In de politiek dient men er altijd op verdacht te zijn dat er wel eens een verschil zou kunnen zijn tussen woorden en daden. Geldt dat misschien ook voor voor de ambitieuze decarboniseringsplannen, die bedoeld zijn om de verschrikkelijke opwarming van van de aarde (die maar niet wil komen) af te wenden?
Onlangs hield president Obama een belangrijke rede over de klimaatverandering en riep hij alle landen ter wereld op om fundamentele economische herstructurering door te voeren ten einde de uitstoot van CO2 te verminderen. Tegelijkertijd draaide de propagandamachine met het oog op de klimaatconferentie in december in Parijs weer op volle toeren. Maar op datzelfde moment kondigde het braafste jongetje uit de klas, Denemarken, – nauwelijks hoorbaar – aan dat het zijn oorspronkelijke CO2–uitstootdoelstelling (in 2050 fossielvrij) heeft geschrapt. Ook andere doelstellingen zouden worden teruggeschroefd, zoals de spoedige sluiting van kolen– en gascentrales. Deze mogen nu langer open blijven.
Onder de titel, ‘Are we losing Denmark next?, schreef Craig Morris voor de groenbevlogen ‘Energy Transition/The German Energiewende’:
The news has hardly been reported in English yet, but the new conservative governing coalition elected in Denmark this summer plans to abandon the country’s ambitious targets for a carbon-free economy. The move could provide a precedent for Germany.
Eerder schreef Craig Morris over soortgelijke maatregelen in Spanje, Italië en Engeland.
Als gevolg van beëindiging dan wel terugschroeven van subsidieregelingen in Spanje en Italië is aldaar een abrupt einde gekomen aan de groei van het aandeel hernieuwbare energie (zon en wind) in de energievoorziening. Ook in het VK wenst de regering de groei van het aandeel hernieuwbare energie te beperken. Het heeft aangekondigd de ‘feed-in’ tarieven voor kleine fotovoltaïsche installaties met 87% te verminderen en de zogenoemde ‘Renewables Obligation’ voor wind op land af te schaffen. De getroffen sectoren vrezen voor hun voortbestaan.
Terug naar Denemarken.
Craig Morris:
In August, Denmark’s new Climate Minister was also quoted saying that a 40 percent carbon reduction by 2020 would be “too expensive for Danish businesses” – an unusual comment from a Climate Minister. One would expect such things from the Economics or Industry Minister. Apparently, there is widespread agreement throughout the new coalition.
The news is interesting from the German perspective because Denmark’s move opens up a door – or should I say an escape hatch. Denmark is likely to achieve a 37 percent reduction from 1990 in CO2 emissions by 2020 (the official goal is 40 percent). Germany has the same target of a 40 percent reduction and is likely to fall short by a similar amount.
Finance Minister Frederiksen’s reasoning is telling: He says that Denmark will continue to fulfill all international agreements for carbon emission reductions. But he calls the goal of 100 percent renewables by 2050 and the 40 percent reduction in carbon emissions by 2020 “national targets.” The level that Denmark is obligated to achieve within the EU is lower; these more ambitious targets are voluntary. In other words, Denmark is free to step away from them.
So is Germany. The 40 percent target stems from the government’s Energy Concept of 2013. As German energy policy expert Oliver Geden reminds us … that goal is “legally nonbinding.” The 2007 “Energy Framework” proposal … which became law in 2010, specifically calls the 40 percent CO2 reduction target “voluntary” (Selbstverpflichtung). …
In other words, the German government has unilaterally decided to go for a 40 percent reduction in carbon emissions by 2020 although it is “only” legally obligated to achieve a 30-35 percent reduction, according to expert estimates. The news from Denmark is therefore all the more disconcerting. If the Danes go through with their plans, German policymakers will be able to point to the Danish precedent and say, see, we also fulfilled our international obligations. The rest will be called a regrettable inability to reach voluntary targets. Aside from considerable international embarrassment, there will be no other penalties.
Lees verder hier.
‘Considerable embarrasment? Ik denk eerder opluchting.
Sommigen vrezen en anderen hopen dat Duitsland het Deense voorbeeld zal volgen.
En zo lijkt het gezond verstand toch in opmars – zij het tergend langzaam.
Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.
Ik vraag me af of men in Denmarken nu ook een rechtszaak gaat beginnen om die 40% af te dwingen? Deze ontwikkeling zou van invloed kunnen zijn tijdens het hoger beroep van de Urgenda zaak.
Heel verstandig van Denemarken terug te keren op hun doodlopende “Groene” weg. Het is wetenschappelijk gezien ook geheel over met klimaat-alarmisme & “duurzaam”-alarmisme en dat is gewoon voor iedereen te lezen in openbare bronnen, waarbij overblijft dat Klimaat-alarmisme en “duurzaam” een gepolitiseerde Groene Leugen is: http://www.groeneleugen.nl/
Er wordt in Denemarken niet getornd aan de groene weg. Ook niet door rechts Denemarken. De geheel vrijwillige target van 40% voor 2020 wordt niet gehaald. Indien je 37% haalt i.p.v. 40% dan heb je het natuurlijk uitstekend gedaan, ver boven mijn verwachtingen in ieder geval. Ter vergelijk: Nederland heeft zich gecommitteerd aan 20% (volgens een dwaze rechter 25%) maar koerst af op 17%…..
Herman: ?? mijn verwachtingen?? Je alarmistische bescheidenheid siert je!
Urgenda heeft misleidende onjuiste informatie verschaft.
Hun uitgangspunt is dat reductie van co2 makkelijk en met weinig kosten haalbaar is.
Dat is door de regering niet bestreden zodat er uiteindelijk een niet uitvoerbaar vonnis op tafel ligt.
“Doen wat je zegt en zeggen wat je doet”. Dat geldt bepaald niet voor dit kabinet op klimaat/”duurzaam”‘ gebied (minister Kamp is kampioen verduistering) maar nu ook op gebied van AZC’s. De downside is dat het vertrouwen in de politiek ernstig wordt geschaad door dit kabinet, reeds vanaf hun verkiezingswinst en coalitie.
De wal keert het schip. Wel harde lessen.
Over maten en gewichten; Is het nou zo boeiend wat Denemarken tot 2050 gaat doen ? Gaat dit over een tiende procent van de globale emissies ? Ik kan daar niet opgewonden van raken.
Tja, het is maar hoe word gemeten. Zie dit verhaal dat mutatis mutandis pas in het NRC verscheen: http://www.clepair.net/Udo-okt-e.html
Wat in alle jubelverhalen wordt vergeten, is de rol van de petrochemische industrie in de energiestromen. De IEA heeft prachtige diagrammen die je beslist moet bewaren.
http://www.iea.org/Sankey/index.html#?c=Denmark&s=Balance
en: http://www.iea.org/Sankey/index.html#?c=Denmark&s=Final consumption
In mijn rapport hanteerde ik toen nog de cijfers voor 2011. Voor totale productie en import was het aandeel wind en zon 2,4%. Voor consumptie was dit 0,07%. Hierin lijkt geen dramatische verandering te zijn ingetreden in 2012.