Voor Valentijn mijn liefde voor groenstof (CO2)

Net een dag te laat vind ik inspiratie voor een hopelijk baanbrekend artikel dat mensen echt aan het denken kan zetten. Gisteren  – wel op Valentijnsdag – besloot ik van mijn kant eens de trol te gaan uithangen in de LinkedIn groep Energiedebat. Ondanks vinnige opmerkingen van mijn kant werd ik redelijk welwillend ontvangen en vroeg ene Remko Schuur op zeker moment:

Hajo, waaruit blijkt precies dat AGW een wetenschappelijke dwaling is? Met welke zekerheid kun je dat stellen? En aangezien de hoeveelheid aanwijzingen, indirecte bewijzen en onderbouwde modellen en theorieën blijkbaar niet voldoende zijn, hoe zou het bewijs dat er wel sprake is van AGW eruit moeten zien? Graag je professionele opinie.

Ik wilde al mijn parate kennis gaan spuien over de missing finger print (zie Marcel’s presentatie voor het KNMI), de studies van Noor van Andel over de fundamentele fysica achter het klimaattemperatuursysteem en de zeer beperkte rol van CO2 daarin – ik heb net versie 7 van Noor’s work in progress paper binnen (download pdf), de zeer overtuigende nieuwe inzichten over natuurlijke variatie die de AGW hypothese tot een overbodige hypothese maken. Ik zou kunnen zeggen dat een bewijs van AGW zou moeten baseren op een serieuze Noor van Andel-achtige diepgravende theoretische uiteenzetting van hoe CO2 binnen het geweld van de overige processen in de troposfeer überhaupt in staat zou kunnen zijn de temperatuur significant te beïnvloeden. Een afgestofte versie van Arhennius stokoude theorie erbij halen is echt alsof je met homeopathie kanker en AIDS wilt bestrijden.

Bij alle miljarden die de AGW-industrie opsoepeert, is het schokkend dat dit fundamentele theoretische bewijs volledig ontbreekt. Er zou tenminste 1 miljoen euro aan jaarlijkse subsidie naar de groep rond Noor van Andel moeten stromen (en nog een miljoen naar een concurrerende groep en nog een miljoen naar een derde groep, die paar miljoentjes zijn peanuts) om dit belangrijke werk door de allerknapste koppen even voortvarend te laten aanpakken, analoog aan de situatie tijdens WWII toen de knapste koppen op aarde met Manhattan project de vrije wereld aan de atoombom hielpen. Dat er in IPCC-kring nog niemand een Nobelprijs voor fysica heeft gewonnen, vind ik een zeer groot teken aan de wand. Onze eigen Paul Crutzen won destijds een Nobelprijs chemie voor zijn baanbrekende (inmiddels ook weer hevig ter discussie staande) bewijs van veroorzaking van het ozongat door CFK’s. Ik weet zeker dat er voor een theoretisch bewijs van de werking van de nu steeds beter begrepen temperatuurregulatie op aarde een Nobelprijs ligt te wachten, of misschien de nieuwe Chinese Konfucius Vredesprijs aangezien een sceptisch bewijs van de onjuistheid van AGW binnen het linkse Nobel-bolwerk nooit een prijs zou winnen.

Een empirisch bewijs van de juistheid of onjuistheid van AGW kan ook worden geleverd. Alleen niet met modellen zoals we allemaal (horen te) weten sinds de beroemde uitspraak van Johann von Neumann, die ook echt is geverifieerd door wiskundigen:

With four parameters I can fit an elephant, and with five I can make him wiggle his trunk.

Von Neumann's grootspraak is bewezen

nee, het empirisch bewijs van AGW gaat als volgt:

1. zet een betrouwbaar ISO-gecertificeerd wereldwijd meetsysteem op voor CO2 en temperatuur, te bewaken door een ISO-gecertificeerde instantie en niet door de padvinders van de nationale meteorologische instituten – zie surfacestations.org;
2. wacht 500 of 1000 jaar of 10.000 of 100.000 jaar;
3. studeer ondertussen volop op andere klimaatinvloeden en publiceer daarover;
4. maak ondertussen de hele wereld welvarend (hygiëne, onderwijs, gezondheidszorg, auto’s en wat dies meer zij) met bewezen technieken en bestaande energiebronnen;
5. maak je geen zorgen om CO2, want CO2 is OK!
6. los zoveel mogelijk politieke impasses op en streef naar wereldwijde mensenrechten en individuele vrijheid;
7. ga tegen het jaar 2400 aan een energietransitie werken (gaat vanzelf door stijgende prijzen van fossiel);
8. zorg dat de door geboortebeperking inmiddels weer naar 4 miljard inwoners geslonken wereldbevolking voor de eeuwigheid de beschikking heeft over een duurzame zeer goedkope energiebron zoals kernfusie zodat de geweldige explosieve toename van beschikbare energie in de wereld kan doorgaan en we het zonnestelsel kunnen gaan koloniseren;
9. publiceer 4 artikelen over CO2 en AGW te weten in het jaar 2600, 3100, 12.100 en 102.100;
10. trek op basis van die artikelen in het jaar 102.100 je conclusie!

Klimaat is zoals door niemand mooier omschreven dan door Salomon Kronenberg iets van de lange adem. Net als de koningswetenschap geologie. De huidige AGW-adepten zijn een beetje zoals (vergeef me het Godwinnetje) ene Adolf Hitler die dacht in 5 jaar een duizendjarig rijk uit de grond te kunnen stampen. Nu schijnen de alarmisten niet binnen 5 maar binnen 50 jaar naar een totale energietransitie te willen. Dit lijkt mij minstens een factor 10 te kort en dat ook nog eens volstrek onnodig….

Want nu komt ie …

Liefde
Het belangrijkste aan de hele CO2-discussie ligt één flinke stap voor de kwestie AGW. En nu kom ik eindelijk bij Valentijnsdag en de liefde, want ik ga betogen dat warmte en CO2 net zijn als de liefde… en dan niet met de heftigheid van “verliefheid”, maar met de rust en goedheid als echte liefde. De hele klimaatdiscussie is namelijk een beetje alsof mensen tussen 1975 en 1998 hebben vastgesteld dat steeds meer mensen met een gebroken hart zichzelf van kant maakten terwijl het ook iets warmer werd,  dat er miljarden zijn gevloeid naar een industrie en instituten die erop uit waren te bewijzen dat de toename van de liefde uiteindelijk moet gaan leiden tot een wereldwijde warmtecatastrofe waarbij iedereen collectief van alle wolkenkrabbers op aarde zal springen.

Bizar?
Er is maar één reden waarom vele mensen mijn vergelijking tussen koolstofdioxide en liefde bizar zullen vinden. En dat ligt in die onvriendelijke op dioxine en koolmonoxide lijkende naam van CO2. Als we water hebben – H2O – en zuurstof – O2 – en het historisch op interessante wijze aan zijn naam gekomen stikstof – N2 – dan moeten we toch ook voor CO2 een betere naam verzinnen. Er zijn eigenlijk maar twee kandidaten: plantstof of groenstof. Ik kies de laatste simpelweg omdat ik het verschrikkelijk vind dat groen in de newspeak van 2011 synoniem is geworden met het kwaadspreken over de groenste stof op aarde: CO2!

What’s in a name milieuhippies tuinen massaal in de grap van de totale ban op het verschrikkelijke dihydromonoxide. Vat je hem niet? Dihydromonoxide is H2O.

Veel liever dan met alarmisten in discussie gaan over de voors en tegens van AGW, praat ik met hen over energie (hoe meer hoe beter – de spirituele energie van een opstand in Egypte is zonder de mechanische energie van aardolie en steenkool en kernenergie ondenkbaar) en liefde. Nu we namelijk zien dat er sinds 1995 geen significante toename meer is van het aantal van flats springende mensen met gebroken hart en dat aanwijzingen zijn voor een dalende trend in de komende decennia, is het misschien goed de hypothese uit de periode 1975 – 1998 toen de bedenkelijke stijgende lijn er was – ad acta te leggen. Het is gewoon een beetje te gek voor woorden om zo’n fundamentele kracht als de liefde te willen verbieden en onder de grond stoppen (terwijl die liefde alleen in hoge concentratie dodelijk is, maar in de gebruikelijke lage concentratie het grote levenselixer).

Groenstof
Warmer is beter, ook al sterven er wel mensen bij een warmtegolf. Warmer is beter voor mens en plant en dier en biodiversiteit. Alle culturele bloeiperioden waren warme periodes. Koude periodes brachten ziekte, oorlog en ellende. En CO2 … ehh…. groenstof is plantenmest. Waarvan er nog vier keer te weinig in de atmosfeer is om planten in droge gebieden optimaal te laten groeien. Zoals het onze morele plicht is de liefde wereldwijd te vermeerderen, is het onze morele plicht om zo veel mogelijk groenstof de atmosfeer in te blazen. Het is onze plicht om de fossiele brandstoffen waarmee enorme voorraden liefde… ehhh…. CO2…. ehhh groenstof uit de atmosfeer zijn gehaald zo snel mogelijk (maar ook zo nuttig mogelijk) op te stoken. De opgeslagen liefde en de groenstof moeten weer gaan circuleren.

Lieve Maxime Verhagen, wees ook een man van liefde en niet van haat. Stop de groenstof nergens onder de grond. Ook niet onder de zee. Opslag van groenstof op zee. Dit klinkt toch volslagen belachelijk! Laten we vaststellen dat het prima is dat er nuchtere, saaie, droge, nerdy onderzoekers zijn die alles willen weten van groenstof zoals er ook psychologen zijn die de liefde bestuderen. Maar niemand laat zich toch aanpraten door een psycholoog dat liefde slecht is? Dus is het ook absurd dat iemand vooruitlopend op zowel een theoretisch als een empirisch bewijs van een opwarmend effect van groenstof – maar uhhhh… warmer was toch beter? – kwaad spreekt over onze dierbare groenstof.

Oceaanverzuurde medemens
En dus spreek ik tot de oceaanverzuurde medemens: kom niet aan mijn groenstof, niet aan de warmte en de liefde! Gun de wetenschappers wat des wetenschappers is: generaties lang uitfröbelen hoe het precies zit met groenstof,  de warmte en de liefde (gescheiden onderzoek natuurlijk want de homo universalis is een vergeten ideaal). Voor mijzelf heb ik al beslist dat warmte, liefde en groenstof goede zaken zijn. The more the better!