Wie herinnert zich niet de euforische berichtgeving over de klimaatovereenkomst van Parijs? Alle landen ter wereld waren het er over eens geworden dat de opwarming van de aarde tot 2 graden Celsius, ja liefst 1,5 graden, beperkt diende te blijven. De planeet was gered!
Wat Climategate.nl toen al schreef (zie hier en hier) en nu opnieuw: het was allemaal politiek theater, klimaatpropaganda en nepnieuws, dat kritiekloos door de MSM werd overgenomen. En nu komt de aap uit de mouw. De klimaatovereenkomst implodeert nog voordat de uitvoering is begonnen.
Onder de titel, ‘Als EU achterblijft, dan zoekt Nederland zelf bondgenoten voor klimaat in Californië en Canada’, schreef Ben van Raaij in de Volkskrant.
Nederland luidt de noodklok over het Europese klimaatbeleid. Onder druk van Oost-Europese landen heeft EU-voorzitter Malta de ambities danig teruggeschroefd. Nederland en andere landen zijn daar zo bezorgd over dat ze overwegen vandaag tegen de plannen te stemmen en desnoods samen tot aparte afspraken te komen.
Van de drie drijvende krachten achter het akkoord van Parijs van eind 2015 – de Verenigde Staten, China en de EU – ligt alleen Peking nog vol op koers. …
‘Vol op koers’? China is van plan om tot 2030 niets te doen. De andere landen zijn daarmee akkoord gegaan. Pas daarna zal het pogen de energie-intensiteit (de hoeveelheid energie die nodig is om één eenheid BNP te produceren) te verminderen. Hoe dat zal uitpakken voor de CO2-uitstoot is moeilijk te zeggen.
President Donald Trump staat op het punt het hele Amerikaanse klimaatbeleid terug te draaien en in de Europese Unie dreigt de eerste concrete maatregel op basis van Parijs, de aanscherping van het kwakkelende emissiehandelssysteem ETS, te mislukken. …
Staatssecretaris Sharon Dijksma van Milieu (PvdA) maakt zich grote zorgen. Meer leiderschap en ambitie zijn nodig, zegt ze. ‘Het ETS is ons belangrijkste instrument tegen het broeikaseffect, maar het functioneert niet goed. De prijs van CO2 is zeker 10 keer lager dan waarmee bedrijven zelf rekenen. Te veel bedrijven en sectoren, zoals de cementindustrie, genieten nog gratis emissierechten. En een aantal lidstaten die achterlopen met hun energietransitie willen helemaal geen akkoord.’ ….
[Als er binnen Europa geen overeenstemming kan worden bereikt,] wil Dijksma overstappen op een ‘Plan B’: met een aantal ambitieuze lidstaten, zoals België, Denemarken, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, een Europese kopgroep vormen die een soort eigen ETS gaat opzetten. Mogelijk samen met landen en regio’s die elders in de wereld al werken aan de beprijzing van CO2-uitstoot, zoals Canada en de Amerikaanse staten Californië, Oregon en Vermont.
Om na te denken over zulke coalities (er zijn veel technische problemen, zoals hoe je ETS-systemen kunt koppelen) stelt Dijksma vandaag in Brussel voor snel een Climate First Conference te organiseren waarvoor zowel Amerikaanse en Canadese staten, Zuid-Amerikaanse landen als kleine eilandstaten worden uitgenodigd, en wie weet ook het ambitieuze China. ‘We willen momentum creëren waarmee Europa het klimaatleiderschap kan terugpakken.’ …
Het is wel belangrijk bij de verduurzaming de burgers niet te vergeten, al genereert de transitie 2 procent groei en veel nieuwe banen. ‘Ik heb grote zorgen over het Amerikaanse klimaatbeleid, maar we kunnen wat van de VS leren. Veel mensen stemden op Trump omdat ze vrezen de verliezers van de groene revolutie te worden. Dat moeten we in Europa voorkomen, door mensen die straks wellicht hun baan verliezen alternatieven te bieden.’
Aldus Sharon Dijksma.
Lees verder hier.
Men kan zich afvragen of de PvdA met dit soort voorstellen in verkiezingstijd zieltjes denkt te kunnen winnen. Dijsselbloem heeft onlangs de vérgaande suggesties van Klaver om het gebruik van fossiele brandstoffen terug te dringen, ‘maatschappelijk ontwrichtend’ genoemd. Behoren deze voorstellen van zijn partijgenote Sharon Dijksma niet tot dezelfde categorie?
Over het klimaatleiderschap van Europa kunnen we kort zijn. Dat is altijd al grootpraat en bluf geweest.
Is de vorming van een Europese kopgroep met onder meer Duitsland, het VK en China (!) realistisch? Afgezien van het feit dat May met een BREXIT worstelt en Merkel met Schultz, mogen we aannemen dat beide landen de nieuwe Amerikaanse regering niet tegen de haren willen instrijken. Want zo zal een dergelijk initiatief aan de andere kant van de plas worden gepercipieerd. En wat betreft de rol van China is hiervoor reeds aangegeven dat deze vooralsnog niets voorstelt.
We moeten bij dit alles niet vergeten dat de VS onze belangrijkste, natuurlijke bondgenoot is. Dat betekent dat in plaats van polariserende initiatieven – en dan nog wel van Nederland! – een dialoog met de VS over de toekomst van het klimaatbeleid wenselijk is.
Dat de energietransitie 2% groei en veel nieuwe banen zou genereren is wensdenken. Eerder heb ik al aangegeven dat kosten hoger zijn dan de baten.
Sharon Dijksma vindt dat degenen die hun baan dreigen te verliezen door de groene revolutie, alternatieven dienen te worden geboden. Hoe dan? Dat zijn vrome politieke wensen, die met grote regelmaat worden geuit, maar die in de praktijk nog nooit zoden aan de dijk hebben gezet.
Eerder schreef ik:
Wie de diplomatieke geschiedenis bestudeert, komt al gauw tot de conclusie dat er vaak een grote kloof bestaat tussen beloften/aspiraties, vastgelegd in internationale overeenkomsten, en de werkelijkheid. De klimaatovereenkomst van Parijs is weer zo’n voorbeeld daarvan.
De ambitieuze doelstellingen ter reductie van de menselijke uitstoot van CO2 staan op gespannen voet met de behoefte van een moderne, hoog-ontwikkelde samenleving aan overvloedige en betaalbare energie. Fossiele energie zal nog vele decennia in deze behoefte moeten voorzien. Politici die met alle geweld en onvoorstelbare subsidiestromen het gebruik van dure, onbetrouwbare, hernieuwbare energie willen bevorderen (dat geen enkel aantoonbaar effect heeft op het klimaat), zullen vroeg of laat merken dat een meerderheid van de kiezers dat niet wenst en dat zij daarmee hun politieke carrière in de waagschaal stellen. Zijn kunnen beter op tijd hun draai maken.
Maar voor Sharon Dijksma komt dit welgemeende advies waarschijnlijk te laat.
En al die heisa voor de verschrikkelijke opwarming die maar steeds niet wil komen! Wanneer gaan we nu eens normaal doen?
Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.
Ik moet altijd erg lachen om mevrouw Dijksma.
Mevrouw Dijksma is omhoog gevallen wegens gebrek aan gewicht(?!)
Ieder nieuw initiatief op dit gebied heeft als direct effect dat het de burgers veel geld gaat kosten.
Sorry Bert, ik drukte abusievelijk op het verkeerde icoontje. Ben het helemaal met je eens. Vraag me vaak af hoe komen dit soort onbenullen op zulke belangrijke posities terecht?
Dat werkgelegenheids argument is flauwekul. Het klinkt wel geruststellend dat iets “zoveel banen oplevert”. Maar de kern is dat mensen nuttig werk moeten doen. Als slechts de werkgelegenheid geldt dan moeten we de boekdrukkunst afschaffen en weer kanalen met de hand gaan graven. Eigenlijk gaat het ook niet over werk. We hebben energie nodig. Werk en inkomen zijn nu gekoppeld om klaploperij te voorkomen en een redelijke verdeling van lasten te bewerkstelligen.
Nederland zit traditioneel vol met geestdrijvertjes/wijsneusjes/angsthaasjes, uiteraard ook m.b.t. het klimaat. Kijk o.a. maar naar het aantal politieke partijtjes dat meedoet aan de verkiezingen.
Ik vroeg aan een buurman, die zonnecollectoren op het dak van zijn huis had laten plaatsen of ze wel bevielen. Enthousiast vertelde hij mij dat hij daar wel profijt van had. Toen ik hem vroeg hoeveel dan wel en wat de terugverdientijd van die dingen was, drong niet tot hem door wat ik bedoelde. Kortom, rendementsdenken is taboe bij CO2-dienaartjes.
Eind jaren ’60 hing in het rekencentrum van een Nederlands instituut de spreuk: “to err is human, but to really fool things up requires a computer” . In analogie daarmee stellen we vast dat mensen weliswaar tot rede in staat zijn en bewustzijn bezitten maar daarmee ook slachtoffer kunnen worden van fantasieën. Mevrouw Dijksma is daar een duidelijk voorbeeld van. Honden en katten kan je geen klimaat alarmisme aanpraten, bedoel ik maar. Hoger (langduriger) opgeleiden zijn ook vatbaarder voor dit alarmisme, helemaal een intrigerend gegeven.
Hoewel klimaat/CO2/energie verrassend géén “hot”-thema is in de verkiezingen, is dogmatisch klimaatmarxisme volop te horen op de linkse NPO-radio1. Nu vanochtend weer met het radio1-NEPNIEUWS, dat op Antarctica 2 jaar geleden een temperatuur van 17 grC is gemeten…………????????????
Dit terwijl in zelfde periode er de koudste temperatuur ooit werd gemeten: http://principia-scientific.org/antarctica-records-unofficial-coldest-temperature-ever/
Groene banen?? Is mevrouw Dijksma wel goed bij haar hoofd? Een voorbeeld, weliswaar extreem, is dat van Gemini windpark dat 100 werknemers in de exploitatiefase zal hebben. De subsidie is € 300 miljoen per jaar. Ergo: € 3 mln/werknemer. Een gemiddelde baan in de zorg kost € 50.000/jaar. Dus kost 1 Gemini-baan 60! banen in de zorg. In andere landen en betreffende andere banen kwamen onderzoekers op tenminste 2 banen in ruil voor 1 groene baan.