Eerder schreef ik over het conflict tussen politieke mode en gezond verstand. Ik heb daarbij vooral gewezen op de eenzijdigheid waarmee politici succes blijken te hebben. Het voorzorgprincipe is ook zo’n modieus concept. Dit principe behelst, in het kort gezegd, dat je in gevallen van onzekerheid de veilige weg moet kiezen. Nu is onzekerheid van risico’s een moeilijk hanteerbaar begrip.
Het moet in werkelijkheid gaan om een kwantitatieve schatting van een bepaald risico en van de kosten van het verlagen ervan. Helaas wordt het voorzorgprincipe vaak op een onverstandige manier toegepast, waardoor de kosten van beschermende maatregelen veel hoger worden dan die van de mogelijke schade. Ik verwijs graag naar het essay van J.C. Hanekamp, “Risico’s van Preventie: Het Voorzorgprincipe Nader Bekeken” (2002).
We zien dit probleem met name bij de zogenaamde klimaatproblematiek. Er worden achteloos vele miljarden uitgegeven, onder andere om de mogelijke risico’s van een opwarming van de aarde te verminderen. Deze risico’s bestaan echter niet werkelijk en bovendien kunnen de kostbare maatregelen nauwelijks enig effect hierop hebben. Toepassing van het voorzorgsprincipe betekent hier dus een enorme verkwisting van geld, dat beter op andere manier gebruikt had kunnen worden. Toch is het voorzorgprincipe een onderdeel van de moderne politieke mode geworden.
Laten we eens voorbeelden uit de geschiedenis bekijken van politieke eenzijdigheid die tot rampen hebben geleid. Eigenlijk is het communisme het meest beruchte voorbeeld. Het is ontstaan in de tijden van de wantoestanden die het gevolg waren van het negentiende-eeuwse kapitalisme, met name in de textielindustrie. De gedachte was dat het mogelijk moest zijn om arbeid beter te honoreren en dat niet alleen het kapitaal richtinggevend moest zijn. Karl Marx heeft daar uitgebreide filosofieën over geschreven.
Maar nu de uitvoering! Zijn volgelingen, de communisten, dachten dat daarvoor een centraal geleide economie noodzakelijk was. Maar de communistische machthebbers wilden daarna op elk gebied de macht centraliseren, wat geleid heeft tot autocratieën met als gevolg misdadige toestanden, zoals de verboden op vrije meningsuiting en het opsluiten van andersdenkenden. En de centraal geleide economie werd overal een volslagen mislukking. Maar een en ander heeft wel meer dan 70 jaar geduurd. Het heeft zeker ook goede resultaten gekend, maar daarnaast veel ellende voor veel mensen.
We zien nu dat de betweters op het gebied van klimaat en energie in feite ook bezig zijn te streven naar een autocratie. Het Energieakkoord in Nederland en de “Energiewende” in Duitsland, zijn voorbeelden van autocratische maatregelen, die buiten de democratie om zijn genomen. En die reusachtige economische consequenties hebben.
In Nederland spreekt men graag over het “poldermodel”, een methode om buiten de democratie om vergaande besluiten te nemen. Let wel dat de consequenties voor de burger steeds negatief zijn, terwijl er alleen bepaalde belangengroepen van profiteren.
Een duidelijk voorbeeld van het Europese machtsstreven zien we bij de Eurocommissaris Cecilia Malmström. Als verantwoordelijke voor klimaatzaken heeft zij gezorgd voor een rampzalig klimaatbeleid van de EU. Zij is een typisch voorbeeld van een politicus die gedreven wordt door machtswellust en zich niet bekommert om de kiezers. In een verklaring tegen de pers maakte zij (in 2015) de veelzeggende opmerking: “I do not take my mandate from the European people”. Met andere woorden: wat de burgers willen, interesseert mij niet. Helaas gedragen ook andere Eurocommissarissen zich steeds meer als “Eurodictators”.
Het wordt steeds duidelijker dat het machtstreven van veel politici gericht is op het bereiken van een of andere vorm van wereldregering. Dit blijkt het duidelijkst bij de reusachtige klimaatconferenties, zoals onlangs die in Parijs. De Amerikanen doen hier vrolijk aan mee (althans zolang de Democraten daar aan de macht zijn).
Een ander bedenkelijke ontwikkeling in Nederland (en andere landen) is, dat er tegenwoordig een overdreven aandacht is voor kwantiteit, vooral van geld, en veel minder aandacht voor kwaliteit. We zien dat op allerlei gebieden, zowel in het onderwijs als de industrie, dat kwaliteit wordt opgeofferd aan kwantiteit. Het moet goedkoper en het moet groter; dat het dan ook vaak slechter wordt geeft blijkbaar niet. Het is mode, dus het moet!
Dit valt ook op in de overdonderende reclamemassa die op ons afkomt. De meeste producten (en diensten) worden allereerst aangeprezen omdat ze goedkoop zijn en niet omdat ze goed zijn. Deze auto, stoel, bril, reis naar zonnig land, cursus in de huppeldepupkunde, heeft u al voor zoveel euro! Rennen, hollen, gauw kopen! Ik zou wel eens een reclame willen zien in de geest van: dit stuk gereedschap is weliswaar erg duur, maar het is kwalitatief het beste dat er is! Maar het is in feite nog veel erger. In allerlei bedrijven wordt bezuinigd, vooral op personeelskosten, zonder er bij stil te staan dat de kwaliteit van de producten daar onder lijdt en dat de omzet daardoor zal dalen. Maar ook in de publieke sector is het tegenwoordig mode om overal te “bezuinigen”, dat wil zeggen dat allerlei activiteiten worden geschrapt, zonder dat er wordt stil gestaan bij de achteruitgang in kwaliteit van de geboden diensten.
Je ziet ook een andere consequentie van deze manier van denken: als er in de samenleving ergens een probleem is, dan wil de politiek dit snel oplossen door er meer geld in te steken. Soms kan dit een oplossing zijn, maar dikwijls is het probleem van kwalitatieve aard (bijvoorbeeld gebrek aan getrainde vaklieden) en kan het niet door geld alleen worden opgelost. En niet op korte termijn, want de benodigde structuur is vaak al afgebroken.
Deze ontwikkeling manifesteert zich ook op het terrein van windenergie. Daar moeten niet alleen kwantitatieve eisen worden gesteld (betreffende de grootte van het vermogen), maar ook kwalitatieve. De “kwaliteit” van de opgewekte stroom is erg belangrijk, met name de constantheid van het voltage en van de frequentie (van de wisselstroom). Er worden strenge eisen gesteld aan deze constantheid, vooral voor gebruik in elektronische apparatuur. Het omzetten van stroom met variabele kwaliteit (zoals wordt opgewekt door windmolens) in stroom met een constante kwaliteit, vereist een ingewikkelde en kostbare techniek. Dit verhoogt de kosten van windenergie, met name wat betreft de benodigde investeringen. Maar bovendien wordt hierdoor de maximale omvang van de toepasbare windenergie begrensd. Dit is een belangrijk aspect waar politici graag aan voorbijgaan. Windenergie is mode, dus daar mag niets slechts over worden gezegd.
Waarom zijn machthebbers zo succesvol om hun meningen op te dringen aan het algemene publiek?
Wat allereerst opvalt, is dat “de moderne mens” zijn opinie maar al te vaak baseert op ideeën en niet op feiten. In de klimaatdiscussie is dat overduidelijk: de alarmisten komen met allerlei beweringen die ze niet met feiten kunnen onderbouwen. De critici, meestal “sceptici” genoemd, komen met wetenschappelijke argumenten, waar de alarmisten geen antwoord op hebben en dus ook geen antwoord op geven. Er is in het algemeen geen werkelijke gesprek. Het gaat dan ook niet om een discussie tussen verschillende wetenschappelijke richtingen, maar om een strijd tussen wetenschap en politiek. Veel mensen worden meer geraakt door de ideeën van de alarmisten dan door de rationele argumenten van de sceptici. Men moet ook beschikken over enige basiskennis om die argumenten te kunnen begrijpen. Maar deze basiskennis is bij de moderne mens meestal niet meer aanwezig.
Wat in dit verband vooral opvalt is de algemene vervreemding van de wetenschap. Richard Feynman zei al in 1964: “We live in an unscientific age”. En dat doen we nog steeds, “but even more so”. Wetenschap bestaat in de eerste plaats uit waarnemen, dat zo mogelijk gepaard moet gaan met nauwkeurig meten. De resultaten van metingen worden geordend, vaak in de vorm van tabellen en grafieken en geïnterpreteerd. Daarnaast kunnen theorieën worden opgesteld, met de bedoeling om de waarnemingen te verklaren en te extrapoleren. Extrapolaties worden gebruikt voor voorspellingen. Maar het is bijzonder belangrijk dat de theorieën voortdurend worden getoetst aan de waarnemingen. Eén waarneming die in strijd is met de theorie kan deze omverwerpen (Karl Popper, Albert Einstein).
Nu is het tegenwoordig mode om in theorieën te gaan geloven, alsof een eenmaal opgestelde theorie de absolute waarheid vertegenwoordigt. Men sluit de ogen graag voor waarnemingen die niet in overeenstemming zijn met de theorie. “Dan waren de metingen niet goed of er moeten storende effecten zijn geweest”, wordt er dan al gauw gezegd. Natuurlijk moeten de metingen onderzocht worden op hun betrouwbaarheid en die storende effecten moeten kwantitatief onderzocht worden. Maar als dat niets oplevert moet de theorie vandaag nog verworpen worden. Maar het is tegenwoordig mode om een nieuwe theorie om te zetten in een onwrikbaar geloof en daarmee de critici om de oren te slaan. Dit geloof wordt dan gepresenteerd als “definitieve” wetenschap! “The science is settled” is de mantra van deze tijd. De uitspraken van het IPCC gelden als het evangelie. Dit is niet alleen mode onder politici, maar helaas ook onder sommige mensen die beweren de wetenschap te dienen. Wij zien hier in feite een degeneratie van wetenschap optreden (een aspect van wat C. le Pair de “verduistering” noemt).
Dit verschijnsel is vooral opvallend in de hedendaagse zogenaamde klimaatwetenschap. Ik zeg “zogenaamd”, omdat veel wat als wetenschap wordt verkondigd, de toets der wetenschappelijke kritiek niet kan doorstaan. De critici (“sceptici”) worden verguisd en zwart gemaakt omdat zij niet gelovig zijn. Het is gebruikelijk om hen niet aan te vallen op hun wetenschappelijke argumenten, maar om hun integriteit in twijfel te trekken. Maar kritiek is juist essentieel voor de vooruitgang van de wetenschap. Door deze te negeren houd je wetenschappelijke ontwikkeling tegen. Overigens is deze manier van discussiëren in de politiek niet ongebruikelijk. Men gaat dan niet in op de argumenten van de tegenstander, maar men maakt deze uit voor “extreem links” of “extreem rechts” en daarmee is de zaak dan afgedaan.
Zie in dit verband ook het recente boek van Arthur Rörsch, “Science Friction” (2016), en dat van Andrea Satelli (et al.), “The Rightful Place of Science on the Verge“ (2016). Ook het boek van Kees le Pair dient in dit rijtje te worden genoemd: “De toekomst achter ons“ (2011).
Deze boeken wijzen op de actuele crisis in de wetenschap, veroorzaakt door inmenging van de politiek en door achteruitgang van de wetenschappelijke moraal.
Het is opmerkelijk dat het voorgaande in het algemeen geldt voor de meeste politieke problemen: de modieuze ideologie wint het van de ratio. Politici zullen, om steun van de kiezers te krijgen, zich vooral concentreren op het verspreiden van ideeën, zonder die met feiten te onderbouwen. Daarmee krijgen zij succes, daarmee krijgen zij macht. Wetenschap is dan overbodig.
Al Gore was misschien wel het meest afschrikwekkende voorbeeld hiervan. Hij was ooit vice-president van de USA, dus een figuur met bijzonder grote invloed. Toen begon hij propaganda te maken voor zijn ideeën, schreef boeken en produceerde de beroemde film, “An inconvenient truth”; in feite vol met “convenient lies”. Hij profileerde zich als een persoon met een serieuze bezorgdheid over de toekomst van de mensheid en van onze planeet. Hij heeft een enorme invloed gehad op de publieke opinie, niet alleen in de USA maar ook in vele andere westerse landen. Hij heeft overal op de wereld cursussen opgezet en daar enorm veel geld mee verdiend.
Zit er nu niet een kern van waarheid in zijn dramatische boodschappen? Nee, eigenlijk niet, zoals iedereen kan vaststellen die zich enigszins verdiept in zijn argumenten. Maar hij heeft niet alleen veel volgelingen gekregen, hij heeft ook een verschrikkelijke angst verspreid, vooral bij kinderen. Ik las dat uit een uitgebreid onderzoek is gebleken dat 70% van de Amerikaanse kinderen bang is voor de toekomst, vooral omdat zij vrezen later om te zullen komen door de zogenaamde “global warming”. Het is niet alleen onverantwoord, maar ook immoreel om dergelijke gevaarlijke onzin te verkondigen. Zie ook het eerder genoemde artikel van Dolf van Wijk over de “Angstindustrie” (Climategate van 18-10-2015).
Maar er zijn ook meer gematigde personen die graag onheilsberichten verspreiden. Het klimaat is weer het meest modieuze onderwerp, omdat het wereldomvattend is en omdat de moderne mens graag wil werken aan een betere wereld. Verder leven wij in een tijd waarin wij een onwrikbaar geloof hebben gekregen in een “maakbare wereld”. Wij beschikken over zoveel technologie dat we alles kunnen regelen, denkt men. Als het klimaat lijkt te veranderen is het vanzelfsprekend dat dat onze schuld is en dat we daar iets aan moeten doen, dat we er iets aan kunnen doen. Als zich natuurrampen voordoen, heeft de mens gefaald, vindt men. Sterker nog, als we op de televisie berichten zien over overstromingen, denken velen dat dit komt door “klimaatverandering”. Maar die overstromingen waren er vroeger ook, alleen zagen we ze niet op de televisie. Als de tuinbouw schade lijdt door overmatige regenval, klopt men bij de overheid aan om vergoeding, alsof die aansprakelijk was!
Men is vergeten dat de mens met al zijn technologie nog altijd klein en betrekkelijk machteloos is tegenover de krachten der natuur. Het is inderdaad niet gebleken dat de mens überhaupt het wereldklimaat kan beïnvloeden.
Wat het klimaat betreft, denkt men automatisch aan eenm gemiddeld wereldklimaat. Dat bestaat natuurlijk niet echt, het is het resultaat van statistische berekeningen. Men kan een gemiddelde wereldtemperatuur niet eens nauwkeurig bepalen, dus kleine veranderingen daarin ook niet. Dat komt alleen al door het feit dat 70% van het aardoppervlak uit oceanen bestaat. Verder zijn de meetstations erg ongelijkmatig over de aarde verdeeld. Ik denk dat de nauwkeurigheid van een berekende gemiddelde wereldtemperatuur van de orde van 0,5°C is (en dat is al erg mooi!) en dat de veranderingen in de laatste vijftig jaar, die niet groter zijn, in feite dus niet eens significant zijn. Zeker niet vergeleken met de temperatuurvariaties in tijd en plaats op aarde, die van de orde van 50 à 100°C kunnen zijn.
Uit thermodynamische overwegingen volgt overigens dat de gemiddelde temperatuur van de aarde niet eens constant kan zijn. Het systeem lucht/water/ijs is immers nergens in evenwicht, zodat door veranderingen van de richtingen van lucht- en zeestromen, die voortdurend optreden, faseovergangen (ijsvorming, smelting, verdamping, neerslag, enz.) kunnen worden bevorderd, met bijbehorende warmte-effecten (zie ook Gerrit van der Lingen, “The Fable of a Stable Climate“, 2016).
Dit verklaart de jaarlijkse wisselingen in de berekende gemiddelde wereldtemperatuur van enkele tienden van een graad.
Men denkt dan ook nog, dat het ongewenst is als de gemiddelde temperatuur toeneemt en dat we er dus iets aan moeten doen. Maar waarom zou de huidige gemiddelde temperatuur ideaal zijn? Uit nuchtere vergelijkingen blijkt dat een lichte temperatuurstijging veel meer voordelen heeft dan nadelen. Daarentegen heeft een lichte temperatuurdaling direct ernstige nadelen. Landbouwopbrengsten dalen en energieverbruik neemt toe. En er sterven veel meer mensen door de kou dan door de warmte. Maar al dit soort rationele argumenten tellen in de politiek helaas niet mee. Men heeft er politiek belang bij om de angst voor “global warming” te verspreiden.
Overigens wordt door vooraanstaande astronomen voorspeld dat de gemiddelde temperatuur op aarde in de komende eeuw zal dalen, vanwege verandering van de activiteit van de zon. Deze dreiging is zeker ernstiger dan een dreiging van mogelijke opwarming.
Er is reeds door velen er op gewezen dat de algemene opvattingen over klimaat, energie, e.d. in feite gebaseerd zijn op geloof en niet op ratio. Als mensen eenmaal iets geloven, zijn zij in de regel niet meer gevoelig voor rationele argumenten. Wij kennen dit, vooral in Nederland, al heel lang. Denk aan de godsdienststrijd die in Nederland gewoed heeft, van het begin van de reformatie in 1517 en tot ongeveer 1970.
Er is al van verschillende kanten op gewezen dat de opkomende belangstelling voor het geloof over milieu, klimaat en duurzaamheid wel eens zou kunnen samenhangen met de enorme teruggang van de belijdenis van het christelijk geloof. Zie bijvoorbeeld het artikel, “Het verband tussen leegstaande kerken en windmolens“, van Syp Wynia (Elsevier, 23-04-2016).
En dit gebeurt niet alleen in Nederland, maar vooral ook in Duitsland, Scandinavië en de Angelsaksische landen. Anders gezegd: in de landen die een overwegend protestant-christelijke cultuur hebben. In de katholieke landen zien we ook een duidelijke teruggang in geloofsbelijdenis, maar die is toch van een andere orde. En het klimaatgeloof wordt daar minder fanatiek beleden dan in de landen die oorspronkelijk overwegend protestant waren. Dit is wel een interessante hypothese.
Parallellen zijn opvallend. Zowel het protestante Christendom als het klimaatgeloof zijn gebaseerd op het concept dat de mens in wezen zondig is en dus moet boeten. We zijn zondig omdat we in aantallen toenemen, omdat we steeds meer welvaart per persoon bezitten, omdat we daarom steeds meer land ontginnen en steeds meer mineralen delven. Ondertussen neemt de afvalproductie toe. We zijn, volgens de gelovigen, de planeet aan het verzieken. Dit is feitelijk grotendeels onjuist en dus noem ik dit geloof een “bijgeloof”. De werkelijkheid is dat we de landbouwopbrengsten (per km2) voortdurend verhogen, meer voorraden aan mineralen ontdekken dan we verbruiken (op enkele schaarse metalen na, zoals platina en rhodium), onze afvalstromen beter zuiveren dan ooit. We hebben in feite een schonere planeet dan ooit tevoren (zie het boek “Alles wordt beter” van Simon Rozendaal, 2015). Maar dat doet er niet toe, men wil geloven dat de mens slecht is. En daar zit de kern van het probleem: men wil dit allemaal geloven. Men kiest bewust voor het bijgeloof, want dat schrijft de mode voor. En de moderne mens in Noordwest-Europa en vooral ook in de USA is erg gevoelig voor mode.
Het bedenkelijke is dat de consequenties van dit bijgeloof zijn dat we zouden moeten terugkeren naar de middeleeuwen. Dat betekent terugkeer naar een verschrikkelijke armoede. Toch is dit de essentie van de predikingen van de “groene kerk”, zoals deze beweging wel wordt genoemd.
Het lijkt mij dat de belangrijkste oorzaak van de verspreiding van dit gevaarlijke bijgeloof gezocht moet worden in het onderwijs, dat in het algemeen steeds slechter is geworden, in alle geledingen, van kleuteronderwijs tot en met universitair onderwijs. En dat ligt niet in de eerste plaats aan onderwijzers en leraren, maar aan de politiek. Belangrijke lacunes zitten in het basisonderwijs en het vervolgonderwijs, want daar zien we dat met name op het onderwijs in de natuurwetenschappen is besnoeid. En daarmee is het leren van kritisch denken voor een deel verloren gegaan. Als examenkandidaten maar een beetje kunnen meepraten over het vak krijgen ze al gauw een voldoende. Hoewel de inhoud van het universitaire onderwijs op het gebied der natuurwetenschappen beduidend vooruit is gegaan, zijn de exameneisen vaak sterk versoepeld.
De moderne mens is naar mijn indruk dus steeds bijgeloviger geworden. We zien dit bijvoorbeeld in de toegenomen interesse voor astrologie en andere kwasi-wetenschappen. Dat is mode! Als je in een boekwinkel kijkt zie je dat er vaak veel meer boeken staan over astrologie dan over astronomie. En als je naar de televisie kijkt zie je soms dat er op drie zenders tegelijk programma’s van “paragnosten” worden gepresenteerd. Het is griezelig om je te realiseren dat er nog steeds veel mensen zijn die zich graag laten bedotten.
Maar bovendien neemt ook het “officiële” bijgeloof angstwekkende vormen aan, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de enorme bedragen die worden uitgegeven aan windmolens. Deze zijn gemotiveerd door een volkomen misplaatst bijgeloof betreffende het klimaat en de energievoorziening.
De overwinningen van mode en bijgeloof op het gezonde verstand hebben tot ernstige wantoestanden geleid. Ik zie niet dat hierin binnen afzienbare tijd wezenlijke verbeteringen komen. Daarvoor is allereerst een toename van bewustwording nodig. Hier en daar zien we wel kritische bewegingen ontstaan in de samenleving, maar het verzet daartegen is nog steeds heel groot.
Ik denk dat er na een fase van bewustwording vooral maatregelen moeten worden genomen in het onderwijs. Ik vind dat leerlingen veel meer moeten worden getraind in de bèta-vakken, allereerst omdat deze in onze samenleving zo belangrijk zijn, maar ook om de leerlingen meer te trainen in logisch denken en onderscheiden van feiten en meningen. Leerlingen moeten worden gewapend tegen de invloeden van mode en tegen allerlei soorten bijgeloof.
Ik besef wel dat dergelijke verbeteringen in ons onderwijs pas op langere duur effect kunnen hebben. Laten we hopen dat het dan niet te laat is!
Een vervolg van gisteren en deels een herhaling. Lange wollige betogen zonder werkelijk tot een focus of kern te komen.
Laat ik er 1 onwetenschappelijke krent uithalen die steeds maar weer terug komt.
“Deze risico’s bestaan echter niet” Aldus Dick Thoenes
Onderbouwing? geen onderbouwing, slechts een bewering. Waar het op neer komt? Dick Thoenes gelooft het niet en dus is het niet zo. Tja. Volgens mij kan je dan beter schrijven: “Ik geloof het niet.” Prima, dat kan. Veel andere mensen geloven het wel. “Bijgeloof” Aldus Thoenes. Onderbouwing? Geen onderbouwing.
Herman, een bewering van Thoenes, die zijn leven lang in dit vakgebied gewerkt heeft, telt zwaarder dan de mening van bijv. Vruggink. Wanneer hij een uitspraak over het klimaat doet zonder link is dat geoorloofd. Wanneer Vruggink dat doet verwachten we toch wel een verwijzing naar iemand als bijv. Thoenes.
Meningen en reputaties tellen voor jou blijkbaar Erik, mij doet het werkelijk niets. Wat mij wat zegt zijn peer reviewed papers, onderbouwing, feiten, data en bewijzen. Thoenes komt met niets. Helemaal niets.
Peer reviewed papers van/door GreenPeace?
Tja, en dan hebben we natuurlijk nog steeds de terugkomende hardnekkige bewering dat het energieakkoord buiten de democratie is gehouden. Het blijft een lachwekkende giller. De waarheid is natuurlijk anders.
Wij, de meerderheid van het volk heeft in grote getale aangegeven duurzame energie te ontwikkelen. Al jaar en dag is die 14% duurzaamheidsdoelstelling bekend, al sinds de vorige eeuw. Al jaar en dag bouwen wij windmolens en al jaar en dag verspillen wij daar miljarden subsidie aan. Wij, een grote meerderheid van het volk heeft opdracht gegeven om uitvoering te geven aan die 14% duurzaam door de verkiezingsuitslag in 2012. Dit heeft geleid tot een regeerakkoord en de uitvoering daarvan in een energieakkoord.
Zo democratisch als wat. “Het volk is gehersenspoeld!! ” brullen de onderbuikers dan. Natuurlijk. “Ze wisten de kosten niet ! ” Ach ja natuurlijk, de kosten.
Al jaar en dag weten we wat wij voor park Gemini(600MW) moeten ophoesten. 4,5 miljard. Het bedrag staat al jaar en dag op wikipedia. Hoezo we wisten het niet?
Het energieakkoord is natuurlijk het absolute toppunt van democratie. Tja, dat een ietwat luidruchtig groepje boze blanke oude mannetjes het niet ziet zitten…. Ach.
@Herman:
Je bent nog steeds stemmetjes aan het tellen, een moordkoreaanse hobby.
Telt de kwailiteit/juistheid van besluiten niet meer?
En behoort de gekozen vertegenwoordiging zich in te laten met een zooitje ongeregeld zoals GP?
Dat wordt hier de oren gewassen:
“Nobelprijswinnaars tegen Greenpeace: stop met campagne tegen gentech”
http://www.volkskrant.nl/wetenschap/nobelprijswinnaars-tegen-greenpeace-stop-met-campagne-tegen-gentech~a4330877/
En het energieakkoord haalt de eigen doelstelling niet, precies zoals nadenkers al aangeven.
Herman, ik kan mij niet herinneren dat ik ooit voor dit energie akkoord gestemd heb. Ik heb destijds wel op Rutte gestemd omdat hij tegen subsidie voor windmolens was. En je ziet wat ervan gekomen is, ik had beter thuis kunnen blijven.
Overigens, als er, zoals nu, zulke grote bedragen in het geding zijn, en er eigenlijk geen mandaat van de kiezer is om de maatschappij af te breken, zou het niet meer dan netjes zijn geweest om de kiezer alsnog om een mandaat te vragen.
Ja, Erik, jij bent bedrogen door de vandaag groen, morgen grijs partij. Maar tel gerust de VVD voor grijs hoor, dan ben je er nog steeds niet. Ga zelfs gerust uit van VVD en PVV samen grijs vanuit de huidige peilingen. De grote meerderheid is dan nog steeds groen. En wat dat mandaat betreft: Om de 4 jaar zijn er opnieuw verkiezingen. Maart 2017 als ik mij niet vergis.
De “grote meerderheid” wordt vanzelf groen van ellende, gewoon omdat steeds duidelijker wordt dat de klimaatdoelen niet gehaald worden.
En dan komt de onvermijdelijke klap: het terechte verwijt dat groen de ontwikkeling van veilige, CO2-arme kernenergie onmogelijk heeft gemaakt.
Ze hebben het verkeerde gekruizigd en dan einde groene geloof.
Het zou natuurlijk ook kunnen Boels, dat veel groenen het klimaat helemaal niet bovenaan hun verlanglijstje hebben staan. De duurzame gedachte leeft volgens mij veel en veel sterker. Indien morgen bekend zou worden dat er geen klimaatprobleem is dan ben je nog niet zomaar van de groene duurzame droom af…. Veel mensen willen dan nog steeds windmolens…..
Het gaat om de beroepsgroenen, de graaiers, degenen die geen industrie zou willen aanstellen en de overtallige etenschappers met een zachte wetenschappelijke opleiding; niet om de goedgelovige aanhangers die voorgehouden wordt dat de mens moet lijden onder de natuur.
Waarom noemt Vruggink het betoog van Thoenes wollig? Het is emotioneel maar mijns inziens consistent van iemand die hoogst ongelukkig is met zowel de politieke als wetenschappelijke ontwikkelingen in de laatste halve eeuw.
In Science Friction wordt het zelfde onderwerp (‘Verduistering in plaats van verlichting’) behandeld maar meer zakelijk en minder emotioneel. Het wordt hierin beschreven als een terugkeer naar het middeleeuwse doomsday syndroom, onder andere aan de hand van de studies van Umberto Eco die vele aanwijzingen geven dat we een tijd van tweede middeleeuwen zijn ingegaan waar de reden ver te zoeken is.
Citaat; “De middeleeuwse geleerde doet steeds of hij niets uitgevonden heeft en verwijst voortdurend naar oude autoriteiten. Dat kunnen de oosterse kerkvaders zijn, of Augustinus, Aristoteles, de Heilige Schrift of een geleerde die amper een eeuw eerder heeft geleefd. […] Als we er goed bij nadenken is dat net het tegenovergestelde van wat er gebeurt vanaf Descartes, waarin de grote filosoof of wetenschapsman juist degene is die iets nieuws gebracht heeft. Zo lijkt de hele middeleeuwse cultuur van buitenaf gezien een oeverloze grijze monoloog, waarin iedereen zijn best doet om dezelfde stijl, dezelfde citaten, dezelfde argumenten, dezelfde terminologie te hanteren, waardoor de buitenstaander de indruk krijgt dat er steeds hetzelfde wordt gezegd. Een perfect vergelijkbare indruk krijgt iemand (1972) die toevallig in een algemene vergadering van studenten terechtkomt, de pers van de kleine uiterst linkse partijtjes of de geschriften van de culturele revolutie leest” ( U. Eco. ‘De alledaagse onwerkelijkheid’ (Uitgeverij Bert Bakker 1985)
Ik ben minder pessimistisch over de toekomst, vandaar het laatste hoofdstuk in Science Friction, getiteld: ‘Zoektocht naar een nieuwe Renaissance in de wetenschapsbeoefening’.
Zie hierbij
“een taak voor de directies van instituten die primair belast zij met onderzoek op het gebied van staatszorg, een taak waar ook het leiding geven aan de maatschappelijke discussie toe behoort. Voorwaarden daarvoor zijn dat deze leidinggevenden:
(1) niet a priori autoritaire stellingen innemen op basis van hun gezag in het innovatiecircuit (zoals dat momenteel wordt gedemonstreerd in persberichten);
(2) de politieke invloeden ook kritisch durven te bekijken;
(3) voldoende wetenschappelijke geletterdheid aan de dag leggen;
(4) hun resultaatverantwoordelijkheid onderkennen met betrekking tot hun invloed op de publieke meningsvorming;
(5) het streven naar waarheidsvinding hoog in het vaandel houden.”
Waarom noem ik het het betoog van Thoenes wollig? Heel simpel: het is mijn mening. Omdat ik het een wollig betoog vind. Nogmaals: het is mijn mening. Het verhaal van Thoenes is niet to the point en staat vol beweringen zonder enige onderbouwing. Ik heb de voor mij twee belangrijkste beweringen er uit gehaald:
1. De bewering dat er geen risico’s zijn.
2. Dat het energieakkoord niet democratisch is
En de rest van het wollige betoog laat ik graag over aan de liefhebbers daarvan, die mogen dat bespreken op het oude mannetjes bankje in het park. Ik heb daar niet zo veel mee.
Herman, je slaat een belangrijk item uit het betoog van Thoenes over, het voorzorg principe. Ben je het daarin wel met hem eens?
Beste Erik, er zijn zoveel zaken die Thoenes de revue laat passeren dat het mij veel te veel tijd gaat kosten om op al dat alles te reageren. Ik haal er dan een paar zaken uit die mij opvallen of ik belangrijk vind. Het voorzorg principe is een onderwerp op zich. Maar die discussie ga ik niet aan met mensen die niet erkennen dat er risico’s bestaan. Dat heeft geen enkele zin. Het gaat er niet om dat je zelf denkt dat het meevalt, het gaat er om dat je inziet dat je eigen theorie en verwachting er net zoals de algemene AGW opvatting er wel eens helemaal naast kan zitten….
Herman, je zult me wel irritant vinden als ik naar eigen werk (‘Science Friction’) blijf verwijzen maar daarin kun je een verklaring vinden waarom ‘oude mannetjes ongelukkig zijn’.
11.5 -1 Een terugblik. Citaat:
“Veronderstel, de lezer is in het gezelschap van een aantal emeriti hoogleraren die twintig jaar geleden met pensioen gingen en die de huidige staat waarin de universiteit verkeert bediscussiëren; wetenschapsbeoefenaren die plezier hadden in hun onderwijsverplichtingen, deze niet als last zagen of als belemmering voor het te verrichten wetenschappelijk onderzoek waarmee zij bijdragen leverden aan de vooruitgang in disciplines zoals biologie, medicijnen, fysica, chemie en geologie in de jaren 1960 tot 1990; velen proberen dat nog steeds op een bescheiden schaal in hun privé studeerkamers. Wat zou deze meeluisterende lezer kunnen opmerken? “
Ik kan natuurlijk eindeloos blijven verwijzen naar ‘eigen werk’ in deze discussie, met aanhalingen waarin je niet op ingaat. Wat je ook niet kunt omdat je a priori weigert om kennis te nemen van mijn betoog (met referenties naar de literatuur).
Zegt Thoenes met zoveel woorden dat er ‘geen risico’s zijn’? Je leest mijns inziens onvoldoende zorgvuldig. Als je bereid zou zijn de paragraaf 6.4 ‘Het voorzorgsbeginsel’ te lezen in Science Friction zou je kunnen begrijpen waarom Thoenes de risico’s overschat acht. Toegelicht in appendix II ‘Statement by environmental pessimists. ‘ Ruim 80 doomsday verklaringen die zich niet hebben gematerialiseerd. Heb je daar een antwoord op?
Ik probeer op dit blog vooral feitelijke argumenten naar voren te brengen. Probeer me te weerhouden van het geven van opinies over de intellectuele kwaliteit van weerwoord gevers. Maar laat ik één keer uit mijn slof schieten: Je bent volstrekt wetenschappelijk ongeletterd. Tot vervelends toe, referentie naar Science Friction, ter toetsing van anderen, waarop ik die kwalificatie baseer.
Ik blijf niettemin met enige belangstelling je weerwoorden volgen. Omdat ik werk aan een vervolg op ‘Science Friction’ . Dat wordt een hilarische roman over de milieu discussies met de titel : Het is ’s morgens kouder dan buiten’. Waarin de logica van de milieu activisten kritisch wordt bekeken.
Zegt Thoenes met zoveel woorden dat er ‘geen risico’s zijn?
Ja dat zegt Thoenes letterlijk met :
“Deze risico’s bestaan echter niet werkelijk”
en te samen met de huilie huilie bewering: ‘dat het allemaal niet democratisch is’ ben ik er dan al helemaal klaar mee. Alhier reageer ik op het blog van Thoenes en niets anders.
Van de 16 reacties op deze blog heeft H.Vruggink er 7 gepleegd. OVERDAAD SCHAADT .
Doe toch eens normaal man.
HV doet me denken aan de uitspraak: “Vuilnisman, mag deze zak ook mee”
Beste Herman,
begrijp je nu echt niet waarom ik je reacties meer als hilarisch dan serieus neem? Ik begrijp best waarom je bepaalde uitspraken van Thoenes meent te kunnen betwisten. Doe ik ook. Wij kennen elkaar meer dan een halve eeuw sinds we in de zelfde periode in Delft afstudeerden in de proces technologie. Bij de onconventioneel denkende hoogleraar Hans Kramers. Diens opvattingen zijn ons beiden bijgebleven ondanks het feit dat onze carrières een heel verschillend beloop namen. Hij werd research directeur AKZO, daarna hoogleraar in Eindhoven. Ik verdween bij toeval in de medische wereld en maakte daarna carrière als bestuurder TNO. Het is min of meer bij toeval dat Thoenes en ik elkaar tien jaar geleden weer ontmoetten in het ‘klimaat debat’. Waarbij we, onafhankelijk van elkaar, op verschillende wetenschappelijke gronden de logica achter AGW betwisten.
Herman,
Nogmaals je vorige bijdragen aan de discussie doorlopend, valt me op dat daarbij steeds het symbool van een ouderwetse weegschaal wordt gebruikt.
Mijn vraag is, wat weeg je dan eigenlijk? En op basis waarvan denk je een weging te kunnen uitvoeren die het waard is om kenbaar te worden gemaakt?
Volgens mij probeer je een gewicht in de schaal te brengen dat vergelijkbaar is met flogiston. (als je begrijpt wat ik daarmee bedoel). Iets onbestaanbaars met negatief gewicht.
Jaren geleden was het opeens hip een avatar te kiezen. Ik weet niet eens meer precies waarom ik die weegschaal toen heb gekozen en ik weet ook niet precies hoe ik het nu moet ontkoppelen. Ik laat het maar zo. Die avatar wordt automatisch geselecteerd, op welk blog ik ook reageer. Maar op zich past het wel bij mij. Ik ben gemiddeld genomen iemand van het midden. Voor en nadelen, enerzijds, anderzijds. En ja, de weegschaal is ook een symbool voor recht. En daar heb ik blijkbaar ook wat mee. Ik ben bijvoorbeeld best kritisch t.o.v. Greenpeace, maar de aantijgingen alhier zijn zo schandalig dat ik niet anders kan dan de rol van advocaat van de duivel op mij te nemen. Het gaat als het ware vol automatisch.
En als antwoord op je vraag Arthur of ik begrijp wat je bedoelt met de vergelijking met flogiston? Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt.
https://en.wikipedia.org/wiki/Phlogiston_theory
Ha, wederom applaus mijnheer Dick Thoenes!
Het grootste probleem van deze veelbelovende 21ste eeuw is misschien wel het niet (meer) kunnen herkennen van socio-of psychopaten.
Of mensen met een dubbele agenda.
Helaas bestaat er massa media die de grootste gek kan presenteren als een verlosser.
En helaas trapt een groot deel van de bevolking hierin: die hebben het veel te druk met het hoofd boven water houden of zijn totaal gefixeerd op weer een nieuwe aanbieding van produkt X of Y.
Maar samengevat: alles herleiden tot wat het is.
En wat valt dan heden ten dage op?
– er worden gigantische bedragen uitgetrokken tot het ‘redden van het klimaat’
– er worden gigantische bedragen uitgetrokken voor z.g. ‘gratis’ energie, zoals wind, zon,
– er worden gigantische bedragen uitgetrokken voor asiel opvang,
– er wordt enorm bezuinigd op zorg, politie etc,
– pensioenen worden overgeheveld naar Brussel,
– souvereiniteit verdampt waar je bij staat,
– genderneutraliteit is het belangrijkste onderwerp,
etc.
En politici en media ‘zagen dat het goed was’.
Samengevat: wordt letterlijk ALLES aan gedaan om de
wandelende strontfabriekburger de zin van het leven te ontnemen/economisch/aan de grond te helpen/te vermoorden. De méns is het probleem: daar moet je vooral minder minder minder van willen.Ik las ook dat de Mitra inmiddels failliet is.
De zoveelste kanarie in de kolenmijn? Of bestelt iedereen soms zijn Beerenburg ook al online bij Bol??
Verder een méér dan bekijkingswaardige (is dit een woord? :) ) docu van 2Doc: Inequality for all [Ongelijkheid voor iedereen] (VPRO 2doc 20141204)
“Econoom en schrijver Robert Reich legt haarscherp uit waardoor de ongelijkheid tussen arm en rijk in de Verenigde Staten de laatste jaren is toegenomen. Deze ongelijkheid is volgens hem de oorzaak van de economische problemen in de afgelopen dertig jaar. Er gaat zoveel geld naar een kleine groep mensen met topinkomens, dat de middenklasse niet meer genoeg verdient om de economie draaiende te houden. De meeste huishoudens hebben enorme schulden. Tegelijkertijd verdient 1 procent van de inwoners meer dan 20 procent van het nationale inkomen. Dit heeft volgens Reich niet alleen effect op de Amerikaanse economie maar op ook de democratie.”
https://www.youtube.com/watch?v=UxADtyzvjJk
Kijken deze docu, want we zitten zo ongeveer halverwege dit proces.
Regeren is vooruitzien.
Punt van de docu is: als je alle geld bij de bevolking weghaalt, dan storten OOK de imperiums van het grootgeld in elkaar. Want niemand kan hun produkten meer kopen.
En regeringen doen er ALLES aan om geld/diensten/zorg/pensioenen bij de burger weg te zuigen. Waar dit toe gaat leiden ziet u in die docu.
Uit heel veel reacties (vooral die van Vruggink) blijkt de betrekkelijke ondeskundigheid van de lezers op het gebied van klimaat en energie. Dat is wel begrijpelijk. Maar als ik dat allemaal duidelijk zou moeten uitleggen zou ik minstens een bladzijde of vijftig nodig hebben. Dit kan hier niet. En dit hebben anderen al gedaan, dat kan je lezen in goede boeken. Ik noemde er een aantal in mijn reactie op mijn vorige stuk op juli 1, 2016 11:01 am. Ik vind het beste boek “Climate: the Counter Consensus” van wijlen Bob Carter. Dit zal voor velen een “eye opener” zijn. Lees het!
Overigens gingen mijn beide notities over wat anders, namelijk over de “verduistering”, die blijkbaar ook sommigen van mijn geachte lezers heeft getroffen.
Ik ben verre van deskundig beste Dick, Dat klopt. Maar daar hebben wij dan ook de de klimaatwetenschap voor. En eigenlijk volstaat de samenvatting van het IPCC elke 7 jaar daar prima voor. Jij hebt een eigen theorie, prachtig, dat mag. Ik accepteer elke theorie of opvatting op het gebied van klimaatverandering. Iedereen mag daar het zijne over denken. Iedereen heeft recht op zijn eigen Geloof of Bijgeloof. Ik ageer niet tegen jouw theorie maar tegen je bewering dat je net doet alsof je daar bewijs voor hebt. Dat heb jij niet. Je kan helemaal niet garanderen dat er geen risico’s zijn. En dan nog het fabeltje dat het niet democratisch is, de keus van duurzame energie.
Vruggink’s specialiteit zijn de IPCC-CAGW-dogma’s, waar hij op blijft hameren, die op “democratische” wijze in Nederland slechts tot grootschalige belastinggeldvernietiging leidt. Dat is een goede zaak volgens Vruggink.
Machtsstreven wordt genoemd als verklaring van handelen.
Ik ga uit van angst. Machtsstreven ligt wel in het vervolg.
De mens heeft bewustzijn, een deel van de hersenen is gereserveerd voor “virtual reality”.
Honden en katten kunnen we geen doemscenario’s aanpraten, mensen wel.
Hoe langduriger iemand is opgeleid, hoe beter dat lukt.
“Dankzij” dat bewustzijn kunnen wij ons allerlei te gebeuren rampen voorstellen. Om enigszins ontspannen door het leven te kunnen gaan moeten die angsten worden bedekt of opgeborgen.
Dat laatste was één van de taken van het geloof. Daarom was (is) ketterij zo ernstig: het opent de kist met angsten. Daarom moesten ketters worden gedood en heidenen bekeerd.
De secularisatie heeft onbedoeld de kist weer geopend. Maar intussen waren de milieubewegingen opgekomen. Die namen God van de kerk over en vervingen hem door Moeder Aarde.
Hel en pest werden vervangen door een instortend eco-systeem en klimaatverandering met CO2 als de duivel.
Deze exploitatie van angst werd een wereldwijd succesvol business model.
Klimaatalarmisme is de nieuwe staatsreligie.
We kunnen de wereld verdelen in wat we weten en wat we niet weten.
Wetenschap schuift steeds de grens ertussen een klein beetje op.
Religie gaf traditioneel antwoord op vragen over het onbekende en verschafte daarmee de rust van schijnwetenschap. De oorzaak van de huidige problemen is dat de politiek de milieubewegingen niet heeft onderkend als in de kern religieuze organisaties. Die wel is waar morele standaarden mogen hanteren maar die niet aan onderhandelingstafels horen te zitten omdat beleid op feiten en niet op geloof gebaseerd mag zijn. Dit misverstand is mogelijk ontstaan door het beroep van de milieuorganisaties op de wetenschap. Maar wetenschap is niet alleen wat wij weten, maar ook wat wij kunnen onderzoeken. Zodat bij de bestudering van complexe systemen voortschrijdend inzicht optreedt maar onzekerheid blijft. Zo bereiken ons ook elke 20 jaar weer nieuwe voedingsadviezen.
En hoe is het ondertussen gesteld met wat de Nederlanders wensen.
http://www.energieoverheid.nl/2016/06/15/onderzoek-nuon-nederlanders-willen-vooruit-met-windenergie/
” 80% van hen vindt dat de overheid véél meer aan duurzaamheid zou moeten doen.”
“Verplichting goede optie”
“Hoewel de CO2-uitstoot van kernenergie relatief laag is, is het maatschappelijk draagvlak ervoor ver te zoeken. ”
“één op de tien burgers vindt dat er niets hoeft te gebeuren tegen het klimaatprobleem.”
En maar roepen dat het niet democratisch is. Natuurlijk.
En laat mij raden: iedereen is gehersenspoeld? het is een complot? de cijfers zijn bewerkt?
Vrijwel iedereen is gehersenspoeld, de kleur van de spoeling variëert.
Een marktonderzoek van Nuon heeft niets met democratie te maken.
Nuon beweert dat stadverwarming 50% minder CO2-uitstoot dan gasverwarming, toch worden tarieven geheven die gelijk zijn.
Eneco marketeert “Toon” waarvan het abonnement meer kost dan je kunt besparen aan geld en energie.
Merkwaardig dat gewapper met de meeste stemmen gelden: als het om de parlementaire PVV-aanhang zou gaan in 2017 sta je dan ook goedkeurend te knikken als migranten als beesten worden behandeld?
Het onderzoek van Nuon is in april 2016 uitgevoerd onder 2.269 Nederlanders. Het onderzoek heeft in zoverre met democratie te maken dat het een bevestiging is van de politieke verhoudingen en de opvattingen wat betreft duurzame energie. Opnieuw blijkt dat het een waanidee is dat het volk niets met windmolens te maken wil hebben.
Een grote meerderheid staat achter de keus voor duurzame energie en wijst kernenergie af.
Welke politieke verhoudingen?
Die van 2012 of die van nu?
PvdA is nergens meer, GL iets hoger, D’66 nauwelijk, PVV explosie, VVD een derde/helft minder.
In Noordkorea stemmen de mensen voor 99,9% voor het huidige regiem.
De groene propaganda gebruikt dezelfde draaiboeken.
Wat je wilt Boels, 2012 of nu. Hoeveel anti windmolen stemmen tel je er in 2012 en hoeveel tel je er nu? Is dat een meerderheid?
Ik zal je helpen Boels…
http://www.ipsos-nederland.nl/ipsos-politieke-barometer/barometer-van-deze-week
Het is makkelijk vanuit een grachtenpand voor windenergie te stemmen. De meeste mensen wonen op gebieden die nooit last van windturbines zullen hebben. Mogen zij als “meerderheid” beslissen waar anderen last van krijgen? Slordige vorm van democratie.
Op zich een goed punt Ivo. Maar je kan het ook omdraaien: Mogen een paar duizend plattelanders beslissen over de energievoorziening van 17 miljoen mensen? Maar je zegt het goed:
” De meeste mensen wonen op gebieden die nooit last van windturbines zullen hebben. ” Inderdaad. Maar enkelen zijn zeker de dupe en worden helaas in Nederland daar niet of nauwelijks voor gecompenseerd. Ook zou je kunnen beslissen dat het op land wel genoeg is. WOL=VOL. Dan kunnen we op zee verder.
Beste Dick
Een gedegen stuk werk. Getuigt van kennis en levenswijsheid.
Mijn complimenten.
Je zou wensen, dat de heer Vruggink op een trolleybus gaat lijken:
Als die de draad kwijt raakt, houdt hij vanzelf op!
Met medewerking van Hans Labohm zijn er twee stukjes van mij verschenen op Climategate, een op 30 juni en een op 1 juli. Het zijn geen wetenschappelijke artikelen, maar brede overzichten gebaseerd op literatuurstudie. Ik ben nu ruim 20 jaar bezig met de studie van klimaatproblematiek en heb de meeste relevante boeken en artikelen wel gelezen. Maar de stukjes gingen eigenlijk over iets anders: waarom zoveel mensen zich laten beïnvloeden door praatjes van ondeskundige politici, niet alleen op het gebied van het klimaat maar vooral ook op het gebied van de energievoorziening.
Herman Vruggink heeft in totaal 28 reacties geschreven. De meeste hebben niets te maken met de inhoud van mijn stukjes, maar waren kennelijk bedoeld om aan te tonen dat ik probeer de lezers voor de gek te houden. De lezers hebben daarop in het algemeen niet instemmend gereageerd. In totaal was er 13 keer sprake van “thumbs up” en 221 keer van ”thumbs down”. Misschien zegt dit iets over de kwaliteit van zijn bijdragen.
De vraag hoe een mondiale beleidsmatige ontsporing kan plaatsvinden houdt velen en ook mijzelf bezig. Reeds enige tijd tracht ik een verklaring te vinden vanuit menselijke drijfveren, met name angst.
Gisteren herinnerde ik mij een boek van Erich Fromm: “de angst voor vrijheid” (de vlucht in autoritairisme, destructivisme, conformisme)
Ik ben nu gevorderd tot de tijd van de hervorming en ziedaar: in het Calvinisme herkennen we de milieubewegingen.
Verbluffend. De menselijke psyche is de afgelopen 500 jaar weinig veranderd.
Indien Dick Thoenes stukjes wil schrijven over :
“waarom zoveel mensen zich laten beïnvloeden door praatjes van ondeskundige politici” dan had je mij waarschijnlijk niet gehoord.
Het gaat mij om de onwaarheden en misleidingen die Thoenes de wereld in slingert.
1. Beweren dat er geen (klimaat) risico’s bestaan. Dat kan Thoenes niet weten of garanderen.
2. Beweren dat het energieakkoord niet gestoeld is op onze democratie.
3. Geschiedvervalsing aangaande de ontwikkeling van de AGW hypothese
En tja, ik sta natuurlijk te vloeken in de sceptische kerk tijdens de eredienst van de sekte. Hoeveel duimpjes omhoog zou ik dan mogen verwachten?
Dick 3-7-2016 11.23 am
Hier geef je nog eens duidelijk aan wat de werkelijke draagwijdte van je verhaal is. Vruggink volgt een tactiek om je onderuit te halen die heel gebruikelijk is onder AGW protagonisten om betogen van antagonisten in een hoek te zetten. Die is, aanvallen op enkele details. Die wellicht onvoldoende zorgvuldig zijn geformuleerd. Kijk eens naar een ander blog, dat van Verheggen, waar dit aan de orde van de dag is geweest.
Echter, het tellen van duimpjes op en neer is niet zozeer een weerspiegeling van de kwaliteit van de bijdragen van de schrijvers, als wel van de samenstelling van het gezelschap dat zich op een blog heeft verenigd. Met uitgesproken opinies. Ik durf te wedden, als je jouw bijdrage op het blog van Verheggen zou plaatsen je maar weinig duimpjes op zou krijgen.
Noem risicoanalyse maar een detail, noem de democratie maar een detail. Ach, wat kan ik zeggen. Details voor jou, zeer belangrijke hoofdzaken voor mij.
Herman 3-7 2016 1.37 pm.
Zoals ik al zei (3-7-2016 11.23 pm) je mag in het gezelschap van climategate.nl niet veel duimpjes om hoog verwachten. Vanwege de samenstelling van het sceptische gezelschap. Maar het gaat mij echt te ver als je dit als sekte aanduidt. Of als je veronderstelt dat er sprake is van geschiedvervalsing ( door Thoenes) over de ontwikkeling van de AGW hypothese. Je hebt zelf te selectief gelezen.
Maar zoals eerder gezegd, ik vind je bijdragen meer hilarisch dan ter zake doende. Voor deze opvatting hoop ik dan wel wat duimpjes-op te verzamelen. Niet op grond van waardering voor de kwaliteit van het gezelschap, maar als aanmoediging om Science Friction een opvolging te geven met een hilarische ‘roman’ getiteld “Het is ‘s morgens kouder dan buiten” waarin verslag zal worden gedaan van de zotte (onlogische) discussies die over klimaatverandering worden gevoerd.
Het verhaal is gesitueerd in het hotel/restaurant van dwk in de Eifel in 2020. Waarin bij toeval een tiental fictieve lieden, wetenschappers, politici, journalisten, actievoerders in de herfst vroegtijdig zijn ingesneeuwd. De windmolens laten de energievoorziening afweten. De gasten van dwk gaan in discussie met elkaar naar het model van de ‘decamerone’.
Twee hoofdstukken over de setting zijn uitgeschreven. Die wil ik belangstellenden al wel toezenden maar dan met de uitnodiging om materaal aan te dragen voor de volgende hoofdstukken waarom de huidige klimaatdiscussie van de zotte is.
Mijn Duitse collega’s denken dat het een best-seller kan worden. Anders dan ‘Science Friction’ waarin te veel wetenschappers, bestuurders, politici op het hart worden getrapt.
De meer humoristische benadering is wellicht de betere aanpak om het heersende doomsday syndroom te doorbreken.
Thoenes begint over duimpjes. Op zich niet zo raar als ik dan wijs op het aantal gelijkgestemden alhier? En als Thoenes langdurig stilstaat bij Geloof en Bijgeloof is het dan raar dat ik een vergelijking met een sekte trek? Thoenes maakt toch duidelijk een claim dat hij het ware geloof uitdraagt en de rest van de wereld die is gek of deugd niet. En het is alhier toch immers maar een kleine groep die het eigen sterk geloof heeft ontwikkeld en afzet tegen de gevestigde orde. Toch? Een echte sekte is het natuurlijk niet, een charismatische leider ontbreekt en de leer is eerder oud dan nieuw te noemen.
En wat geschiedvervalsing betreft: Laat ik uitgaan van de wiki definitie:
indien het verloop van historische gebeurtenissen opzettelijk anders worden beschreven dan hoe die in de werkelijkheid zijn gebeurd. Iemand die geschiedvervalsing pleegt doet dit vaak uit politieke of ideologische motieven.
Tja ik denk dat het laatste in ieder geval waar is, en ik denk ook dat het opzettelijk is. De weergave van Thoenes is ver van de werkelijkheid. En als Thoenes nu zegt: “ik had het zo niet bedoeld” dan wil ik best geschiedvervalsing intrekken.
En mooi Arthur dat je kan lachen om mijn bijdragen. Democratie en risicoanalyse, daar heb ik het over. Hilarisch toch?
Herman 3-7 2016 5.36 pm
Geloof me, Thoenes in ik komen uit de zelfde Delftse ingenieurs school procestechnologie (1950) Een destijds onconventionele school geleid door Hans Kramers. We zijn opgeleid in de zelfde traditie dat we waarheidsvinding nastreven. Maar daarnaast ook als ingenieurs die iets praktisch willen bereiken. Dick en ik zijn het ook niet altijd met elkaar eens en voeren soms heftige disputen. Maar we gaan niet schimpen zoals jij doet. Het is onzinnig om te veronderstellen: Iemand die geschiedsvervalsing pleegt doet dit vaak uit politieke of ideologische motieven. Dick en ik zijn primair noch politiek noch ideologisch gemotiveerd. We hebben beiden van deze benaderingen een afschuw.
Inderdaad ik vind de grondslagen van je bijdragen over democratie en risico analyse overwegend hilarisch.
Van mensen die waarheidsvinding hoog in het vaandel hebben staan zou je toch verwachten dat ze ook kritisch naar hun eigen opvatting kijken en dat niet gaan verkondingen als absolute waarheid. En wat schimpen betreft…. Ik denk dat ik zover ik mij kan herinneren je daarop niet op heb mogen betrappen. Waarvoor hulde. Maar wat te denken van je collega sceptici? Nu valt het met Thoenes ook nog wel mee, maar laten we binnen dit blog blijven: Zullen we het blog eens doorlopen? Wie begint met schimpen vraag ik mij dan af. Maar afgezien van dat:
Wie denkt de democratie wat betreft het energieakkoord meent te mogen bekladden verdient een grote draai om zijn oren. En daarom herhaal ik 1 van mijn eerste reacties hieronder volledig en laten de schimpen een waarschuwing zijn:
“Tja, en dan hebben we natuurlijk nog steeds de terugkomende hardnekkige bewering dat het energieakkoord buiten de democratie is gehouden. Het blijft een lachwekkende giller. De waarheid is natuurlijk anders.
Wij, de meerderheid van het volk heeft in grote getale aangegeven duurzame energie te ontwikkelen. Al jaar en dag is die 14% duurzaamheidsdoelstelling bekend, al sinds de vorige eeuw. Al jaar en dag bouwen wij windmolens en al jaar en dag verspillen wij daar miljarden subsidie aan. Wij, een grote meerderheid van het volk heeft opdracht gegeven om uitvoering te geven aan die 14% duurzaam door de verkiezingsuitslag in 2012. Dit heeft geleid tot een regeerakkoord en de uitvoering daarvan in een energieakkoord.
Zo democratisch als wat. “Het volk is gehersenspoeld!! ” brullen de onderbuikers dan. Natuurlijk. “Ze wisten de kosten niet ! ” Ach ja natuurlijk, de kosten.
Al jaar en dag weten we wat wij voor park Gemini(600MW) moeten ophoesten. 4,5 miljard. Het bedrag staat al jaar en dag op wikipedia. Hoezo we wisten het niet?
Het energieakkoord is natuurlijk het absolute toppunt van democratie. Tja, dat een ietwat luidruchtig groepje boze blanke oude mannetjes het niet ziet zitten…. Ach. “
Hierboven vallen de woorden “risico-analyse” en ook “democratie”.
Het eerste:
de toekomst kennen wij niet en zeker niet het klimaat. De enige zinvolle actie is daarom het aanpassingsvermogen te maximaliseren. Mensen doen dat met technologie en energie. Verminderde energievoorziening (waar het energieaccoord in voorziet) verhoogt de kwetsbaarheid.
Democratie:
die vereist eerlijke voorlichting aan de kiezers. Helaas is daar inzake klimaat en energie geen sprake van.
Nog een opmerking: religies hanteren postmortale afrekening. Met hemel en hel kan je echter niet meer aankomen. De (in de kern religieuze) milieubewegingen hebben hel en hemel geprojecteerd op het nageslacht. Die windmolens moeten wij plaatsen voor onze kinderen.
Dat we de toekomst niet kennen ben ik met je eens David. Maar voor de toekomst van het klimaat gaat de maatschappij af op de verwachtingen van de wetenschap. Wat kan de maatschappij anders? Je hebt het over maximaal aanpassingsvermogen, ja dat klinkt goed zolang je een maximaal gevulde buidel hebt. En verminderde energievoorziening? Dat mag je toelichten, Gert Jaap van Ulzen beweert op een ander draadje dat er namelijk een woest surplus aan stroom is…..
Democratie:
Vereist dat een eerlijke voorlichting aan de kiezers? Ik weet het niet maar volgens mij moeten we het altijd doen met verwachtingen, en altijd is het op basis van plannen voor de toekomst. Hoe eerlijk kan je zijn over de toekomst? Je zegt het hierboven zelf al, de toekomst kennen wij niet. Maar is er nu iets wat je werkelijk stoort aan voorlichting aan de kiezers?
En vertel David, welke voorlichting qua energie en klimaat problematiek is niet juist? Hoe stel je dat voor, een eerlijke voorlichting? Het is toch altijd gekleurd door deels een eigen ideologie en deels op basis van de algemene opvatting der wetenschap?
Toevoeging. David ik lees 100% mening vanuit de onderbuik. Maar werkelijk nergens wordt je concreet. Zou je met een aantal feiten kunnen komen. Wat, waar en wanneer?
Herman Vruggink eist van mij dat ik de gehele klimaatgeschiedenis nogmaals uitvoerig vertel, terwijl je die in elk goed klimaatboek kunt lezen. De geschiedenis van de AGW hypothese heb ik samengevat in mijn reactie van Juli 1, 2016, 10:48 p.m. Ik zal toch nog een paar punten toevoegen.
De broeikastheorie is alleen bewezen in het laboratorium. Deze theorie, toegepast op de aardatmosfeer (de AGW-theorie), is inderdaad uitgebreid weerlegd door de temperatuurmetingen. In de jaren 1940-1980 ging de gemiddelde wereldtemperatuur omlaag (0,2 graad) terwijl het CO2-gehalte van de atmosfeer sterk steeg (310-340 ppm). Deze informatie is voldoende om de theorie volledig te ontkrachten. Maar ook daarna konden alle klimaatmodellen van het IPCC (gebaseerd op de AGW-theorie) de gemeten temperaturen niet verklaren.
In de geologische geschiedenis volgde de veranderingen in de CO2-concentratie die in de temperatuur met een vertraging van ongeveer 800 jaar. Maar dat zegt niets over het heden.
Dat we nu niet zeker kunnen weten dat de CO2-stijging veroorzaakt wordt door menselijke uitstoot (ook al lijkt dat aannemelijk), komt doordat we de vier grootste natuurlijke CO2-stromen, die een orde van grootte groter zijn dan de menselijke uitstoot, niet nauwkeurig genoeg kunnen bepalen. Deze vier processen zijn de opname door planten en door koud oceaanwater, de productie door rottende gewassen en de ontgassing uit warm oceaanwater. Deze processen variëren betrekkelijk onafhankelijk van elkaar. De natuurlijke opname is bijvoorbeeld de laatste halve eeuw merkbaar gestegen en we weten niet waarom. Een mogelijke oorzaak is de groeiende biomassa.
Dan wil ik hier nog iets aan toevoegen dat velen vergeten. De broeikastheorie is gebaseerd op de gedachte dat het aardoppervlak de van de zon ontvangen energie voornamelijk als infraroodstraling uitzendt en dat deze in de atmosfeer wordt geabsorbeerd door broeikasgassen. Dat is niet juist. De belangrijkste mechanismen van energieoverdracht van het oppervlak naar de aardatmosfeer zijn verdamping van water, gevolgd door condensatie, en convectie. Boven oceanen is het voornamelijk verdamping. Boven vochtige grond zijn het verdamping, convectie en een klein beetje straling. Boven droge woestijngebieden zijn het convectie en straling. De stralingsbijdrage is minder dan 10% van het totaal. Daardoor hebben broeikasgassen (voornamelijk waterdamp en een klein beetje CO2) een veel kleiner effect dan men volgens de broeikastheorie zou verwachten. Die gaat namelijk uit van een wereld die voor 100% uit droge woestijn bestaat, waar bovendien de convectie wordt onderdrukt (hoe, zou ik niet weten).
Door al deze processen wordt energie doorgegeven naar de hoogste lagen in de atmosfeer en vandaar als straling uitgezonden naar het heelal. Het zijn vooral hoge wolken en CO2 die voor deze uitstraling zorgen. Meer CO2 verlaagt de temperatuur van de toplaag van de atmosfeer.
Op Juli 1, 2016, 10:48 p.m noemt Thoenes dan wel in een reactie Arrhenius maar vervolgens maakt hij een reuzensprong naar de jaren tachtig en negeert daarmee de stapels papers (ik heb slechts enkele voorbeelden gegeven) en de toen al algemene opvatting onder klimaatwetenschappers in de jaren zestig en zeventig. Let wel, in een periode dat het helemaal niet opwarmde. Doen voorkomen dat pas in de jaren ’80 deze theorie weer van stal werd gehaald is lariekoek. De theorie is nooit weggeweest. Het kan wel zijn dat in de jaren tachtig pas echt een brede consensus ontstond, een uitleg die Rörsch er aan geeft, maar zo heb ik dat Thoenes dat niet horen zeggen.
In de jaren 1943(1940??) -1970 (1980??) ging de gemiddelde wereldtemperatuur inderdaad omlaag (0,1 – 0,2 graad) terwijl het CO2-gehalte van de atmosfeer sterk steeg.
Volgens Thoenes zou daarmee uitgebreid de AGW theorie zijn weerlegd door de temperatuurmetingen. De klimaatwetenschap steunt deze opvatting niet en denk dat een dergelijke Hiatus periode in die tijd mogelijk was. (Nu niet meer).
Maar ik vind het prima, ik accepteer elke theorie, zolang je maar niet gaat roepen dat het zo is want dan wordt het niets anders dan een eigen klimaatgeloof zonder bewijs. En zou de natuurlijke opname bijvoorbeeld de laatste halve eeuw merkbaar zijn gestegen? Dat kan zijn, maar als we niet goed weten waarom hebben we ook geen flauw idee of dit zo blijft. Er zijn de nodige experts op dit gebied die juist veronderstellen dat dit wel eens tegen kan vallen….. En dan zijn de rapen gaar…. Welke garanties durft Thoenes af te geven?
Volgens Vruggink praat ik lariekoek, probeer de lezers voor de gek te houden, enz. Hij vindt wel dat ik garanties moet geven. Waarom zou ik garanties moeten geven? Ik ben maar een gewone onderwijzer, ik probeer dat wat ik lees in begrijpelijke taal samen te vatten. Eigenlijk vind ik dat ik dat vrij aardig heb gedaan.
Maar ik heb nu genoeg van dat diepgewortelde wantrouwen. Daar is geen kruid tegen gewassen. Alles wat ik zeg wordt toch verdraaid. Ik word voortdurend zwart gemaakt omdat Vruggink het niet begrijpt. Ik stop ermee. Je bent vrij om en betere onderwijzer te zoeken.
Dat je er mee zou stoppen heb je al eens vaker beloofd. Maar blijkbaar kom je daar toch steeds weer op terug. (Gelukkig maar :) )
Op juli 2, 2016 10:52 pm schets ik de volgende mogelijkheden:
a. Thoenes heeft nooit de moeite genomen een letter over dit onderwerp te lezen,
b. Thoenes is vergeetachtig,
c. Thoenes wil zijn toehoorders verhaaltjes op de mouw spellen.
U mag het zeggen.
Van Rörsch begrijp ik dat het maar een detail is en ik het dus blijkbaar moet zoeken in een slordigheid. dus optie
d. onzorgvuldigheid,
komt daar nog bij.
Waarom vallen over een detail? Het punt is dat er een verhaal wordt neergezet alsof bij toeval ergens in de tachtiger jaren er iemand een ingeving kreeg over AGW… Hiermee wordt een totaal verkeerde beeld geschapen.
En ja, Dick Thoenes heeft absoluut een verhaal geschreven in begrijpelijke taal zoals hij zelf ook zegt. Zeker. Zo duidelijk dat ik zelfs kon begrijpen dat het nogal rammelt.
En waarom zou ik om garantie vragen aan iemand die bij hoog en laag beweert dat het absoluut veilig is en geen kwaad kan? Als iemand zo zeker is dat het absoluut onzin is die AGW dan durf je toch ook je hoofd daar toch zeker wel onder te verwedden?
Ga je de vragen zelf beantwoorden, Vruggink? Niemand reageert op je intriges?
Na de Fukushima ramp heeft Merkel een “ethische commissie” ingesteld om te oordelen over de Duitse kerncentrales. In die commissie hadden o.m. twee bisschoppen zitting, maar nul ingenieurs.
Wetenschap is een misleidende term. Er zijn dingen die we exact weten (energie) andere zaken zijn in onderzoek (voortschrijdend inzicht, twijfel en debat) en op sommige vragen krijg je nooit antwoord (het terrein van de kerk)
Milieubewegingen beroepen zich -evenals anti rimpelcremes- op wetenschap . Maar welke? Mede door de ontkerkelijking zijn milieubewegingen in de kern religieuze organisaties geworden: ze schetsen zonder de noodzaak tot onderbouwing (geloof immers) groene vergezichten of de doem van een instortend eco-systeem.
COP21 was een concilie. De westerse wereld werd een theocratie toen milieubewegingen plaatsnamen aan de onderhandelingstafel. De politiek heeft panisch en voortijdig besloten tot het energie accoord: sacrale handelingen.
Nu zitten we met de gebakken peren.
Toevoeging:
1. het plaatsen van windmolens en zonnepanelen behoort tot de sacrale handelingen
2. volgens de (in de kern religieuze) milieubewegingen moeten wij dit doen voor “de toekomst van onze kinderen” .
Maar die toekomst kennen wij helemaal niet en die kenden we ook nooit.
Eerder noemde ik al, dat de milieubewegingen God vervingen door “Moeder Aarde”. Welnu , hemel en hel zijn vervangen door “de toekomst van onze kinderen” ook wel “duurzaamheid” genoemd. De overeenkomst is de postmortale afrekening. Hiermee kan kritiekloos tot handelen kan worden aangezet, geen onderbouwing nodig, verantwoording is onmogelijk. Kassa.