-

Een gastbijdrage van dr Gerrit J. van der Lingen.

Dit is een vervolg op Deel 1 hier.

Quasi Religie

Verschillende waarnemers hebben gemerkt dat er overeenkomsten zijn tussen religieuze dogma’s en het geloof in de door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming.  Bijvoorbeeld  Nigel Lawson, voorzitter van de Britse ‘Global Warming Policy Foundation’ (GWPF) schreef in de Financial Post van 18 Juni 2015 een artikel getiteld ‘The Church of Climatism’. Daarin betoogt hij dat groen alarmisme en wereldwijd ‘salvationism’, waarvan klimaatverandering een vooraanstaand voorbeeld is, een vacuüm heeft gevuld, achtergelaten door Christendom en Communisme. Als men dit een stap verder neemt, kan men deze religieuze overeenkomsten verder uitwerken.

A. Openbaring. Openbaringen van de quasi–religieuze door de mens veroorzaakte opwarming komen van het modelleren op supercomputers. De uitkomsten van deze computermodellen worden als openbaringen aangenomen, als onfeilbaar. Zij kunnen daarom niet onderworpen worden aan kritiek.

B. Onfeilbaarheid. De ‘Summaries for Policy Makers’ van de IPCC–rapporten worden door de meeste media en politici als absolute waarheid beschouwd. Geen kritiek of debat is geoorloofd. Ze worden als onfeilbaar beschouwd, als ‘Heilige Schrift’.

C. Catechismus. Een Catechismus is ontwikkeld die gebaseerd is op de openbaringen van de supercomputers. Deze Catechismus bevat diverse geloofsartikelen.
Professor Chris de Freitas van de Universiteit van Auckland in Nieuw Zeeland schreef in 2002 een artikel dat de verschillende geloofsartikelen van mens–veroorzaakte opwarming, zoals omarmd door de IPCC en anderen, kritisch analyseerde (Bulletin of Canadian Petroleum Geology, Vol. 50(2): 297-327). Hij verdeelde zijn artikel in hoofdstukken met koppen die hij fallacies (dwalingen) noemde. Maar die fallacies kunnen we ook geloofsartikelen noemen.

Deze zijn: 1. Koolstofdioxide in de atmosfeer neemt alarmerend toe. 2. Mensen zijn belangrijke spelers in de globale koolstof cyclus. 3. Er is een nauw verband tussen veranderingen in atmosferische koolstof dioxide en de globale temperatuur. 4. Globale temperaturen zijn in de laatste twee decennia toegenomen. 5. Satellietmetingen ondersteunen de beweringen van de IPCC wat betreft waargenomen en voorspelde globale opwarming. 6. Globale klimaat ontwikkelingen gedurende de afgelopen eeuw zijn geheel anders dan die in het verleden. 7. Er zijn betrouwbare voorspellingen voor het toekomstig klimaat. 8. Belangrijke antropogene (door de mens veroorzaakte) globale opwarming vind plaats. 9. Globale opwarming zal een stijging van de zeespiegel  veroorzaken. 10. Globale opwarming zal meer extreme weersomstandigheden veroorzaken. 11. De voorspellingen van het IPCC zijn redelijk betrouwbaar. 12. Het waargenomen temperatuurverloop komt overeen met de voorspellingen van het IPCC. 13. Er is overeenstemming dat klimaatverandering, veroorzaakt door broeikasgassen, een grote bedreiging is. 14. De bedreiging van klimaatverandering, door mensen veroorzaakt, rechtvaardigt het nemen van maatregelen door het IPCC voorgesteld middels het Kyoto– Protocol .

Ondanks het feit dat het artikel van De Freitas dertien jaar geleden werd gepubliceerd, zijn al zijn ‘geloofsartikelen’ nog steeds relevant.

D. Heilig boek. De rapporten ( en ook de ‘Summaries for Policy Makers’) van het IPCC (vijf tot nu toe) kunnen als ‘heilige boeken’ worden beschouwd.

E. Concilies. Concilies worden elk jaar gehouden in de vorm van klimaatconferenties (COPs) door het UNFCCC georganiseerd.

F. Hogepriesters. Al Gore SaintDe mens–veroorzaakte–opwarming quasi–religie heeft vele ‘hogepriesters’, zoals Al Gore, Rajendra Pachauri (recentelijk uit het ambt ontzet wegens sexueel wangedrag), professor Michael Mann (bekend door de ‘hockeystick’) , professor James Hansen (bekend door zijn voorspelling dat de zeespiegel 8 meter gaat stijgen vóór het einde van deze eeuw), plus vele tweederangs priesters. Veel cartoonisten hebben Al Gore als priester of heilige uitgebeeld.

G. Aflaten. Er is een aflaatsysteem ontwikkeld, ‘carbon credits’ genaamd. Men kan net zoveel CO2 uitstoten als men wil, mits men genoeg carbon credits koopt om die uitstoot te compenseren. Het is zelfs mogelijk om aflaten te kopen voor vliegreizen. Omdat de uitstoot van CO2 als zonde wordt beschouwd, is de overeenkomst met de monnik Johann Tetzel, die in de zestiende eeuw aflaten verkocht voor zonden, zelfs voor zonden die in de toekomst gepleegd zouden worden, duidelijk.

H. Excommunicatie. Een ieder die het durft om de geloofsartikelen van het klimaatdogma te bekritiseren, loopt het risico om ‘geëxcommuniceerd’ te worden. Dat kan verschillende vormen aannemen. Enkele voorbeelden zijn: verlies van financiering voor onderzoek, ontslag, moeite om wetenschappelijke artikelen gepubliceerd te krijgen (zie Climategate), beledigingen op websites en blogs (voorbeelden zijn de DeSmogblog, dat uitblinkt in ad hominem aanvallen – bijvoorbeeld de poging om de gerespecteerde astrofysicus dr Willie Soon in diskrediet te brengen) en de HotTopic blog, die klimaatsceptici voor ‘cranks’ uitmaakt.

I. Bestraffing. Bestraffing en excommunicatie hangen nauw samen. Gedurende de Middeleeuwen in Europa, toen het Rooms–Katholieke geloof de enige geaccepteerde religie was, werden ongeloof en godslastering met de dood bestraft. De verdediging van het ‘ware geloof’ was in handen van de Inquisitie. Heden ten dage staat in het Islamitisch geloof  nog steeds de doodstraf op ongeloof en afvalligheid. Kritiek en ongeloof in het menselijk opwarmingsdogma worden nog niet direct lijfelijk bestraft. Maar sommige ‘echte’ klimaatgelovigen hebben al geëist dat klimaatsceptici voor het gerecht gesleept en tot gevangenisstraffen veroordeeld moeten worden. Bijvoorbeeld David Roberts van het Grist tijdschrift scheef op 19 September 2006:

When we’ve finally gotten serious about global warming, when the impacts are really hitting us and we’re in a worldwide scramble to minimize the damage, we should have war crimes trials for these bastards [de ‘bastards’ zijn de klimaatsceptici] – some sort of climate Nuremberg.

Recentelijk, vertelde klimaathogepriester Al Gore een publiek in Austin, Texas:

We need to punish climate-change deniers.

Een Australische kolommenschrijfster  stelde voor om klimaatveranderingsontkenning strafbaar te stellen. Ze schreef:

David Irving is under arrest in Austria for Holocaust denial. Perhaps there is a case for making climate change denial an offence. It is a crime against humanity, after all.

In 2012, Richard Parncutt, professor systematische musicologie aan de universiteit van Graz in Oostenrijk, stelde voor dat ontkenners van de menselijke opwarming ter dood veroordeeld zouden moeten worden. Hij publiceerde zijn opinies op de website van zijn universiteit. Hij schreef:

I have always been opposed to the death penalty in all cases. Even mass murderers (like Breivik) should not be executed, in my opinion. GW (global warming) deniers fall into a completely different category from Behring Breivik. They are already causing the deaths of hundreds of million future people. We could be speaking of billions, but I am making a conservative estimate. If a jury of suitably qualified scientists estimated that a given GW denier had already, with high probability (say 95%), caused the deaths of over one million people, then s/he would be sentenced to death.

J. Berouw. Maar volgens professor Parncutt  kunnen klimaatontkenners ook berouw tonen. Hij schrijft:

The sentence would then be commuted to life imprisonment if the accused admitted their mistake, demonstrated genuine regret, AND participated significantly and positively over a long period in programs to reduce the effects of GW (from jail)”. Verderop schrijft hij: “some GW deniers would never admit their mistake and as a result they would be executed.

Als een musicologieprofessor zo diep kan worden geïndoctrineerd door de klimaatveranderingspropaganda, wat betekent dat dan voor het algemene publiek?

Enkele ‘echte’ (op een geloof in een God gebaseerde) religies hebben zich aangesloten bij het quasi–religieuze geloof in de catastrofale, door de mens veroorzaakte, opwarming der aarde, gelokt door de belofte dat ze kunnen helpen om de planeet te redden voor hun kinderen en kleinkinderen.

Vooral de situatie in de Rooms–Katholieke kerk is zorgelijk. Katholieken zijn een ‘Global Catholic Climate Movement ‘ begonnen, met als doel: ’to care for God’s creation, for the poor (who are the most vulnerable to extreme weather events) [zij verwijzen naar tyfoon Haiyan in de Filippijnen], and for our children (who will face the worst impacts)’. Ze hebben een boodschap naar Paus Francis gestuurd. Andere organisaties, zoals 350.org, sporen de Paus aan om acties voor het klimaat te nemen en zich te ontdoen van investeringen in fossiele brandstofmaatschappijen.

De Paus heeft geluisterd naar die aanbevelingen en heeft op 18 Juni 2015 een encycliek geopenbaard, Laudato Sí (Lof zij) genaamd. Het werd gepresenteerd door Cardinaal Peter Turkson en de Duitse professor Hans Schellnhuber, een welbekende radicale klimaatalarmist. Schellnhuber heeft de Paus geadviseerd over klimaataangelegenheden. Het was daarom niet verwonderlijk dat er geen enkele contraire wetenschappelijke opinie in de encycliek genoemd werd. Het werd duidelijk gemaakt dat één van de doelen van de encycliek was om druk uit te oefenen op de VN–klimaatconferentie (COP21), later dit jaar (2015). Alhoewel klimaatverandering maar een klein gedeelte van de encycliek uitmaakt , gaven de globale media bijna uitsluitend aandacht aan dit deel. Bijv. de Christchurch (Nieuw Zeeland) krant ‘The Press’ rapporteerde over de encycliek onder de titel: ‘Pope urges action on climate change’ (20 Juni 2015).

Professor Schellnhuber is lid van de Club of Rome, de organisatie die in 1972 een rapport uitbracht onder de titel, ‘The Limits of Growth’, waarin voorspeld werd dat de hoeveelheden olie in de wereld vóór 1992 zouden opraken. Deze lieden zijn de nieuwe Malthusianen.

Schellnhuber is ook voorzitter van de Duitse ‘Advisory Council on Global Environmental Change’. Zij geven openlijk toe dat decarbonisatie alleen kan worden bereikt als de democratie beperkt wordt. Zij willen een totale verandering van de mondiale economische structuur. Zij schreven: ‘The transformation to a climate friendly economy is morally as necessary as the abolition of slavery and the outlawing of child labor’. Schellnhuber heeft ook verklaard dat het draagvermogen van onze planeet minder dan een miljard mensen is. En dat kan alleen maar worden bereikt door stringente geboortebeperking. Men vraagt zich af wat de Paus daarvan vindt. Weet hij wel dat hij een adder in eigen boezem koestert? Deze activisten kunnen gekarakteriseerd worden als neo-Marxists.

De encycliek heeft al veel reacties opgeroepen. Dat verbaast niet als men het klimaatveranderingshoofdstuk leest. Daarin staat o.a.: ‘A very solid scientific consensus indicates that we are presently witnessing a disturbing warming of the climate system. Geen vermelding dat de opwarming al 18 jaar geleden gestopt is. Een Nederlandse econoom schreef een geestige kritische analyse onder de titel Laudato Sí, Laudato No.

De Australische klimaatwetenschapper John McLean schreef een kritisch artikel in de online krant Quadrant (17 Juni 2015). Daarin zegt hij dat de Paus had moeten luisteren naar de Bijbelse waarschuwing voor valse profeten. Mattheus 24 vers11 zegt: ‘En vele valsche profeten zullen opstaan en velen zullen zij verleiden’. Anderen hebben verwezen naar parallellen met de Galileo–affaire. Historisch heeft de Katholieke Kerk zich meermalen tegen wetenschappelijke theorieën gekeerd. Galileo is de meest bekende. Het heeft de Kerk meer dan 300 jaar gekost om toe te geven dat ze fout waren. Zij heeft zich ook heel lang verweerd tegen de ideeën van Darwin. En nu orakelt de Kerk weer over controversiële wetenschappelijke zaken. Het zal haar nog berouwen.

Om niet onder te doen voor het Vaticaan, heeft de Anglicaanse Kerk (‘Church of England’) in Groot–Brittannië, gedurende hun Generale Synode van Juli 2015, verklaart dat het bevechten van klimaatverandering een heilige plicht is. Ze riepen op voor een nieuwe generatie van vicarissen geïnstrueerd in Ecotheologie. Kerkgangers zouden ook aangemoedigd moeten worden om één keer per maan het middageten over te slaan, als een onthouding tegen klimaatverandering. De Aartsbisschop van Canterbury, de Meest Eerwaarde Justin Welby, zei dat de gelovigen van de ‘Church of England’ een voorbeeld aan anderen moeten stellen en dat mensen kunnen helpen om de planeet te redden door minder foto’s te downloaden van hun mobiele telefoons en door zonnepanelen te installeren op pastorieën. Hij stelde ook voor dat de Synode een gebaar zou kunnen maken met minder papier te gebruiken en met minder te reizen. Het kan niet gekker.

Al eerder had de ‘Church of England’ zich ontdaan van aandelen in fossiele brandstof maatschappijen. Maar ze zijn niet helemaal gek. Ze hebben deze desinvestering beperkt tot aandelen in thermische steenkool (nodig voor het maken van staal!) en Canadese oliezanden. Vermoedelijk om niet al te veel aandelen hoeven te verkopen. Meer als een gebaar zonder al te grote gevolgen.

Het geloof in de door de mens veroorzaakte opwarming kan ook gezien worden als een manie of waanzin. Er zijn veel manies bekend uit de geschiedenis, zoals de Nederlandse Tulpenmanie in de 17de eeuw. Tulpenbollen werden zeer begeerlijk. Een enkele bol kon meer waard zijn dan tien keer het jaarlijkse inkomen van een ambachtsman. Sommige mensen gaven zelfs hun huis in onderpand. Toen de ‘bubble’ uiteindelijk barstte gingen veel mensen bankroet en verloren hun huis. In 1999, de Britse journalist Charles MacKay schreef een boek over manies, getiteld ‘Extraordinary popular delusions and the madness of crowds’, waarin hij ook de Tulpenmanie noemt. Een groot verschil tussen de Tulpenmanie en de klimaatmanie is dat de eerste alleen maar plaats vond in een klein land, en dat de regering er uiteindelijk een einde aan maakte, terwijl de klimaatmanie de hele wereld in zijn verbijsteringsban houdt en door de meeste regeringen gestimuleerd wordt. Dit is nog nooit eerder voorgekomen.

Verwacht wordt dat de klimaatmanie z’n hoogtepunt zal bereiken gedurende de a.s. klimaatconferentie in Parijs, van 30 November tot 11 December 2015 (COP21). Het hoofddoel is het bereiken van een bindende overeenkomst om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. De verwachtingen zijn hooggespannen, zoals die ook waren voor de klimaatconferentie in Kopenhagen in 2009. Dat werd een fiasco. Ik zal de gebeurtenissen in Parijs met ingehouden adem volgen. Ik verwacht niet dat er een substantiële bindende overeenkomst gesloten zal worden. Er zal zonder twijfel wel een compromis worden bereikt dat deelnemers in staat zal stellen om nog vele internationale conferenties bij te wonen.

Terwijl ik deze verhandeling schrijf realiseer ik me dat de debatonderwerpen over klimaat gedurende mijn 15 jaar betrokkenheid in het klimaatdebat niet veranderd zijn. Ik vraag mij af waarom dat is. De enige reden die ik kan bedenken is dat klimaatwetenschap, zoals bedreven door de IPCC gemeenschap, in die tijd geen vooruitgang heeft geboekt. Dat is het resultaat van de opdracht van de IPCC om de invloed van de menselijke broeikasuitstoot, vooral van CO2, op het klimaat te analyseren. Andere mogelijke effecten op klimaatverandering, zoals de invloed van de zon, kosmische stralen, vulkanisme (vooral onderzees), oceanische oscillaties (b.v. Pacific Decadal Oscillation, Atlantic Multi-decadal Oscillation), speleothems, stomata, etc. worden grotendeels genegeerd.

In 1990 woonden wij een voorstelling bij van Richard Wagner’s Die Meistersinger von Nürnberg, als onderdeel van de International Festival of Arts in Wellington, Nieuw Zeeland. Als ik terug kijk naar mijn vijftien jaar betrokkenheid bij het klimaatdebat, komt vaak de herinnering boven aan de bekende aria uit die opera, gezongen door de hoofdpersoon Hans Sachs: ‘Wahn! Wahn! Überall, Wahn!’ (Waanzin!  Waanzin! Overal Waanzin!).
Sinds ongeveer 2000 heb ik geprobeerd om de klimaatwaanzin te bestrijden, zonder veel succes. De manie is te diep ingeworteld om die in de nabije toekomst te kunnen stoppen. We kunnen alleen maar hopen dat deze collectieve waanzin zal eindigen als de afkoeling van de planeet doorzet, zoals voorspeld in vele peer-reviewed wetenschappelijke artikelen.

In mijn eerdere discussie van de wetenschapsfilosofie van Karl Popper en zijn ‘falsification’ principe, noemde ik zijn ‘witte zwanen – zwarte zwanen’ voorbeeld. Omdat klimaatsceptici keer op keer het menselijke opwarmingsdogma hebben gefalsificeerd, kunnen we nu stellen dat zij de ‘zwarte zwanen’ van de klimaatwetenschap zijn.

Gerrit van der Lingen
Nelson, Nieuw Zeeland, September 2015

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hierhier, hier, hier en hier.