Eergisteren rapporteerde Rypke Zeilmaker over de Blue Green Summit: ‘How Conservatives make the Best Conservationists’, die woensdag plaatsvond in Brussel op initiatief van de ‘Alliance of Conservatives and Reformists’ (Acre). Rypke’s indrukken waren niet onverdeeld gunstig.
Ook Myron Ebell, leider van Trump’s transitieteam inzake EPA (‘Environmental Protection Agency’), over wie ik onlangs berichtte, was daar te gast als spreker.Zijn bezoek werd opgeluisterd door demonstranten die zich, nog immer in de ban van de opwarmingshype, luidkeels keerden tegen het beleid van de nieuwe Trump-administratie.
Op welhaast stoïcijnse wijze herhaalde Ebell tegenover klimaatgeagiteerde journalisten zijn eerdere boodschap dat de VS zich zou terugtrekken uit de klimaatovereenkomst van Parijs en andere maatregelen, die door hen ongetwijfeld als vloeken in de kerk werden beschouwd. Zie hier.
De klimaatadviseur van de Europese Commissie, Jos Delbeke, bekritiseerde de uitspraken van Myron Ebell. Daarbij bleef hij keurig binnen de grenzen van de politiek correcte Europese waandenkbeelden over het klimaat. Hij noemde Ebell ‘eigenlijk toch wel een beetje wereldvreemd … Iedereen is bezorgd over een probleem dat zich aan het manifesteren is [Noot HL: Welk probleem is zich aan het manifesteren?]. … Zijn ideeën hebben niets te maken met klimaat … maar de problemen in de fossiele brandstoffen. Het terugtrekken uit het Parijs-akkoord zal nog jaren duren [Noot HL: Ebell heeft aangegeven dat dat op korte termijn mogelijk is.] … De grote verworvenheid van Parijs is dat China en de opkomende industrielanden aan boord zijn gekomen [Noot HL: China heeft verklaard tot 2030 niets te zullen doen. Andere landen hebben slechts intentieverklaringen afgegeven, maar geen verplichtingen aanvaard.] … Het huidige Amerikaans beleid zal tot een internationaal isolement leiden. [Noot HL: Het isolement van het machtigste en rijkste land op aarde? ‘De muis die brulde!’] …
Men kan zich afvragen in wat voor een geopolitieke en klimatologische fantasiewereld de EU leeft. Men zou toch veronderstellen dat deze intelligente en goed-opgeleide vertegenwoordiger van het Europese standpunt enig gevoel zou hebben voor de verhoudingen in de wereld en ook kennis zou hebben genomen van de belangrijke ontwikkelingen die in de klimatologie gaande zijn, in het bijzonder ten aanzien van de opwarmings’pauze’ of hiatus. Niets van dat al! Hij verkeerde nog steeds in de greep van het ‘verschrikkelijke-door-de-mens-veroorzaakte-opwarming-van-de-aarde-syndroom’. Zo’n twintig jaar afwezigheid van significante opwarming en een ‘consensus‘ onder het merendeel van gekwalificeerde wetenschappers dat er geen sprake is van catastrofale opwarming, hebben hem en de Europese Commissie nog niet van gedachten kunnen veranderen. Cognitieve dissonantie?
Voor zijn gesprek met de Belgische TV zie verder hier.
Het bevestigt maar eens te meer dat het beleid/bureaucratie een mammoettanker is die moeilijk van koers is te veranderen.
In mijn jongere jaren was ik een geestdriftig voorstander van de Europese integratie. Maar de irrealistische standpunten, die de EU bij monde van mensen als Jos Delbeke thans verkondigt, doen mij gruwen en sterken mij in het gevoel dat de patiënten het beheer van de psychiatrische inrichting hebben overgenomen. De Europese idealen van weleer hebben uiteindelijk een monster gebaard, onder meer in de vorm van prioriteit voor decarbonisering, waarvoor de economie op de schop moet, met onvoorstelbaar welvaartsverlies. Gelukkig doet Europa op vele gebieden nog steeds goed werk! Dat mogen we niet vergeten! Maar op klimaatgebied is Europa een hopeloos geval.
Hoe zou het toch komen dat de burgers een toenemend wantrouwen koesteren ten aanzien van ‘Europa’?
Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.
Wat wij overal waarnemen is een nadruk op verpakking met veronachtzaming van de inhoud. Je zou kunnen zeggen: wij reageren als PR medewerkers die nooit een vakinhoudelijke cursus hebben gevolgd. Alleen zo is te geloven dat gratis energie van wind en zon ons het paradijs gaat opleveren. Wij delen de wereld in volgens “goed” of “fout” zonder naar de realiteit te kijken. Wat milieubewegingen beweren is bij voorbaat juist, maar grote concerns die onze welvaart genereren zijn verdacht. Tussen wetenschap en maatschappij bevinden zich thans eveneens PR bureaus en subsidie verstrekken bureaucratie. Niets is derhalve meer wat het lijkt. Kuddevee houd je in toom door het collectief angst aan te jagen. Traditioneel dempte de kerk de existentiële angst, maar nu is die angst ontdekt als effectief business model. De ontkerkelijking heeft de duivel vrij spel gegeven.
Brussel, Luxemburg, Parijs: Is Jean-Claude Juncker de man die de huidige EU-constructie kan redden? De “nieuwe” politiek Europese roep is concentreren op kernzaken, zo denken nu de “redders” van de Europese Unie. Welke speerpunten dan voor de EU: migratie, financiën en klimaat! Deze 3 genoemde politieke sectoren staan alledrie respectievelijk op politiek-, praktisch- en wetenschappelijkdrijfzand. RadoJC-Frans-Timmermans twijfelt zelfs: http://nos.nl/artikel/2068137-timmermans-twijfelt-of-eu-het-gaat-redden.html
De EU zou wel degelijk kunnen inzetten op energiepolitiek, maar dan wel technologie die werkt en in potentie voldoende kan leveren om de welvaart te handhaven. Maar hier zien we een minder goede kant van onze veelgeroemde democratie: de bevolking is door activisten zoveel angst ingeprent dat brede inzet op kernenergie voorlopig weinig kans maakt. Zelfs FvD houdt zijn energiepolitiek met opzet vaag.
‘Gelukkig doet Europa op vele gebieden nog steeds goed werk! Dat mogen we niet vergeten!’
Poeh! Dat is schrikken.
Heb ik al dat goede werk al die jaren gemist? Of ben ik het mss al vergeten. Toegegeven ik kijk al geen jaren tv meer, luister geen radio en lees geen kranten, dus zou zo maar kunnen. Maar dan zijn er wel heel veel Europeanen die in hetzelfde bootje zitten vrees ik.
Elke Nederlander staat volgens Baudet voor 20.000 garant voor de Grieken. Laat dat even tot u doordringen! Hoe moet je een regering noemen die dit zijn burgers ongevraagd aandoet? Ik weet het wel.
@David, ik heb het vermoeden dat je vind dat ík vind dat Brussel goede dingen doet. Mijn eerste zin is echter een quote vanuit het artikel ;)
Net als jij ben ik het ook absoluut oneens met zo ongeveer alles wat er in de EU besloten wordt. Ook op NL niveau, voor zover Den Haag zelf nog iets te beslissen heeft.
All things considered, is de mening van Ebell a) volstrekt in balans met de amerikaanse volkswil, b) weerspiegelt de verkiezingsuitslag en c) absoluut niet extreem. Ik was vorige maand nog een aantal weken bij familie in Tampa, Florida en heb inderdaad weer vast kunnen stellen dat amerikanen niks hebben met climate change. Geen windmolens, zonnepanelen (Sunshine State !) en E-auto’s ( ja, ok een Tesla gezien). Alleen maar grote SUV’s V6sen, enorme plasmaschermen in huis en ronkende airco’s all the way. Kortom, enorm veel klimaatheidendom, ondanks het zendingswerk van Obama.
Ik schrik weer hevig als ik die uitspraken van Delbeke lees. Dan vraag ik mij af : is deze man nu zo afgericht of is hij bang voor gezichtsverlies of gelooft hij zelf in dat rampensprookje? Wat het ook is, het bevestigt steeds duidelijker dat Europa in dit opzicht leiders heeft die in een parallel universum leven en niet de moeite nemen kennis te nemen van feiten of middelbareschoolnatuurkunde. In een TK-debat over ratificatie van het Parijse Akkoord waren vooral de uitspraken van Van Tongeren verontrustend, want zij weet donders goed welke enorme kosten er aan zitten te komen, maar toonde zich niet geïnteresseerd in de vraag of deze wel op feiten berusten. Nee hoor, deze planeet gaat echt naar de ratsmodee als we niet direct onszelf aan de bedelstaf brengen. Laf dat ze de kosten niet durfde te noemen.
Activisten als Wouter van Dieren pleiten voor een oorlogseconomie om de transitie naar zon- en windenergie snel te bereiken. Dus de broekriem aangehaald en de volledige staalproductie in paalvorm in zee gezet. Roosevelt is het grote voorbeeld, want die dwong de autofabrikanten tot oorlogsproductie.