Deze fossiele koraalriffen bij Solnhofen ontstonden in de warme Tethyszee bij 2000 ppm CO2: ga je ook mee met de Climategate-ontkennersexcursie zum Bayern?
Wij van Climategate doopten ‘oceaanverzuring’- het extra oplossen van CO2 in zeewater- om tot ‘oceaanfertilisatie’. Omdat we -ongehinderd door dogmatiek- kijken naar bewijs. Net als bij plantengroei is extra CO2 voorlopig netto gúnstig. Waar alarmistische resultaten verschijnen, is dit meestal op basis van El Nino-incidentjes, onrealistische labexperimenten met plotse CO2/temperatuurschok en korte tijdreeksen waar onderscheid met natuurlijke variatie wegvalt.
In de echt bestaande oceaan blijkt koraal steeds béter te groeien door extra CO2 in zeewater. In Science van 3 februari is het alwéér raak, en lees vooral de hele studie en niet alleen de abstract.
Extra groei op 5 van de 6 locaties
Cooper et al boorden een metertje koraalsediment in de Indische Oceaan langs de kust van West Australie op 6 lokaties, om zo de groei over 110 jaar te meten. In ‘Growth of Western Australian Coral in the Anthropocene’- een studie betaald door mijnbouwmaatschappij BHP Biliton en de Australische overheid – moeten ze vaststellen dat op één proeflocatie na, het koraal op sommige locaties tot wel 23 procent béter groeit bij meer CO2. De grootste groei in kalkskelet, calcificatie werd zelfs waargenomen op een lokatie waar de zeewatertemperatuur het snelste steeg, met 0,1 graad per decennium.
De chemische logica achter die verbétering is voor iedere eerstejaarsstudent te volgen
Meer CO2 in zeewater doet de HCO3- concentratie groeien (en de in oververzadiging aanwezige CaCO3 in suspensie áfnemen). Diverse soorten koraal maar ook plankton met kalkskelet (coccolithoforen) gebruiken die extra HCO3- vervolgens voor grotere skeletopbouw (calcificatie). Ook die coccolithoforen stierven alleen uit in het laboratorium van Ulf Riesebell toen hij ze onderdompelde in zoutzuur: bij extra CO2 groeit de zaak 40 procent harder.
Is er vervuiling in het spel op de afwijkende locatie?
Slechts één uitzondering op de zes locaties laat een groeiafname zien: de auteurs verzuimen te vermelden of de zeewatercondities en andere stressfactoren daar kunnen meewerken. Hebben ze domweg niet naar gekeken. Dat zou ik dan wél willen weten. Waar groei wél achterblijft, zijn vaak andere stressfactoren de boosdoener als directe vervuiling: zie de door Carol Turley (EPOCA)van het IPCC verkeerd geciteerde studie van Toby Gardner in Science over Caribisch koraal. Turley suggereerde dat zeewatertemperaturen 80 procent van het koraal deed verdwijnen, maar het was directe vervuiling en verstoring. Turley is de koningin van fout citeren in het IPCC-rapport.
Milieuactivisten die koraal willen beschermen richten hun pijlen met CO2 dus op de verkeerde boosdoener.
Wat ook zo is: wie onderzoeksgeld wil moet hard schreeuwen in media over CO2. Carol Turley van het IPCC en EPOCA kregen zo 30 miljoen euro van de EU, Greenpeace-acitivist Ove Hoegh Gouldberg dankt er zijn hoofdauteurschap bij het IPCC AR5 over ‘oceaanverzuring’. Gevalletje klimaatprostitutie, een term die ik niet bedacht maar onderzoekers zelf.
De resultaten van Cooper et al verwonderen mij niet.
In ‘De Staat van het Klimaat’van Marcel Crok liet ik al zien dat het meeste onderzoek tot nu toe aantoont dat extra CO2 netto voorlopig gunstig is. Eén van de zelfde auteurs uit deze Science-studie, Lough vond met co-auteur Barnes in 2000 al vergelijkbare correlaties over lange tijdschalen van een eeuw bij echt bestaand koraal in de echt bestaande oceaan buiten modellen en korte termijn lab-experimenten.
De ’toon’ van de paper is wel populistisch
Ik struikel wel over ‘de toon’van het gebruikte proza in Science. De auteurs uiten gevoelens en persoonlijke oordelen. Het riekt naar Geen Stijl en de PVV, en ik wens daar als ethisch verheven blogger niet mee geassocieerd te worden.
Neem alleen al de keuze voor de door Paul Crutzen bedachte populistenterm ‘antropoceen’. Terwijl we- gemeten naar invloed op de chemische samenstelling van de atmosfeer- in het Herboceen leven. Antropoceen is een kreet die leunt op dogmatiek uit een zekere politieke hoek.
En dit proza in de conclusie:
However, the significant recent above–long-term–average calcification anomalies recorded at the HoutmanAbrolhos Islands lends support to the view that thermal changes are likely to be the principal immediate climate-change threat to the calcification potential of reef-building corals.
Ze hebben net vastgesteld dat die Houtman Abrolhos Islands-koraalriffen harder groeien bij meer CO2 en hogere temperatuur, het hardste van allemaal. Ze konden bij dat feit blijven. Maar toch moet temperatuurstijging een ‘climate change threat’heten. Dat persoonlijke oordeel leunt dus meer op dogma – en wat opgeblazen El Nino incidentjes- dan bewijsvoering.
Wat de toestand van het Great Barrier Reef betreft?
Daarvoor kun je terecht in het rapport onder redactie van Clive Wilkinson van het Global Coral Reef Monitoring Network uit 2004.
Extensive monitoring, on the Great Barrier Reef (GBR) in particular, shows that the reefs are highly dynamic and generally resilient (= veerkrachtig), with short periods of decline due to disturbance, followed by longer periods of recovery. While Australian coral reefs remain in generally good condition due to relatively low levels of human pressures, there is rising concern about the increasing threats from land runoff from the wet tropical areas, climate change and over-fishing on the GBR. While the major stresses damaging reef resources are ‘natural’ disturbance events, such as cyclones, floods, coral bleaching and crown-of-thorns starfish outbreaks (COTS), increasing and cumulative human pressures on the GBR could hinder recovery.
@Rypke: en wanneer ga je de zuurzame Bas van Geel hiervan overtuigen?
Van Geel is sterk beinvloed door de voormalige lobbyist van het NIOZ waarmee hij bevriend is. Die man viel mij ook aan toen ik publiceerde over de klimaatfouten, en dreigde met rechtszaken toen Hein de Baar niet zo content was dat ik een eigen artikel schreef ipv een PR-verhaal om zijn winkel te verkopen
Misschien dat hij met een Climategate-ontkennersexcursie naar Solnhofen op andere gedachten komt?
Veel belangrijker bij sterke opwarming en een negatief gevolg voor oceaanleven is trouwens het mogelijke anoxisch worden van oceanen, doordat het mengen van waterlagen kan ophouden: al verloopt dat over tijdschalen van honderdduizenden tot miljoenen jaren
Aan de andere kant gaat dat verhaal ook niet helemaal op. Want de Middellandse Zee, die kent niet zo'n koud-warmwater omkering als de conveyor belt maar heeft toch goede menging van waterlagen dankzij verdamping en verzilting
En wat dan nog?
Het opbouwen van de CO2 in de toenmalige atmosfeer was toen een kwestie van tientallen miljoenen jaren, het opslaan van deze CO2 in diverse kolenlagen en petroleumvelden evenzeer een dergelijke tijdspanne.
De huidige opbouw gaat nu, naar geologische tijdmaat, bliksemsnel, amper 200 jaar waarvan de laatste 50 jaar het merendeel.
Veel te snel om geen ecologische ongelukken te hebben.
En duim nu maar deze onwelgevallige waarheid weer eens weg
Beste Yves: inderdaad stip je hier het belangrijkste argument aan: de snelheid van Co2-toevoeging zou ongekend zijn, zie bv ook de PETM en vergeleken met vulkanische toevoeging van CO2 is dat ook zo
Maar hoe snel is snel? Belangrijkste hier in dit verhaal is dat het leven zich kan aanpassen, en de jaarlijkse daling in pH is kleiner dan de meetfouten in de apparatuur
Wanneer we- zoals Pieter Tans schreef en wat we aanhaalden in 'de staat van het klimaat'- op ongeveer 550 ppm komen in 2100, en de bovenste laag van de oceaan komt daar mee in evenwicht: wat gaat het leven dán doen
Hoe die aanpassing zal verlopen: we weten het niet. Wat we wél waarnemen is
a. koraal kan groeien bij 2000 ppm in ee warme zee
b. bij een moderne toename van Co2 lijken veel organismen voorlopig BETER te groeien, niet omdat ik dat verzin maar omdat dit wordt waargenomen
c. koraal staat veel meer onder druk door andere bedreigingen als directe vervuiling met rioolwater en runoff van land
Ik leg meer de nadruk op wat we nu waarnemen, jij op wat misschien wel zou kunnen gebeuren. Misschien komen we meer op één lijn Yves, als ik voortaan in mijn blogs ga fantaseren over wat er allemaal in deze wereld mis zou kunnen gaan
Natuurlijk is het wél zo dat je bepaalde trade-offs krijgt. Voor sommige organismen kost skeletopbouw met HCO3 misschien meer energie dan met CaCO3 in suspensie
Yves schreef:
"Veel te snel om geen ecologische ongelukken te hebben."
De voorzienigheid beslist anders.
Welke "ecologische" gevolgen hadden meteoorinslagen in (bijvoorbeeld) Arizona en Yucatan?
Dat was werk van een paar luttele seconden en lokaal/continentaal een ramp.
Gelukkig bestonden er toen geen ecologen die de tijd terug willen zetten.
Nooit gehoord van het voorzorgprincipe? Rypke?
@Boels, wat u doet is appelen met peren vergelijken.
http://lmgtfy.com/?q=Dr.+J.C.+Hanekamp+voorzorgsp…
pardon: voorzorg
Voor Yves:
Het voorzorgprincipe houdt in dat je nu een inspanning verricht of activiteit nalaat vanwege een mogelijk toekomstscenario. Bijvoorbeeld, je doet een helm op want anders kan je een deuk in je hersenpan oplopen bij de val van je Vespa.
Maar op enig moment moet je de prijs van de activiteit nu afwegen tegen de kosten/consequenties van het toekomstscenario waar je je tegen wilt weren.
Op het gebied van klimaat is de prijs hoog, 180 miljard per jaar wereldwijd en het toekomstscenario enerzijds onzeker en anderzijds misschien geen echt probleem. Onzeker omdat de een-op-eenrelatie met CO2 nog steeds niet is aangetoond en geen probleem omdat een warmere aarde niet alleen nadelen kent. Het ophogen van dijken is goedkoper dan 180 miljard per jaar.
Mijn politieke afweging is dus die inspanning van 180 miljard per jaar niet leveren.
Ik vergat toe te voegen dat het effect van de voorzorgsmaatregel ook door deskundigen betwist wordt. Niet-AGWers betwijfelen of CO2 wel zo'n grote rol speelt, wel AGWers denken dat de aanwezige CO2 al voor problemen zorgt, zelfs als er niets bijkomt. Dus de maatregel kost veel geld maar heeft geen effect.
@yves: het voorzorgprincipe (retorica, waarbij je bewijslast verlegt) en bewijsvoering in biologische wetenschap zijn twee verschillende zaken. Dat horen ze te zijn
Wel zie je bij de oceaanverzuurders dat sommigen zich uit voorzorg van een deugdelijke bewijsvoering ontslaan
je moet die zaken dus gescheiden houden, anders krijg je milieuactivisten die in wetenschap bijklussen, of wetenschappers op de stoel van politiek. Het is de taak van wetenschappers om feiten en bewijzen te wegen op hun geldigheid
Het oordelen dáárover: daar zijn politici dan weer voor
Uit voorzorg maatregelen nemen tegen klimaatwijziging e.a. milieuproblemen kan duur zijn maar zal veel banen opleveren.
Niets doen zou veel duurder kunnen uitvallen én ons in een zware economische terugval duwen met banenverlies tot gevolg: zie het Sternraport.
@Yves: ik weet niet of ik moet lachen of huilen om zoveel domheid…..u bent ongetwijfeld journalist van beroep dat lijkt me nu wel duidelijk!!!
Voorzorg moet je nemen als de gevolgen van voorspelbare gebeurtenissen een grens overschrijden.
Het gaat dus om voorspelbaarheid, gevolgen en grens.
Vooralsnog is alleen de grens redelijk duidelijk; een veelvoud van het bruto nationaal product.
Voor de rest is het nog gissen.
Beste Yves, ik meen het als ik zeg dat we je hier graag zien reageren. Nog leuker is het als je – na onze aanbevelingen- ook contra-expertise inwint over producten als de 'Stern Review', een door Britse politici gedirigeerd projectiel dat verregaand klimaatbeleid moest rechtvaardigen. In de Staat van het KLimaat besteed ik ook aandacht aan de Stern Review omdat zij daar Thomas et al's 'Extinction Risk from Climate Change aanhalen als ENIGE onderbouwing voor onkostenrechtvaardiging, een veel geciteerde maar rammelende modelprojectie van een milieuactivist
Het valt mij op dat de kwaliteit van wetenschap snel daalt als politici en ambtenaren zich er mee gaan bemoeien
Je hoeft maar Wikipedia er bij te pakken, waar ze wél een redelijk evenwichtig beeld geven van de discussie
http://en.wikipedia.org/wiki/Stern_Review
Zelfs als je de IPCC-projecties globaal onderschrijft kun je op basis van de economische kwaliteit de Stern Review afserveren
Richard Tol, an environmental economist at the Economic and Social Research Institute, is highly critical of the Stern Review, and has said that "If a student of mine were to hand in this report [the Stern Review] as a Masters thesis, perhaps if I were in a good mood I would give him a 'D' for diligence; but more likely I would give him an 'F' for fail (Cox and Vadon, 2007).[32] There is a whole range of very basic economics mistakes that somebody who claims to be a Professor of Economics simply should not make. […] Stern consistently picks the most pessimistic for every choice that one can make. He overestimates through cherry-picking, he double counts particularly the risks and he underestimates what development and adaptation will do to impacts." Tol has referred to the Stern Review as "populist science."[56] In a paper published in 2008, Tol showed that the Stern Review's estimate of the social cost of carbon (SCC) along a "business-as-usual" emissions pathway was an outlier in the economics literature.[57]
The Stern Review differs strongly from most other estimates of climate change costs in the economics literature[58]
Harvard economist Martin Weitzman has written a paper on the Stern Review (Weitzman, 2007).[10] In this paper, Weitzman described himself as "skeptical" in regards to the discount rate used by Stern in the Review's formal (aggregated) assessment of climate change.[59] One of Weitzman's conclusions was that Stern deserved credit for increasing public awareness on the dangers of climate change.[60] However, Weitzman also commented that:
[…] in my opinion, Stern deserves a measure of discredit for giving readers an authoritative-looking impression that seemingly objective best-available-practice professional economic analysis robustly supports its conclusions, instead of more openly disclosing the full extent to which the Review’s radical policy recommendations depend upon controversial extreme assumptions and unconventional discount rates that most mainstream economists would consider much too low
Jullie houding om alles gescheiden te houden is ook kenschetsend voor sommige projecten van de EU zoals daar zijn het subsidiëren in Afrika om een eigen veeteeltprogramma te ontwikkelen en tegelijk uitvoersubsidies geven om het Europese vlees te dumpen op de Afrikaanse markt. Deze laatste subsidie deed de markt instorten en deed ook de verwezenlijkingen van de eerste subsidie teniet.
Ik heb dat bewuste lemma bekeken. Het is niet omdat enkelen kritiek geven op het rapport en zijn uitgangspunten dat het rapport afgeserveerd is, dat is wat te kort door de bocht. Er zijn ook heel wat economen die duidelijk instemmen met het rapport en zijn conclusies.
@JanWaalwijk: Zééér inhoudelijke reactie! Ik ben trouwens geen journalist.
Beste Yves: goed dat je het hebt gelezen
of er economen zijn die hun sympathie uiten voor de Stern Review kon wel eens minder van belang zijn dan de geldigheid van hun gebruikte argumentatie
Bij het kleine deel van de Stern Review waarin ik me verdiepte: het biodiversiteitsdeel zie je dat Stern één veel te alarmistische en simplistische studie als basis neemt voor álle beschouwinge over biodiversiteit en klimaat, waarmee de kritiek van Tol en die Harvard-econoom op dat punt al bevestigd wordt.
De Sternreview lijkt van die 'bewustwordingswetenschap' zoals je dat ook ziet bij de Ecological Footprint, waarbij het goede doel en retorica van het voorzorgprincipe de auteur moet ontslaan van evenwichtige bewijsvoering, en de criticus als onverantwoorde 'na mij de zondvloed'-onmens moet neerzetten. En als men fouten ontdekt, dan nemen altijd mensen het op voor 'de communicatieve waarde'ipv in te gaan op de gebreken
Dus kom met inhoudelijke argumenten wát er dan niet klopt aan de kritiek dat Stern consequent de zwaarste scenario's voor schade kiest, en tegelijk de kosten voor klimaatbeleid onderschat (wat het IPCC in werkgroep 3 ook consequent doet), ipv weer met een 'motivatie-argument'te komen alsof wij door bv een moeilijke jeugd tot onze argumenten komen
En wat oceaanverzurig betreft: toon mij één langlopende reeks metingen aan koraal (sample van 100 jaar of meer) waaruit blijkt dat de huidige 30/40 procent stijging van CO2 een negatieve invloed heeft gehad op de groei. Waarbij de auteurs ook onderscheid maken met andere invloeden, want zoals je hierboven leest hebben vele factoren invloed op koraalgroei en CO2 kon wel eens de minst urgente zijn. Ik ken 'm niet maar zou zo'n studie graag lezen
Er zijn wel vele kortetermijn labexperimenten waar men koraal plots een temperatuur/Co2-schok geeft, en wat modelexperimenten die veel werden geciteerd (zoals van Ken Caldeira)
Nogmaals: dan zeg ik niet dat je gerust tot 1000 ppm mag gaan en dat er niets gebeurt. Alles heeft invloed op alles en ik adviseer niet, maar ik vraag alleen om bewijs
Wie een begroting maakt moet uitgaan van het duurste scenario om niet voor verassingen te komen staan.
De houding van "'t zal-allemaal-wel-meevallen" heeft al velen over kop doen gaan.
Dus de kritiek dat Stern consequent kiest voor het ergste scenario zal wel kloppen, maar dat is eerder een verwijt en geen kritiek.
En met een beetje scheikunde als basis weet ik dat zeewater een buffer is waarbij het een zekere capaciteit vertoont om die verzuring tegen te gaan, tot de buffer vol steekt. Vandaar dat het zo één van die ontkennerstrukken is om mensen te overblijven, er zijn dus geen reeksen te trekken tot er een drempel is overschreden, maar als de drempel overschreden is, hou het dan maar tegen.
Dus zo een t°/CO2 schok is niet dwaas.
En ik weet ook wel dat het koraal aan andere invloeden (van maar weer eens menselijke aard en oorsprong) bloot staat.
Wel Yves, afgaande op de scenario's die het IPCC jaren geleden heeft gemaakt, is de temperatuurverloop behoorlijk anders als voorspeld. Dit noemen we voortschrijdend inzicht.
Er is nog steeds geen onweerlegbaar bewijs dat CO2 een catastrofale invloed heeft op de (gemiddelde) temperatuur op de aarde.
Zolang dat bewijs er niet is, heeft het geen zin triljoenen naar de zee te dragen, die ook maar niet echt stijgen wil…