Dwarsliggers

 

Dwarsliggers … noodzakelijk om het rechte spoor te houden.

Een gastbijdrage van Pjotr (België).

Sinds de Verlichting, in het Duits ‘Aufklärung’, hebben we een lange weg afgelegd die we voor deze bijdrage samenvatten met de woorden ‘minder geloven, meer weten en terug naar af. Deze evolutie leidde aanvankelijk tot een bloei in de exacte wetenschappen, die vervolgens zorgde voor meer materiële welvaart. En zoals altijd kwam er dan een moment waarop deze evolutie doorschoot. Waarop iedereen de indruk kreeg dat alles mogelijk was.

Mei ’68 was het keerpunt. Té veel welstand leidde tot een verlies aan realiteitszin. Het leven was Vrijheid en Blijheid. Over ‘mei ’68 en de grote afbraak’ volgt nog een uitgebreid artikel. Maar er kwam nog een tweede fenomeen bij: terwijl de technologie verder doorgroeide en het leven alsmaar gemakkelijker werd, bleef een geestelijke leegte die opgevuld werd met pseudo-weten. Wetenschap met alle kenmerken van het geloof zoals we het dachten afgeworpen te hebben. De maakbare mens stond centraal en wat niet kan bewezen worden, moet men geloven.

Vandaag is deze drang om onderzoek te vervangen door gedeelde overtuigingen zeer sterk aanwezig. Wetenschap op basis van onderzoek wordt vlot vervangen door wetenschap bij consensus. Als we maar met genoeg zijn om iets te geloven, zal het ook wel juist zijn.

Dwarsligger De Beuckelaer schreef naar aanleiding van de introductie van klimaatlessen in ons onderwijs volgende korte tekst:

Men heeft ooit aan Kant gevraagd wat volgens hem de kerngedachte achter de ‘Aufklärung’ (Verlichting) was. Hij heeft het antwoord gegeven in een kleine bladzijde zeer intelligente commentaar. Die centerde rond ‘Sapere Aude’ (durven weten), een uitdrukking die Horatius al in zijn ‘Epistolae’ gebruikt had. Zoals bij Kant niet ongewoon: hoe langer je daarover nadenkt hoe meer zin het maakt! Dat was inderdaad HET nieuwe. Niet meer veilig schuilen onder de mening van autoriteiten en de meerderheid of achter religieuze dogma’s, maar ZELF de verantwoordelijkheid nemen om te observeren, te denken, te debatteren en dan tot conclusies te komen.

Dat laatste noemen we weten. Daarbij altijd de beperktheid van het eigen weten voor ogen houden en dus die conclusies voor revisie open laten.  Dat was een veel ingrijpender verandering dan wij ons vandaag kunnen voorstellen. Daarop steunde de fascinerende, stormachtige ontwikkeling van de wetenschap, het denken in het algemeen en ook (dat wordt wel eens vergeten) onze benadering van het fenomeen religie. Daardoor werd weergaloze vooruitgang in zowel welzijn als welvaart mogelijk.

Let wel, ook hier gaat het om observeerbare, meetbare effecten. De huidige generatie, die als geen andere de mond vol heeft van “de verlichting”, is nu volop bezig de verworvenheden van diezelfde verlichting te perverteren, te vergiftigen en te ondermijnen. Dé methode is ‘Orwelliaans’ taalgebruik. Een onafhankelijke, stevig op de bodem van de verlichting staande geest ziet het heel duidelijk gebeuren: het dogma is terug van nooit echt weggeweest.

Vrijwel alle ondeugden die de katholieke kerk ondertussen, onder grote pijn, afgezworen heeft, zien we momenteel terugkeren met een nieuwe naam en in een fleurig vrijzinnig-progressief kleedje: Het dogma, de index, de excommunicatie, de ‘autodafe’, de boekenverbranding, de wurggreep op de wetenschap, het onderdanig maken van de politiek, en zelfs de ‘onfeilbaarheid van de paus’ (in deze context klimaatalarmist Van Ypersele de Strihou)’; ze zijn allemaal terug, met ronkende nieuwe namen. Ze worden nu niet meer gepropageerd door met brokaat bepantserde prelaten, maar door vrijzinnigen, auteurs met twijfelachtig talent, filmsterren, journalisten, popzangers, opportunistische politici en … onze scholen.

De ideeën van de anti-verlichting worden, net zoals in de middeleeuwen, verspreid door fanatieke geobsedeerde bedelmonniken met veel meer acteertalent dan inzicht. Leonardi di Caprio zei onlangs, onder luid applaus, dat iemand die de klimaatverandering loochent geen openbaar ambt mag bekleden. Niemand durft vragen wat de heer di Caprio dan wel over klimaatverandering weet. Hij is immers mainstream en dus onaantastbaar.

Vooral acteurs hebben een fabelachtig talent voor het vinden van de mainstream; anders hebben ze geen werk. Ontelbare mensen zien de onzin en houden desondanks hun mond. Want niemand waagt het nog de collectieve waanzin met wetenschappelijke argumenten te confronteren. Niemand ‘durft nog weten’… Adieu verlichting!

Willen onze scholen ook de Verlichting terugschroeven? Freelance journalist Jan Jacobs, schreef over de invoering van klimaatlessen in de scholen een artikel en stuurde het onder meer naar mandatarissen die in het Vlaams parlement het onderwijs van nabij volgen (een uittreksel):

De laatste vijf jaar heb ik mij verdiept en gespecialiseerd in de klimaatproblematiek en de daarmee onlosmakelijk verbonden energiepolitiek. Deze e-mail, die ik richt aan vrijwel alle scholen, is het resultaat van een diepe bezorgdheid over wat er in onze scholen aan klimaatonderricht wordt gegeven. Wat mij treft is de eenzijdigheid en het totaal gebrek aan debat in deze materie. Dat is volgens mij in tegenspraak met de eindtermen. Of vergis ik mij?

Onlangs ben ik naar een lezing geweest van leraar geschiedenis Pieter Boussemaere, die les geeft aan de VIVES hogeschool. De man heeft een in mijn ogen zeer omstreden en polemisch boek geschreven: “Eerste hulp bij klimaatverwarring”. Met deze lezing trekt de heer Boussemaere Vlaanderen rond om zijn eenzijdige klimaatboodschap te verspreiden in de scholen.

Ik hoop echt dat ons onderwijs meer is dan een doorgeefluik van zeer eenzijdige en wetenschappelijk heel erg betwiste standpunten. Zo zijn er niet minder dan 1350 wetenschappelijke papers die Bousemaere tegenspreken. Er zijn NASA astronauten en giganten van de wetenschap, klimatologen en meteorologen en een petitie met bijna 32.000 wetenschappers die openlijk twijfelen aan dergelijke klimaat doemberichten. De brief van 49 voormalige NASA wetenschappers en de brief van 16 wetenschappers waaronder Nobelprijswinnaar Giaever die openlijk hun twijfels naar buiten brengen. (nvdr: volgens de vorig ombudsman van De Standaard zijn dat personen die wetenschappelijk niet relevant zijn en daarom best niet te veel aandacht krijgen).

Het doel van het argument of debat moet niet de overwinning zijn maar wel vooruitgang.

Joseph Joubert.

Laten we dit vooral niet vergeten en erop toezien dat in onze scholen, de kinderen, maar ook het onderwijzend personeel volop gaan voor een samenleving waarin de andere mening ook aan bod mag komen. Voor lezers die nieuwsgierig genoeg zijn en durven weten is de korte bijdrage van de Nederlandse klimaatrealist Hans Labohm eveneens aanbevolen: hier lezen.

Nog even dit: Op het klimaatdebat met klimaatalarmisten en klimaatrealisten dat we organiseerden in Affligem (mei 2015), werden alle studiediensten van de politieke partijen uitgenodigd. Slechts de studiediensten van CD&V en N-VA hadden daar belangstelling voor. Groen niet, die vinden een wetenschappelijke discussie over hun geloof overbodig. Nadien vond enkel N-VA het nuttig om een klimaatrealist uit te nodigen om voor een honderdtal geïnteresseerde partijleden een presentatie te geven. Toen de spreker vroeg wie er bereid was om onze welvaart op het spel te zetten voor klimaatmaatregelen die nauwelijks iets zullen veranderen, was er welgeteld één (ouder) lid dat zijn hand opstak. Dat was toen. Op de recente brief van journalist Jacobs volgende een reactie van N-VA mandatarissen die begon met:

 Allereerst wensen wij te benadrukken dat klimaatnegationisme ons blijft verbazen (1).

Noot (1): het gebruik van een term als ‘klimaatnegationisme’ verraadt de onwetendheid van de ondertekenaars. Onwetendheid die veroordeelt zonder weten. En dat is zelfs geen verwijt, wanneer men ten minste zou beseffen hoe complex het klimaat is. Het weer kunnen we niet eens over een periode van één week redelijk juist voorspellen – behalve in Zuid Afrika waar de zon elke dag schijnt – maar een klimaatverandering die tientallen en zelfs honderden jaren in beslag neemt zullen we wel eens voorspellen?

Van de gezonde nieuwsgierigheid (om te weten) blijft er ook bij N-VA niet veel meer over. De mainstream is inderdaad zo veel gemakkelijker dan veranderen en men wint inderdaad meer zieltjes via het geloof dan door te durven weten.

En dat zullen we dus laten uitleggen door leerkrachten die enkel de kennis bezitten van het moderne bijbeltje van enkele tientallen bladzijden inclusief didactische prentjes waar dé waarheid in staat? Is dat geen verkleutering van een zeer complex probleem? Of anders gezegd, is dat niet een beetje te hoog gegrepen?

Stel u even voor dat een leerkracht die deze lessen moet geven, op het einde van de eerste les zou vertellen dat wat hij/zij zopas vertelde eigenlijk maar een deel van het verhaal was. Dat er ook wetenschappers zijn die de klimaatverandering op een heel ander manier benaderen en hij/zij zelf ook wel een beetje twijfelt aan wat nu juist is. Verwarrend toch die twijfel, maar wellicht een even belangrijk deel van de waarheid. Helaas stond het bijbeltje reeds vol met waarheden die we moeten geloven.

Aldus Pjotr.

Bron hier.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

 

 

Virusvrij.