Nederland na vier jaar climategate.nl
Altijd leuk om eens te kijken waar we staan, na vier jaar aan de weg timmeren, en vooruit te kijken naar het komende jaar. Vooral deze jaarwisseling, want 2014 belooft een cruciaal jaar te worden!

Modellen vs waarnemingen va 75 cr 575 kop

De klimaatwetenschap

Afgelopen jaar kwam het vijfde en naar alle waarschijnlijkheid laatste IPCC rapport uit: AR5. Uit de onderliggende literatuur zijn bijzonder opmerkelijke conclusies te trekken.
Dat heeft het IPCC zelf uiteraard niet gedaan, maar dat zal de wetenschappelijke wereld de komende jaren wel gaan doen, vandaar dat er geen AR6 meer zal komen. Want deze conclusies maken korte metten met de allesoverheersende urgentie van het aanpakken van de CO2 uitstoot waarmee de alarmisten jarenlang geprobeerd hebben de politieke agenda te beïnvloeden.

Nic Lewis en Marcel Crok
De kern van deze boodschap wordt hier uitstekend uitgelegd door Nic Lewis en zal binnen een paar weken uitgebreider aan de orde komen in een internationale wetenschappelijke publicatie van Nic Lewis en onze Marcel Crok.
Het lijkt me nuttig om hun werk hier in simpele woorden samen te vatten, want dit is m.i. de beste “assessment ” van de stand van het klimaatdebat.

Heel kort gezegd komt het erop neer dat de invloed van een CO2 verdubbeling op het klimaat (de zg. klimaatgevoeligheid) volgens het IPCC nu kan liggen tussen de 1,5 en 4,5 graden. Ten opzichte van het vorige rapport is de ondergrens 0,5 graad verlaagd. Een best estimate doet het IPCC niet meer, en dit is een “unprecedented” unicum.

De reden hiervoor is de achtergrond van deze nieuwe range: de hoge schattingen komen van de klimaatmodellen, de lage van de werkelijke waarnemingen, en die zijn zo verschillend dat een gemiddelde betekenisloos wordt. Maar duidelijk is dat uit de nieuwste onderzoeken blijkt dat de waarnemingen wijzen op een aanmerkelijk lagere klimaatgevoeligheid dan de modellen, wat de verlaging van de range aan de ondergrens noodzakelijk maakte.

Er is nog wat gesteggel over de vraag of de werkelijke temperatuur nu nog net wel of echt niet meer binnen de marges van de modellen valt, maar iedereen kan aan de grafieken zien dat de opwarmende trend in werkelijkheid véél minder dramatisch is dan de modellen doen geloven. Zeker als je naar de tropen kijkt bij de zg. missing hot spot (het eerste plaatje hierboven). Meer hierover later.
Maar ook dit plaatje uit een eerdere draft van het AR5 laat zien dat de modellen veel meer opwarming voorspellen dan gemeten wordt. Uiteraard heeft dit plaatje het uiteindelijke AR5 niet gehaald:

Waarnemingen vs modelvoorspellingen (opm: de grijze marge is betekenisloos)

Waarnemingen vs modelvoorspellingen (de grijze marge is betekenisloos)

De enige  juiste conclusie is dat de berekeningen van de modellen niet kloppen, iets wat wij al jaren zeggen, maar wat nu dus ook op grond van officiële IPCC rapporten is aangetoond.
Nog een overduidelijk plaatje:

asfgads

Alle modellen zitten flink boven de waarnemingen (rode lijn)

De klimaatgevoeligheid ligt waarschijnlijk ergens tussen de 1,5 en 2 graden, als je van de waarnemingen in de echte wereld uitgaat. Hierin zijn de nieuwste inzichten in de invloed van aerosolen al verwerkt. Als je deze getallen corrigeert door er andere invloeden uit te halen, bv de invloed van de zon, kom je nog lager uit.
Deze opwarming is alleen maar weldadig en neemt dus alle urgentie voor de peperdure CO2 reductie weg!

Het IPCC doet echter het tegenovergestelde: in het hele rapport wordt juist van de hoge gevoeligheid uitgegaan die uit de modellen komt. Dat is uiteraard absurd: wanneer een model de toets aan de waarnemingen niet doorstaat, dient het verworpen te worden en leidt elk gebruik ervan tot nietszeggende resultaten.

De missing hot spot
Een tweede reden om de betrouwbaarheid van de klimaatmodellen ernstig in twijfel te trekken is de discussie over de missing tropical hot spot op climatedialogue.  Daarin is tot nu toe alleen nog maar de vraag over de waarnemingen besproken, maar daaruit valt op te maken dat er maar één enkele afwijkende waarnemingenreeks is die het bestaan van een hot spot niet uitsluit, alle andere (zowel ballon- als satellietwaarnemingen) zijn behoorlijk eenduidig: hij is er niet. Wat ons eerste plaatje ook al duidelijk liet zien.

Wat dat betekent voor de modellen wordt onderwerp van het vervolg van de discussie in 2014, maar mijn mening hierover vindt u  aan het eind van dit hoofdstuk op mijn klimaattheorie site.

De politiek

De noodzaak van een radicale CO2 reductie is zo niet langer te verkopen aan de regeringen van de wereld, met name China en India, die samen duizenden miljarden zouden moeten neertellen voor een reductie van een paar procent. Die overigens, ook volgens het IPCC zelf, geen merkbare invloed op het klimaat zou hebben. Voor het afwenden van alle door de modellen voorspelde onheil zou de hele wereld, inclusief China en India, volgens het IPCC binnen een paar jaar naar een 50% tot 80 % CO2 reductie toe moeten.
Dat is dwaze fictie.
En een stapje van een paar procent in die richting, het maximum dat de wereld zich zou kunnen permitteren, betekent dus een verspilling van duizenden miljarden euro’s. Dat snappen de meeste regeringen in de wereld prima, alleen tot de Europese leiders wilde het tot nu toe maar niet doordringen.

Internationaal
Het is inmiddels ook aan de meest alarmistische kringen duidelijk geworden dat er nooit een groot bindend internationaal klimaatverdrag zal komen. Al in Kopenhagen ging het al helemaal niet meer over klimaat: veruit de meeste aanwezige landen waren gelokt met een pot met honderd miljard per jaar aan “klimaat” geld dat ze zouden krijgen als ze maar zouden getuigen van het IPCC evangelie. Toen dat geld er niet kwam brak de pleuris uit, en sindsdien gaat het daar alleen nog maar over. Elke keer wordt een theoretische vooruitgang geconstrueerd, en zo blijft het zieltogende klimaatcircus  zich ad infinitum doorslepen en houden onze ambtenaren hun snoepreisjes naar de meest exotische oorden.

De EU komt nog wel met een zielige (….) 20 miljard euro gespreid over een aantal jaren maar daarvoor wordt de neus opgehaald door de zo ernstig door de opwarming (die maar niet wil komen..) getroffen landen, na de grote beloftes van het IPCC.

Nederland
Ik ben het laatste jaar behoorlijk diep in de Nederlandse politiek gedoken: energieakkoord, klimaatbeleid en de euro problematiek waren reden genoeg om flink aan de weg te timmeren.

Ik moet bekennen dat het een verbijsterende en uiterst verontrustende ervaring was. Deel daarvan heeft u al meegekregen: de achteloze manier waarop de overheid u opzadelt met €1000 koopkrachtverlies per gezin per jaar, puur om een dwaze doelstelling te halen die niemand iets oplevert spreekt boekdelen. Over de rampzalige opstelling van de politieke elite ten opzichte van  de euro en Europa zullen we het vandaag maar niet hebben.

Bijzonder was dat de blogs en brieven die we als actieve groep over het energie akkoord geschreven hebben, zowaar de gehele landelijke pers gehaald hebben en geleid hebben tot een hele serie vragen aan de minister van René Leegte (VVD) en Reinette Klever (PVV). Hieruit kwam naar voren dat niet het hele energieakkoord 10 miljard ging kosten, het enige en zeer misleidende bedrag dat hierover ooit gepubliceerd was, maar dat wind op zee (een magere 1,3 % van de 16% duurzame energie uit het akkoord ) u maar liefst al 18 miljard gaat kosten. U, via uw elektriciteitsrekening, want de regering betaalt hier niets aan mee. Wat uiteraard de nonchalance verklaart waarmee de handtekeningen juichend onder het akkoord gezet zijn.

Dit wist u al. Maar ik had u nog niet het verlossende antwoord van Kamp gegeven op de laatste vraag van René Leegte in zijn tweede serie vragen. Kamp had tot dan toe alle voor het energieakkoord vernietigende feiten handig weten te omzeilen, maar deze vraag liet m.i. echt geen ruimte meer:

Leegte: In hoeverre gaat de energierekening stijgen de komende jaren als gevolg van het energieakkoord? Wat is wat u betreft een maximum acceptabele stijging?

Eindelijk zou Kamp moeten toegeven dat ik gelijk heb met mijn minstens €1000 per jaar, of hij zou met een ander bedrag komen waarop ik dan weer zou kunnen schieten. Maar blijkbaar begrijp ik nog te weinig van politiek, want wat was het verbijsterende antwoord:

Kamp: Als gevolg van het Energieakkoord zal de energierekening dalen ten opzichte van de prognoses uit het Regeerakkoord.

Wat een ongekende brutaliteit! Een minister die de kamer zo schoffeert staat wat mij betreft een zwaar 2014 te wachten.
Hoe denkt hij hier in godsnaam mee weg te komen? Een essentiële vraag over het grootste bedrag dat een Nederlandse regering ooit heeft uitgegeven, wordt gewoon genegeerd?

Maar waarom wordt dit bedrag zo glashard verzwegen???  Ook de ondertekenaars van het energieakkoord hadden geen flauw benul van de hoogte van het bedrag. Niet eens of het 10 of 100 miljard was.
Het antwoord is duidelijk: niemand mag het weten!

De kamer over climatedialogue
Een tweede interessante gebeurtenis in de politiek was het lot van het uiterst serieuze internationale klimaatwetenschappelijke platform dat Marcel Crok en ik na jaren zwoegen van de grond hebben gekregen en dat het afgelopen jaar door het KNMI werd gerund. Het zou twee jaar lopen, maar bij navraag bleek onze funding voor 2014 beëindigd te zijn door het ministerie.

Gelukkig wordt dit initiatief al vanaf het begin in 2010 gesteund door Diederik Samsom en René Leegte, die samen in de raad van aanbeveling zaten, en is het gelukt om de twee regeringsfracties achter een amendement te krijgen van Remco Dijkstra (VVD klimaatwoordvoerder) om alsnog ons tweede jaar te financieren.

Jan Vos

Klimaatwoordvoerders Jan Vos (PvdA) en Remco Dijkstra (VVD)

Na een evaluatie van het afgelopen jaar door de VU werd het amendement met behoorlijk positieve aanbeveling van staatssecretaris Mansveld in stemming gebracht. Waarvoor dank!

Dan gebeurt iets vreemd: naast PvdA en VVD stemmen alleen CDA en SGP vóór.
Wat bezielt de andere partijen om tegen te stemmen?
Er is in de discussies op het forum geen onvertogen woord gevallen, het is de enige plaats op de wereld waar er op nette manier tussen sceptici en mainstream wetenschappers over de klimaatproblematiek  gediscussieerd wordt, en de aanbeveling van de VU (bepaald geen skeptisch bolwerk…) was om het zelfs met nog twee jaar te verlengen.
En dan moet dat toch maar de nek omgedraaid worden?

Ik kan er maar één reden voor bedenken: de linkse politici willen niet eens weten dat de CO2 doctrine misschien niet zo goed onderbouwd is als ze al jaren roepen.

Resumerend: u mág de feiten niet weten, en de linkse politici wíllen ze niet weten!

Het keerpunt

Ik beloofde u een cruciaal 2014 in het klimaatdebat. Waarom verwacht ik dan zo’n een fundamentele ommekeer?

De klimaathype is jarenlang opgebouwd en door de belanghebbenden in stand gehouden met steeds meer doorzichtige trucs en bedrog. Dit soort massapsychologische verschijnselen heeft bepaalde karakteristieken.

Een daarvan is een soort zelfversterkende stabiliteit: als er eenmaal een bepaalde “kritische”  (…niet dus!) massa is ontstaan spelen argumenten geen rol meer en zijn er nog maar erg weinig eigenwijze mensen die nog kritisch durven te zijn.

Een andere is het mechanisme van de veroudering. Alles slijt, ook de kracht van emoties. En als er vasthoudende kritische tegenkrachten zijn, wordt zo’n hype steeds verder uitgehold tot hij op instorten staat. Op dat moment is het wachten op een zelfde soort samenvallen van omstandigheden als waardoor de hype ooit succesvol geweest is, en dan is er opeens die ene gebeurtenis waardoor het kaartenhuis in elkaar stort.
Zoals de biobrandstoffen via de broodprijs een Arabische lente ontketenden, en Gavrilo Princip (what’s in a name..) door de moord op Frans Ferdinand de Eerste Wereldoorlog ontstak.

Welnu: de voortekenen van een dergelijk ommekeer zijn niet meer te ontkennen:

De voornaamste kranten beginnen steeds meer objectieve stukken te plaatsen waarin recht gedaan wordt aan de heersende twijfels, en skeptische meningen worden niet meer belachelijk gemaakt maar juist serieus aangehoord.
De kranten kunnen ook moeilijk anders meer, want het publiek is volledig klaar met de bangmakerij en het doemdenken van de alarmisten. Zo gauw bekend wordt wat de nieuwste duurzame dwaasheden hen gaan kosten, keren ze zich af van de politici en kranten die hen zo lang in de maling genomen hebben.
En dat gaat volgens mij in 2014 gebeuren. Aan ons van climategate.nl zal het niet liggen!

Maar wat wordt nu het keerpunt?!

– De hilarische global warming expeditie die demonstratief wekenlang op de zuidpool vast zit omdat er ongekend veel zeeijs is?

– Het uitstekende artikel van Nic Lewis en Marcel Crok, dat het IPCC volledig in hun hemd gaat zetten?

– De eerste echt lange stroom black out als gevolg van de inpassing van veel te veel wisselvallige duurzame bronnen in het Duitse net?

– De KNAW die onder Hans Clevers de weg terug vindt naar objectieve (klimaat)wetenschap?

– Of Robbert Dijkgraaf die in Princeton bij zijn honderdste lunch met de skeptische Freeman Dyson door deze beste wetenschapper van de wereld na Einstein de oren gewassen wordt over de dwalingen van de klimaatwetenschap, en publiekelijk berouw toont voor zijn vreselijke zonden tegen de zuivere wetenschap in zijn klimaatbrochure?

U mag het zeggen!

Ik wens u namens de cliamategate crew een bijzonder gelukkig, gezond, inspirerend maar vooral altijd kritisch 2014!

Theo Wolters