Anti COP 21 in Parijs

Er waren verschillende manifestaties anti COP 21 (de Klimaattop) in Parijs –  geen massa’s demonstranten die onder het scanderen van holle leuzen het verkeer ontregelden, maar serieuze evenementen met veel wetenschappers, die de menselijke broeikashypothese (AGW, ‘Anthropogenic Global Warming’) met chirurgische precisie fileerden.

Ik was aanwezig bij drie daarvan: een conferentie georganiseerd door Heartland, CFACT en het CEI; de première van ‘Climate Hustler’, geproduceerd door Marc Morano (zie afbeelding boven); en de eerste grote manifestatie van het Franse ‘Collectif des climato–réalistes’.

Zoals gebruikelijk zijn de presentaties van de Heartland/CFACT/CEI–bijeenkomst op het web gezet. Zie hier.

Voor een uitstekende samenvatting zie hier.

Intimidatie door groenbevlogenen

De Heartland/CFACT/CEI-bijeenkomst werd vooraf gegaan door een vinnige actie van de groenbevlogen Avaaz. Volgens hun website werd Avaaz – dat ‘stem’ betekent in verschillende landen in Europa, het Midden-Oosten en Azië – in 2007 opgericht met een eenvoudige democratische missie: burgers uit alle landen samenbrengen om de kloof te dichten tussen de wereld die we hebben en de wereld die we wensen. Klimaatsceptici worden door hen als klimaatcriminelen beschouwd. Avaaz heeft vele ‘Wanted posters’ in Parijs verspreid met daarop de foto’s van de volgens hen meest prominente ‘misdadigers’ onder hen.

Aan een bericht van Avaaz ontleen ik het volgende:

The world is calling for a commitment to a 100% clean future at the climate summit in Paris. But a group of climate criminals is trying to stop that deal. Their tactics are different, but their end game is the same: shift the focus away from emissions targets and keep fossil fuels at the centre of human development. Some even argue that more money should be spent on coal – the worst carbon-polluting fuel. Most get paid by fossil fuel companies like Exxon to speak against climate action. Some of them have launched extreme public attacks against scientists and others.

Het is opvallend dat ook het IEA er in zijn projecties vanuit gaat dat fossiele brandstoffen nog vele decennia de hoofdmoot van onze energievoorziening zullen vormen. Dus waarom dan al die drukte?

En hoe zit het dan met die financiering door de olie–industrie? Avaaz noemt een aantal bedragen. Het valt op dat – als deze informatie juist is, waar ik gemakshalve vanuit ga – dat deze geldstromen wel uiterst nietig zijn in vergelijking met die van de officiële klimaatpropaganda.

Voorheen waren dit soort acties een effectieve tactiek om kritiek op de AGW–hypothese te smoren. Klimaatsceptici in de wetenschappelijke wereld en daarbuiten dorsten niet voor hun opvattingen uit te komen, uit vrees voor excommunicatie. Maar we zijn inmiddels in een nieuwe fase beland, waarin zij zich niet meer laten afschrikken. Het aantal klimaatsceptici dat ‘uit de kast komt’, waaronder vele hoogleraren, neemt toe.

De Huffington Post berichtte uitgebreid over de Avaaz–actie. Ik pik er een aantal krenten uit:

Several of the people featured in Avaaz’s campaign criticized the group for personally attacking them.

“The vilification of me and several other climate realists during a meeting of tens of thousands of alarmists suggests these alarmists are worried that a handful of people speaking the truth threatens the so-called consensus that global warming is a crisis,” Ebell said in a statement.

“It is a shame that climate activists choose to resort to such vitriol and personal attack. It also illustrates their lack of scientific evidence. I am always happy to discuss and debate the science because I am confident the science is on my side. I guess this is what happens when some people don’t have science on their side and feel compelled to lash out,” Taylor wrote in an email.

“The activists brand me a ‘criminal’ because my peer-reviewed research shows all of the carbon-cutting promises made in Paris will cut global temperatures by just 0.05 degrees Celsius in 2100, and because I’ve pointed out this will cost the global economy at least a trillion dollars a year,” wrote Lomborg, who also accused the group of making “silly errors” about his think tank.

Zie verder hier en hier.

Climate Hustle

De première van ‘Climate Hustle’, en de gebeurtenissen daaromheen vonden in een vrolijker sfeer plaats.

Er waren wel wat demonstranten, maar die waren van een goedaardige soort.

Zie hier.

Ik heb nog geprobeerd een gesprek met hen aan te gaan met de vraag of ze soms ook studiegroepjes hadden gevormd voor de bestudering van het klimaat’probleem’, maar ze gingen niet op die vraag in en liepen gauw weg met het excuus dat ze nog andere dingen hadden te doen. Geen gewelddadigheid, geen agressie!

Laat ik het nog maar eens duidelijk stellen. Het leken mij aardige mensen die ècht geloofden in een nakende klimaatcatastrofe en zich ècht zorgen daarover maakten. Het is daarom toch jammer dat zij een discussie over de feiten uit de weg gaan.

Een van de gasten, de bekende klimaatsceptische Britse journalist, James Delingpole, schreef een enthousiaste recensie, onder de titel, ‘Climate Hustle: The Perfect Antidote To Al Gore’s An Inconvenient Truth’.

Ik citeer:

Cinema du Pantheon, Sorbonne, Paris, France – World Premiere of Climate Hustle

“Ooh look, it’s James Delingpole, the most hateful man in Britain. No I WON’T pose for a photograph with you, you piece of filth. Go away don’t touch me,” snarled an unhappy crusty-looking fellow, as I squeezed through the throng of protestors at entrance. I was dressed in black tie; they were dressed for the revolution.

“Join us! We’re your friends,” cooed three girls in blonde wigs and sparkly coal miners’ outfits handing out lumps of coal. (They weren’t really my friends. They were green activists too. But, like most of the renta-mob crowd, perfectly amiable)

“Howl! Howl!” bayed two men dressed as giant spoons.

Then the police turned up and in characteristic no-nonsense French style forced the protestors to disperse before the stars – including 92-year old rocket scientist Fred Singer and Greenpeace co-founder Patrick Moore – in black tie arrived in their stretch limos and walked up the red carpet.

It was the perfect launch for Marc Morano’s climate skeptical movie Climate Hustle – the skeptics’ long-awaited answer to Al Gore’s An Inconvenient Truth – which staged its triumphant world premiere in Paris last night.

The protestors had come fresh from the COP21 climate conference, alerted by Wanted posters plastered by activists over the streets of central Paris warning them that seven of the world’s most evil fossil fuel lobbyists were in town to disrupt their holy mission to bomb the global economy back to the dark ages with carbon reductions, regulations and wealth redistribution.

In fact though – an irony lost on the protestors: they really don’t do irony, these people – it was the greenies who were doing all the disrupting.

Earlier in the day they’d tried to sabotage a conference of climate skeptics being hosted in central Paris by the Heartland Institute. …

Climate Hustle is the Anti Inconvenient Truth. It’s for people with an open mind who want to know what’s really going on with the world’s climate – as opposed to what hucksters like Al Gore want to persuade them is going on with the world’s climate – all backed up with hard data and evidence presented by scientists who know and understand, among them the Nobel-prize-winning Norwegian physicist Ivar Giaever.

Its message ought not to be dynamite, for it is no more than basic science and established fact.

But Climate Hustle is dynamite – at least it will be to most viewers, especially younger ones – because what it says is so totally at odds with almost every documentary, TV programme and film that has ever been made on the subject of global warming. (Apart from Martin Durkin’s The Great Global Warming Swindle, climate skeptical documentaries are pretty much non-existent). …

One of the most powerful sections of the documentary is the one where various scientists and academics who have dared speak the truth about global warming describe how they have suddenly found themselves ostracised by their peers.

Among them is Judith Curry, former chair of the School of Earth and Atmospheric Sciences at the Georgia Institute of Technology, who describes how she lost her faith in the alarmist establishment at the time of the Climategate emails, when climate scientists were caught red-handed in emails conspiring to withhold scientific information from their peers. She was subsequently branded a heretic.

Another one is Sallie Baliunas, an astrophysicist at the Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. She was viciously traduced and ostracised by her peers for questioning so-called “consensus” climate science. In the film she draws parallels with witchcraft trials in 13th century France where witchcraft was declared the most urgent threat to mankind of all and where anyone who dared to disagree ran the risk of being declared a sorcerer and rejected – or worse – by mainstream society.

Another is Caleb Rossiter, a left-leaning statistician at American University, who spoke out against the alarmists when he discovered that their statistics were junk and that the measures being introduced to “combat” climate change were harming the world’s poorest. For his troubles, Rossiter had his fellowship at the US Institute for Policy Studies terminated.

By the end of this jaunty, likeable, fact-rich journey through the history of the “global warming” the viewer will be left in no doubt that climate change is one of the most egregious political and scientific hoaxes in history. …

Every person who has ever been exposed to the lies of An Inconvenient Truth should watch Climate Hustle immediately afterwards an antidote.

Zie verder hier.

Climato-réalistes

En dan de bijeenkomst van het Franse ‘Collectif des climato-réalistes’. In Frankrijk, dat bekend staat als het land van het vrije woord, zijn de dissidente geluiden van klimaatsceptici altijd met succes gesmoord. Het ontslag van de bekende Franse weerman, Philippe Verdier, die het had gewaagd een klimaatkritisch boek te schrijven, vormde daarvan een triest dieptepunt.

De sociale druk om zich te conformeren aan de AGW–hypothese is bijzonder groot in Frankrijk. De webmaster van  ‘Changement climatique’, dat al zo’n tien jaar bestaat, heeft bijvoorbeeld tot op heden zijn identiteit niet willen prijsgeven. Maar sinds de oprichting van het ‘Collectif’, enkele maanden, geleden hebben zich al zo’n 400 mensen daarbij aangesloten. En hun namen en andere persoonlijke gegevens staan nu gewoon op internet. Dat is voor zover mij bekend in geen enkel ander land het geval.

Ondanks zijn korte bestaan heeft het ‘Collectif’ in een paar maanden tijd een uitstekende conferentie weten te organiseren met sprekers – waaronder vele hoogleraren – van zeer hoog niveau.

Ook twee francofone Belgische klimaatsceptici, István Markó en Drieu Godefridi, alsmede een verdwaalde enigszins pseudo–francofone Nederlander (uw dienstwillige dienaar) waren onder de sprekers.

Ik heb nog nooit een dergelijke conferentie meegemaakt waar men rijen stoelen moest aanslepen naarmate de bijeenkomst vorderde.

Onder de titel, ‘The French Climate Skeptic’ schreef ik bijna tien jaar geleden over wijlen Marcel Leroux:

Skeptical voices in the international global warming debate are predominantly Anglo-Saxon, with occasional smatterings of Nordic, Russian, Italian and Dutch. But the French are conspicuously absent. How come? French intellectuals are reputed for their independence and dissenting views on any conceivable subject. Consequently, the French have a tradition of a very lively political debate — yes, even of passionate polemics on just about any issue. But one topic has been conspicuously absent from the debate so far: global warming. Or has it?

Not exactly. But because of the language barrier, French climate skepticism has hardly been noticed outside the francophone world, while it has generally been ignored by politicians and the established climate community in France itself.

One of the most prominent French climate skeptics, Marcel Leroux …etc

Lees verder hier.

Maar Marcel Leroux was een eenling. Echter, nu heeft Frankrijk een inhaalslag gemaakt en is de klimaatscepcis ook stevig institutioneel verankerd!

Marie-France Suivre, die de leiding had van de organisatie, na afloop van de conferentie met onder meer de Amerikaanse klimaatsceptici.

Voor de francofielen onder de lezers: zie een eerste korte impressie van de conferentie hier.

De video’s van de presentaties zijn hier te vinden.

Voor mijn eigen presentatie zie hier.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.