Windmolens op zee één van duurste vormen klimaatpolitiek

Media van Nederland, lees hier waarom Wiebe Draijer ex-McKinsey zijn Sociaal Economische Raad (SER)op zijn minst een kritische bejegening hoort te krijgen vanwege zijn windopzeeplannen en isolatiepolitie. De tientallen miljarden euro’s voor windmolens op zee – op te hoesten door u- zijn namelijk:


  • – Het net raakt instabiel. Netbeheerder Tennet moest dankzij de Duitse Energiewende – uitschakelen kerncentrales en groei windmolens-1024 maal ingrijpen om een blackout te voorkomen

Leegte stelde al Kamervragen

Heeft de overheid invloed op het weer?
Dan hebben we het nog niet eens over de gevolgen voor onze monumenten, die moeten worden dichtgeisoleerd omdat de overheid anders straf geeft met haar isolatiepolitie, die dus nóg duurder worden om te onderhouden en dus verdwijnen als collateral damage van klimaatpolitiek. Klimaatbeleid is de illusie dat de overheid invloed heeft op het weer.
Stel eens een goeie vraag:
Is energiebesparing wel een overheidsbelang met 12 miljard euro aardgasbaten per jaar en 120 procent accijns en belasting over de energierekening? Of van nutsbedrijven die verdienen aan zo hoog mogelijk verbruik? Toe, je kunt het best. Er zijn dus ándere redenen, dan rationele om dit SER-advies op te stellen.

Wiebe Draijer, de Energietafel dragen het stempel van clubs als Greenpeace, die geheel toevallig tegenwoordig ook in energie handelen, uit belangeloos idealisme welteverstaan. Net als Wiebe Draijers voormalige werkgever McKinsey dat in staatsprojecten voor CDM zit, carbon credits en klimaathandel.

Het SER-advies komt op mij over als lemmingengedrag, waarbij anders intelligente mensen door ideologische blindheid achter de milieubeweging aan onze economie in de afgrond storten. Dat is mijn mening. De hierboven genoemde feiten zijn geen meningen- ik zou graag andere meningen hebben- maar constateringen, dat is niet ‘stellig’maar gewoon consequent.