Oceaanfertilisatie en de verzurende wetenschap

Al eerder berichtte ik over de misleidende naam van ‘oceaanverzuring’die suggereert dat de oceaan zou verzuren, en schelpdieren in een bad van zuur zou oplossen. Collega Joost van Kasteren berichtte al over de Idso’s die alle nuancerende studies verzamelden.
Vandaag wil ik iets dieper op een aantal studies ingaan, die tonen dat de werkelijkheid niet zo simpel is als alarmisten beweren. En vervolgens bevestig ik dat oceaanfertilisatie verreweg de beste naam is voor deze ‘next new scare’, die juist een zegen is voor de productiviteit van oceanen, al zouden we hier en daar wat extra ijzer kunnen dumpen.

Gekweld door kwallen
Laat ik eerst even ingaan op de angst van mijn natuurkennis, de directeur van ECNC, Rob Wolters. Bestaat de zee straks alleen uit kwallen? Het antwoord is natuurlijk NEEN, en Richardson, A.J. and M.J. Gibbons, “Are Jellyfish Increasing in Response to Ocean
Acidification?,” Limnology and Oceanography, v. 53, no. 5 (2008):2040-2045 heeft dat nog eens bevestigd. Dus wat moeten wetenschappers nog meer verzinnen om fondsen te werven?

Mosselleed
Wel, een heleboel. Mosselkwekers zouden gevaar lopen, de oesterkwekerij zou op haar laatste benen lopen. Tropische duikparadijzen zouden ineenstorten door oplossend koraal. En de hele visserij zou weggevaagd worden. Alles door een pH-daling van tot nu to 0,1 punt in 250 jaar, op een pH van 8,2, die van nature al met enkele tiende punten per seizoen schommelt. In een ondiep estuarium op een zomerdag kan de pH al oplopen tot 10 omdat plankton en zeewier de fotosynthese op turbostand zetten en alle CO2 consumeert.

Dont fuck with the biosphere wil ik maar zeggen. Door directe milieuvervuiling van eutrofiering kan op dezelfde manier de pH al dalen.Maar laten we omwille van de subsidiebehoeftige wetenschap even geloven dat meer CO2 toch écht al het leven in de oceaan uitroeit….

Mag ik allereerst nog even wijzen op de eerder op dit blog besproken studie van Loughdon op het Great Barrier Reef, die vond dat er wel een correlatie was tussen koraalgroei en temperatuur sinds de Industriele Revolutie, maar niet tussen koraal en CO2?
En mag ik ook nog even herinneren aan de klimaatfout die ik uit het IPCC-rapport plukte dat de IPCC-hoofdauteur Carol Turley schreef: géén verband tussen koraalgroei en alleen CO2, wél tussen koraalgroei en temperatuur. Zo staat het er tot nu toe voor.
Ik wees als voorbeeld van beter werk zonder tunnelvisie al op de reviewstudie van Iris Hendriks in Estuarine and Coastal Shelf Science. Wanneer je eerlijk kijkt, zie je dat de alarmistische stemmingmakerij niet leunt op metingen uit de echte wereld.

Zeeuwse mossels
Tot nu toe wordt de Zeeuwse mosselteelt vooral gehinderd door protesterende milieuclubs. Maar laten we aannemen dat de daling van 0,1 pH-punt in 250 jaar de Zeeuwse mosselteelt om zeep gaat helpen, en de Zeeuwse economie in haar ondergang meesleept.

We kijken bij de Japanners Kurihara, H., Asai, T., Kato ,S. and Ishimatsu, A. (2008) Effects of elevated pCO2 on earlydevelopment in the musselMytilus galloprovincialis in Aquatic Biology, en zien inderdaad dat bij 5 maal de CO2-concentratie van nu, als je die PLOTSELING toevoegt de groei vertraagt. Dus in het jaar 2300 kunnen we ons vreselijk zorgen maken over de Zeeuwse economie, als de mossels in die tussentijd geen oplossing vinden.

Kreeftje koken
Wanneer je kreeften en krabben blootstelt aan 7 maal de huidige CO2-concentratie, bouwen zeven van de achttien soorten MEER skelet, want CO2 en HCO3- dat ontstaat bij oplossen van CO2 zijn natuurlijk gewoon voedingsstoffen. Dat blijkt uit de studie van Ries, J.B., Cohen, A.L., McCorkle, D.C. 2009. Marine calcifiers exhibit mixed responses toCO2-induced ocean acidification.

Uit Ries zijn andere publicatie in Geology (34:1131-1134. 2010), Shell-shocked: How different creatures deal with an acidifying ocean. Earth Magazine, 55 (3), 46-53 blijkt dat de biologie nog gewoon biologie is. Sommige organismen reageren positief, andere negatief.

biologicalresponses to acidification, especially calcifying biota, will be species-specific and therefore much more variable and complex than reported previously”

Hartenkreet
Kortom, alarmistische schreeuwers als Carol Turley (hoofdauteur van IPCC), Ulf Riesebell, Joanie Kleypass en vrienden wilden alvast de hel op aarde verkondigen, en dat resulteerde in fondsen voor programma’s als EPOCA. Maar wanneer je eerlijk kijkt naar de echte natuur is er

• a. hooguit een kleine pH daling, die zoals

Byrne et al in Geophysical Research Letters

• liet zin in januari jaarlijks KLEINER is dan de meetfouten in de apparatuur

b. per organisme een andere reactie, en de belangrijkste organismen die de basis van ecosysstemen vormen als plankton reageren positief

Dat positief reageren is ook vanzelfsprekend. IN hoge CO2-werelden als in de Jura, en het Krijt werden de krijtrotsen gevormd, neerslag van calcificerend plankton en koraal dat alle CO2 lekker benutte om haar skelet te bouwen. Dat was met lagere CO2-gehaltes nooit gelukt, maar met bouwstof CO2 was tenminste de voeding aanwezig. Dus nogmaals: oceaanfertilisatie is veruit de beste naam, ookal is Greenpeace het daar niet mee eens. ( en Dijkgraaf naar ik begreep). Al begrijp ik de onderliggende hartenkreet maar al te goed: we moeten wel goed voor onze aarde zorgen.

Horigen
Maar om de alarmisten onder u tevreden te stellen, ga ik volgende blog wel in op de hamvraag die nu de aandacht opslokt in onderzoeksland: Is de PLOTSELINGE toevoeging van CO2 niet waar het om gaat. Wetenschappers als Appy Sluijs van de Universiteit Utrecht vergelijken de huidige periode namelijk met 55 miljoen jaar geleden, toen plotseling een wolk methaan vrijkwam. Toen ging de ‘sneeuwgrens’in de oceaan ook omhoog, wat er op duidt dat de kalkverzadiging plotseling afnam. Natuurlijk is de huidige situatie al uniek in 20 miljoen jaar. Mijn gok is dat dit niet erg is, alle zeeorganismen zijn in een periode ver daarvoor geevolueerd.

Ik suggereer uitdrukkelijk niet één of ander complot. Hooguit stel ik dat wetenschappers gewone mensen zijn die ook hun rekeningen moeten betalen en hun werk moeten kunnen doen. Daarbij zijn zij steeds afhankelijk van leken die moeten beoordelen of hun onderzoek geld mag krijgen (politici). Uiteindelijk zijn we allen horigen die onze schuldeisers moeten aflossen omdat we anders in de gevangenis belanden, en dus moet je bij een populaire doctrine aansluiten om geld te krijgen.

Een onderzoeksfinanciering in mariene ecologie die minder afhankelijk is van politiek zou misschien al helpen. Al durf ik wel de stelling aan dat veel mariene ecologie een uit de hand gelopen hobby is, die je van een maatschappelijk jasje voorziet door er milieuproblemen aan te verbinden. Verder vind ik de waarneming interessant dat het aantal mariene ecologen in streken met aangenaam weer veel hoger ligt, waardoor er uit streken als de Barentszee data ontbreken. Terwijl die nota bene het eerste en zwaarste door de ‘verzuring’ getroffen zou worden volgens de modellen.