerp zou allang in de prullebak liggen, maar hier zijn er te veel gevestigde belangen in het spel om te erkennen wat iedereen zou moeten inzien: het is bagger.

Samengevat: echte wetenschap doe je op basis van data (metingen) en niet op basis van uitkomsten van onbetrouwbare computermodellen.

Steeds meer serieuze wetenschappers geven aan dat CO2 juist goed is voor de wereld. Planten gaan er van groeien. Waterdamp, het belangrijkste broeikasgas, is verantwoordelijk voor 95% van het broeikaseffect. De door mensen veroorzaakte CO2 is slechts voor 0,28 % verantwoordelijk.

Daar komt bij dat het broeikaseffect van CO2 vermindert naarmate de concentratie stijgt.

Over langere geologische tijden is er inderdaad een verband tussen temperatuur en CO2-concentratie. Maar let op: eerst verandert de temperatuur en 800 jaar later volgt de CO2-concentratie. Dus de temperatuur wordt niet verandert door de CO2-concentratie, maar andersom. Klinkt raar maar zo is het. Hoe dat mechanisme precies in elkaar zit is nog niet bekend, maar metingen in het poolijs tonen wel dàt het zo is.

Lang voor er sprake was van door de mens veroorzaakte CO2, was de concentratie daarvan in de atmosfeer 10 maal zo hoog als nu. Daar is toen nooit een ramp uit voortgekomen. Klimaatverandering, inclusief stijging en daling van het zeeniveau, heeft in de loop der eeuwen altijd plaatsgevonden en heeft niets met CO2 te maken.

Milieualarmisten spelen op een goedkope manier in op de onnadenkendheid van zowel de media als het grote publiek. Een voorbeeld daarvan is het smelten van de poolkappen. De Noordpool, een grote drijvende ijsklomp, zal, als hij gesmolten is, leiden tot een aanmerkelijke niveaustijging van de oceanen. Klinkt logisch, nietwaar? Het ijs van de Noordpool steekt nu nog voor een belangrijk deel uit boven de zeespiegel. Als dat smelt, wordt het water. Dit water vermengt zich met de rest van het zeewater maar zorgt daardoor ook voor verhoging van het zeeniveau. Toch? Nee dus.

En het is ook niet moeilijk in te zien waarom. Je moet even bedenken dat de vaste fase van water (ijs dus) LICHTER is dan de vloeibare fase (water). Er zijn niet veel stoffen waarbij dat het geval is; op frituurvet kun je pas schaatsen als ALLE vet gestold is. Omdat ijs dus lichter is dan water, drijft het op water en steekt er voor een deel boven uit. Wat gebeurt er als ijs smelt? Dan gaat ijs over in water dat ‘dichter’ is dan het oorspronkelijke ijs. Dus een kilo ijs wordt een kilo water maar neemt een kleiner volume in! Dit geldt voor zowel het ijs dat boven de vloeistofspiegel uitstak als voor het ijs dat onder de oppervlakte zat. Dat het boven de vloeistof uitstekende ijs na smelting een kleiner volume inneemt, zou, als dat het enige effect was, inderdaad tot een stijging van het vloeistofnivo leiden. Maar ook het ijs onder de oppervlakte smelt en neemt daardoor een kleiner volume in. De afname van het volume onder de oppervlakte is precies toereikend om de vloeistoftoename door het smelten van het ijs boven de oppervlakte te compenseren.

Je kunt dat ook zien aan de hand van de wet van Archimedes: de opwaartse kracht is gelijk aan het gewicht van de verplaatste vloeistof. Het nettoresultaat is dat er bij smelten van ijs geen niveauverandering in de vloeistof ontstaat.

Je kunt dit eenvoudig controleren door in een halfvolle maatbeker met water een paar ijsklontjes te doen. Sommige ijsklontjes zullen gedeeltelijk boven de meniscus uitsteken. Kijk wat er met de hoogte van het vloeistofnivo gebeurt als het ijs na een uur gesmolten is: dat blijft gelijk. Archimedes had gelijk: Eureka!

Conclusie: als de Noordpoolkap smelt zal dat niet leiden tot een verhoging van het niveau in de oceanen.

Natuurlijk zal water, dus ook het oceaanwater, uitzetten als het warmer wordt, maar dit is een proces dat duizenden jaren duurt. Bovendien krijg je ook andere effecten: bij hogere temperaturen is er meer verdamping (wolkvorming) waardoor de watertemperatuur daalt en de zeespiegel zakt, etc.

Hoe zit het met het toenemend aantal tornado’s, cyclonen, hurricanes, etc? Ook dit wordt toegeschreven aan opwarming als gevolg van CO2. In werkelijkheid is het ontstaan van deze verschijnselen toe te schrijven aan temperatuurverschillen tussen evenaar en polen. Als die verschillen minder worden, zoals bij opwarming van de aarde, zijn er ook minder luchtdrukverschillen en dus minder stormen, etc. Kortom: als er al sprake is van opwarming van de aarde, zal dit leiden tot minder stormen.

Er is hier te weinig ruimte om nader in te gaan op de oneerbare praktijken van het IPCC. Zoals de ‘hockeystick’ fraude waarbij onwenselijke metingen werden weggemasseerd. Of het feit dat ze sceptici climate deniers noemen met een duidelijke verwijzing naar holocaust deniers. Voor wie een goed beeld wil krijgen verwijs ik naar ‘The Great Global Warming Swindle’.

Als deze argumenten ontoereikend lijken is er hier één die alle andere overbodig maakt: De afgelopen 150 jaar is de temperatuur op aarde gestegen met slechts 0,8 °C. De afgelopen 18 jaar (sinds 1998) is er zelfs helemaal geen temperatuurtoename op aarde geweest. En de ijskap van Antartica groeit jaarlijks.

Waar hebben we het over?

Voor wie nog (niet) twijfelt…

Tenslotte wil ik graag verwijzen naar een debat  tussen drie vooraanstaande voorstanders van de mening dat door de mens veroorzaakte CO2-uitstoot verantwoordelijk is voor klimaatverandering, de IPCC-mening dus, en drie minstens even vooraanstaande sceptici.

Het publiek stemt vóór en nà het debat hoe men er over denkt.

Verhelderend!

Aldus Jan de Jonge.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hierhier, hier, hier en hier.