VNO NCW klimaat2

Onder de titel, ‘De 11 megagetallen achter de operatie Nederland van het gas af’, publiceerde VNO/NCW onlangs op haar website:

We moeten van het gas in Nederland. Daar is iedereen [Noot HL: Het Eco Industrieel Complex dat slechts voor zichzelf spreekt.] het inmiddels wel over eens. Maar hoe trek je 330 biljard [Noot HL: Een biljard is 1000 biljoen, dus 1.000.000.000.000.000 ofwel 10 tot de macht 15] joule duurzaam uit het stopcontact? De echte keuzes moeten nu gemaakt worden.

Donald Trump mag dan per decreet een streep gehaald hebben door de klimaatplannen van zijn voorganger, in Nederland staan klimaat en de overgang naar duurzame energie wel degelijk op de agenda. [Noot HL: De muis die brult! Gelukkig staat Nederland pal waar het om het redden van de planeet gaat!] ‘Wellicht de meest urgente en meest universele uitdaging is de noodzaak om onze economie klimaatneutraal te maken.’ Geen uitspraak van een kopstuk van het traditionele groene front, maar de uitsmijter van Klaas Knot, president van De Nederlandsche Bank [Noot HL: Een algemeen erkend deskundige op het gebied van energie en klimaat.], tijdens de presentatie van het DNB-jaarverslag. Wat hem betreft wordt een groot deel van de economische groei geïnvesteerd in klimaatmaatregelen. [Noot HL: Geen effectiever middel om de economische groei om zeep te helpen dan klimaatbeleid.]

Ik pik enkele elementen uit het VNO/NCW-verhaal:

43.000 windmolens zijn nodig als heel Nederland op windenergie zou overgaan.

Als Nederland wil overschakelen op groene energie dan moet er fors geïnvesteerd worden. Adviesbureau McKinsey rekende uit dat daar 200 miljard euro voor nodig is tot 2040. Dat komt ook in de buurt van de inschatting die ondernemers maakten. De ruimte voor die investering is er: op de overheidsbegroting kan jaarlijks 7 miljard euro vrijgemaakt worden om de energietransitie te bekostigen. …

Lees verder hier.

Ik moest onmiddellijk aan Olivier B. Bommel denken: ‘Geld speelt geen rol, jonge vriend.’

Maar ook: ‘Waar heb dat nou voor nodig?

Op deze website is, onderbouwd met soliede berekeningen, herhaaldelijk betoogd, dat aanbodgestuurde, van de wind afhankelijke stroomproductie geen of nauwelijks CO2-uitstoot bespaart, een veelvoud kost van de huidige stroomvoorziening, en nog steeds fossiele stroomproductie nodig heeft als back-up voor fluctuerende productie van hernieuwbare energiebronnen. Waarom negeert men dit?

Er is geen enkele reden om panisch te doen over een geringe verhoging van de temperatuur. Volgens de mainstream van de milieu-economische literatuur brengt deze per saldo voordelen voor de mens en de natuur. Er is dan ook geen enkele reden om over te gaan tot een honderden miljardenverslindende, draconische energietransitie. De Romeinse Warmteperiode en Middeleeuwse Warmteperiode, die waarschijnlijk hogere temperaturen kenden dan thans, vielen volgens historici samen met hoogtepunten in de menselijke beschaving. En na afloop van de Kleine IJstijd, zo rond 1850, is de temperatuur met zo’n 0,8 graden Celsius toegenomen. De wereldwijde welvaartstoename in diezelfde periode was zonder precedent in de menselijke geschiedenis!

En moeten we in de toekomst vrezen voor verdere, catastrofale opwarming? Volgens de meeste recente ‘peer-reviewed’ literatuur is dat geenszins het geval. Zie hier.

Hoe is het toch mogelijk dat goedbedoelende, intelligente en hoogopgeleide mensen, behorende tot de economische elite van ons land, niet meer naar de feiten kijken – sinds 1998 heeft er geen statistisch significante opwarming meer plaatsgevonden! – en zich voor het karretje van de klimaatalarmisten laten spannen? Het perspectief van genereuze overheidssubsidies zal daarbij ongetwijfeld een rol spelen, maar is m.i. maar een deel van de verklaring. PR in de richting van een door de milieubeweging en media geïndoctrineerde bevolking en politiek is waarschijnlijk een andere belangrijke factor. Maar wij hebben de welvaart in ons land niet te danken aan een bedrijfsleven dat nuchtere feiten negeert. Het is derhalve hoog tijd dat het gezond verstand weer gaat prevaleren.

Kortom, door haar oren te laten hangen naar de klimaatalarmisten is de economische elite van ons land ten prooi gevallen aan de wijdverbreide klimaathysterie en laboreert zij aan een ernstige vorm van collectieve verstandsverbijstering.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hierhierhierhier en hier.