John-Coleman

John Coleman is waarschijnlijk de meest bekende weerman in de VS die gedurende tientallen jaren voor miljoenen kijkers dagelijks het weerbericht heeft gepresenteerd. Als bekende TV-persoonlijkheid geniet hij het vertrouwen van het publiek. In een video (zie hieronder) legt hij uit wie vooral verantwoordelijk waren voor het Amerikaans en wereldwijde klimaatalarmisme.

Zijn voordracht is getiteld: ‘How the Global Warming Scare began’. Coleman vertelt dat hij het klimaat vele tientallen jaren heeft bestudeerd en hij kwam tot de conclusie: ‘There is no significant global warming.’

Hij toont de grafieken van de gemiddelde wereldtemperatur gemeten met satellieten sinds 1978, die een stijging van minder dan een graad Celsius laten zien. Maar vanaf 1998 is er nauwelijks enige opwarming. Vervolgens toont hij het aanzienlijke verschil tussen de geprojecteerde opwarming van de klimaatmodellen en de werkelijk gemeten temperaturen, die geen opwarming laten zien. Maar ondanks dat gaan de overheid en MSM bijna dagelijks door met paniekverhalen over klimaatverandering. Hoe komt dat?

Hij neemt daarbij geen blad voor de mond. Volgens Coleman komt dit omdat daarin jaarlijks 4,7 miljard dollar wordt geïnvesteerd … ’that is buying all that bogus research that is leading to all those bogus reports’.

Aan de hand van grafieken toont hij aan dat de recente opwarming niet veel anders (zelfs minder) is dat die welke de laatste duizenden jaren eerder heeft plaatsgevonden. Na een kleine dip in 2007, is ook het smelten van drijfijs op de Noordpool weer afgenomen. Ondertussen is de ijsberenpopulatie op de Noordpool aanzienlijk gegroeid en groter dan sinds deze dieren worden geteld. Het ijsoppervlak rond de Zuidpool heeft op dit moment een recordomvang bereikt sinds de metingen begonnen.

Een de stijging van de zeespiegel dan? 18 cm. per eeuw. En er is geen versnelling geconstateerd. Ook er is geen toename van superstormen. Dat geldt eveneens voor tornado’s, droogten en hittegolven … allemaal natuurlijk, niet door mensen veroorzaakt, aldus Coleman.

Maar hoe begon deze klimaathysterie? In de VS begon het met Roger Revelle, een eminente wetenschapper, die als directeur van het Scripps Instituut voor oceanografie (San Diego) samen met Hans Suess in 1957 een artikel publiceerde over de mogelijke invloed van de door de mens uitgestoten broeikasgassen op het klimaat.

Tien jaar later vertrok Revelle naar Harvard. In het eerste jaar was de jonge Al Gore een van zijn studenten. Deze was zeer onder de indruk van wat hij daar opstak. Hij beschouwde Revelle als zijn mentor en held. Toen hij later senator werd, organiseerde hij hoorzittingen met klimaatwetenschappers en verspreidde hij de angst voor de opwarming van de aarde. Vanaf dat moment begon de overheid grote sommen gelds beschikbaar te stellen voor wetenschappelijk onderzoek. Voor klimaatwetenschappers was twijfel aan de menselijke broeikashypothese geen optie meer, op straffe van verlies van onderzoeksgelden en uiteindelijk ook van baan.

Ook de VN-bureaucraat, Maurice Strong, pikte de gedachte op. Hij was voorstander van een wereldregering en gebruikte de angst voor de opwarming van de atmosfeer als hefboom om zijn doelstellingen te verwezenlijken. E.e.a. leidde uiteindelijk tot de oprichting van het VN-klimaatpanel (IPCC).

Een andere hoogtepunt in de klimaatsaga was het verschijnen van ‘An Inconvenient Truth’, een documentaire van Al Gore die hem zowel een Oscar als een Nobelprijs (voor de vrede!) opleverde. De ‘documentaire’ werd op vele scholen vertoond.

Een aantal jaren eerder was Roger Revelle weer naar San Diego teruggekeerd. In die tijd (1988) schreef hij brieven aan Congressman Tim Wirth, Tim Bates en anderen, waarin hij onder meer stelde: ‘ … we should be careful not to arouse too much alarm until the rate and amount of warming becomes clearer.’

De man die aan de wieg had gestaan van de opwarmingscampagne in de VS waarschuwde dus voor overhaaste conclusies.

In 1991 schreef Roger Revelle samen met Fred Singer een artikel in Cosmos, dat concludeerde dat de wetenschappelijke basis van het broeikaseffect te zwak was om op dat moment drastische actie te rechtvaardigen.

Dat werd hem natuurlijk door Al Gore cum suis niet in dank afgenomen. Die verklaarde dat Revelle seniel was geworden. ‘The debate is over’. Ook Singer werd als zondebok aangewezen omdat hij Revelle zou hebben gemanipuleerd.

De video vervolgt met een interview van Coleman met Singer over de onverkwikkelijke verwikkelingen rond het gewraakte artikel. Hierin verklaart Singer dat Revelle tot het eind van zijn leven scherp was – hetgeen ook uit zijn brieven en publicaties bleek – en de beschuldigingen dus niet op feiten berustten.

Vervolgens wijst Coleman erop dat Singer niet de enige wetenschapper is die kritisch is. Er zijn er tienduizenden. Daar hoort men echter niet over in de media, omdat die een ‘Al Gore-liberal bias’ hebben.

Ondanks het feit dat Revelle in de laatste fase van zijn leven tot voorzichtigheid maande inzake de opwarmingscampagne en zijn excuses aanbood voor zijn eerdere alarmisme, ontving Al Gore van het Scrippt Instituut in 2009 als eerste de Roger Revelle-prijs voor zijn werk op het gebied van milieubescherming. Revelle stierf in 1991. Zou hij het eens zijn geweest met de toekenning van de naar hem vernoemde prijs aan Al Gore?

Aan het eind van zijn presentatie vraagt Coleman zich af waarom het publiek hiervan niet op de hoogte is en waarom de media daarover niet hebben bericht.

Well it is 4.7 billion dollars a year of our tax money. And that is de power of money. … What is going to defeat this global warming scare? It is like David and Goliath. I don’t think you can defeat 4.7 billion dollars … What is going to defeat them? Time. A few more bitterly cold winters, a turn toward a colder climate, when the global warming fails to materialise. Opinion polls say global warming is not a big deal. We have plenty of other big deals. Global warming is at the bottom of the list.

Bekijk en beluister verder hier.

Commentaar van Kees le Pair
Een prachtige voordracht van Coleman. Feitelijk hoorde ik niets nieuws, maar de menselijke noot die hij er in bracht door Revelle als schepper van de mythe en latere scepticus in het voetlicht te plaatsen, maakt heel veel indruk.

Met kritiek kunnen we het geloof niet keren. Het zal pas uitsterven, als het koud wordt. Maar de laconieke manier waarop Coleman dat naar voren brengt: “Kunnen we het uitroeien? Nee, natuurlijk. Tegen 4.7 miljard dollar kunnen wij het niet opnemen,” vat die kwestie indrukwekkend samen.

De link is prima om door te sturen aan twijfelaars, al is er een onderdeel, waarmee ik moeite heb. De lijn Revelle – Al Gore is interessant voor politicologen en in macht geïnteresseerde historici. Maar te doen of Revelle de enige schepper van het geloof is, is goed voor dramamakers, maar brengt niet de geschiedenis evenwichtig boven tafel.

Arrhenius, heeft al een eeuw eerder het zaad gezaaid. Dat is sindsdien nooit meer uitgeroeid, al heeft hij zelf later zijn conclusies gemitigeerd. Het lijkt me ook sterk dat er in de wetenschappelijke literatuur sindsdien niet van tijd tot tijd artikelen opdoken, die broeikasgas opbrachten.

Ik weet wel dat verhalen beter beklijven, wanneer er een hoofdfiguur is, waaraan alles kan worden opgehangen. Maar daarom beschrijven ze nog niet hoe het werkelijk ging.

Kortgeleden las ik ergens dat je wetenschappelijke en technische nieuwigheden niet te sterk moet verbinden met personen. ‘Indien Einstein de relativiteitstheorie niet bedacht had, zou Lorentz het wel hebben gedaan.’ Of iemand anders in ongeveer dezelfde periode. Met dat in gedachten staat het centraal stellen van Revelle, zonder anderen zelfs maar te noemen, mij tegen. Voor de rest vind ik het een prachtige voordracht.

Aldus Kees le Pair.

Wanneer mogen we van onze eigen weerman, Gerrit Hiemstra, een dergelijke voordracht verwachten? Zie hier een publicatie van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) (blz. 17).

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: